Αν δεν επενδύσει ούτε και τώρα σε προπονητή ο Αλαφούζος, πότε θα το κάνει;

Αν δεν επενδύσει ούτε και τώρα σε προπονητή ο Αλαφούζος, πότε θα το κάνει;

Αν δεν επενδύσει ούτε και τώρα σε προπονητή ο Αλαφούζος, πότε θα το κάνει;

bet365

Μετά από δέκα χρόνια και ένα σωρό πεταμένα λεφτά, αποτυχίες και ιστορικές ντροπές, ο Νίκος Αθανασίου γράφει για τον μονόδρομο που έχει μπροστά του ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός και τον προπονητή που έχει πραγματικά ανάγκη ο σύλλογος.
Καθημερινά Novi Specials στοιχήματα & σούπερ ενισχυμένες αποδόσεις! (21+)

Η άποψη τούτης της γωνιάς είναι εδώ και αρκετά χρόνια καταγεγραμμένη με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο για την παρουσία του Γιάννη Αλαφούζου στον Παναθηναϊκό, ειδικά την τελευταία πενταετία. Ο σύλλογος έγινε ποδοσφαιρικό πειραματόζωο στα χέρια του, βίωσε μια σειρά από ιστορικές ξεφτίλες με αποκορύφωμα το πως έμεινε στην κατηγορία το 2018 και την τιμωρία από την UEFA, δεν πήρε ποτέ τον σωστό δρόμο της διοίκησης του ποδοσφαίρου, επιλέγοντας μόνιμα το αδιέξοδο της προχειρότητας, του μπακάλικου, του ερασιτεχνισμού.

Πρακτικές που ο mr ΣΚΑΪ τις πλήρωσε με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, έναν σκασμό πεταμένα λεφτά, που αν είχαν επενδυθεί σωστά και είχαν διαχειριστεί από ανθρώπους που νοιάζονταν τον σύλλογο και γνώριζαν το αντικείμενο, τώρα το Τριφύλλι θα ήταν στο κανονικό του μέγεθος. Πρακτικές, που τον έχουν φέρει στην κατάσταση του σήμερα, να έχει βάλει στην ΠΑΕ πάνω από 80 εκατομμύρια ευρώ σε αυτή την δεκαετία και να αποτελεί, δικαίως, κόκκινο πανί για την συντριπτική πλειοψηφία των φίλων του συλλόγου.

Όπως στρώνεις κοιμάσαι αλλά στο τέλος της ημέρας, αυτό που έχει πραγματική σημασία δεν είναι ο Αλαφούζος. Αυτό που μετρά είναι η σμίκρυνση του Παναθηναϊκού σε επικίνδυνο σημείο και το πως θα καταφέρει να ξεκολλήσει από τον βούρκο της ανυποληψίας και της τριτοτέταρτης θέσης. Το πως θα γίνει κανονική ομάδα σε όλα τα επίπεδα για να μπορέσει στο άμεσο μέλλον να διεκδικήσει τίτλους.

Η αλλαγή ιδιοκτησίας μοιάζει μονόδρομος, καθώς θα είναι ένα μικρό θαύμα αν μετά από δέκα χρόνια ο Αλαφούζος μάθει από τα λάθη του και βάλει στις σωστές ράγες τον Παναθηναϊκό. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, αλλά για να πεθάνει, θα πρέπει πρώτα να υπάρξει. Και στο Τριφύλλι αγνοείται συστηματικά εδώ και χρόνια.

Όσο, λοιπόν, δεν εμφανίζεται κανείς να αναλάβει το καράβι(θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε το κατά πόσο είναι σοβαρό το ενδιαφέρον από την Αμερική), όσο βρίσκεται στα ηνία του συλλόγου ο Αλαφούζος, και επειδή τα χρόνια περνάνε και η ποδοσφαιρική κατάθλιψη τρώει τα σωθικά του οργανισμού, ήρθε επιτέλους η ώρα να κάνει το αυτονόητο! Να κάνει εκείνα που έπρεπε να έχει κάνει από το 2012, μήπως και επέλθει μια κανονικότητα στον Παναθηναϊκό τα επόμενα χρόνια. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, το να ασχολείσαι με τον Παναθηναϊκό το 2021 μόνο κακό προκαλεί στην ψυχική σου υγεία.

