Ο «άλλος» Ολυμπιακός με το μηδέν ή το ένα πίσω και η λύση Φορτούνη για το γκολ!

Ο Ολυμπιακός στα 28 τελευταία παιχνίδια του στο Καραϊσκάκη σε όλες τις διοργανώσεις εδώ κι ένα χρόνο, από τα τέλη Οκώβρη του 2019, έχει 23 νίκες. Στα άλλα πέντε παιχνίδια του, έχει τρεις ήττες και δύο ισοπαλίες.

Τι μπορούμε, εύκολα, να προσέξουμε σε αυτά τα πέντε παιχνίδια του; Πολύ απλά ότι σημείωσε μόλις δύο γκολ, στις δύο ισοπαλίες του 1-1, με τον ΠΑΟΚ (πέναλτι Βαλμπουενά στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος) και τη Γουλβς (Ελ Αραμπί). Τα άλλα τρία ματς τα έχασε με το ίδιο σκορ (0-1) από την Άρσεναλ, τον ΠΑΟΚ (πλέϊ οφς) και τη Σίτι.

Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα πέντε παιχνίδια ήταν ίσως τα πιο δύσκολα του Ολυμπιακού σε ολόκληρο αυτό τον χρόνο. Μαζί με εκείνα με τη Μαρσέϊγ (1-0), τον ΠΑΟΚ (2-0, Κύπελλο), τον Ερυθρό Αστέρα (1-0) και σε πιο μικρό βαθμό εκείνα με τον ΠΑΟ (1-0, 1-0, 3-0), την ΑΕΚ (2-0, 3-0) και την Ομόνοια (2-0).

Έχουμε λοιπόν ένα δείγμα 14 αγώνων του Ολυμπιακού σε Ευρώπη και σε ντέρμπι. Αρκετά ασφαλές για να εξάγουμε συμπεράσματα. Πιο εξόφθαλμο; Ο Ολυμπιακός κερδίζει όλα τα δύσκολα παιχνίδια του, αλλά με μία προϋπόθεση: να μην δεχθεί γκολ! Όταν δεχθεί έστω ένα γκολ, δεν κερδίζει, ποτέ! Το συμπέρασμα έρχεται να δικαιωθεί κι από τα πιο σημαντικά παιχνίδια της περσινής σεζόν πριν το διάστημα του ενός έτους που αναλύουμε. Να θυμηθούμε από τη μία το 2-3 από την Μπάγερν και το 2-2 με την Τότεναμ κι από την άλλη το 4-0 με την Κράσνονταρ, το 2-0 με την Μπασάκσεχιρ και το 4-0 με την Πλίζεν. Και το δείγμα φτάνει στα 19 παιχνίδια στο Καραϊσκάκη, στα οποία βλέπουμε το ίδιο πράγμα: αν δεν φάει γκολ ο Ολυμπιακός θα κερδίσει, αν φάει γκολ δεν θα κερδίσει!

Να πάμε και στους αγώνες του μακριά από το Καραϊσκάκη; Μήπως κι εδώ είναι το ίδιο έργο; Ποια δύσκολα ματς κέρδισε ο Ολυμπιακός πέρυσι και φέτος; Την Άρσεναλ 1-0 (στο 90λεπτο), την Μπασάκσεχιρ 1-0, δύο φορές τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα 1-0, την ΑΕΚ 2-1 στο ΟΑΚΑ, την Κράσνονταρ 2-1. Και, σε δεύτερη μοίρα, τον Ατρόμητο 1-0, τον ΟΦΗ 1-0, τη Λάρισα 1-0, τον Άρη 2-1. Αντίθετα, πού είχε απώλειες; Ήττες 0-3 από Σίτι, 0-2 από Πόρτο, 0-1 από Γουλβς, 0-2 από Μπάγερν, 2-4 από Τότεναμ, 1-3 από Ερυθρό Αστέρα και 2-3 από ΠΑΟΚ, αλλά και ισοπαλίες (1-1) στον ΠΑΟ, στον Πανιώνιο και στα Γιάννινα.

Ουσιαστικά κι εδώ, και στα εκτός έδρας παιχνίδια δηλαδή, βλέπουμε το ίδιο πράγμα: ο Ολυμπιακός κάνει διπλά κατά βάση όταν κρατάει το μηδέν (υπάρχουν κι εξαιρέσεις που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα). Με το που δεχθεί γκολ, αυτό που συμβαίνει στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι ότι στην μεν Ευρώπη χάνει, στο δε ελληνικό πρωτάθλημα γκελάρει.

