• Η επίρριψη ευθυνών, η συγγνώμη και το παιχνίδι της μοίρας
• Το τελευταίο αντίο και η δωρεά του Χάρρυ Κλυνν

Το ημερολόγιο έγραφε 30 Απριλίου 1995. Άλλη μια κλασική ποδοσφαιρική Κυριακή. Μόνο που εκείνη η Κυριακή δεν θα ήταν όπως τις άλλες. Ήταν μια μαύρη Κυριακή, ποτισμένη με πένθος για την οικογένεια του Ατρόμητου αλλά και για όλη την φίλαθλη Ελλάδα.

Ο Ατρόμητος στα αλώνια της Γ’ Εθνικής τότε, δοκιμαζόταν στην Ελευσίνα απέναντι στον Πανελευσινιακό. Τίποτε όμως δεν προμήνυε ότι εκείνο το ποδοσφαιρικό απόγευμα θα βαφόταν μαύρο και θα συγκλόνιζε ολόκληρο τον φίλαθλο κόσμο της χώρας.

Στην ομάδα του Περιστερίου αγωνιζόταν ο Ζαϊρινός επιθετικός Μουκάντι Τσιμάνγκα. Είχε έρθει στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο του 1989 για λογαριασμό του Εθνικού Πειραιώς, πέρασε τη σεζόν 1992-1993 από την Καλαμάτα και το καλοκαίρι του 1993 αποκτήθηκε από τον Ατρόμητο.

Η μοίρα εκείνο το απόγευμα της 30ης Απριλίου του έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που έμελλε να είναι και το τελευταίο του. Σε μια ανύποπτη φάση ο Ζαϊρινός επιθετικός σωριάστηκε στον αγωνιστικό χώρο και δεν ξανασηκώθηκε ποτέ. Ήταν μόλις 28 ετών και άφηνε πίσω του τη γυναίκα του και τα τρία τους παιδιά…

Όλα ξεκίνησαν από μια διεκδίκηση της μπάλας στον αέρα, στον χώρο της μεσαίας γραμμής. Ο Τσιμάνγκα πήδηξε μαζί με τον παίκτη του Παλευσινιακού, Στέλιο Βογιατζή και ο αγκώνας του τελευταίου βρήκε στον λαιμό του Αφρικανού και του προκάλεσε βλάβη στην καρωτίδα.

Ο Τσιμάνγκα σηκώθηκε, περπάτησε για λίγα μέτρα αλλά σωριάστηκε και πάλι στο έδαφος και δεν ξανασηκώθηκε ποτέ. Κανένας δεν κατάλαβε τι έγινε. Χρειάστηκαν μερικά δευτερόλεπτα για να συνειδητοποιήσει ο διαιτητής ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Αμέσως οι γιατροί του Πανελευσινιακού και οι άνθρωποι των πάγκων έτρεξαν πάνω από τον Τσιμάνγκα για τις πρώτες βοήθειες.

Οι παίκτες ήταν σοκαρισμένοι και δεν μπορούσαν να πιστέψουν τι είχε συμβεί. Οι γιατροί προσπάθησαν με κλειδιά να του επαναφέρουν την γλώσσα του Τσιμάνγκα που είχε γυρίσει, όμως ο ποδοσφαιριστής δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Χρειάστηκε να γίνει τραχειοτομή προκειμένου να εξοικονομηθεί χρόνος, μιας και στο γήπεδο δεν υπήρχε ασθενοφόρο.

Το ασθενοφόρο έφτασε με αρκετή καθυστέρηση, αλλά ήταν πλέον αργά. Οι παλμοί του Τσιμάνγκα είχαν πέσει στο μηδέν και κατά την διακομιδή του στο Τζάνειο Νοσοκομείο άφησε την τελευταία του πνοή. Το παιχνίδι συνεχίστηκε κανονικά. Μάλιστα, οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων δεν είχαν ιδέα για την τραγική εξέλιξη. (βίντεο στο 13:14)

Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία του Νίκου Ακριβού, ποδοσφαιριστή του Ατρομήτου, ο οποίος εκτός από συμπαίκτης υπήρξε και «κολλητός» φίλος του Τσιμάνγκα. «Ήμουν ο πρώτος που έτρεξε από πάνω του όταν σωριάστηκε στο έδαφος. Ο αγώνας συνεχίστηκε και δεν ξέραμε τι είχε συμβεί. Εξάλλου, δεν είχαμε τρόπο να πληροφορηθούμε για την κατάσταση της υγειάς του, αφού τότε δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα. Όταν πήγα στο σπίτι μου, ο πατέρας μου με ενημέρωσε ότι ο Μουκάντι είχε «φύγει» από τη ζωή. Το είχε πληροφορηθεί από τις ειδήσεις».

