F1: H αθέατη πλευρά του Grand Prix της Ίμολα
Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη ουκ εστί σύμπτωση. Από την Μέση Ανατολή στην έρημο, από τη νύχτα στο καταμεσήμερο, από τη ζέστη στη βροχή, όλα τριγύρω αλλάζουνε αλλά οι μονομάχοι μένουν. Τα λέγαμε και πριν τον αγώνα στη θρυλική Ίμολα, επιβεβαιώθηκε και μετά από αυτόν: Μαξ Φερστάπεν και Λούις Χάμιλτον θα χορεύουν φέτος πάνω σε ένα ατέρμονο ρινγκ. Θα εναλλάσσονται στα σχοινιά ανάλογα τις ιδιαιτερότητες κάθε σιρκουί, άλλοτε θα πετυχαίνουν στόχο κι άλλοτε θα γονατίζουν αλλά όπως επέβαλλε το σενάριο κάθε Rocky, θα φτάσουν να μάχονται μέχρι τέλους.
Στο Grand Prix της Εμίλια Ρομάνια ήταν η σειρά του Ολλανδού να πανηγυρίσει και τη διαφορά τους στη βαθμολογία την κάνει αυτός ο ένας βαθμός που χάρισε στον Βρετανό ο ταχύτερος γύρος. Πως φτάσαμε όμως στο τελικό αποτέλεσμα; Ακολουθούν κάποια πράγματα ενδεχομένως δυσδιάκριτα με γυμνό μάτι.
#1 MAD MAX
Το παρατσούκλι που παραπέμπει στον μετά-αποκαλυπτικό ήρωα δεν κόλλησε τυχαία στον οδηγό της Red Bull Racing. Είναι διατεθειμένος να πατήσει επί πτωμάτων για να πετύχει το στόχο του και το απέδειξε ξανά. Κυρίως με το πλασάρισμά του στο σικέιν της Ταμπουρέλο όπου δεν άφησε περιθώρια στον Λούις. «Εγώ ακολουθώ τη γραμμή μου, εσύ κάνε ότι νομίζεις», είναι η ελεύθερη μετάφραση της τοποθέτησης της RB16B με τρόπο που ο Χάμιλτον είτε θα κοπανούσε πάνω του, είτε θα περνούσε βίαια πάνω από τα κερμπ – όπως και έγινε, χάνοντας ένα μικρό κομμάτι από το αριστερό άκρο της εμπρός αεροτομής. Ουσιαστικά, άλλαξαν ρόλους σε σχέση με την περιβόητη στροφή 4 του Μπαχρέιν. Μία σου και μία μου.
Έκτοτε, όντας μανούλα στο να διαβάζει τα επίπεδα πρόσφυσης σε βρεγμένο ή μεικτές συνθήκες, προσαρμόστηκε άριστα στις απαιτήσεις. Δεν αγχώθηκε στις δύο επανεκκινήσεις, δεν επηρεάστηκε αρνητικά από τη στρατηγική. Έκανε τον αγώνα του και αυτή τη φορά πήρε τη νίκη που έπρεπε να πάρει. Έτσι έσπασε και την κατάρα που τον ήθελε να μην τερματίζει ποτέ στο Top-4 επί Ιταλικού εδάφους – ανεξαρτήτως πίστας. Αντίστοιχα και η ομάδα του κέρδισε στην πατρίδα της καρμπονάρα, για πρώτη φορά από το 2013.
Επιμένω να εστιάζω στη γλώσσα του σώματος: κάθε φορά που τον κοιτάζω εκτός μονοθεσίου, βλέπω την αυτοπεποίθηση να ξεχειλίζει από τα μπατζάκια του. Ξέρει πως φέτος έχει «ταύρο» στα χέρια του.
#2 ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΥΧΗ ΔΙΑΒΑΙΝΕ
Η τύχη λένε πως παραδοσιακά ευνοεί τους ικανούς αλλά αυτό με τον Χάμιλτον δεν έχει προηγούμενο. Ότι και να συμβεί, ο Σερ θα βρει τρόπο να μπει ξανά στο παιχνίδι. Στην Εμίλια Ρομάνια αυτό το είδαμε σε υπερθετικό βαθμό. Η έξοδος στη στροφή Τόζα όταν το παράκανε με τα ντουμπλαρίσματα φλερτάροντας με το νωπό κομμάτι του οδοστρώματος, θα μπορούσε να λήξει το ματσάκι με συνοπτικές διαδικασίες.
Ωστόσο, δεν κόλλησε, κατάφερε να κρατήσει ζωντανή την υβριδική μηχανή της Mercedes και είχε την οξυδέρκεια να δοκιμάσει να απεγκλωβιστεί με την όπισθεν. Η επιστροφή του δε στην πίστα, δεν έκρυβε επικινδυνότητα αφού έγινε με καθοδήγηση μέσω ενδοεπικοινωνίας από τον μηχανικό αγώνα, Πίτερ Μπόνινγκτον. Έβαλε πλώρη για τα πιτ με τη W12 να αιμορραγεί σπίθες από την εμπρός αεροτομή που κρεμόταν αλλά ακόμα κι εκεί, οι απώλειες ήταν ελάχιστες αφού είχαμε νέο αυτοκίνητο ασφαλείας και διακοπή αγώνα.