Άρα, ένα το κρατούμενο: ο Ολυμπιακός πρέπει να μάθει να φέρνει αποτελέσματα κι όταν δέχεται (ένα) γκολ. Είναι σίγουρα φανταστικό ότι κερδίζει (σχεδόν) πάντοτε (γιατί υπάρχει και το 0-0 σε αρκετά παιχνίδια) όταν δεν δέχεται γκολ-έτσι πήρε και το Κύπελλο (1-0 την ΑΕΚ). Και το καταλαβαίνω μία ομάδα να είναι πολύ πιο άνετη στο παιχνίδι της όταν δεν τρώει γκολ. Αλλά δεν βγάζει νόημα στο 90% των πιο δύσκολων αγώνων του να μην μπορεί ο Ολυμπιακός να κερδίσει με το που παραβιαστεί έστω μία φορά η εστία του! Είναι σαν άλλος Ολυμπιακός! Δεν ξέρω αν είναι πλέον θέμα ψυχολογικό, ξέρω όμως ότι πρέπει με κάποιο τρόπο να αντιμετωπιστεί. Άλλωστε, είναι μαθηματικά απίθανο να περιμένει μην δέχεται γκολ σε όλα (!) τα πιο δύσκολα παιχνίδια του. Δεν γίνεται κάτι τέτοιο!

Δεύτερο πολύ σημαντικό συμπέρασμα: ο Ολυμπιακός πρέπει να βελτιωθεί επιθετικά, πάντοτε όταν μιλάμε για τα πιο δύσκολα παιχνίδια του. Στο ξεκίνημα του άρθρου κάναμε την καταμέτρηση: πέντε δύσκολα παιχνίδια στο Καραϊσκάκη, με μόλις δύο γκολ ενεργητικό και αποτελέσματα δύο ισοπαλίες και τρεις ήττες. Να πάμε και σε άλλα έξι εκτός έδρας παιχνίδια, που έληξαν 0-0: με ΑΕΚ και ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ, με Πλίζεν κι Ομόνοια σε Τσεχία και Κύπρο, αλλά και σε Ξάνθη και Βόλο.

Κοιτάξτε, το να φέρνει ο Ολυμπιακός 2-2 και 2-4 με την Τότεναμ η, να χάνει 2-3 και 0-2 από την Μπάγερν, αλλά κι από την Πόρτο 0-2 και τη Σίτι 0-3 ακόμη κι από τη Γουλβς 0-1 κι από τον ΠΑΟΚ 2-3 στην Τούμπα είναι στο πρόγραμμα. Όμως, υπάρχουν αρκετά, πολλά, άλλα αποτελέσματα που "δεν είναι στο πρόγραμμα". Και όλα έχουν κοινή συνισταμένη την αδυναμία του στο σκοράρισμα (βλέπε έξι λευκές ισοπαλίες και τρεις με 1-1).

Τώρα, στο συνακόλουθο ερώτημα γιατί δεν έρχεται πιο εύκολο το γκολ, η απάντηση μοιάζει μάλλον εύκολη: γιατί ο Ολυμπιακός ειδικά, μέχρι στιγμής, φέτος το παίρνει το γκολ από λίγους παίκτες, ουσιαστικά από τους σέντερ φορ (Ελ Αραμπί, Χασάν) και σε δεύτερη μοίρα μόνο από τον Μασούρα. Πέρυσι, έστω ανά διαστήματα έπαιρνε γκολ κι από άλλους: στην αρχή από τον Σεμέδο (πέντε) και τον Ποντένσε (πέντε), στο τέλος από τον Καμαρά (εφτά) και τον Ραντζέλοβιτς (έξι) κι ενδιάμεσα από τον Γκιγιέρμε (εφτά) και τον Σουντανί (εφτά), ενώ είχε κι αρκετά γκολ από πέναλτι (Βαλμπουενά), που φέτος τα πέναλτι είναι απαγορευμένος καρπός για τον Ολυμπιακό-ακόμη κι έτσι, πάντως, το γενικό συμπέρασμα ήταν το ίδιο και τότε, για την αδυναμία σκοραρίσματος σε αρκετά από τα πιο δύσκολα παιχνίδια.

Ποια είναι η γνώμη μου: από την στιγμή που ο Ολυμπιακός παίρνει γκολ από λίγους παίκτες, οι επιλογές του είναι περιορισμένες. Πρώτον, οφείλει επιτέλους να βελτιωθεί περισσότερο στις στημένες φάσεις και δεύτερον πρέπει να αξιοποιηθεί περισσότερο ο Φορτούνης. Από το υπάρχον ρόστερ, αυτός είναι ο επιθετικογενής παίκτης που διαπιστωμένα έχει το γκολ περισσότερο από κάθε άλλο, βγάζοντας έξω τους σέντερ φορ.

Ο Φορτούνης στην καριέρα του έχει βάλει 73 γκολ σε ουσιαστικά έξι σεζόν μπάλας, άρα έχει ένα μέσο όρο 12 γκολ ανά σεζόν. Και φέτος, χωρίς σταθερή παρουσία ενδεκάδας, αυτός άνοιξε το σκορ για τη νίκη με τον Αστέρα κι αυτός έδωσε τη νίκη με τον Παναθηναϊκό. Και πέρσι, στην πιο δύσκολη χρονιά του, λόγω χιαστών, πρόλαβε στο τέλος κι έβαλε τρία γκολ.

