Κάτω από την βάση στα παιχνίδια της χρονιάς!

Μίλαν - Γιουβέντους με σούπερ προσφορά* & Live Streaming* | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Από την ημέρα της κλήρωσης, ο ΠΑΟΚ ήταν ξεκάθαρα το μεγάλο φαβορί για την πρόκριση. Μία ομάδα πιο ποιοτική, με δεκαπλάσιο σχεδόν μπάτζετ, ένας σύλλογος που βρίσκεται στα καλύτερά του από κάθε άποψη, σε όλα τα επίπεδα εντός και εκτός γηπέδων, απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που παλεύει με νύχια και με δόντια να εξελίξει την ομάδα του(δεν γίνεται αναφορά σε πρότζεκτ, μιας και είναι ξεκάθαρο πως εκείνο που ξεκίνησε του καλοκαίρι του 2018 και είχε ως βάση την ακαδημία έχει πάει... περίπατο), έχοντας πενιχρά οικονομικά μέσα και μια διοίκηση τελειωμένη στην συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου.

Το Τριφύλλι έμεινε σχετικά νωρίς εκτός από τον μοναδικό υπαρκτό στόχο στην σεζόν και αυτό που ενοχλεί, αυτό που προβληματίζει(τουλάχιστον τούτη την γωνιά που δεν τα βλέπει όλα ωραία και καλά είτε βρέχει είτε χιονίζει), δεν μπορεί να είναι ο αποκλεισμός. Το γιατί το εξηγήσαμε παραπάνω, επιβεβαιώθηκε ο τίτλος του φαβορί που είχε ο δικέφαλος του βορρά.

Αυτό, λοιπόν, που σίγουρα δεν αφήνει καλή γεύση, είναι ο τρόπος που αποκλείστηκε ο Παναθηναϊκός. Είναι η εικόνα της ομάδας πάνω στο χορτάρι, είναι το γεγονός πως με εξαίρεση το πρώτο ημίχρονο στην Τούμπα και μέχρι το πέναλτι εφεύρεση του Ελβετού ρέφερι, το σύνολο του Δώνη δεν έδειξε πως ήταν σε θέση όχι να κάνει την υπέρβαση αλλά έστω να την διεκδικήσει. Να παλέψει για αυτή, να αποδείξει στον ίδιο του τον εαυτό, πως είναι έτοιμο να ανέβει επίπεδο και να πλησιάσει σε αυτό που λογίζεται ως κανονικότητα για το μεγεθός του.

Είναι διαφορετικό να νικάς σε ένα παιχνίδι, στο οποίο δεν έχεις καμία απολύτως πίεση, κι άλλο πράγμα να μπορείς να διαχειριστείς την πίεση και το πρέπει.

Στο δεύτερο ημίχρονο της Τούμπας, ο Διούδης ήταν εκείνος που κράτησε ζωντανές τις όποιες ελπίδες για τον επαναληπτικό, γλιτώνοντας την ομάδα του από διασυρμό και σκορ αποκλεισμού, ενώ στο δεύτερο παιχνίδι στο ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός έμεινε ζωντανός μοναχά στο πρώτο δεκάλεπτο. Δέχθηκε ένα γκολ απαράδεκτο για την φύση του παιχνιδιού, καθώς σε πρώτη φάση θα έπρεπε να διαφυλάξει το μηδέν. Ο Πέλκας διέλυσε την ανασταλτική λειτουργία, τόσο γιατί είχε μία καλά εκτελεσμένη έμπνευση όσο και γιατί τόσο ο Κουρμπέλης, όσο και ο Πούγγουρας τον μαρκάρουν... με τα μάτια. Ο Σένκεφελντ λανθασμένα πέφτει πάνω του και έτσι δημιουργείται ο χώρος στον Σβιντέρκσι να σκοράρει και να βάλει τέλος στην σεμνή τελετή από πάρα πολύ νωρίς.

Από κει και πέρα, σίγουρα το Τριφύλλι έχει προοδεύσει σε σχέση με το τραγικό ξεκίνημα της σεζόν. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Πόσο χειρότερα να έπαιζε; Οι πέντε σερί νίκες στο πρωτάθλημα μέσα στο 2020 και ο τρόπος που ήρθαν αυτές, έδειξαν μια βελτίωση. Από αυτό το σημείο μέχρι να κρίνεται ικανοποιητική η πρόοδος της ομάδας τα τελευταία δύο χρόνια πάνω στο χορτάρι, είναι μια εντελώς διαφορετική συζήτηση, η οποία θα έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο φινάλε της σεζόν.

Όταν, βέβαια, ως κλαμπ αποφασίζεις πως το μεγαλύτερό σου συμβόλαιο θα πηγαίνει στον προπονητή, τότε αυτομάτως οι απαιτήσεις μετά από δύο χρόνια αυξάνονται και δεν μπορούν να παραμένουν σε πολύ χαμηλά επίπεδα, με οριοθέτηση στόχων τύπου να μπει η ομάδα στην πρώτη εξάδα.

Και κριτήριο ή αν προτιμάτε μέτρο σύγκρισης, δεν είναι ο παλιός, καλός, κανονικός Παναθηναϊκός. Όχι εδώ τουλάχιστον. Θα ήταν ανόητο κάτι τέτοιο. Μέτρο σύγκρισης μπορεί να αποτελεί μοναχά η διετία με τον Αναστασίου(2013-2015), καθώς οι συνθήκες σε γενικές γραμμές ήταν οι ίδιες με τις σημερινές...