Στην επανεκκίνηση ήταν ένατος, εκμεταλλεύτηκε τις εκτός πίστας εξορμήσεις των Γιούκι Τσουνόντα και Σέρχιο Πέρεζ, πέρασε τις Ferrari και τις McLaren και τοποθέτησε ξανά εαυτόν πίσω από τον Φερστάπεν. Σε ένα σχεδόν εξωφρενικό come back, με σάουντρακ το «Against All Odds» του Φιλ Κόλινς.
#3 ΟΙ ΑΝΤΙΖΗΛΟΙ
Αφού μου συγχωρεθεί και μόνο ο συσχετισμός με την ιερή τηλεοπτική σειρά με πρωταγωνιστές τους Ρότζερ Μουρ και Τόνι Κέρτις, σε αυτό το ρόλο έχουν μπει αναπόφευκτα οι Βάλτερι Μπότας και Τζορτζ Ράσελ. Αμφότεροι οδηγοί της Mercedes, αμφότεροι υπό την ομπρέλα μάνατζμεντ του αφεντικού της ομάδας Τότο Βολφ αλλά με μόνο μία θέση διαθέσιμη στα ασημί βέλη. Για πολλούς το να συνεχίσει ο Βρετανός για τρίτη σεζόν το «αγροτικό» του στη Williams κυμαίνεται από το φάσμα της αδικίας έως την αδιανόητη σπατάλη ταλέντου. Η απουσία προαγωγής προφανώς του έχει φέρει εκνευρισμό αλλά και πίεση να κάνει το κάτι παραπάνω.
Αγωνιστικά, το έκανε εμφατικά και παραμιλούσε ο κόσμος βλέποντας μία Williams να παρενοχλεί συστηματικά μία Mercedes, να φαντάζει ακόμα και ταχύτερή της. Το ατύχημα στο δρόμο για την Ταμπουρέλο θα μπορούσε να αποφευχθεί αλλά παρά τα νεύρα που ακολούθησαν, ευθύνη δεν δίνω κάπου.
Σίγουρα όχι στον Μπότας που ακολουθούσε ευλαβικά την στεγνή αγωνιστική γραμμή. Ο Ράσελ τόλμησε, βιάστηκε, βγήκε δεξιά και από τη στιγμή που ο δεξιός τροχός πάτησε στο βρεγμένο γρασίδι, όλα είχαν αυτόματα τελειώσει.
Στην ένταση της στιγμής είχαμε τα γαλλικά, το bullying στον ζαλισμένο ακόμα αντίπαλό του, τη δική του αντίδραση με το μεσαίο δάκτυλο υψωμένο. Κοιτώντας εκ των υστέρων τη φάση, από την άλλη, με καθαρό το κεφάλι, έπαψε να κατηγορεί τον Μπότας για το συμβάν. Ωστόσο, η διαχείρισή τους θα αποτελέσει δύσκολη άσκηση για τον Βολφ.
#4 Η ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ
Ανέφερα πριν το παράδοξο με τη Williams να κοντράρει τη Mercedes. Εξήγηση που να μην περιορίζεται στο ταλέντο, υπάρχει. Η W12 αδυνατούσε να συνεργαστεί αρμονικά με τα ελαστικά στις συγκεκριμένες συνθήκες. Οι οδηγοί της Mercedes πονοκεφάλιαζαν προσπαθώντας να τα φέρουν στο κατάλληλο παράθυρο θερμοκρασίας λειτουργίας. Ο Χάμιλτον χρειάστηκε περίπου 11 γύρους – μόνο τότε άρχισε να κινείται με παραπλήσιο ρυθμό και ενίοτε ταχύτερο από τον Φερστάπεν. Ο Μπότας δεν τα κατάφερε ποτέ.
#5 Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΩΝ
Πόσο μα πόσο σημαντικό είναι για την F1 να είναι ξανά ανταγωνιστικές οι McLaren και Ferrari! Κι αν η Βρετανική ομάδα έχει καιρό τώρα μπει σε ρότα αγωνιστικής εξυγίανσης, η Scuderia αποτελεί φέτος την ευχάριστη έκπληξη. Μικρές και μεγάλες υπερβάσεις και για τις δύο ομάδες, με πλέον αξιοσημείωτη την επιστροφή του Λάντο Νόρις στο βάθρο. Μικρός στο δέμας, τεράστις σε ταλέντο, δάμασε τις μεταβαλλόμενες συνθήκες, φρόντισε με ευλάβεια τα μαλακά ελαστικά επί 28 γύρους και επέστρεψε στο βάθρο! Πίσω του, ο Σαρλ Λεκλέρκ βρίσκεται σε μία διαρκή υπέρβαση και ο Κάρλος Σάινθ που ήταν γρήγορος παρότι μιμήθηκε εις διπλούν τον θρυλικό μπαμπά του, βγάζοντας τη Ferrari στο χώμα. Μικρή παραφωνία αποτέλεσε ο Ντάνιελ Ρικιάρντο που ακόμα δεν έχει εγκλιματιστεί στο νέο εργασιακό περιβάλλον αλλά δεν τον φοβάμαι! Ποιους φοβάμαι; Aston Martin και Alpine που δείχνουν να έχουν χάσει έδαφος στη μάχη του midfield.
Κάπως έτσι ετοιμαζόμαστε για την επόμενη μονομαχία, Κυριακή του Πάσχα, στην εντυπωσιακή πίστα του Πορτιμάο. Ντέρμπι #3 εν όψει