Μηδέν + μηδέν + μηδέν + μηδέν = 12

Το μηδέν παθητικό στην άμυνα χάρισε στον Άρη τέσσερις συνεχόμενες νίκες.

Το μηδέν παθητικό στην άμυνα οδήγησε τον Άρη αήττητο στην κορυφή!

Εκεί που πολύ δύσκολα θα πίστευαν οι περισσότεροι ότι θα βρισκόταν μετά από οκτώ αγωνιστικές με βάση την εικόνα του στην έναρξη της αγωνιστικής περιόδου!

Γιατί αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές και ειλικρινείς , οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι άλλη ήταν η εικόνα της ομάδας στην εκτός έδρας επικράτηση στο Βόλο και εντελώς διαφορετική , βελτιωμένη προς το καλύτερο, στις αναμετρήσεις που ακολούθησαν.

Επίσης χωρίς καμία διάθεση να πιθανολογήσω, πολύ δύσκολα ο Άρης θα πετύχαινε ένα σερί τεσσάρων νικών αν δεν είχε κρατήσει το μηδέν παθητικό στη σειρά αυτή των παιχνιδιών.

Κι αυτό γιατί η ομάδα βρίσκεται ακόμα σε κατάσταση ανασυγκρότησης με αποτέλεσμα να δοκιμάζεται η συνοχή της, γεγονός αναμενόμενο όταν δεν έχουν βρει τα πατήματα τους παίκτες κλειδιά (Σάσα- Γκαρσία) , όταν δεν έχουν ακόμα εμπεδώσει τον ρόλο τους οι νεοαποκτηθέντες.

Όταν μια ομάδα διανύει την περίοδο ολοκλήρωσης του αγωνιστικού της προφίλ είναι λογικό και επόμενο κάθε γκολ που δέχεται να την αποπροσανατολίζει και να της αφαιρεί την αγωνιστική ηρεμία που χρειάζεται για να φτάσει στη νίκη.

Με το μηδέν παθητικό στα μετόπισθεν ο Άρης εξασφάλισε όση ηρεμία έχει ανάγκη μια ομάδα, στην αρχή ενός αγωνιστικού μαραθωνίου, ώστε να αποκτήσει την επίσης απαραίτητη αυτοπεποίθηση, στοιχεία που την οδήγησαν στην κορυφή της βαθμολογίας!

Δεν έχει καμία σχέση στο αγωνιστικό κομμάτι ο φετινός Άρης με τον περσινό. Απέχει παρασάγγας.

Ο Άρης των πρώτων αγωνιστικών μετά το ματς με τα Γιάννινα που κι αυτό σώθηκε in extremis από το ανακάτεμα της τράπουλας του προπονητή, εμφανίζεται σοβαρός, συγκροτημένος με σαφή αγωνιστικό προσανατολισμό, επιδιώκει την κατοχή και το πιο σημαντικό δεν παρουσιάζεται αφελής και επιπόλαιος.

Αυτά τα συμπτώματα ευτυχώς απουσιάζουν στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο.

Όσοι λοιπόν πίστευαν, με τον ίδιο αφελή τρόπο που αγωνιζόταν η ομάδα, ότι ο Άρης θα είναι πάντα σε θέση να κερδίζει τα παιχνίδια ακόμα και αν δέχεται δυο γκολ εξαιτίας της ποιότητας που τον διέκρινε και τον διακρίνει στην μεσοεπιθετική του γραμμή, όσοι διέκριναν προοπτική σε ένα στυλ παιχνιδιού αλά Βουγιουκλάκη “τράβα μπρός και του κεφαλιού σου κάνε” , καλά θα κάνουν να αναζητήσουν την αποτελεσματικότητα σ’ αυτό τον τρόπο παιχνιδιού σε ομάδες όπως η Ρεάλ , Λίβερπουλ, η Μπάγερν.

Η πραγματικότητα τους εκθέτει. Αν δεν λειτουργήσεις σαν σύνολο , σαν ομάδα με αρχή μέση και τέλος με διακριτούς ρόλους , αν δεν επιδιώξεις με σχέδιο να θωρακίσεις τα μετόπισθεν με την ανασταλτική λειτουργία να ξεκινά από ψηλά και φυσικά με τις σωστές επιλογές προσώπων , τότε κανείς δεν πρόκειται να σου χαριστεί, κανείς δεν πρόκειται να μην εκμεταλλευτεί τις χτυπητές αδυναμίες σου , ακόμα και αν κατά καιρούς παρουσιάζεις ένα ποδόσφαιρο αλέγκρο και ανέμελο.

Αυτός είναι ο νόμος του ποδοσφαίρου.

Στην προκειμένη περίπτωση το ζητούμενο είναι να σκεπάζεις τις αδυναμίες ώστε προϊόντος του χρόνου με το στιλ του παιχνιδιού σου , την πιστή δηλαδή εφαρμογή της τακτικής σου , να προβάλεις τα προσόντα και τις ικανότητες των παικτών σου.

Αυτό ακολουθεί ο φετινός Άρης και τα αποτελέσματα ήδη είναι προφανή.

Δεν μεταμορφώθηκε από το μαγικό ραβδί του πρίγκιπα Μάντζιου σε ομαδάρα , ούτε οι παίκτες του ανέβηκαν σκαλοπάτια και πέρασαν σε άλλο επίπεδο.

