Ο Μπρούνο Γκάμα ομορφαίνει τον Άρη

bwin: Κορυφαίες οnline αποδόσεις στη Super League. |21+

Η τοποθέτηση ενός προσώπου πάνω από το σύνολο δεν είναι κομψή και σίγουρα δε συνάδει με τους άγραφους κανόνες κάθε ομαδικού αθλήματος, αλλά διάβολε, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Τις προσφέρουν παίκτες ιδιαίτερης ικανότητας και υψηλής ποδοσφαιρικής ευφυΐας σαν τον Μπρούνο Γκάμα. Τα δικά του 2-3 δευτερόλεπτα (τόσα χρειάστηκε για να εκτελέσει στα Γιάννινα) προσφέρουν μια γλυκιά εικόνα, ένα όμορφο Σαββατοκύριακο, ένα αμήχανο χαμόγελο. Η ταχύτητα που θα βάλει στα πόδια του, το πώς θα γύρει το σώμα του στην εκτέλεση, αλλά και το πώς θα χτυπήσει την μπάλα για να πάει αυτή εκεί που θέλει... Είναι τέχνη. Άλλοι ικανοποιούνται με την τελική προσπάθεια που θα γράψει η στατιστική, αυτός μόνο στην περίπτωση που η μπάλα καταλήξει στα δίχτυα. Το φανερώνει το σοβαρό και συνάμα αποφασιστικό βλέμμα του, βλέπεις έναν ποδοσφαιριστή ο οποίος δικαιολογεί την καριέρα του. Κι όπως λέει ένας φίλος… «δείξε μου το βιογραφικό σου να σου πω ποιος είσαι». Εκεί δεν χωρούν αμφισβητήσεις.

Πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω ότι ο Πορτογάλος αρτίστας διανύει τη δεύτερη ποδοσφαιρική νιότη του με αδιάψευστο μάρτυρα τα νούμερά του. Ρεκόρ τερμάτων, ρεκόρ αγωνιστικών λεπτών κι όλ’ αυτά μετά από ένα τραυματισμό που «κόβει» καριέρες. Βρήκε τον τόπο αναγέννησής του. Πριν έρθει στη Θεσσαλονίκη είχε χάσει τον προσανατολισμό του, αλλά στον Άρη βρήκε χώρο έκφρασης. Για τον ίδιο λόγο, ακόμη και κατά την περίοδο των σκληρών διαπραγματεύσεων, ένιωθα βέβαιος για την παραμονή του. Στην πραγματικότητα, το ίδιο ίσχυε και για τον ίδιο αλλά σε περίοδο διαπραγματεύσεων δεν χωρούν συναισθηματισμοί. «Business is business» που λένε και οι μετρ του είδους.

Ο Μπρούνο Γκάμα ομορφαίνει τον Άρη και δεν είναι δυσεύρετα τα πειστήρια αυτής της άποψης. Θα μπορούσε να είχε σώσει και την ευρωπαϊκή παρτίδα, δεν τα κατάφερε κι αυτή η σκέψη παραμένει στο μυαλό του. Πέρα από την ομορφιά που προσφέρει, ο Πορτογάλος συμβάλλει αποφασιστικά να βγει ανώδυνα αυτό το μετριότατο διάστημα που γράφω στη συγκεκριμένη γωνιά από το ξεκίνημα των αγωνιστικών υποχρεώσεων. Αντικειμενικά, ο Άρης έχει παίξει τέσσερα καλά ημίχρονα από το σύνολο των δέκα αλλά απολαμβάνει τη μοναξιά της κορυφής, με μία «γκέλα», αυτή με τον ΠΑΣ στην οποία, αν είχε πραγματοποιήσει τη στοιχειώδη προετοιμασία το καλοκαίρι, θα είχε τουλάχιστον τις δυνάμεις για να προσπαθήσει να την αποφύγει.

