Συγγνώμη άνθρωποι, συγγνώμη...

Bwin - Η δράση όλων των σπορ, τώρα πιο αληθινή από ποτέ! |21+

Δυστυχώς την ημέρα των γενεθλίων μου, χθες δηλαδή, αλλά και γενικά αυτές τις μέρες, συμβαίνουν πράγματα που δεν γίνεται να τα προσπερνάς έτσι απλά... Είναι αργά το βράδυ και διαβάζω το ένα ρεπορτάζ πίσω απ' το άλλο (όχι απ' τα ΜΜΕ αποκλειστικά φυσικά) για όσα συμβαίνουν στα σύνορά μας, στον Έβρο και στη Λέσβο... Δεν μπορώ παρά μόνο να δακρύζω με όσα βλέπω να συμβαίνουν. Βιώνουμε δύσκολες εποχές, άσχημες μέρες, πονεμένες βραδιές και πλησιάζουν ακόμη πιο σημαντικές στιγμές, αποφάσεις, καταστάσεις. Δυστυχώς σε όλη την πορεία αυτή, σε όλα τα δράματα, σε όλο το πρόβλημα, ο άνθρωπος και η ζωή του, αντί για πρωταγωνιστής μοιάζει και γίνεται κομπάρσος...

Το κείμενό μου θα είναι λίγο... άναρχο, τόσο όσο και η σκέψη μου, είμαι σε πανικό και αυτό θα έπρεπε να ισχύει για όλους. Κοιτάζω τον γιο μου, κοιμάται, τόσο ήσυχα, στα ζεστά και μπορεί να μην έχω τα πολλά (υλικά) να του προσφέρω, μα ξέρω πως όσα είναι αυτά, για τώρα είναι αρκετά... Την ίδια ώρα όμως ένα αντίστοιχο παιδί 2 μόλις ετών είναι σε μια βάρκα, ή σε ένα δάσος, στην ύπαιθρο έστω, στο κρύο και οι γονείς του δεν έχουν τη δυνατότητα να του προσφέρουν ούτε τα βασικά. Πώς γίνεται να μπορούμε να κοιμηθούμε;

Φευγαλέα πέρασε η εικόνα από τόσες και τόσες άλλες στην κάμερα: ένα παιδί, με παγωμένο αθώο βλέμμα, στην αγκαλιά της μητέρας του. Την κοιτούσε σα να λέει «τι γίνεται μαμά;». Δεν θα παίξει αύριο. Δεν θα πάει στον παιδικό σταθμό. Δεν ξέρω καν αν θα μπορέσει να φάει τα απαραίτητα για την ηλικία του γεύματα. Μα έμοιαζε συνομήλικος του γιου μου. Το πλάνο δεν ήταν κάποια φωτογραφία καλά δημιουργημένη. Ήταν από τις live μεταδόσεις και το βλέμμα της απόγνωσης και της απορίας του δίχρονου αυτού αγοριού καρφώθηκε για δυο δευτερόλεπτα στην κάμερα. Ήταν αρκετά για να με συγκλονίσει αυτό που έβλεπα.

Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό για το καπρίτσιο μιας χώρας (σ.σ.: Τουρκία) που διαχειρίζεται την ανάγκη ανθρώπων και την εκμεταλλεύεται για να πιέσει καταστάσεις. Δεν γίνεται να υπάρχει και σήμερα δήθεν ενωμένη Ευρώπη και να... πετάει χαρταετό! Θα έπρεπε να λειτουργεί προκειμένου ''χθες'' να τελειώσει το πρόβλημα. Δεν γίνεται αδέρφια μου Έλληνες να τους μετατρέπουν σε φασίστες και ρατσιστές στα νησιά και να μιλάνε την γλώσσα του μίσους για έγκυες γυναίκες. Μπορεί και να ήταν κάποιοι. Αλλά δεν έγιναν όλοι. Όχι! Σε καμία περίπτωση δεν ήταν τέτοιο στην Λέσβο, ποτέ!

Δεν ευθύνονται ούτε αυτοί... Όμως διάολε κάποτε πρέπει να γίνει κάτι. Κι αυτό δεν είναι να ανοίξει πυρ Έλληνας σε πρόσφυγες από όποια χώρα και αν είναι! Διότι έχουν ανοίξει και αυτή τη κουβέντα: δεν είναι Σύριοι. Και; Δεν είναι άνθρωποι; Δεν φταίνε οι Έλληνες στις ακριτικές περιοχές για όσα βιώνουν και τα οποία τους μετατρέπουν σε κάτι που δεν μπορεί να δικαιολογεί ότι είναι κι αυτοί άνθρωποι όπως κι εμείς. Δεν γίνεται να τους κακολογούμε. Είναι πρόβλημα δίχως λύση που το βιώνουν πολύ καιρό πλέον. Όμως δεν επιτρέπεται να διαβάζουμε και να ακούμε όλα αυτά τα «τώρα θυμήθηκε ότι είναι έγκυος;». Και το έγραψα κομψά...

