Οι τρεις εκτός λίστας Ευρώπης δίνουν τη μάχη τους στον Ολυμπιακό!

Θα έχει ενδιαφέρον η ενδεκάδα του Ολυμπιακού σήμερα το μεσημέρι κόντρα στη Λαμία στο προτελευταίο παιχνίδι του στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.

Θα έχει γούστο π.χ. να δούμε τον Ολυμπιακό με την πιο δυνατή του σύνθεση και τη Λαμία με πολλές αλλαγές! Βλέπετε, η ομάδα του Γρηγορίου έχει στο μυαλό της και το ντέρμπι επιβίωσης της Τετάρτης με τη Λάρισα, αποφασίζοντας να κάνει ροτέισον, αφήνοντας εκτός αποστολής του αγώνα του Καραϊσκάκη έξι βασικούς (Επασί, Αντέτζο, Σκόνδρα, Τζανδάρη, Μπεχαράνο, Αραμπούλι), ενώ έχει και τιμωρημένο τον Τζανετόπουλο. Βεβαίως, δεν είναι αυτό που έκανε στα παιχνίδια της με τον ΠΑΟΚ, τόσο στο Κύπελλο, όσο στο πρωτάθλημα (!), στα οποία κατέβαινε χωρίς 14 παίκτες (!), αλλά και πάλι για τη Λαμία είναι ένα σημαντικό ροτέισον αυτό.

Αλλού, όμως, θα ήθελα να σταθώ εγώ σήμερα-στην επιλογή του Πέδρο Μαρτίνς να αξιοποιεί εδώ και κάμποσο καιρό όλο το ρόστερ του Ολυμπιακού-και μιλάμε για 23 παίκτες. Δύο ολόκληρες ενδεκάδες, συν ένα τρίτο γκολκίπερ-παίζουν όλοι! Μόνο ο 18χρονος Σουρλής είναι εκτός κι ο Ντρέγκερ, ο οποίος όμως νωρίτερα είχε χρησιμοποιηθεί σε εφτά παιχνίδια βασικός, χωρίς να είναι πειστική απόδοση του στα μάτια του προπονητή, με συνέπεια να μείνει πίσω στο πλάνο.

Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι «βοηθάνε» στην αξιοποίηση όλων των παικτών κι οι τραυματισμοί των Σεμέδο, Αβραάμ και Βρουσάι, αλλά δεν το νομίζω. Στα στόπερ, άλλωστε, ο Μαρτίνς δεν έχει άλλες επιλογές πλην των Παπασταθόπουλου και Μπα, ενώ οι εξτρέμ που παίρνουν χρόνο θα έπαιρναν ούτως η, άλλως και να ήταν διαθέσιμος ο Βρουσάι. Απλά ο τελευταίος είναι απώλεια γιατί έχει χαρακτηριστικά που θα τον έκαναν καλή εναλλακτική του Μπρούμα.

Όπως σημαντικό για εμένα είναι και το άλλο: ο Μαρτίνς έχει καταφέρει κι έχει κρατήσει απολύτως ενεργούς και τους τρεις «ερυθρόλευκους» που είναι εκτός λίστας Γιουρόπα Λιγκ-και ήταν κι εκτός λίστας Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν είναι εύκολο πράγμα να ξέρεις ότι μία ολόκληρη σεζόν δεν υπολογίζεσαι στο ευρωπαϊκό πλάνο της ομάδας σου, ειδικά όταν έχεις έρθει από την Τσάμπιονσιπ όπου ήσουν βασικότατη μονάδα (βλέπε Τιάγκο Σίλβα) η, όταν είσαι στέλεχος της Εθνικής σου κι είχε συνηθίσει να ήσουν δύο χρόνια αναντικατάστατος στην ελληνική Λίγκα (βλέπε Κρίστινσον).

Ακόμη και για τον Κάιπερς δεν θα ήταν απλό να έβλεπε π.χ. τον Σουντανί στη λίστα του Τσάμπιονς Λιγκ, την στιγμή που ο Αλγερινός ήταν σε κατάσταση πλήρους ανετοιμότητας, να μην μπορεί καλά καλά να βγάλει ένα 20λεπτο σε απλά ικανοποιητικό ρυθμό και στους πέντε πρώτους μήνες της σεζόν, μέχρι που τέλη Γενάρη έφυγε για τους Άραβες. Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, τζάμπα θέση έπιανε στην ευρωπαϊκή λίστα ο φετινός Σουντανί, που ποτέ δεν συνήλθε από την δεύτερη επέμβαση χιαστών στην οποία υποβλήθηκε μέσα σε 14 μήνες. Κι αυτό φάνηκε όταν έλειψαν σε ένα ματς και ο Ελ Αραμπί και ο Χασάν, κι ενώ ο Σουντανί ήταν διαθέσιμος έπαιξε σέντερ φορ ο Φορτούνης, με τον Σουντανί να μπαίνει στο 78’…

