Η ηγεσία του Ερασιτέχνη έβαλε κάτω τους αριθμούς, είδε ότι δεν «βγαίνει» και αφού πρωτάθλημα δεν μπορεί να «χτυπήσει», αποφάσισε να ρίξει λεφτά στην ποδηλασία, κάνοντας ηχηρές μεταγραφές για να καπαρώσει έναν τίτλο εκεί.

Την απόφαση αυτή τη βρίσκω ασυμβίβαστη με το χαρακτήρα ενός μεγάλου συλλόγου! Άλλωστε, ο μεγάλος σύλλογος δεν μετριέται με απόλυτους αριθμούς, πόσες κούπες έχουμε εμείς, πόσες εσείς, δεν μπορούμε να πάρουμε εδώ, δεν πειράζει θα πάρουμε εκεί...

Το να αποδυναμώνεις ένα τμήμα μεσούσης της σεζόν, τη στιγμή που βρίσκεται στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας, δείχνει έλλειψη σεβασμού στους παίκτες, στον κόσμο, αλλά κυρίως στα πιτσιρίκια των ακαδημιών, τα οποία υπό πολικό ψύχος ή υπό βροχή προπονούνται κάθε βράδυ στην ανοικτή πισίνα του ΟΑΚΑ, με σκοπό κάποια μέρα να αγωνιστούν στη μεγάλη ομάδα!

Οι καιροί είναι χαλεποί και ο Παναθηναϊκός αδυνατεί να επενδύσει. Θα ήταν σίγουρα σοφότερο να προνοήσει, προκαθορίζοντας τους στόχους της φετινής σεζόν. Αυτό όχι μόνο δεν έγινε, αλλά αντ' αυτού ο Τεό Λοράντος στις 27/09/2016 έκανε λόγο στο gazzetta (διαβάστε ΕΔΩ) «για άμεση κατάκτηση τίτλου» αφήνοντας να εννοηθεί φυσικά το Κύπελλο.

Τι μεσολάβησε; Έγινε ξεκάθαρο ότι τέτοια πιθανότητα δεν υπάρχει και γι αυτό ο Ερασιτέχνης απέσυρε τη στήριξή του στο τμήμα, αντί να προσπαθήσει να περισώσει, ό,τι μπορεί δεδομένων των οικονομικών δυσχερειών κρατώντας ίσως τον έναν παίκτη ή αναζητώντας φτηνότερες λύσεις.

Στον Ολυμπιακό δεν ξύπνησαν ένα πρωί και έγιναν ξαφνικά υπερδύναμη σε Ελλάδα και Ευρώπη. Προηγήθηκαν πολλά χρόνια «σφαλιάρας» και είδε πολλούς πολύ μικρότερους συλλόγους σε δυναμική όπως την Πάτρας, τη Βουλιαγμένη, τη Γλυφάδα, τον Εθνικό να σηκώνουν κούπες. Όμως, με συστηματική δουλειά, πολλή υπομονή και επενδύσεις έφτασαν να πρωταγωνιστήσουν.

Και παρά τις τεράστιες επενδύσεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια το όνειρο της κατάκτησης του Champions League δεν έγινε πραγματικότητα ούτε πέρυσι (σ.σ. έχει μία ακόμη παρουσία στον τελικό του 2001 και το τρόπαιο την ακριβώς επόμενη χρονιά). Συνεχίζουν όμως, να το θέλουν και να το παλεύουν, γιατί αυτό είναι πρωταθλητισμός, να βάζεις στόχους και να τους κυνηγάς μέχρι τέλους, όχι να τους επαναπροσδιορίζεις όταν τα πράγματα ζορίζουν!