ΜΙΑ ΚΑΘΑΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΑ ΔΥΟ ΜΑΤΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Αν ρίξει κανείς μια πρόχειρη ματιά στα δύο παιχνίδια της χρονιάς για τον Παναθηναϊκό, θα διαπιστώσει κάτι, που σίγουρα θα πρέπει να δημιουργεί πονοκέφαλο στην τεχνική ηγεσία της ομάδας. Θα διαπιστώσει κάτι για ακόμη μία φορά. Το Τριφύλλι όταν βρίσκει απέναντί του καλά οργανωμένες άμυνες, όταν έχει να αντιμετωπίσει ανασταλτικές λειτουργίες υψηλού επιπέδου, δεν έχει τον τρόπο, δεν έχει το σχέδιο, δεν έχει την ικανότητα να δημιουργήσει έναν καλό αριθμό ευκαιριών. Το θέμα είναι και ατομικό και ομαδικό.

Κόντρα στον ΠΑΟΚ, λοιπόν, το Τριφύλλι κατάφερε να δημιουργήσει μόλις μία καθαρή ευκαιρία! Στην Τούμπα απείλησε μόνο με σουτ εκτός περιοχής και στο ΟΑΚΑ είχε την ευκαιρία του Χατζηθεοδωρίδη στην αρχή του παιχνιδιού και... τέλος. Για μία ομάδα που την δουλεύει δύο χρόνια ο ίδιος προπονητής, ο απολογισμός είναι τουλάχιστον προβληματικός.

Ο Παναθηναϊκός πρέπει να βελτιώσει τις επιλογές του στο επιθετικό τρίτο, πρέπει να γίνει πιο παραγωγικός, πρέπει να μάθει να αξιοποιεί την καλή δουλειά που γίνεται μέχρι εκείνο το κομμάτι. Ίσως να πρέπει να αλλάξει και τον τρόπο που προσπαθεί να διασπάσει τις αντίπαλες άμυνες. Όχι τόσο για το φινάλε της φετινής σεζόν, αλλά πολύ περισσότερο για την επόμενη. Κι αυτό διορθώνεται μόνο με δουλειά του προπονητή και φυσικά μεταγραφές ποδοσφαιριστών που θα έχουν την ικανότητα με μία επαφή να κάνουν διαφορά.

ΧΩΡΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ

Εκτός από την δημιουργική του φτώχεια, ο Παναθηναϊκός πλήρωσε πολύ ακριβά για την έλλειψη συγκέντρωσης, την απουσία πνευματικής ετοιμότητας που πάντα παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο σε παιχνίδια υψηλού επιπέδου. Αν θυμηθούμε και τα τρία γκολ που δέχεται η ομάδα του Δώνη, θα διαπιστώσουμε πως σε όλα υπάρχει ατομικό λάθος.

Στο ᾽᾽πέναλτι᾽᾽ που κερδίζει ο Πέλκας, όλα ξεκινούν από πούλημα της μπάλας του Μπουζούκη έξω από την περιοχή! Στο τέρμα του Βαρέλα, ο στόπερ του ΠΑΟΚ είναι αμαρκάριστος μετά την εκτέλεση φάουλ του Βιεϊρίνια. Στο 1-0 του ΟΑΚΑ πάλι ο Παναθηναϊκός χάνει την μπάλα αβίαστα κοντά στην περιοχή και στην συνέχεια επιτρέπει στον Πέλκα να τον κάνει... σμπαράλια!

Η άμυνα... μπετόν που αποτέλεσε μεγάλο ᾽ὄπλο᾽᾽ για το 5Χ5 στο πρωτάθλημα, πήγε... περίπατο στα παιχνίδια της χρονιάς. Πάντα παίζει ρόλο, βέβαια, και ο αντίπαλος. Δεν είναι το ίδιο δημιουργικά ο Ατρόμητος, η Ξάνθη, ο Πανιώνιος με τον ΠΑΟΚ.

Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Αν κάτι κέρδισε ο Παναθηναϊκός από αυτή την σειρά παιχνιδιών για τα προημιτελικά του Κυπέλλου, αυτό ήταν η στάση του κόσμου. Οι περίπου 25.000 που έδωσαν το παρών στο ΟΑΚΑ, είδαν την ομάδα τους να χάνει κάθε ελπίδα μόλις στο δεκάλεπτο, όμως δεν γκρίνιαξαν, δεν γιούχαραν, δεν έκαναν χειρότερα τα πράγματα. Η συμπεριφορά τους μόνο... ελληνική δεν ήταν και σίγουρα αποτελεί ευχάριστη έκπληξη.

Το γυαλί που ράγισε μετά την περυσινή ήττα-ντροπή από τον ΟΦΗ, δείχνει πως ξανακολλάει και ας μην αναμένεται ανάλογη εικόνα στις κερκίδες μέχρι το τέλος της κανονικής διάρκειας. Το αν θα ξαναδούμε την Καλογρέζα να γίνεται έδρα στα πλέι οφ, αυτό θα το καθορίσει η εικόνα της ομάδας στο μίνι πρωτάθλημα των δέκα παιχνιδιών...