Σιγά σιγά το θλιβερό μαντάτο έγινε γνωστό σε όλη την Ελλάδα από τα δελτία ειδήσεων που έδειχναν καρέ καρέ τις τελευταίες στιγμές του 28χρονου Μουκάντι. Η τραγική αυτή είδηση εκτός από ανείπωτο πόνο προκάλεσε και οργή λόγω της καθυστέρησης του ασθενοφόρου. Πολλοί είχαν πει τότε ότι αν το ασθενοφόρο είχε φτάσει νωρίτερα, ο Τσιμάνγκα τώρα μπορεί να ζούσε…

Η επίρριψη ευθυνών, η συγγνώμη και το παιχνίδι της μοίρας

Αρνητικός πρωταγωνιστής ήταν ο Στέλιος Βογιατζής, ο ποδοσφαιριστής που άθελά του προκάλεσε αυτή την απέραντη θλίψη. Επειδή η μοίρα το θέλησε να είναι αυτός πρωταγωνιστής. Ο παίκτης του Πανελευσινιακού μπήκε κλαίγοντας στα αποδυτήρια, όπως και οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές. «Τον έφαγες», του είπε πάνω στην ένταση ο Γρηγόρης Γεωργακόπουλος, γενικός αρχηγός του Ατρομήτου. Γρήγορα όμως, κατάλαβες το λάθος του. «Συγγνώμη Στέλιο, δεν ήξερα τι έλεγα», του είπε και ο Βογιατζής δέχθηκε τη συγγνώμη του.

Μάλιστα, έναν χρόνο αργότερα ο Στέλιος Βογιατζής φόρεσε τη φανέλα του Ατρόμητου. Πως τα φέρνει καμιά φορά η μοίρα… «Κλείσαμε συμφωνία με τον Στέλιο και τον καλέσαμε στην πρώτη συγκέντρωση. Ο μακαρίτης ο φροντιστής μας, ο αείμνηστος Νίκος Κεχαγιάς άναβε κάθε μέρα το καντήλι στη θέση που καθόταν ο Τσιμάνγκα. Κατά μια απίστευτη σύμπτωση, ο Βογιατζής κάθισε στη θέση του Τσιμάνγκα, Γυρίζει πίσω και βλέπει το καντηλάκι. Καταλαβαίνει για ποιο λόγο ήταν αναμμένο και σηκώνεται αμέσως να φύγει. Δεν άντεξε. Κάναμε πολλές συναντήσεις μαζί του μέχρι να τον μεταπείσουμε. Κάθε μέρα συζητούσαμε στην πλατεία Μέμου, μέχρι που τον πείσαμε και ήρθε να παίξει στον Ατρόμητο», διηγείται ο Γρηγόρης Γεωργακόπουλος στον Παύλο Κατώνη, στο βιβλίο του, «Φτερούγισμα στη Δόξα».

Το τελευταίο αντίο και η δωρεά του Χάρρυ Κλυνν

Δυο μέρες αργότερα, την Τρίτη στις 2 Μαΐου γράφτηκε ο επίλογος της τραγωδίας στο Δημοτικό Κοιμητήριο Περιστεριού. Πλήθος κόσμου βρέθηκε εκεί για να αποχαιρετήσει τον Μουκάντι, τον δικό τους Μουκάντι που τίμησε την φανέλα του Ατρομήτου με κόστος την ίδια του την ζωή.

Το σύνθημα «Τσιμάνγκα ζεις για πάντα Ατρόμητος», δονούσε την ηλεκτρισμένη και φορτισμένη ατμόσφαιρα. Οι φίλοι του Ατρομήτου και ο κόσμος του Περιστερίου αποχαιρέτησαν τον Μουκάντι τους, με μια σημαία της ομάδας να σκεπάζει το φέρετρό του στην τελευταία του κατοικία…

Από την προηγούμενη μέρα είχε ξεκινήσει ένας μαραθώνιος για τη συγκέντρωση χρημάτων που θα δίνονταν στην οικογένειά του. Μάλιστα, ο Χάρρυ Κλυνν είχε προσφέρει το ποσό των 100.000 δραχμών.

Ο θάνατος του Μουκάντι Τσιμάνγκα αποτελεί ίσως την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία του Ατρομήτου. Παρότι έχουν περάσει 26 χρόνια, τόσο οι Fentagin, όσο και η διοίκηση του Ατρομήτου δεν ξεχνούν τον ποδοσφαιριστή που άφησε την τελευταία του πνοή φορώντας την φανέλα με το αστέρι στο στήθος και κάθε χρόνο τιμούν την μνήμη του.