Σίγουρα το ιδανικό θα ήταν να ρολάρει πάλι η ομάδα φέτος όπως πέρσι. Και να παίρνει γκολ απ΄ όλους σχεδόν τους παίκτες. Αλλά είναι ένα ερώτημα πότε θα το δούμε αυτό, σε τούτη την πιο παράξενη σεζόν στην σύγχρονη ιστορία του ποδοσφαίρου. Και με όσα έχουμε δει ήδη σε ένα μεγάλο δείγμα 14 αγώνων, εγώ δεν βλέπω αυτή την στιγμή άλλη λύση από την σταθεροποίηση του Φορτούνη στην ενδεκάδα και δη με ρόλους όσο πιο κοντά στην αντίπαλη περιοχή.

Άσχετο: ο ΠΑΟΚ πήρε χθες τα ρίσκα του στην Ολλανδία, πρεσάροντας πολύ ψηλά, με εφτά κι οκτώ παίκτες, για 15 λεπτά την PSV.

Ανταμείφθηκε θεαματικά, αρχικά με τη βοήθεια της τύχης (το 0-1 με ένα πολύ κακό σουτ του Τζόλη που θα έφευγε πολύ άουτ) και στη συνέχεια με τη βοήθεια της διαιτησίας (την απίστευτη ακύρωση του γκολ ως δήθεν οφσάϊντ, με τον σκόρερ να καλύπτεται δύο μέτρα!!!), αλλά κι ενός υπέροχου γκολ (το 0-2 από τον Τζόλη προϊόν πραγματικά έξοχης ομαδικής ανάπτυξης, αλλά και μεγάλης ατομικής ικανότητας, του Ζίφκοβιτς).

Όμως, αποδείχθηκε ότι μία ελληνική ομάδα δεν έχει τις αντοχές να ανταποκριθεί όταν κάνει πρέσινγκ τέτοιου επιπέδου και δη εκτός έδρας-εδώ είδαμε τον Ολυμπιακό μετά την 20λεπτη αφόρητη πίεση επί του ΠΑΟ να πέφτει τόσο θεαματικά το περασμένο Σάββατο στο Καραϊσκάκη). Έτσι, ο ΠΑΟΚ δεν είχε απαντήσεις όταν η PSV άρχισε αυτή από την πλευρά της να πιέζει. Ήταν κι άτυχος με την γρήγορη μείωση του σκορ, καθώς η μπάλα πέρασε κάτω από τα πόδια του Ζίφκοβιτς, αλλά και τυχερός που δεν ισοφαρίστηκε από το ημίχρονο.

Στο ξεκίνημα του β΄ ημιχρόνου η εικόνα ήταν η ίδια, αφού ο Γκαρσία δεν φρόντισε να πάρει το μήνυμα της αντίδρασης της PSV από το 15΄και μετά. Σχεδόν αναπόφευκτα ήρθε το 2-2 και το 3-2 μέσα σε τρία λεπτά (51-53). Όπως μέσα σε πέντε λεπτά (73-78) είχε φάει τα δύο γκολ από την Κράσνονταρ στην Τούμπα…

Αυτό που όλοι είδαμε είναι ότι ο Τζόλης όσο επικίνδυνος είναι μπροστά με την ικανότητα του να μπαίνει στις φάσεις, τόσο επικίνδυνος είναι και πίσω με την αδυναμία του στο μαρκάρισμα-βλέπε τις φάσεις και των δύο πρώτων γκολ, αλλά και άλλης σημαντικής ευκαιρίας των Ολλανδών στο α΄ ημίχρονο!

Από το 3-2 και μετά οι Ολλανδοί κοντρόλαραν το παιχνίδι για να μην ρισκάρουν ένα 3-3, ξέροντας ότι ούτως η, άλλως σε ισοβαθμία με τον ΠΑΟΚ θα ήταν χαμένοι λόγω του 1-4 της Θεσσαλονίκης. Βεβαίως, μπορεί κάποιος να πει ότι ο ΠΑΟΚ το έχασε το ματς σε εκείνη την απίστευτη ευκαιρία δημιουργίας φάσης στο 40’, με τέσσερις δικούς του επιτιθέμενους να έχουν μπροστά τους μόνο ένα αμυνόμενο (!!!) κι όμως να μην την εκμεταλλεύονται, με την κακή πάσα του Καντουρί. Πηγαίνοντας στο ημίχρονο με σκορ υπέρ του 3-1, αν μη τι άλλο δύσκολα θα έχανε.

Ακόμη κι έτσι, πάντως, ο ΠΑΟΚ θα περάσει, αφού παίζει τώρα με την αδιάφορη βαθμολογικά Ομόνοια στην Κύπρο και τελευταία αγωνιστική στην Τούμπα με την Γρανάδα που λογικά (με νίκη της εντός έδρας με την ΠΣΒ την άλλη εβδομάδα) θα είναι κι αυτή βαθμολογικά αδιάφορη. Θα πρέπει να αυτοκτονήσει ο ΠΑΟΚ για να αποκλειστεί.