Σούπερ προσφορά* στα Virtual Sports | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Με αφετηρία τη σεζόν (1979-80) θέσπισης του επαγγελματικού Πρωταθλήματος, από το «Κλ. Βικελίδης» πέρασαν ένα… καράβι Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές. Για κάποιους δεν καλλιεργήθηκε η παραμικρή αμφιβολία για τη χώρα προέλευσής τους, άλλοι πάλι θα έπρεπε να επιδείξουν την ταυτότητα για να πειστεί κανείς ότι όντως γεννήθηκαν στη χώρα του καφέ. Ο Κλαούντιο ντε Ολιβέιρα, την αγωνιστική περίοδο 1988-89 ήταν ο πρώτος Βραζιλιάνος των «κίτρινων» στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τίμιος. Προφανώς τα τέσσερα γκολ σε σύνολο 18 αγώνων δεν στοιχειοθετούν εντυπωσιακή επίδοση, δεν περνά όμως και απαρατήρητη.

Οι «σημαίες»

Το κοντάρι μιας σημαίας έφτανε και περίσσευε για να καταδείξει το ύψος του, αλλά ο βραχύσωμος Ιβάν μάλλον ήταν ό,τι καλύτερο είχε να επιδείξει Βραζιλιάνος παίκτης στον Αρη για τουλάχιστον μια 15ετία. Εκείνα τα χρόνια (1992-97), η τηλεόραση δεν είχε εισχωρήσει σε τόσο έντονο βαθμό στα σπίτια κι αυτό ίσως αδίκησε τον συγκεκριμένο αρτίστα ο οποίος μαζί με τον Σάββα Κωφίδη στον άξονα της μεσαίας γραμμής έκαναν πράγματα και θάματα. Καλλιτέχνης με την μπάλα, εκμεταλλευόταν την ταχύτητα αλλά και το χαμηλό μπόι του και σε 89 αγώνες με τη φανέλα του Άρη σημείωσε 24 γκολ. Δημιούργησε πολλά περισσότερα καθώς αυτό ήταν αντιπροσωπευτικό στοιχείο του.

Από τον Ιβάν, στον Ρονάλντο Γκιάρο. Βέβαια, όταν ο τελευταίος έφτασε στη Θεσσαλονίκη είχε στις βαλίτσες του και το βαρύ βιογραφικό. Ο Βραζιλιάνος είναι ίσως ο καλύτερος στόπερ στη σύγχρονη ιστορία του Άρη. Τρομερή ποιότητα, εξαιρετική ανάγνωση παιχνιδιού, μια απλή κίνηση ήταν αρκετή προς απόδειξη της ποδοσφαιρικής ικανότητάς του, πέραν του ότι κατεύθυνε όλη την ομάδα. Στην τετραετία του στους «κίτρινους» έπαιξε σε 124 αγώνες. Το τέλος της συνεργασίας των δύο πλευρών ήταν άσχημο, τούτο όμως δεν μειώνει την προσφορά του στην ομάδα.

Τρίτος και τελευταίος της συγκεκριμένης παρέας είναι ο Ντάρσι Νέτο. Ο Βραζιλιάνος έγινε… Έλληνας καθώς πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στους «κίτρινους» και φυσικά ήταν εκ των πρωταγωνιστών όλων των σπουδαίων στιγμών που έζησαν οι «κίτρινοι» προ (περίπου) δεκαετίας. Το κοντέρ έγραψε 186 αγώνες για τον βραχύσωμο δεξιό οπισθοφύλακα.

Οι «τίμιοι»

Για τον Κλαούντιο ντε Ολιβέιρα αναφερθήκαμε στην εισαγωγή και ο πρώτος που ακολουθεί στη συγκεκριμένη κατηγορία είναι ο Πάολο Αντριόλι. Παρότι ο Βραζιλιάνος δεν έκανε, ό,τι είχε κάνει στον Ιωνικό. Όπως ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ και η Ίνγκριντ Μπέργκμαν θα έχουν πάντα την Καζαμπλάνκα, έτσι και οι φίλοι του Άρη θα έχουν πάντα την «γκολάρα» στην έδρα της Σερβέτ. Ο Αντριόλι αγωνίστηκε σε 42 αγώνες στον ενάμιση χρόνο που αγωνίστηκε στον Άρη με αφετηρία τον Γενάρη του 1999.