Απλά η ομάδα ξέρει τι θέλει και έχει σχέδιο με ποιους και πως να πετύχει το σκοπό της.

Ο Άρης έγινε σκληρός και απόκτησε συνοχή και αρμονία στις γραμμές του. Στοιχεία που έλειπαν για καιρό από το παιχνίδι του.

Αν θέλεις να τον κερδίσεις θα πρέπει να ξοδέψεις πολύ ιδρώτα!

Ο Άρης δεν έχει καταφέρει αυτό το σερί στις πρώτες αγωνιστικές επειδή είναι η ομάδα του Γκάμα ή του Γκαρσία ή οποιουδήποτε άλλου με ποιότητα.

Ο Άρης φιγουράρει στη κορυφή επειδή λειτουργεί ως σύνολο. Μέσα από την σωστή ομαδική λειτουργία ξεπροβάλλει η ποιότητα , μέσα από την σωστή ομαδική λειτουργία επιτυγχάνονται τα θετικά αποτελέσματα και έτσι μεγαλώνει η αυτοπεποίθηση , βασική προϋπόθεση για μια ομάδα με στόχους.

Μέσα από την σωστή ομαδική λειτουργία βελτιώνεται ο κάθε παίκτης σε ατομικό επίπεδο.

Και είναι πολλά τα παραδείγματα. Πρώτος και καλύτερος ο Σούντγκρεν που ήρθε από τα... σκουπίδια και τώρα η ομάδα μπορεί και πάλι να υπολογίζει σ’ αυτόν.

Ο Σάκιτς παρουσιάζει επίσης βελτίωση. Παιχνίδι με παιχνίδι εμφανίζεται πιο ώριμος πιο ουσιαστικός, χωρίς τις υπερβολές και τις εξεζητημένες ενέργειες που διέκρινες στις κινήσεις και στις αποφάσεις του στις πρώτες αναμετρήσεις.

Και μια που αναφέρομαι στην άμυνα είναι αδύνατον να προσπεράσω την περίπτωση του Σιαμπάνη.

Η ομάδα δείχνει επιτέλους να μη τρέμει με το παίκτη που έχει στον άσσο. Ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που ο παίκτης αυτός χρειάζεται να παίξει την μπάλα με τα πόδια ώστε το παιχνίδι να ξεκινήσει από πίσω. Θυμόσαστε τι γινόταν σε ανάλογες περιπτώσεις με τον Κουέστα.

Οι υγιείς κόντευαν να πάθουν καρδιά και οι καρδιοπαθείς έψαχναν στο κινητό τους τις εφημερίες!!!

Σίγουρα το μηδέν παθητικό, παράγωγο της ομαδικής λειτουργίας , έχει τονώσει την αυτοπεποίθηση του Σιαμπάνη προσδίδοντας στις ενέργειες του ακόμα μεγαλύτερες δόσεις σιγουριάς και προσωπικότητας.

Να ένα ακόμα μεγάλο κέρδος σε ατομικό επίπεδο!

Ο Τζέκο από ένα παίκτη που έτρεχε ακατάπαυστα χωρίς προσανατολισμό τώρα έχει μεταμορφωθεί σε παίκτη με ρόλο και ουσία στο παιχνίδι του. Βελτιωμένος και στον τομέα των μεταβιβάσεων.

Πιο ήρεμος και πιο ουσιαστικός ο Ματίγια που ξαναβρίσκει τον ρόλο του στη μεσαία γραμμή. Πιο ώριμος και λιγότερο παρορμητικός ο Γκαρσία. Χωρίς περιττές ενέργειες και ανούσια σπατάλη ενέργειας από τον Γκάμα.

Στα θετικά που σίγουρα έχουν να κάνουν με την ατομική βελτίωση , η γρήγορη ενσωμάτωση στην ομάδα των Μπεναλουάν και Σίλβα.

Δεν είναι μόνο η ποιότητα αυτών των παικτών που βοήθησε στην γρήγορη ένταξη τους στο βασικό σχήμα αλλά κυρίως η σωστή ομαδική συμπεριφορά που κάλυψε την απραξία αυτών των παικτών.

Και κάτι ακόμα θετικό. Η ομαδική δουλειά και η βελτίωση σε ατομικό επίπεδο μεγάλωσε το ρόστερ!

Στο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό κοιτάξτε ποιοι κάθονταν στον πάγκο.

Ο Κάτσε, ο Σάσα , που η ομάδα τον περιμένει πως και πως, ο Μαντσίνι , ο Μπερτόλιο , ο Δεληζήσης, ο Λόπες.

Όλοι τους εν δυνάμει βασικοί!

Ο Άρης έχει να επιδείξει και σύνολο και μονάδες. Η βαθμολογική του θέση το πιστοποιεί.

Οι αγώνες που ακολουθούν είναι κρίσιμοι και κομβικοί. Η ομάδα θα δοκιμαστεί. Και μέσα από τις δοκιμασίες θα δείξει σε πιο επίπεδο έχει καταφέρει να φτάσει.

Αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι, μετά από καιρό, ο Άρης δεν δείχνει ανέτοιμος να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις και να αναμετρηθεί μαζί τους.

Και όλα αυτά χωρίς τον κόσμο του. Μη τον παραβλέπετε αυτόν τον παράγοντα!