Όπως τονίσαμε και σε πρόσφατο σημείωμα, ο μοναδικός δρόμος για να συμβεί αυτό, για να επιστρέψει στην κανονικότητα το κλαμπ, είναι καταρχήν η οργάνωση, το πλάνο, η στρατηγική, οι σταθερές δομές που θα ανεβάσουν τον σύλλογο επίπεδο και θα τον φέρουν πιο κοντά στον ανταγωνισμό.

ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΠΟΥ ΘΑ ΓΕΜΙΣΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΑ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΚΟΥΤΑΚΙΑ

Μετέπειτα είναι ο προπονητής και το ρόστερ. Πάμε, λοιπόν, στο θέμα των ημερών, υπογραμμίζοντας για ακόμη μία φορά πως ο καλύτερος προπονητής του κόσμου να έρθει, αν το κλαμπ δεν λειτουργεί με τους κανόνες της εποχής, οι πιθανότητες να πετύχει θα είναι ελάχιστες. Εδώ και μέρες το ένα όνομα βγαίνει μετά το άλλο. Προτεινόμενοι και… καμμένοι, προπονητές που πραγματικά έχουν εξεταστεί όπως ο Γιοβάνοβιτς.

Αυτό το καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός πρέπει επιτέλους να επενδύσει και στον προπονητή του. Να κάνει υπέρβαση και να μην πάει σε ακόμη μία επιλογή με συγκεκριμένο ταβάνι. Μία χρυσή μετριότητα. Να βρει κάποιον που θα γεμίζει τα περισσότερα, αν όχι όλα τα κουτάκια. Κάθε κουτάκι δεν είναι το ίδιο. Υπάρχουν μεγαλύτερα και μικρότερα κατά την διάρκεια μίας αξιολόγησης.

  • Το πιο μεγάλο είναι η δουλειά, το έργο που έχει δείξει στις προηγούμενες ομάδες του, αρκεί αυτό φυσικά να έχει γίνει πρόσφατα και όχι πριν δέκα ή δεκαπέντε χρόνια. Να μην ήταν πυροτέχνημα. Φτάνει πια με τους… δεινόσαυρους, το ποδόσφαιρο έχει μπει στην εποχή της τεχνολογίας, της εξέλιξης και έχει αφήσει πίσω, έχει ξεπεράσει λογικές και τακτικές της δεκαετίας του 90᾽ και των αρχών του 2000. Σε όσο πιο υψηλό επίπεδο έχει δείξει έργο, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας θα έχεις. Είναι άλλο να πάρεις προπονητή από την Πριμέρα, την Μπουντεσλίγκα, την Πορτογαλία και άλλο από την Κύπρο ή τα Εμιράτα. Για παράδειγμα…
  • Ακόμη ένα μεγάλο είναι το κίνητρο, η φιλοδοξία, η κ@&@%, η άναγκη για επιτυχία που θα έχει ο άνθρωπος που θα έρθει. Να δει τον Παναθηναϊκό σαν το σκαλί για κάτι καλύτερο, όχι ως αγγαρεία, αρπαχτή, ακόμη μία σελίδα σε μια καριέρα με αρκετούς σταθμούς.
  • Σημαντικό εξίσου, να είναι η φιλοσοφία του να ταιριαστή με τα θέλω του κλαμπ. Μιλάμε για τον Παναθηναϊκό, το ελληνικό πρωτάθλημα όπου οι 10 από τις 14 ομάδες θα σε παίξουν ταμπούρι. Δεν μπορείς να εμπιστευθείς προπονητή με αμυντικούς προσανατολισμούς. Με επιθετική φιλοσοφία ναι, με ισορροπία ναι, σε καμία περίπτωση όμως αμυντικογενή προπονητή.
  • Μικρότερο κουτάκι, επιθυμητό αλλά όχι απαραίτητο όσο τα παραπάνω, να έχει κάνει πρωταθλητισμό. Για παράδειγμα ο Μαρτίνς είχε κάνει πρωταθλητισμό; Όχι. Ο Λουτσέσκου; Όχι. Ο Μανόλο Χιμένεθ; Όχι. Δίνω αυτά τα παραδείγματα για να καταλάβει κανείς πως προέχουν άλλα χαρακτηριστικά για έναν προπονητή, είναι πιο σημαντικά όλα τα παραπάνω από το αν κάπου, κάπως, κάποτε πήρε ένα πρωτάθλημα. Καλό θα ήταν να έχει τριβή στην πίεση του αποτελέσματος, καλό θα ήταν να έχει κατακτήσει πράγματα στην καριέρα του αλλά αυτό αν έχει συμβεί σε υψηλό επίπεδο, στις περισσότερες περιπτώσεις μιλάμε για απλησίαστους προπονητές για τον Παναθηναϊκό του σήμερα.
  • Το αφήσαμε τελευταίο επειδή δεν είναι ποδοσφαιρικό αλλά επικοινωνιακό. Είναι, όμως, εξίσου σημαντικό με τα πρώτα κουτάκια. Στην κατάσταση που είναι ο κόσμος του Παναθηναϊκού, μόνο καλό θα κάνει να προσληφθεί προπονητής που θα δώσει έστω μια ελπίδα, ένα όραμα, μια αισιοδοξία. Που θα είναι από το όσο το δυνατόν πιο ψηλό ράφι. Δεν παίζει μπάλα η επικοινωνία, τα ποδοσφαιρικά κριτήρια είναι σημαντικά αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε τις συνθήκες που επικρατούν. Ο σύλλογος θέλει έναν προπονητή που ξέχωρα από τα βασικά, θα τον κρατήσει στα δύσκολα όταν αυτά θα έρθουν, έναν προπονητή που θα… ψήνει τον κόσμο για αυτό που θα χτιστεί φέτος.