Συγγνώμη άνθρωπε, συγγνώμη για όλα όσα βιώνεις. Εμείς το επιτρέψαμε και το δημιουργήσαμε το πρόβλημα. Πρέπει να καταλάβουμε, να το σκεφτούμε και να το εμπεδώσουμε, ότι δεν είχαν όνειρο ζωής, κανείς απ' αυτούς, να ταξιδέψει για να ζήσει στην ύπαιθρο στα σύνορα με τον Έβρο και στην Μοριά που μοιάζει χειρότερο κι από στρατόπεδο συγκέντρωσης! Κανένας τους δεν ελπίζει σε τέτοιο μέλλον για τον ίδιο και τα παιδιά του. Δεν θα έφευγαν καν από τις χώρες τους αν υπήρχε η κατάσταση που ήθελαν για τη ζωή τους και για το μέλλον των ίδιων και των παιδιών τους.

Είναι δεδομένο ότι οι άνθρωποι έχουν την ευθύνη. Όμως το μίσος μας πρέπει να αφορά αυτούς που διεθνώς λειτουργούν έτσι στην πολιτική ώστε να ζουν από αυτό το πρόβλημα. Το ήθελαν, το δημιούργησαν και λειτουργούν μόνο για να το μεγαλώσουν. Διότι οι ίδιοι ζουν καλύτερα και... μεγαλώνουν από αυτό!

Διαβάζω μεγάλες κουβέντες για «εισβολή», για λαθρομετανάστες, για πόλεμο ντε! Προσωπικά αγαπώ πολύ τον άνθρωπο. Ξένο ή Έλληνα... Δεν βλέπω εχθρούς! Δεν έχω τέτοιους εκτός από τους αντιπάλους μόνο στο κομμάτι που αφορά την ομάδα και έναν αγώνα για 90 λεπτά (ή άλλο χρόνο ανάλογα το άθλημα). Έζησα και το μίσος για τους Αλβανούς και δεν το κατάλαβα ποτέ ευτυχώς... Αυτό μου συμβαίνει και τώρα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να μισώ. Ποια είναι η εισβολή όταν σε μια βάρκα υπάρχουν έγκυες γυναίκες, παιδιά και πατεράδες;

Και αν αυτοί που λένε ότι έχουμε να κάνουμε με εισβολή αποφασίσουν να αντιμετωπιστεί και ανάλογα, αυτό τι σημαίνει στ' αλήθεια; Πυρ; Στο πλήθος; Κι όποιον πάρει ο χάρος; Να γίνουν δολοφόνοι 20χρονα παιδιά που δεν έχουν πυροβολήσει ούτε μπεκάτσα που έγραψε και η κα Ακρίτα (και χαίρομαι να τη διαβάζω και την ευχαριστώ που υπάρχει); Μη μου πείτε για λύση. Όπως είπε και εκείνη (η κα Ακρίτα ντε) δεν έχω ιδέα και δεν ξέρω. Το μόνο που μπορώ να σημειώσω είναι ότι η μόνη λύση για μένα είναι να μπει σε προτεραιότητα ο άνθρωπος, το παιδί, η μάνα, ο πατέρας. Η ανθρώπινη ζωή!

Δεν θα γράψω για τους 17.000 Έλληνες που φιλοξενήθηκαν στη Συρία το 1922 και σε άλλες χώρες γιατί δεν θέλω να μας διχάσω και να μας κράξω. Δεν ευθύνεται ο Έλληνας εκτός από τους άρρωστους και φανατισμένους που πάντα είχαμε και θα 'χουμε τέτοιους σε τούτο τον τόπο. Περνάει δύσκολα εδώ και χρόνια και πλέον αναγκάζεται, εκτός από την κρίση σε οικονομικό επίπεδο, να ζήσει και αυτό το πρόβλημα που είναι τεράστιο και μεγαλύτερο από το ίδιο το κράτος μας για να μπορέσουμε να το λύσουμε εμείς.

Στο τέλος της κουβέντας τι ζητάνε αυτοί οι άνθρωποι; Να ζήσουν... Όχι να έρθουν στη χώρα μας, να περάσουν από αυτή, για να πάνε σε άλλες... Όπως και να 'χει θα το τελειώσω εδώ με δυο λόγια για να καταλάβουμε λίγο πόσο εύκολα μπορεί όλα να γυρίσουν μπούμπεραγκ κι εμείς να βιώσουμε όσα αυτοί που κάποιοι δεν θέλουν να τους βλέπουν να ζουν καν!

