Ξεκινώντας από τους αριθμούς οι οποίοι πάντα δίνουν υπόσταση σε κάθε άποψη, μέχρι στιγμής ο Σουηδός επιθετικός έχει τέσσερα γκολ και επτά ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις. Αν ρίξει κανείς μια ματιά στους αριθμούς του θα διαπιστώσει ότι, θα πρέπει να γυρίσει τον χρόνο αρκετά πίσω για να φτάσει στη σεζόν με αντίστοιχους αριθμούς. Για την ακρίβεια, στην τελευταία του σεζόν (2011-12) με τη Μάλμε – και πριν μεταγραφεί στην ισπανική Βαγιαδολίδ στα μέσα της αγωνιστικής περιόδου – είχε έξι γκολ και πέντε ασίστ.

Ο 32χρονος «προσγειώθηκε» στον πλανήτη Άρη τον περασμένο Γενάρη και είναι αλήθεια ότι δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο για να αποδείξει την ποδοσφαιρική ποιότητά του. «Κούμπωσε» κατευθείαν στην περσινή ομάδα, η ταχύτητά του έδωσε λύσεις κυρίως στο transition παιχνίδι της ομάδας και χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά στην αριστερή πτέρυγα της επίθεσης. Θεωρητικά, η φετινή χρονιά θα εξελισσόταν ακόμη πιο ομαλά για τον ίδιο, αλλά αυτό δεν επιβεβαιώθηκε στην πράξη.

Με αφετηρία τους ευρωπαϊκούς αγώνες έως και τα τέλη του Νοέμβρη, ο Λάρσον δεν ήταν ο παίκτης που είχε αποθεώσει το κοινό στο «Κλ. Βικελίδης». Έδειχνε «χαλασμένος», αρκετά περιορισμένος σε ταχύτητα και έκρηξη και ουδόλως αποτελεσματικός στις αγωνιστικές ευθύνες του. Η αλήθεια είναι ότι είχε να διαχειριστεί κι ένα πρόβλημα τραυματισμού, πριν τους ευρωπαϊκούς αγώνες, επί της ουσίας όμως σε τέσσερα παιχνίδια μέτρησε περί των 159 λεπτών και με καλή παρουσία μόνο στον δεύτερο αγώνα με τη Μόλντε στη Θεσσαλονίκη.

Από το ξεκίνημα του Πρωταθλήματος, ο Λάρσον έχασε τη θέση του στην 11αδα, φαινόταν επίσης ότι δεν είχε το ίδιο δέσιμο με την ομάδα. Από τα… 90αρια (σε λεπτά συμμετοχής) της περσινής χρονιάς, ο Σουηδός περιορίστηκε σε δευτερεύοντα ρόλο, ερχόταν κυρίως από τον πάγκο, καθώς σε 10 αγώνες δεν πήρε περισσότερα από 175 αγωνιστικά λεπτά. Δεν ήταν όμως τόσο ο περιορισμένος χρόνος συμμετοχής, όσο η εικόνα του στο γήπεδο. Καμία σχέση με τον περσινό Λάρσον ο οποίος είχε αναζωογονήσει τον Άρη, καμία ουσιαστική παρέμβαση στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας, οι δε λανθασμένες αποφάσεις κυριάρχησαν τον ορθών και μόλις μία ασίστ στην εκτός έδρας ισοπαλία με τον ΠΑΟΚ.

Η (αγωνιστική) ζωή του Λάρσον άλλαξε στο παιχνίδι με την ΑΕΚ στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Η αποβολή του Μπράουν Ιντέγε άλλαξε τα πάντα. Η πρώτη βασική αλλαγή ήταν η τοποθέτησή του στην κορυφή της επίθεσης, ακολούθησε το γκολ που σημείωσε στο ίδιο παιχνίδι κι εκ τότε, ουδέποτε βγήκε από το βασικό σχήμα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά διαφοροποιήθηκε ο ρόλος του καθώς από το αριστερό άκρο της επίθεσης, μεταφέρθηκε στην επίθεση, δίπλα στον Μπράουν Ιντέγε καθώς αναπτύχθηκε η αίσθηση ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο θα βοηθηθεί τόσο ο ίδιος όσο και ο Νιγηριανός, παράλληλα ήταν ο μοναδικός τρόπος για να χωρέσουν στην ίδια 11αδα μαζί με τους Μπρούνο Γκάμα, Γιάννη Φετφατζίδη.

Οι προπονητές συνηθίζουν να λένε ότι «όταν πετυχαίνει ένα σχέδιο, δεν το αλλάζεις ποτέ» κι έτσι ο Λάρσον παρέμεινε στην κορυφή της επίθεσης και από εκεί που έδειχνε ένας κουρασμένος ποδοσφαιριστής, άρχισε να αποκτά ζωντάνια. Αυτή μετέδωσε και στην ομάδα. Κυρίως όμως, μέσα από τις τοποθετήσεις του έδειξε ότι απολαμβάνει αυτό που κάνει κι εμμέσως πλην σαφώς ισχυρίστηκε ότι του ταιριάζει περισσότερο η θέση του δεύτερου φορ σε σχέση με την αντίστοιχο στο επιθετικό άκρο.