Τέλος πάντων, ο Κάιπερς δίνει μία μεγάλη μάχη εδώ και καιρό για να κερδίσει μία θέση στα σχέδια του προπονητή. Και σε ένα βαθμό τα έχει καταφέρει, με την ικανότητα του στο ψηλό παιχνίδι (με κεφαλιές και τα δύο γκολ του με τη φανέλα του Ολυμπιακού), την μεγάλη του κινητικότητα, τη μαχητικότητα, το πνεύμα ομαδικότητας, αλλά και τις ωραίες ενέργειες που κάνει μέσα στο παιχνίδι, με και χωρίς την μπάλα. Δεν έχει τέλος πάντων καμία σχέση με τον Κάιπερς που είχαμε δει στο ντεμπούτο του με τα «ερυθρόλευκα» τον περασμένο Οκτώβρη, όταν στο ματς με τον Παναιτωλικό στο Καραϊσκάκη ο Μαρτίνς τον είχε αλλάξει άρον άρον στο ημίχρονο…

Βεβαίως, σαν σέντερ φορ που είναι ο Βέλγος, πρέπει να αντιληφθεί ότι για να ενισχύσει τη θέση του στο ρόστερ μίας ομάδας όπως ο Ολυμπιακός πρέπει να σκοράρει, περισσότερο. Την ευκαιρία που έχασε στο Χαριλάου έπρεπε να την κάνει γκολ-δεν λέω ότι ήταν η πιο εύκολη φάση, όμως η μπάλα του ήρθε λουκούμι στα πόδια και μπορεί να τέλειωσε τη φάση πάνω στην κίνηση, όμως δεν το έκανε με τον καλύτερο τρόπο. Και στο πρώτο παιχνίδι Κυπέλλου με τον Άρη είχε μία κεφαλιά πραγματικά καλή, αλλά ελάχιστα άουτ. Γκολ όμως δεν έκανε ούτε τότε. Φανταστείτε πώς θα ήταν τώρα η θέση του Κάιπερς αν είχε κάνει, όπως θα μπορούσε, γκολ σε αυτά τα δύο παιχνίδια…

Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, ο Κάιπερς την Πέμπτη, στο μόλις τέταρτο παιχνίδι τπου ως βασικός στον Ολυμπιακό, ήταν καλύτερος από τον Χασάν, που παρεμπιπτόντως φδεν έχει καλή απόδοση σε τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι στο οποίο παίζει βασικός (με τον Άρη μέσα για το πρωτάθλημα κι έξω για το Κύπελλο και με τον ΠΑΟ έξω) κι αυτό αν μη τι άλλο πρέπει να τον προβληματίσει. Ο Βέλγος ήταν πιο πολύ «μέσα» στο ματς και μπορεί κάποιες φορές να κόπηκε η, να έκανε λάθος, αλλά γενικά πέρασε πάσες, έκλεψε, πήρε κόρνερ, μπήκε στην καλύτερη φάση και από δική του κεφαλιά δεν ήθελε πολύ να σκοράρει ο Ολυμπιακός, στη φάση στο 69’, όπου ατυχώς ο Παπασταθόπουλος με τον Χασάν πήγαν και οι δύο πάνω στην μπάλα για να πάρουν την κεφαλιά με τον Σωκράτη να μην την αφήνει στον Αιγύπτιο που ήταν πίσω του κι έμοιαζε σε καλύτερη θέση για να εκτελέσει.

Ο Τιάγκο Σίλβα έχει πάρει αρκετά περισσότερες ευκαιρίες από τον Κάιπερς, ειδικά τον τελευταίο καιρό, εκμεταλλευόμενος και την αποχώρηση του Πέπε για την πορτογαλική Φαμαλικάο και αν μη τι άλλο βγάζει μία καλή νοοτροπία, υπό την έννοια ότι το παλεύει πολύ και βοηθάει την ομάδα, παίζοντας είτε σαν οκτάρι, είτε σαν δεκάρι, είτε σαν εξτρέμ!

