Η Κέιτι Σούμαχερ-Κόουλι, προπονήτρια των πρωταθλητριών NCAA Νιτάνι Λάιονς του Πεν Στέιτ, δεν είναι μόνο γνωστή για τα επιτεύγματά της στο βόλεϊ. Το 2024, ενώ η ομάδα της διεκδικούσε τον εθνικό τίτλο, η Κέιτι μάχονταν ταυτόχρονα τον καρκίνο του μαστού σταδίου II.
Η ανακάλυψη ήρθε σταδιακά. Μία «παράξενη» μάζα κάτω από τη μασχάλη την ανησύχησε, παρά το γεγονός ότι μια πρόσφατη μαστογραφία δεν είχε δείξει τίποτα. Με ισχυρό οικογενειακό ιστορικό καρκίνου, η Κέιτι ήξερε ότι η έγκαιρη διάγνωση ήταν κρίσιμη. Τον Οκτώβριο τοποθετήθηκε ο καθετήρας της και ξεκίνησε η χημειοθεραπεία, όλα ενώ η σεζόν βόλεϊ ήταν σε πλήρη εξέλιξη.
Αν και η θεραπεία ήταν απαιτητική, ξυπνήματα νωρίς, τρεις ώρες δρόμος μέχρι το νοσοκομείο και πίσω για προπόνηση, η Κέιτι συνέχιζε να προπονεί. «Δεν ήθελα να λείψω. Η ομάδα και το γραφείο με κράταγαν σε ηρεμία», λέει. Ακόμα και όταν έχασε τα μαλλιά της, αποφάσισε να μην φορέσει περούκα. «Ήταν άβολο και δεν μου φαινόταν σαν εμένα», εξηγεί. Η επιλογή αυτή έκανε εντύπωση και βοήθησε άλλες γυναίκες που περνούσαν παρόμοια εμπειρία.
Η ομάδα της έδειξε άμεση υποστήριξη. Στις μέρες χημειοθεραπείας, η Κέιτι έστελνε φωτογραφίες από την καρέκλα θεραπείας και οι παίκτριες, όπως η Γκίλιαν Γκράιμς και η Ιζί Σταρκ, απαντούσαν με selfies από το γυμναστήριο. Ακόμα και μια απλή ερώτηση «Χρειάζεσαι κάτι;» ήταν αρκετή για να ξεπεράσει τα εμπόδια. Το απαιτητικό πρόγραμμα, αν και εξαντλητικό, της έδινε δύναμη και αποφασιστικότητα: «Μεγαλώνοντας με τον αθλητισμό μαθαίνεις να πολεμάς», λέει με ένα χαμόγελο.
Η παιδική της ηλικία στο νότιο Σικάγο διαμόρφωσε την ανθεκτικότητά της. Με τέσσερα αδέρφια και γονείς που έδιναν μεγάλη αξία στη μόρφωση και τη σκληρή δουλειά, η Κέιτι διέπρεψε στο βόλεϊ του Λύκειο Μάδερ ΜακΌλεϊ και αργότερα στο Πεν Στέιτ, όπου κέρδισε τίτλους NCAA και Big Ten. Μετά το κολέγιο, ανέβηκε σταδιακά στις θέσεις προπονητικής, από εθελοντική εργασία στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις μέχρι τη θέση της προπονήτριας στο UIC και στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, πριν επιστρέψει στο Πεν Στέιτ ως επικεφαλής προπονήτρια
Στη νέα σεζόν, συνεχίζει τη συντήρηση της χημειοθεραπείας με επτά γύρους να απομένουν και χειρουργείο προγραμματισμένο για τον Ιανουάριο. Παρά τα εμπόδια, η ενέργεια και η συγκέντρωσή της παραμένουν υψηλές. «Θέλω πάντα να νικάω, αλλά πάνω απ’ όλα θέλω να αφήσω αποτύπωμα», λέει. Αυτό το αποτύπωμα ξεπερνά το βόλεϊ: «Να βοηθήσω τις παίκτριες να βρουν τον δρόμο τους μετά το δεν Στέιτ».
Όταν ρωτήθηκε τι θέλει να θυμούνται οι παίκτριες, η απάντηση ήταν σύντομη και γεμάτη νόημα: «Αγάπη και ομαδικότητα». Μια χρονιά γεμάτη προκλήσεις, αλλά και διδάγματα: «Η ασθένειά μου ίσως τους έμαθε περισσότερη συμπόνια, γιατί όλοι περνάμε δύσκολες στιγμές». Και για την Κέιτι, η δύναμη σήμερα σημαίνει: «Να βλέπεις κάθε μέρα θετικά».