Χάρης Παυλίδης: Δυο καριέρες, μια ομάδα
Δυο καριέρες, μια ομάδα. Παίκτης, προπονητής και Ολυμπιακός. Κάπου εκεί στη μέση και ο Άρης Θεσσαλονίκης.
Ο Θεοχάρης ή κατά κόσμον Χάρης Παυλίδης είναι ένας Θεσσαλονικιός που κατέβηκε στον Πειραιά για να κατακτήσει την ομάδα με το καμάρι της πόλης, τον Ολυμπιακό.
Αυτός ο άνθρωπος, αυτός, θα κάτσει το Μεγάλο Σάββατο, την ώρα που στην Ελλάδα θα σημάνει Ανάσταση, στον πάγκο του Ολυμπιακού στον 9ο τελικό της ιστορίας του στα Κύπελλα Ευρώπης.
Εννέα τελικοί έχει στο πόλο γυναικών ο Ολυμπιακός και όλοι με τον Χάρη Παυλίδη στο τιμόνι του.
Θεσσαλονίκη, μπάσκετ και πόλο
Ο Χάρης Παυλίδης γεννήθηκε στις 25/1/1970 στη Θεσσαλονίκη και από μικρός αγάπησε την πισίνα και τα αθλήματα της.
Μεγάλωσε όταν η πόλη ζούσε στο ρυθμό της παρέας του Νίκου Γκάλη. Ο Γιάννης Ιωαννίδης στον πάγκο, ο Γκάλης, ο Γιαννάκης και τα άλλα παιδιά στο παρκέ και ο Χάρης δεν θα μπορούσε να μην υποστηρίζει τον Άρη.
Έγινε μάλιστα αθλητής του. Έπαιζε πόλο στον Άρη και γρήγορα κέντρισε το ενδιαφέρον των ομάδων της Αθήνας.
Στα χρόνια της λαίλαπας του Γιώργου Κοσκωτά στον Ολυμπιακό είχε μπει στο στόχαστρο αλλά όσα ακολούθησαν δεν επέτρεψαν να ολοκληρωθεί. Η μετακίνηση του στον Ολυμπιακό έγινε τελικά το 1991.
Ο τότε χρηματοδότης του τμήματος, ο Βουλγαράκης, έκλεισε τη μεταγραφή έξω από το Χαριλάου. Έπαιζε φουνταριστός αλλά και αμυντικός. Χρήσιμος για κάθε προπονητή.
Η κάθοδος στον Πειραιά
Με τον Ολυμπιακό που είχε μια σπουδαία ομάδα και εκείνη την εποχή άρχισε αμέσως να κατακτά τίτλους. Με συμπαίκτες που σήμερα είναι προπονητές στις ομάδες της Α1και όχι μόνο όπως είναι ο Θόδωρος Βλάχος (Ολυμπιακός), ο Μάκης Βολτυράκης (Υδραϊκός), ο Νίκος Βενετόπουλος (Παναθηναϊκός), ο Δημήτρης Κραβαρίτης (Παλαιό Φάληρο), ο Θόδωρος Χατζηθεοδώρου (ΠΑΟΚ) και ο Κώστας Λούδης (ΓΣ Περιστερίου).
Έπαιξε μαζί και με τον σημερινό πρόεδρο της ΚΟΕ, τον Κυριάκο Γιαννόπουλο, στον πρωταθλητή Ολυμπιακό.
Εάν μιλήσεις μαζί του για τα χρόνια στον Ολυμπιακό θα σου πει όχι για τους τίτλους αλλά για έναν προπονητή. Τον Νίκολα Στάμενιτς. Η διοίκηση της ομάδας έφερε στα τέλη της δεκαετίας του '90 τον Σέρβο "στρατηγό" στον Ολυμπιακό και άλλαξε τη φιλοσοφία του Χάρη για το πόλο.
Όχι μόνο του Χάρη. Του αρέσει να λέει ότι είναι παιδί του Στάμενιτς. Μάλλον από τότε άρχισε να σκέφτεται πως μπορεί να γίνει προπονητής.
Με τον Ολυμπιακό έπαιξε και σε 2 τελικούς Ευρώπης. Στο τότε Κύπελλο Κυπελλούχων. Μάλιστα το 1998 η ομάδα είχε παίξει σε διπλό τελικό με την Φερεντσβάρος της Βουδαπέστης.
Η Γλυφάδα και η επιστροφή
Ο Χάρης σταμάτησε το πόλο και αποφάσισε να γίνει προπονητής.
Έδειξε καλά δείγματα γραφής στον ΑΝΟΓ. Η Γλυφάδα στη δεκαετία του '00 είχε κερδίσει 2 Τσάμπιονς Καπ στις γυναίκες και ο Χάρης είχε δύσκολο έργο μπροστά του. Έφτασε όμως στο Final-4 της Ευρωλίγκας τη σεζόν 2006-07 στη Φλωρεντία και κατέλαβε την 3η θέση.
Το καλοκαίρι του 2007 επέστρεψε στον Ολυμπιακό. Ο Λεωνίδας Θεοδωρακάκης του ανέθεσε την ομάδα πόλο γυναικών και άρχισε να κάνει όνειρα.
Στην πρώτη του χρονιά θα την οδηγήσει στον "παρθενικό" τελικό της στην Ευρώπη (Λεν Τρόφι) και θα χάσει την κούπα στην Ιταλία από την Ρόμα.