Νομίζω ότι η θέση του είναι αυτή που τον είδαμε στο Χαριλάου, σαν οκτάρι δηλαδή, έστω κι αν δεν έχει αποβάλλει ακόμη από το ρεπερτόριο του κάποια εύκολα λάθη στις πάσες κοντά στην περιοχή του Ολυμπιακού, όταν πάει να πάρει τις πρώτες μπάλες-κάπως έτσι ο Άρης πήγε να βγάλει φάση στο 20^ο λεπτό, με τον Χολέμπας να σπεύσει και να κοντράρει το σουτ του Μπερτόλιο. Ο Πορτογάλος, όμως, γενικά βγάζει μία καλή παρουσία-δεν λέω ότι…γοητεύει με την απόδοση του, όμως δίνει πράγματα. Έχει βελτιωθεί και στο αμυντικό κομμάτι, βοηθώντας πλέον αρκετά ανασταλτικά, οι δε μπαλιές αποτελούν το δυνατό σημείο του παιχνιδιού του.

Με τη διαφορά ότι για να μπορέσει να ανταγωνιστεί τους Εμβιλά, Καμαρά, Μπουχαλάκη, θα πρέπει να καταλάβει ότι είναι υποχρεωμένος να πάει σε άλλο επίπεδο απόδοσης. Να βγάλει περισσότερες πάσες για φάσεις, να φανεί πιο επικίνδυνος ο ίδιος με κάποια σουτ, να έχει καλύτερα «στημένα». Έχει πια εφτά παιχνίδια ως βασικός και πρέπει να ανεβάζει πιο πολύ τις επιδόσεις του.

Τέλος, ο Κρίστινσον! Στο τρίτο του παιχνίδια κάτω από τα δοκάρια του Ολυμπιακού (τα δύο πρώτα ήταν τα 3-0 με τον Παναιτωλικό επίσης για το Κύπελλο) δέχθηκε το πρώτο του γκολ, αυτό με το πέναλτι, σε μία εκτέλεση στην οποία έπεσε μεν στη σωστή γωνία, αλλά λίγο καθυστερημένα, μάλλον γιατί αρχικά είχε υπόψιν του να πάει δεξιά, αλλά περίμενε τον Μπρούνο Γκάμα και τελευταία στιγμή έκανε την προσπάθεια, χωρίς επιτυχία.

Η αλήθεια είναι ότι ο Ισλανδός διεθνής γκολκίπερ δεν πιέστηκε σχεδόν καθόλου σε αυτά τα τρία ματς στα οποία αγωνίστηκε, ώστε να τον τεστάραμε. Εξίσου αλήθεια, όμως, είναι ότι έβγαλε μία θετική αύρα, μία σοβαρή εικόνα, σε βαθμό που θα έλεγα ότι μας ιντριγκάρει να θέλουμε να τον δούμε και σε παιχνίδια στα οποία θα χρειαστεί, για να βλέπαμε τι ψάρια μπορεί να πιάσει, καθώς «κάτι» καλό μας δείχνει αυτή την στιγμή. Και για να του έχει δώσει ο Μαρτίνς τρία παιχνίδια «εις βάρος» αναπόφευκτα του Τζολάκη, τον οποίο λατρεύει ο προπονητής, σημαίνει ότι βλέπει καλά πράγματα στον σωστό αυτό επαγγελματία.

Όπως κι αν έχει, με μίνιμουμ ακόμη 16 παιχνίδια ως το τέλος της σεζόν, νομίζω ότι ο Πέδρο πρέπει να δώσει πιο πολλές ευκαιρίες σε αυτά τα τρία παιδιά, ώστε να αποφασίσει κι ο ίδιος και γενικότερα ο Ολυμπιακός εάν και πόσο μπορεί να υπολογίζει πάνω τους.

Άσχετο: μία κουβέντα για ένα από τα παιδιά της Ακαδημίας του Ολυμπιακού που παίζει φέτος δανεικός, τον Μαρίνο στο Λεβαδειακό. Ο αριστεροπόδαρος κυνηγός, που οδεύει στα 21 χρόνια του, μοιάζει να βρίσκει τα πατήματά του και ενίοτε κάνει τη διαφορά στο πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής, έχοντας ασίστ από πολύ καλές εκτελέσεις κόρνερ κι εντυπωσιακές προσωπικές ενέργειες. Παίρνει πρωτοβουλίες, ντριμπλάρει, μπουκάρει, σουτάρει κι αν φτιάξει τα τελειώματα του, θα γίνει πολύτιμος, αρχικά σε μία ομάδα που του χρόνου μπορεί να παίζει στην Α΄ Εθνική.