2o Γυμνάσιο Αθηνών: Η «Βίλα» των λαμπρών μαθητών
Πάνω από 10.000 αποφοίτους αριθμεί σήμερα ο Σύλλογος Αποφοίτων του 2ου Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών, που στεγάστηκε αρχικά στην Πλάκα, ενώ αργότερα μετακόμισε στο κτίριο του πρώην Βασιλικού Τυπογραφείου στη Σταδίου.
Το 1932 μεταστεγάστηκε στα κτίρια επί των οδών Χέυδεν και Αχαρνών, γνωστά σήμερα με το προσωνύμιο Βίλα Αμαλία, τα οποία τότε ήταν ήδη ακατοίκητα. Εκεί λειτούργησε μέχρι το 1973, οπότε τα κτίρια κρίθηκαν ακατάλληλα και το σχολείο μεταφέρθηκε στην Πλατεία Βάθη, όπου παρέμεινε έως τη συγχώνευσή του με το 42ο Γυμνάσιο Αθηνών.
Η προέλευση του ονόματος
Οσον αφορά το προσωνύμιο της Βίλας, ο εκδότης κ. Σάμης Γαβριηλίδης, απόφοιτος του θρυλικού γυμνασίου το 1971, εξηγεί ότι: «Το όνομα αυτό βγήκε από τον Τύπο, καθώς οι καταληψίες της Βίλας Αμαλία προηγουμένως είχαν καταλάβει ένα κτίριο στη λεωφόρο Αμαλίας 56, ιδιοκτησίας του ιδρύματος Ωνάση, απ' όπου εκδιώχθηκαν και στη συνέχεια κατέλαβαν τα κτίρια επί των οδών Χέυδεν και Αχαρνών. Ετσι βγήκε το παρατσούκλι».
Διάσημοι εικαστικοί, ποιητές, στιχουργοί, δημοσιογράφοι, ακόμη και πολιτικοί φοίτησαν στο 2ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών, το οποίο, όπως λένε στις μέρες μας οι απόφοιτοι, ήταν πρωτοποριακό σε σχέση με το 1ο Γυμνάσιο Αρρένων της Πλάκας και το Βαρβάκειο. Μεταξύ των αποφοίτων είναι ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός, ο στιχουργός Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς, ο σκηνοθέτης Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων Αναστάσιος Γιαννουλάτος, ο ζωγράφος Πέτρος Ζουμπουλάκης, ο ηθοποιός Τρύφων Καρατζάς, ο δημοσιογράφος Αγγελος Μαρόπουλος, ο ποιητής Μίλτος Σαχτούρης, ο εκδότης Οδυσσέας Χατζόπουλος, ο πολιτικός Δημήτρης Ρέππας, ο μουσικοσυνθέτης Μάριος Στρόφαλης κ.ά.
Μάλιστα ο Λευτέρης Παπαδόπουλος με τον αείμνηστο Θόδωρο Αγγελόπουλο γνωρίστηκαν στο σχολείο και έγιναν φίλοι, καθώς ήταν συμμαθητές στην ίδια τάξη, όπως επίσης με τον Αλέκο Φασιανό, και αποφοίτησαν το 1953.
Στην ιστοσελίδα του 2ου Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών σε άρθρο του ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αναφέρεται, στο πολυδιαβασμένο βιβλίο του Χρήστου Γιανναρά, «Καταφύγιο Ιδεών», στο οποίο ο συγγραφέας εξιστορεί: «... Τη διαδρομή των έξι χρόνων στο Β' Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών επρόκειτο να την κάνω με παρέα που σήμερα καυχιέται -και όχι άδικα- για τις διασημότητες που ανέδειξε. Ο πρώτος φίλος που έκανα και που έμεινε ο εγγύτερος όλα τα χρόνια, ήταν ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος, σκηνοθέτης σήμερα με παγκόσμια αναγνώριση. Στην τάξη μας και ο Αλέκος Φασιανός, ο ζωγράφος, με τον οποίο όμως ποτέ δεν συνδέθηκα περισσότερο. Ξεχωριστός στην παρέα ο Λευτέρης Παπαδόπουλος κι αυτός πασίγνωστος σήμερα δημοσιογράφος και στιχουργός.
Τον Θεόδωρο κι εμένα ο Λευτεράκης μας σνόμπαρε συστηματικά: έγραφε πιο πούρα δημοτική από μας, διάβαζε πιο προχωρημένη λογοτεχνία και του άρεσε να εμφανίζεται σαν τύπος λαϊκός και ολίγον μάγκας. Στην τάξη μας ήταν ακόμα ο Τρύφωνας Καρατζάς, σήμερα ηθοποιός, και ο Αγγελος Μαρόπουλος, δημοσιογράφος που τον έμαθε το πανελλήνιο στα χρόνια της δικτατορίας από τις εκπομπές του στην Ντόυτσε Βέλλε...». Μάλιστα ο Αλέκος Φασιανός, μιλώντας σε εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού 9,84, εξέφρασε την επιθυμία του ώστε η Βίλα «να γίνει πάλι γυμνάσιο όπως ήταν και να συνεχίσει τον ρόλο του, να βγάζει καλούς μαθητές και ανθρώπους στην κοινωνία, αντί να γίνονται καταλήψεις».
«Το σχολείο ήταν πρότυπο», εξηγεί ο κ. Γαβριηλίδης και προσθέτει: «Η τάξη μου είχε 54 μαθητές και οι 52 τέλειωσαν πανεπιστήμιο. Το 2ο Γυμνάσιο Αρρένων παρήγαγε γνώση και ας ήμασταν 50-60 μαθητές στοιβαγμένοι στις αίθουσες. Τα παιδιά αποκτούσαν και μια κοινωνική λειτουργία, εφόσον το 2ο ήταν πιο πρωτοποριακό σχολείο από το 1ο Γυμνάσιο Αρρένων της Πλάκας. Σήμερα πιστεύω ότι δεν θα υπήρχε ούτε το κτίριο, η γνωστή Βίλα Αμαλία, εάν δεν είχε καταληφθεί και κατά συνέπεια κατοικηθεί, εφόσον ήταν γηρασμένο από τότε που ήμασταν μαθητές και το 1973 κρίθηκε οριστικά ακατάλληλο».
Σε συνέλευση που πραγματοποίησαν οι απόφοιτοι του σχολείου την περασμένη Τετάρτη συζητήθηκε το μέλλον του κτιρίου και όπως λέει ο κ. Βερροιόπουλος: «Στο επόμενο διάστημα θα συναντηθούμε με τον δήμαρχο Αθηναίων με την ευκαιρία της πρωτοβουλίας της δημοτικής αρχής για διάσωση του ιστορικού κτιρίου, έργο για το οποίο υπάρχει μελέτη του ΟΣΚ από το 1998».
Πηγή: ethnos.gr