Το ζητούμενο δεν είναι η σταθερότητα, αλλά η βελτίωση. Μου φάνηκε πολύ απλή η άποψη περί αύξησης των καλών διαστημάτων. Η ομάδα χρειάζεται κάτι περισσότερο. Το επίπεδο έντασής στο παιχνίδι της θυμίζει καρδιογράφημα. Υπάρχουν διαστήματα κατά τα οποία καταγράφει μια ευθεία γραμμή, λες και δεν έχει σφυγμό. Κι όταν συμβαίνει αυτό, ακολουθεί το κλειδαμπάρωμα στο δωμάτιο του πανικού, όπως έγινε στο τελευταίο 20πτο με τον Απόλλωνα Σμύρνης.

Η ευθύνη δεν ανήκει στον Άκη Μάντζιο κι ας παρουσιάζεται το εύκολο θύμα της όλης ιστορίας. Προφανώς και δεν έχει σκοπό να μετατρέψει μια ομάδα με ιδιαίτερα επιθετικά χαρίσματα σε αμυντικογενή, αυτό δε σημαίνει όμως ότι έχει απώλεια συναίσθησης της κατάστασης. Λογικές αλλαγές, εξίσου λογική διαχείριση του παιχνιδιού, ανάγνωση συμπεριφορών και προστασία της ομάδας. Ωστόσο, χρειάζεται και βοήθεια. Παραδείγματος χάρη, ο Λούκας Σάσα είναι σε κακή κατάσταση και δεν έχει καμία σχέση με τον περσινό Βραζιλιάνο. Είναι όμως ένα χαρτί το οποίο πρέπει να παίξει ο προπονητής. Ωστόσο, όταν βγήκε ο Τζέγκο ξαφνικά έπαψε να υφίσταται άξονας, η ομάδα έχασε τη στοιχειώδη σκληράδα και τελικώς κόπηκε στα δύο. Έτσι ο Απόλλων… είδε φως και μπήκε. Δεν ισοφάρισε από συγκυρίες. Πάντως, ακόμη κι αν δεν υπήρχε οφ σάιντ στη δεύτερη φάση, σίγουρα δεν υπήρχε και πέναλτι.

Στα γενικά συμπεράσματα κυριαρχεί ότι ο Άρης δεν υπερβαίνει το 50-55 τοις εκατό σε επίπεδο ομαδικής και ατομικής ετοιμότητας, αλλά είναι στην κορυφή της βαθμολογίας. Είπαμε, είναι η ομάδα που περνά με τον πλέον ανώδυνο τρόπο τη δική της κρίση. Βέβαια, τα δύσκολα θα αρχίσουν από την επόμενη εβδομάδα. Εκεί θα πρέπει να βελτιώσει πολλά κομμάτια του παιχνιδιού. Για παράδειγμα…

*Η transition επίθεση παραμένει πρόβλημα. Φάνηκε ακόμη και σε παιχνίδι όπως στο χθεσινό και παρότι δουλεύτηκε για περίπου δύο εβδομάδες. Δεν βγάζει ζωντάνια. Αντί να τρέξει για να αξιοποιήσει χώρους, έμοιαζε ικανοποιημένη με την κατοχή της μπάλας. Ο δε βασικός σέντερ φορ (Κριστιάν Λόπεθ) δεν είχε ούτε μία τελική προσπάθεια απέναντι στον Απόλλωνα Σμύρνης

*Όταν δεν της βγαίνει το παιχνίδι ξαφνικά χάνεται στο γήπεδο, παραδίδει τα ηνία όπως έκανε με χαρακτηριστική ευκολία στα τελευταία 20 λεπτά όπου διαδραμάτισε παθητικό ρόλο στο παιχνίδι

Κλείνοντας, για να σε πιστέψουν, θα πρέπει πρώτα εσύ να πιστέψεις στον εαυτό σου. Σε πολλές περιπτώσεις, ο Άρης δείχνει διστακτικός, ολίγον ανασφαλής, με πολλές δεύτερες σκέψεις. Από τη μία πλευρά είναι απολύτως λογικό. Είναι μια ομάδα 15 νέων παικτών, με καινούργιο προπονητή. Τώρα αφήνουν πίσω το στάδιο συνήθειας της συνύπαρξης και μπαίνουν στο αντίστοιχο της ανάπτυξης συνεργασιών και της ομοιογένειας. Πρέπει να υποστηρίξουν όμως αυτό που οι ίδιοι έχτισαν…