Αν φύγει ο Δώνης, ο Αλαφούζος θα έχει καταργήσει ξανά την ποδοσφαιρική λογική!

Η ιστορία του Γιάννη Αλαφούζου στον Παναθηναϊκό, έχει αποδείξει πως όταν έχει ενεργό ρόλο με ποδοσφαιρικά ζητήματα, τα οποία δεν κατείχε και δυστυχώς για τον ίδιο και τον σύλλογο δεν τα κατέχει ούτε και μετά από οκτώ χρόνια ενασχόλησης με το άθλημα, παρατηρούνται δυσλειτουργίες που δεν θα υπήρχαν αν η διαχείριση των θεμάτων αυτών γίνονταν από ανθρώπους σχετικούς με το αντικείμενο. Δεν είναι τυχαίο, πως η μοναδική σεζόν που έφερε τίτλο στην ΠΑΕ του Αλαφούζου ήταν το 2013-2014, με Νταμπίζα-Αναστασίου, ξεκάθαρους ρόλους στο ποδοσφαιρικό τμήμα και ουδεμία ανάμιξη του μεγαλομετόχου στην λειτουργία της ομάδας.

Ο ισχυρός άνδρας του «τριφυλλιού» είναι και πάλι δραστήριος, ασχολείται με τα πάντα(τελευταίο παράδειγμα η ανανέωση συμβολαίου του Βαγιαννίδη, όπου το συμβόλαιο που πρότεινε και οι εγγυημένες συμμετοχές στον 18χρονο μπακ ήταν ικανές να διαλύσουν τα αποδυτήρια) και από δική του απόφαση και επιλογή «σέρνεται» εδώ και τρεις μήνες το θέμα με την παραμονή του Γιώργου Δώνη στον πάγκο της ομάδας. Η ευθύνη δεν είναι ούτε του Ρόκα που είναι ο τεχνικός διευθυντής, ούτε του Μπουτσικάρη που είναι ο αντιπρόεδρος, ούτε του Κωνστάντου. Το θέμα θα μπορούσε και θα έπρεπε να είχε κλείσει πολύ καιρό τώρα.

Ο Αλαφούζος δεν είναι χθεσινός στον Παναθηναϊκό. Βρίσκεται σχεδόν μια δεκαετία στο τιμόνι της ομάδας και δεν είναι δύσκολο να «μεταφράσεις», πλέον, την συμπεριφορά του σε συγκεκριμένα ζητήματα. Για να το πούμε κομψά, δεν «καίγεται» να κρατήσει τον Δώνη, για τους δικούς του λόγους. Τον «βολεύει» αυτή η κατάσταση, τον εξυπηρετεί, αν δεν ήθελε να υπάρχει ανοιχτό αυτό το ζήτημα, θα μιλούσε με τον Δώνη και τον Ρόκα και θα το έκλεινε. Είτε θετικά είτε αρνητικά. Όλα τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες, δίχως αξία και σημασία.

Και εδώ που τα λέμε, δεν βρίσκεις εύκολα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, τον μεγαλομέτοχο μίας ομάδας σε αυτό το επίπεδο να συναντά μία φορά την μητέρα ενός 18χρονου παίκτη και να επιδιώκει και δεύτερο ραντεβού μαζί της και να μην κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τον προπονητή της ομάδας εδώ και τρεις μήνες! Έναν προπονητή, με τον οποίο ανά διαστήματα είχε εξαιρετική σχέση και συνεργασία και κατά το παρελθόν αποτελούσε τον διακαή του πόθο για τον πάγκο της ομάδας.

Ο Αλαφούζος για τους δικούς του λόγους φαίνεται να έχει αποφασίσει να οδηγήσει την κατάσταση στα άκρα(δεν είναι εύκολο να απολύσει τον Δώνη, καθώς θα πρέπει να μπει… μέσα περίπου 1 εκατομμύριο), ωστόσο, υπάρχει και η ποδοσφαιρική λογική. Μία λογική που θα έχει πάει περίπατο αν ο Γιώργος Δώνης αποχωρήσει αυτό το καλοκαίρι από τον Παναθηναϊκό. Γιατί;

1) Στα δύο χρόνια με τον Δώνη στον πάγκο, ο Παναθηναϊκός έχει ξεκάθαρη πρόοδο. Μικρή ή μεγάλη αυτό έχει να κάνει με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται κανείς το άθλημα ή με τις απαιτήσεις που μπορεί να έχει από τον Έλληνα τεχνικό που καλώς ή κακώς σε αυτή την φουρνιά, ήταν ο μόνος για τον οποίο υπήρχαν μεγάλες απαιτήσεις. Σε αυτή την γωνιά, αρκετές φορές κατά το παρελθόν έχουμε αναφερθεί στην δουλειά του 50χρονου κόουτς, στα θετικά και τα αρνητικά της. Γιατί υπάρχουν και από τα δύο. Μόνο θετικά ή μόνο αρνητικά για να δεις πρέπει να είσαι είτε άσχετος, είτε «αυλικός». Το πρόσημο, όμως, για τα οικονομικά δεδομένα της ομάδας και το που βρισκόταν αγωνιστικά το καλοκαίρι του 2018, είναι θετικό. Θα μπορούσε, όμως, να είναι ακόμη καλύτερο. Η εικόνα, όμως, του «τριφυλλιού» δεν είναι μια εικόνα που λες «πρέπει να φύγει ο προπονητής, η ομάδα έχει ανάγκη από κάτι διαφορετικό στον πάγκο».