Ο τύπος απέναντί μας, ο αφέντης της γειτονικής χώρας ντε, λειτουργεί σήμερα έτσι... Αύριο μπορεί να του τη δώσει και να κάνει ντου στην Ελλάδα και να έχουμε πόλεμο. Με αυτόν τον τρελό άλλωστε δίπλα μας διόλου απίθανο... Και τότε να είμαστε εμείς στη θέση αυτών που θα ψάχνουν για ένα καλύτερο αύριο για το παιδί τους. Να μη προλάβουμε να έχουμε τα χαρτιά μας μαζί, να τα χάσουμε αφού θα πρόκειται για πόλεμο, να είμαστε κι εμείς «λαθρομετανάστες»... Δεν είναι απίθανο το σενάριο. Καθόλου με αυτόν που έχουμε μπλέξει! Οπότε δείτε τον εαυτό σας σε αυτούς τους ανθρώπους που βουτάνε σε παγωμένα νερά, δίνουν όλα τους τα υπάρχοντα σε διακινητές και ρισκάρουν τη ζωή τους και των παιδιών τους στις θάλασσες για να έχουν μια πιθανότητα να γλιτώσουν. Σκεφτείτε λίγο έξω από τα στενά όρια που σας επιτρέπουν...

Κι όσο για σας που φωνάζετε σε εμάς «αφού τους αγαπάτε πάρτε τους σπίτι σας ντε», σας λέω τούτο: δεν θέλουν να 'ρθουν σπίτι μας, ούτε να μείνουν στην Ελλάδα δεν επιθυμούν οι άνθρωποι. Αλλά ακόμη κι έτσι να ήταν, να ήθελαν αυτό, να σας απαντήσω με τα δικά σας λόγια: κι εσείς αφού έχετε τέτοιο μίσος μέσα σας, πηγαίντε στα σύνορα εσείς και σκοτώστε εσείς τους ανθρώπους αυτούς, κάντε το ντε κι αφήστε μας εμάς να είμαστε χαζοί, άσχετοι και ηλίθιοι που μάθαμε να αγαπάμε τον άλλον όπως άλλωστε ζητούσε και ο Χριστός!

Υγ: Στην Νέα Σμύρνη η ΑΕΚ έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να πάει στο -6 και να καταφέρει να γίνει βασική και ουσιαστική διεκδικήτρια της 2ης θέσης για την οποία παραμένει στο κόλπο μετά το ισόπαλο αποτέλεσμα του ΠΑΟΚ στην Ξάνθη. Όμως αποδείχτηκε και πάλι ότι με τον Μάσιμο Καρέρα είναι στο σωστό δρόμο. Όχι για το 60-40 κατοχής, ούτε το 23 τελικές και 10 στην εστία του αντιπάλου. Αλλά γιατί είναι αλήθεια... Ένας προπονητής που δεν ψάχνει δικαιολογίες στο ρόστερ, στις απουσίες και στον αντίπαλο. Που έχει τα κότσια να βάλει στο 1-0 τον Μαχαίρα απ' τη δεύτερη ομάδα στη θέση του αριστερού εξτρέμ (μ' άρεσε ο μικρός). Που ξεκινάει στα 17 του τον Λάτσι (μια χαρά ντεμπούτο αν και σε φάσεις αντεπίθεσης έδειξε προβλήματα). Κι άλλα πολλά που θα τα γράφαμε και σε περίπτωση διπλού όπως και θα έπρεπε να είναι για μένα το αποτέλεσμα. Αφού η ΑΕΚ άξιζε περισσότερα από δυο γκολ και μάλιστα το ένα απ' αυτά πριν δεχτεί το γκολ του αντιπάλου... Όμως δεν αλλάζει το γεγονός: χάθηκε μεγάλη ευκαιρία. Όπως έχασαν ευκαιρία και κάποιοι ποδοσφαιριστές για μένα και κυρίως εκείνων που λήγει το συμβόλαιο και ήταν στη Νέα Σμύρνη κάκιστοι. Όπως για παράδειγμα ο Χουλτ! Ωστόσο με τόσες απουσίες, σε αδιάφορο ουσιαστικά ματς, με όλους στην άμυνα και τα χαφ να αποτελούν τις δεύτερες επιλογές, μάλλον θα έπρεπε να περιμένουμε (ίσως και) χειρότερη εικόνα. Όπως και να 'χει: η Τετάρτη της ΑΕΚ πλησιάζει...