Πάντως από τα ονόματα που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα κανένα δεν συμπληρώνει τα περισσότερα έστω από τα παραπάνω κουτάκια και είναι ζωτικής σημασίας ανάγκη για τον σύλλογο, η διαδικασία να γίνει σωστά, ορθολογικά, με την διαδικασία των συνεντεύξεων με αρκετούς υποψηφίους και όχι άρπα κόλλα. Έστω και αν λόγω της ανεπάρκειας του Ντρεοσί απουσιάζει από την διαδικασία ένας αθλητικός ή τεχνικός διευθυντής. Στην ζωή και το ποδόσφαιρο ειδικότερα, δεν υπάρχει συνταγή επιτυχίας, ούτε σίγουρη επιλογή. Υπάρχουν, όμως, διαδικασίες που μπορούν να σου αυξήσουν τις πιθανότητες να πετύχεις.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΤΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ ΗΤΑΝ, ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΑΝ, ΛΙΓΟΙ…

Στα δέκα χρόνια που διοικεί τον Παναθηναϊκό ο Γιάννης Αλαφούζος ας θυμηθούμε ποιους ξένους προπονητές έχει επιλέξει για να καταλάβουμε ακόμη καλύτερα πως ποτέ μέχρι και σήμερα δεν πήρε στα σοβαρά το θέμα του ξένου προπονητή και την επένδυση που θα έπρεπε να κάνει για να ανεβάσει τις πιθανότητες επιτυχίας της ομάδας του. Την προχειρότητα, με την οποία λειτούργησε. Προσέλαβε, λοιπόν:

*Τον ανεκδιήγητο Φάμπρι που έκανε ηλιοθεραπεία στην Παιανία με το μαγιό, έφερνε την σύντροφο του στο προπονητικό και έκανε ομιλίες για λιοντάρια.

*Τον Στραματσόνι επειδή είχε προπονήσει δέκα μήνες στην Ίντερ και μια σεζόν στην Ουντινέζε που τερμάτισε 16ος. Ούτε στην Αφρική δεν διαλέγουν έτσι προπονητές, αλλά αυτό ήταν τότε μια... επιτυχία των Φύσσα και Βόκολου. Ο Αλαφούζος ήθελε τον Παούνοβιτς που τώρα είναι προπονητής της Reading στην Championship. Εδώ να δώσουμε ένα μικρό ελαφρυντικό. Ο Στραματσόνι μπορεί να σε πείσει πως έξω είναι νύχτα, ενώ είναι τρεις το μεσημέρι. Μοναδικός ρήτορας, κακός προπονητής.