Η μόνη αλλαγή που έχει τεράστια ανάγκη ο σύλλογος εδώ και χρόνια, είναι η αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, ώστε να επανέλθει ο Παναθηναϊκός στο μέγεθος που αρμόζει στην ιστορία, στο μέγεθος, στο dna του.

Ο Δώνης πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη κάποιων ποδοσφαιριστών μέσα από την δουλειά στο Κορωπί(Χατζηγιοβάνης, Πούγγουρας, Δώνης, Μακέντα, Μπουζούκης, Διούδης) και την ανταγωνιστική εικόνα που είχε η ομάδα του στα ντέρμπι αυτή την διετία. Θα μπορούσε την σεζόν που «τρέχει» να έχει αξιοποιήσει περισσότερους παίκτες από την ακαδημία(για παράδειγμα τον Αλεξανδρόπουλο), απέτυχε να φτάσει μακριά στο Κύπελλο και τις δύο σεζόν(την πρώτη αποκλείστηκε από την Λαμία και την δεύτερη εύκολα από τον ΠΑΟΚ αν και έβαλε το χέρι της και η διαιτησία στο ματς της Τούμπας) ενώ θα πρέπει να δούμε τι θα συμβεί στα φετινά πλέι-οφ για να έχουμε μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα σχετικά με τα αποτελέσματα στην διετία του Έλληνα προπονητή.

2) Είναι αδιαμφισβήτητο πως αυτή την στιγμή ο Δώνης απολαμβάνει την εμπιστοσύνη των ποδοσφαιριστών του. Έχει την καθολική αποδοχή εντός του γκρουπ, υπάρχει μια ξεκάθαρα πολύ δυνατή σχέση, μια σχέση που πιστοποιήθηκε μετά τον διασυρμό από τον Άρη, την παραίτηση του προπονητή και την επίσκεψη των παικτών στο δωμάτιο του κόουτς για να τον πείσουν να παραμείνει στον «πράσινο» πάγκο.

3) Αυτό το καλοκαίρι θα είναι πολύ διαφορετικό για κάθε ομάδα λόγω της πανδημίας και της ελάχιστης περιόδου προετοιμασίας που θα υπάρξει μέχρι την έναρξη της νέας σεζόν. Μιλάμε για 10-15 ημέρες. Αυτή την στιγμή ο Παναθηναϊκός έχει έναν προπονητή που ξέρει την ομάδα, η ομάδα ξέρει τα «θέλω» του, υπάρχει μια ξεκάθαρη χημεία. Με τον ερχομό ενός νέου τεχνικού είναι δεδομένο πως τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα και θα πρέπει η ομάδα να βρει μια νέα ταυτότητα μέσα από τα επίσημα παιχνίδια, δεν θα προλάβει να το κάνει το καλοκαίρι, δεν υπάρχουν τα χρονικά περιθώρια. Και μην ξεχνάμε πως η σεζόν 2020-2021 δεν θα είναι χωρίς ουσιαστικό κίνητρο όπως η φετινή. Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να διεκδικήσει το καλύτερο δυνατό ευρωπαϊκό εισιτήριο.

4) Το «διαζύγιο» με τον Δώνη θα αναγκάσει τον Αλαφούζο να πληρώνει για ακόμη μια φορά έναν προπονητή, ο οποίος δεν θα βρίσκεται στον πάγκο της ομάδας. Ο Στραματσόνι για παράδειγμα πήρε 600.000 ευρώ και… καθόταν. Η πιθανή αποχώρηση του Δώνη δεν ζημιώνει μόνο αγωνιστικά τον Παναθηναϊκό αλλά και οικονομικά.

Για να το κλείσουμε: Αν θα έπρεπε με το ζόρι να ποντάρω κάπου ένα 50άρικο για το φινάλε της υπόθεσης, θα το έβαζα στην αποχώρηση του Έλληνα τεχνικού. Τα δεδομένα αυτό δείχνουν. Και όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν, μεγαλύτερο φαβορί από τον Ιμανόλ Ιντιάκεθ, δεν υπάρχει.

Υ.Γ1: Αν οι λέξεις «αποκάλυψη» και «αποκλειστικό» είχαν πόδια, θα είχαν πάρει πολύ κόσμο στο κυνήγι τα τελευταία χρόνια. Χαλαρώστε ρε λιγάκι. Είστε δημοσιογραφάρες. Όλοι το ξέρουν.