• Με μπροστάρη τον Γρηγορίου

Όταν την δεκαετία του 80 ακούγαμε για την ΑΕΛ, το πρώτο πράγμα που μας ερχόταν στο μυαλό εκτός από τις διακρίσεις που έφερε αυτή η σπουδαία ομάδα, είναι πως έβγαζε παίκτες από τα σπλάχνα της και συνολικά από την περιοχή της Λάρισας. Σπουδαία ταλέντα που έφτασαν τους «βυσσινί» σε κατακτήσεις τίτλων με αποκορύφωμα το πρωτάθλημα του 1988, σε μεγάλες Ευρωπαϊκές πορείες και έκαναν όλη την Ελλάδα να μιλάει με τα καλύτερα λόγια όταν αναφέρεται στην ΑΕΛ.

Στην ομάδα εκείνη αγωνιζόντουσαν κυρίως Λαρισαίοι και στην αναμέτρηση με την Ξαμάξ για το Κύπελλο Πρωταθλητριών από την πόλη αυτή ήταν οι: Κυριλίδης, Κολομητρούσης, Γκαλίτσιος, Μητσιμπόνας, Βουτυρίτσας, Τσιλιάκος, Αγορογιάννης, Ζιώγας, Καραπιάλης, Βαλαώρας, με τον Μιχαήλ να ήταν από τις Σέρρες και τον Τσιώλη από την Καρδίτσα. Σε αυτήν την ομάδα της 10ετιας του 80 «έλειψαν» οι Κουκολίτσιος και Μουσιάρης που σκοτώθηκαν το 1979 σε ηλικία 19 ετών και όπως λένε και οι παλιοί στην Λάρισα, ίσως με αυτούς το πρωτάθλημα και το Κύπελλο να είχαν έρθει νωρίτερα ή να ήταν περισσότερα τα τρόπαια που θα είχαν κατακτηθεί.

Από τα ένδοξα χρόνια της δεκαετίας του 80, η ΑΕΛ έφτασε στο σημείο να υποβιβαστεί στην Γ' Εθνική και να κινδυνέψει ακόμα και με διάλυση καθώς τα οικονομικά προβλήματα ήταν τεράστια. Η ομάδα μπορεί να πέρασε από σαράντα κύματα αλλά σιγά-σιγά προσπαθεί να βρει τον δρόμο της. Ένας δρόμος που αρχίζει να έχει περισσότερο άρωμα Λάρισας.

Στην ΑΕΛ θέλουν να δουν την ομάδα όσο πιο ψηλά γίνεται και επιθυμούν να το κάνουν με την πετυχημένη συνταγή του παρελθόντος. Με παίκτες δηλαδή που θα προέρχονται από τις ακαδημίες, που θα είναι Λαρισαίοι. Φυσικά και κάτι τέτοιο μόνο εύκολο δεν είναι και με το ποδόσφαιρο να έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή για να το πετύχεις, αλλά η προσπάθεια έχει ήδη ξεκινήσει.

Με μπροστάρη τον Γρηγορίου

Με τον Λαρισαίο Μιχάλη Γρηγορίου στον πάγκο, οι... βυσσινί έχουν ήδη 7 παίκτες που κατάγονται από την περιοχή και προέρχονται από τις ακαδημίες της ομάδας. Οι δύο τελευταίοι ήταν οι Γιώργος Δάκτυλας και Απόστολος Κοτσιανούλης, οι οποίοι ανέβηκαν στην πρώτη ομάδα και θα βρουν εκεί τους Πινακά Δημήτρη, Σουλούκο Στέφανο, Φουρκιώτη Χαρίλαο, Χαλάτση Αλέξανδρο και Ζαχαράκη Γιώργο.

Επτά παίκτες που δεν είναι οι μοναδικοί μικροί, καθώς υπάρχουν στο ρόστερ και οι Γρηγορόπουλος Ορέστης, Ηλιάδης Χάρης, Μαϊδανός Γιώργος, Στοΐνοβιτς Θανάσης, Γλυνός Σπύρος, Λουφάκης Δημήτρης. Όχι ένας και δύο, αλλά 13 ποδοσφαιριστές που είναι όλοι κάτω από 22 ετών, εκτός του Ηλιάδη που πρόσφατα έκλεισε τα 24 και θεωρείται ο «αρχαιότερος». Παίκτες στους οποίους ποντάρουν στην ΑΕΛ, έχοντας όνειρα για να δουν και πάλι την ομάδα με Λαρισαίους να πετυχαίνει και πάλι διακρίσεις.

Φυσικά και αυτό μόνο εύκολο δεν είναι, καθόλου εύκολο θα λέγαμε, ωστόσο αξίζει να αναφέρουμε τι είχε ειπωθεί σε μια αληθινή ιστορία «Κάποτε σε μια ομιλία πρώην προέδρου της ΑΕΛ, ειπώθηκε πως “όνειρό μου είναι η ομάδα της ΑΕΛ να απαρτίζεται από Λαρισαίους” και ο προπονητής εκείνης της εποχής ψιθύρισε στον διπλανό του “αυτός ο προπονητής που θα το κάνει θα φύγει νύχτα”, για να του απαντήσει ο διπλανός του “οι τελευταίοι προπονητές που το έκαναν (Γκμοχ, Στρεϊλάου) πήραν τίτλους (πρωτάθλημα και Κύπελλο) και έμειναν στην ιστορία και κατά κάποιους παλαιάς κοπής δημοσιογράφους η ΑΕΛ ήταν η πιο σταθερή ομάδα της δεκαετίας του 1980”».

Ο τότε πρόεδρος στα λόγια που είχε πει είχε δίκιο, καθώς γνώριζε πως η συγκεκριμένη συνταγή μόνο επιτυχίες είχε φέρει στην ΑΕΛ. Μένει να δούμε αν αυτή η προσπάθεια που έχει αρχίσει το τελευταίο διάστημα θα συνεχιστεί και αν θα αποδώσει καρπούς. Στους... βυσσινί είναι ξεκάθαρο πως θέλουν να δώσουν ευκαιρίες όχι μόνο σε νέα παιδιά, αλλά σε παιδιά της πόλης, αλλά όχι βέβαια ανεξέλεγκτα. Να το κάνουν σωστά και έτσι όπως πρέπει και ίσως να περιμένουν πως μπορούν να ζήσουν πράγματα που τόσο έχουν λείψει από την πόλη αυτή, αλλά και το ελληνικό ποδόσφαιρο, καθώς μια καλή ΑΕΛ βοηθάει συνολικά το ελληνικό ποδόσφαιρο.