*Τον Πογιάτος από την δεύτερη ομάδα της Ρεάλ χωρίς καμία εμπειρία από πρώτη ομάδα. Ως διάδοχο του Δώνη!

*Τον απαρχαιωμένο και ξεπερασμένο Μπόλονι.

ΘΕΛΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΝΑ ΤΟΥ ΦΕΡΕΙ ΑΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΥΨΗΛΟ ΕΠΙΠΕΔΟ

Για να το κλείσουμε. Βρισκόμαστε στο 2021. Δεν γίνεται να αποτελεί σοβαρό κριτήριο για προπονητή το ᾽᾽να ξέρει την ελληνική πραγματικότητα᾽᾽. Αυτό έχει ανάγκη δηλαδή ένας μεγάλος σύλλογος από τον προπονητή του; Να ξέρει τι συμβαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Σε κάθε κλαμπ υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να κάνουν αυτή την δουλειά και να τον βοηθήσουν να καταλάβει αν χρειαστεί. Ακριβώς το αντίθετο έχει ανάγκη ο Παναθηναϊκός. Από έναν προπονητή που θα φέρει την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, τον σύγχρονο τρόπο δουλειάς στο ελληνικό ποδόσφαιρο που στην πλειοψηφία του είναι είκοσι χρόνια πίσω. Έναν προπονητή που θα βελτιώσει το έμψυχο δυναμικό, θα σε ανεβάσει επίπεδο και θα βάλει την σφραγίδα του.

Οι Μάχες Των Play Off είναι στο Gazzetta.gr

Τα πιο συναρπαστικά Play Off της δεκαετίας είναι στο Gazzetta.gr! Όλα τα αθλητικά νέα για την αγαπημένη σου ομάδα, σε συνεχή ενημέρωση. Ακολούθησε το Gazzetta και θα είσαι πάντα ενημερωμένος για το πρόγραμμα των Play Off, την βαθμολογία των ομάδων, τις μεταδόσεις και φυσικά παρακολουθείτε live τα Play Off μέσα από το Game Center!

Νίκος Αθανασίου
Νίκος Αθανασίου

Από τότε που θυμάται την ύπαρξή του o Νίκος Αθανασίου, λατρεύει τον Παναθηναϊκό και το ποδόσφαιρο. Από το 2008 μέχρι και σήμερα είναι υπεύθυνος για το ρεπορτάζ του Τριφυλλιού στο δεύτερο σπίτι του, στο μεγαλύτερο επαγγελματικό όνειρο που θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα, στο Gazzetta.gr και ενώ είχε προηγηθεί η Αθλητική Ηχώ, το Κανάλι 1(90.4) και ένα πέρασμα από το Leoforos.gr. Στο πέρασμα των χρόνων δεν σταμάτησε ποτέ με την ίδια αγάπη και αφοσίωση να παίζει Football Manager, να ακούει όλων των ειδών τις μουσικές ακόμη και αν μέσα σε δέκα λεπτά μπορεί να συνυπάρξουν ο Μητροπάνος με τον Hoyem και ο Αργυρός με τους Active Member, να θεωρεί ομορφότερο μέρος στο πλανήτη το Αίας Κλαμπ και να μην μπορεί με τίποτα και για κανέναν λόγο να παρακολουθήσει αγώνες από τα μπουθ της Λεωφόρου, βρίσκοντας πάντα εναλλακτικές για να συνδυάζει τη δουλειά με την... τρέλα. Τα τελευταία χρόνια μαθαίνει, αναλύει και παρατηρεί το αγαπημένο του σπορ μέσα από μια σειρά επιμορφωτικών προγραμμάτων και διπλωμάτων management, ανάλυσης, τακτικής και scouting, τα καλύτερα «δώρα» που θα μπορούσε ποτέ να κάνει στον εαυτό του σε σχέση με το ποδόσφαιρο.