Μαζί του έχει πάρει την Αβραμίδου, την Μανωλιουδάκη αλλά και την παλιά τερματοφύλακα της σπουδαίας Γλυφάδας, την Αλέκα Καλογερά η οποία είναι ο άνθρωπος του στην ομάδα και επί πολλά χρόνια μάνατζερ στο τμήμα πόλο γυναικών.
Το 2014 στη Φλωρεντία θα κατακτήσει το 1ο ευρωπαϊκό τρόπαιο του τμήματος. Το Λεν Τρόφι. Το 2015 θα έρθει η μεγαλύτερη στιγμή. Στον Πειραιά θα κερδίσει την Σαμπαντέλ και θα κατακτήσει την Ευρώλιγκα.
Την ίδια χρονιά θα πάρει το Σούπερ Καπ Ευρώπης. Στην θητεία του έχει άλλους 4 τελικούς (2014 Σούπερ Καπ Ευρώπης, 2017,2019 Ευρωλίγκα, 2018 Λεν Τρόφι) ενώ το Μεγάλο Σάββατο (21:15, One Channel) θα παίξει στον 9ο με την Ντουναϊσβάρος στη Βουδαπέστη.
Ναι στη Βουδαπέστη που οι άνδρες του Ολυμπιακού έχουν κερδίσει Τσάμπιονς Λιγκ (2002), Σούπερ Καπ Ευρώπης (2002) ο Χάρης και τα κορίτσια του θα παλέψουν για να ανέβουν στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.
Τα κορίτσια του Χάρη
Στα χρόνια της διοίκησης του Μιχάλη Κουντούρη και ειδικά μετά από το 2015 ο Χάρης οδηγεί τον Ολυμπιακό από τίτλο σε τίτλο και στην Ελλάδα.
Η εντολή είναι να έρθουν νέες παίκτριες, καλές ξένες και να γίνονται κινήσεις ουσίας. Όπως εκείνη της προσθήκης της Αλεξάνδρας Ασημάκη το 2014.
Στον Ολυμπιακό θα έρθουν λίγα χρόνια νωρίτερα, τρία κορίτσια από την Θεσσαλονίκη, η Μαργαρίτα, η Ελευθερία και η Βάσω. Είναι οι αδελφές Πλευρίτου που θα μετακομίσουν οικογενειακώς από την Θεσσαλονίκη στον Πειραιά και θα γίνουν βασικές στον Ολυμπιακό και στην εθνική ομάδα.
Ο Χάρης μιλούσε με τα καλύτερα λόγια τότε για τις τρεις αδελφές και έλεγε να περιμένουμε και θα δούμε. Τα ίδια έλεγε και ο τότε μάνατζερ του Ολυμπιακού Άκης Λογοθέτης που έκλεινε αυτές τις συμφωνίες.
Στον Ολυμπιακό θα έρθει σε μικρή ηλικία και η Χρυσή Διαμαντοπούλου. Έπαιζε στον Πανιώνιο και έφτασε στον Ολυμπιακό για να κερδίσει τα πάντα σε Ελλάδα και Ευρώπη αλλά και να είναι βασική τερματοφύλακας της εθνικής ομάδας.
Με τα χρόνια γίνονται προσθήκες νεαρών κοριτσιών από την Ακαδημία και ο Ολυμπιακός κερδίζει μετάλλια στις υποδομές. Ο Χάρης τρίβει τα χέρια του. Έρχονται ξένες σπουδαίες από την Ιταλία, τον Καναδά, την Ουγγαρία, την Ολλανδία, την Αυστραλία, τις ΗΠΑ ακόμη και από την Κίνα.
Η Σουν Γιάτινγκ είχε έρθει ως ΄Σοφία" στην Ελλάδα για τον Ολυμπιακό και όταν η ομάδα στο Final-4 του 2010 στην Κέρκυρα δεν πέρασε στον τελικό έβαλε τα κλάματα.
Αυστηρός προπονητής ο Χάρης, λάτρης της τακτικής, της πειθαρχίας αλλά τα προσέχει τα κορίτσια. Οι επιτυχίες του πέρασαν και τον Ατλαντικό και του έδωσαν μια θέση στον πάγκο της εθνικής Καναδά.
Θα ήθελε να γίνει και προπονητής στην εθνική γυναικών της Ελλάδος και το αξίζει αλλά η πρώην διοίκηση της ΚΟΕ δεν του έδωσε ποτέ την ευκαιρία.
Στον Ολυμπιακό από την πρώτη ημέρα έως σήμερα έχει δίπλα του την Άλκηστης Αβραμίδου, που είναι η μοναδική παίκτρια που έχει μείνει από εκείνη την εποχή στην ομάδα και είναι η αρχηγός της.
Ο Χάρης πάντως βρήκε το λιμάνι του στον Ολυμπιακό, έκανε οικογένεια απέκτησε δυο παιδιά, τον βλέπεις συνέχεια στον Πειραιά στο Παπαστράτειο αλλά και στο Λιμενικό αλλά και όταν δεν είχαμε covid-19 τον έβλεπες να συζητά για πόλο σε γνωστό καφέ στην Πλατεία Αλεξάνδρας.
Στα γραφεία του Ολυμπιακού δηλαδή... Θυμάται πάντα τις μακέτες που έχει δει από παίκτης ακόμη για το κολυμβητήριο του Ολυμπιακού. Ήρθε το 1991 στον Πειραιά αλλά μετά από 30 χρόνια κολυμβητήριο ακόμη δεν έχει γίνει...