Στην ίδια κατηγορία μπορούν να ενταχθούν και οι Νασιμέντο Μπελέμ (2006-07), Ντιόγκο Σιστόν (2007-09), Τιάγκο Ζεντίλ (2007-09) όπως επίσης και ο Μάρκο Αουρέλιο ο οποίος πέτυχε το ωραιότερο γκολ στη σύγχρονη ιστορία του Άρη μ’ εκείνη την εκτέλεσή του από πλάγια θέση σε εντός έδρας αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης, ασχέτως του ότι και το δικό του τέλους ήταν αρνητικό. Επί τούτου, ο Βραζιλιάνος μάλλον δεν ήταν τίμιος καθώς υπέγραψε στην Ανόρθωση κι ενώ ήταν σε ισχύ το συμβόλαιό του στον Άρη. Ίσως και ο Αγκινάλντο Μπράγκα, ένας ακόμη πλάγιος μπακ ο οποίος αγωνίστηκε στον Άρη την περίοδο 2002-03, αξίζει μια θέση στη συγκεκριμένη λίστα. «Τίμιος» μπορεί να χαρακτηριστεί και ο Μίσελ Γκαρμπίνι. Ο ακραίος αμυντικός έπαιξε δύο χρόνια (2010-12) και μέτρησε 67 συμμετοχές

Μπορούσαν και περισσότερα

Κι εδώ η λίστα είναι πλούσια με αρχή τον Ριμπέιρο Νεϊζίνιο, τον Βραζιλιάνο επιθετικό ο οποίος αγωνίστηκε στη ομάδα τη σεζόν 2006-07 αλλά σκόραρε με το σταγονόμετρο (σ. σ. τρία γκολ). Ομοίως κι ένας άλλος επιθετικός, ο Γκιγέρμε Βασχάιμερ (2006-07) καθώς με εξαίρεση ένα γκολ με τον Παναθηναϊκό στο «Κλ. Βικελίδης» δεν άφησε άλλο στοιχείο για να τον θυμάται ο κόσμος. Υπό προϋποθέσεις είναι και ο Μάρτινς Εντίνιο ο οποίο ήταν συμπαίκτης του Νεϊζίνιο, όπως και ο Σέρχιο Μαρικά ο οποίος αγωνίστηκε σχεδόν για μια διετία (2003-05). Στην ίδια συνομοταξία μπαίνουν και οι ακραίοι μπακ Τούτα και Τίνγκα οι οποίοι ήταν περισσότερο πλάγια χαφ κι έτσι δεν στέριωσαν

Ας τους ξεχάσουμε καλύτερα…

Αντικειμενικά, αυτό που κατάφερε ο Ιρανίλντο τη σεζόν 2001-02, δεν το πέτυχε ουδείς άλλος. Τόσο πολυδιαφημισμένη μεταγραφή δίχως συμμετοχή σε επίσημο αγώνα παρά μόνο σ’ ένα φιλικό. Πέρα φυσικά από το κόστος της μεταγραφής και της εντύπωσης που είχε δοθεί περί οικονομικής θυσίας. Δηλαδή, οι Φαμπρίτσιο Σαλβίνι (2006-07), Αλεχάντρε Νέγκρι (2006-07), Ρενάτο Πιοβεζάν (2009-10), Φάμπιο (2009-10) δεν έφτασαν ως ονόματα, πέραν του ότι κανείς δεν κατάλαβε ποτέ τον λόγο της απόκτησής τους.

Αυτή η λίστα έχει και τρεις επιθετικούς. Είχε γίνει και λογοπαίγνιο το καλοκαίρι του 2006, ότι ο Άρης είχε αποκτήσει τον δικό του Κακά. Ο Βραζιλιάνος επιθετικός έπαιξε σε μόλις δύο παιχνίδια και για συνολικά 43 λεπτά. Ο δε Άντερσον Κόστα, έναν χρόνο μετά, ήταν πολύ… βαρύς και μετά από 4-5 μήνες πήγε λίγο πιο βόρεια, στο Ζάγκρεμπ για λογαριασμό της Ντίναμο, ενώ υπάρχει και ο Φαμπιάνο τη σεζόν 2011-12 ο οποίος επίσης έπαιξε σε μόλις τρία παιχνίδια. Όπως επίσης και ο Πέδρο Βίτορ ήρθε στο δεύτερο μισό της περσινής περιόδου αλλά ελάχιστοι αντιλήφθηκαν την παρουσία του.

Μια κατηγορία μόνος του

Εδώ βρίσκεται ο Μάρσιο Αμορόζο. Τον Γενάρη του 2008, όταν ο Βραζιλιάνος επιθετικός έφτασε στη Θεσσαλονίκη επικράτησε γενικός συναγερμός καθώς ήταν από τα μεγαλύτερα ονόματα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Ακόμη και σε ηλικία 35 ετών. Στην πορεία του χρόνου, ο κεραυνοβόλος έρωτας εξελίχθηκε σε μίσος και οι δύο πλευρές έλυσαν τις διαφορές τους στα δικαστήρια με τελική δικαίωση του ποδοσφαιριστή. Είχαν προηγηθεί οριακές διαπραγματεύσεις σ’ ένα τοξικό περιβάλλον. Εν τέλει, ο Αμορόζο πήρε από τον Άρη τα δικό του εφάπαξ και ο Άρης πέραν της αρχικής λάμψης, εισέπραξε το απόλυτο σκοτάδι.