Ο κίνδυνος να πάει χαμένη όλη η σεζόν για τον Παναθηναϊκό

Φτάσαμε ένα βήμα πριν από τη λήξη του πρώτου γύρου της “κουτσουρεμένης” regular season. Χωρίς να το καταλάβουμε καλά – καλά, το προσεχές “Σου - Κου” κλείνει η πρώτη στροφή των 13 αγώνων. Και άμεσα αρχίζει η δεύτερη, με τρεις αγώνες του β΄ γύρου πριν από τις εορταστικές διακοπές.

Πολλά πράγματα για την εικόνα του Παναθηναϊκού δεν θα διαφοροποιηθούν ανάλογα με την εμφάνιση και το αποτέλεσμα στην αυλαία του πρώτου γύρου, στο Βόλο. “Μπαλάρα” χωρίς Ζαχίντ – Ινσούα – Κουρμπέλη αποκλείεται να παίξει. Να “αποδράσει” με τρίποντο θα προσπαθήσει, όπως έκανε στη Νέα Σμύρνη και στο Περιστέρι (0-1 σε αμφότερα χωρίς τον Μακέντα).

Φτάσαμε τέλη Νοεμβρίου για να προηγηθεί σε εντός έδρας ματς! Φτάσαμε τέλη Νοεμβρίου για να κρατήσει ανέπαφη την εστία του πρώτη φορά σε δύο διαδοχικές αναμετρήσεις και για να νικήσει “ασθενέστερο” αντίπαλο στο άδειο ΟΑΚΑ (πλέον συνιστά είδηση αν, ακόμα και με ιδανικές καιρικές συνθήκες, γράψει πενταψήφιο νούμερο η καταμέτρηση των εισιτηρίων). Φτάσαμε τέλη Νοεμβρίου και μια ομάδα που έχει μόλις τρία καινούρια πρόσωπα στην ενδεκάδα της, ψάχνει ποδοσφαιρική ταυτότητα!

Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι με Πούγγουρα – Σένκεφελντ – Ζαχίντ στις θέσεις των Μαυρομάτη – Κολοβέτσιου – Κάτσε (αυτές είναι οι τρεις βασικές τροποποιήσεις έως τώρα συγκριτικά με την περυσινή “4-3-3” ενδεκάδα), η “χημεία” δεν θα ήταν δύσκολο να βρεθεί και η έστω ελαφρά βελτίωση δεν θα ήταν δύσκολο να επιτευχθεί σε διάστημα τριών μηνών. Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό, ωστόσο, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Μετά από 12 αγώνες πρωταθλήματος είναι ένα σύνολο ικανό για το καλύτερο και το χειρότερο. Μια ομάδα με έντονες αδυναμίες και ουδεμία “σταθερά” στην οποία θα μπορούσε να βασιστεί ο κόουτς, ώστε να... πάει παρακάτω για να βρει λύσεις στα σοβαρά προβλήματα.

ΔΕΝ ΤΟΝ... ΠΙΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ

Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που δεν στηρίζεται ούτε στην αμυντική σταθερότητά της, ούτε στην φοβερή και τρομερή παραγωγικότητά της. Μια ομάδα που βγάζει έξι γκολ, χτίζει φάσεις και αρκετές ευκαιρίες, καταθέτει συσπείρωση και πάθος στα τρία ντέρμπι εναντίον Ολυμπιακού, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, αλλά χάνει από ΟΦΗ – Αρη με τριαρο-τεσσάρες.

Μια ομάδα που χάνει από ΑΕΛ-Ξάνθη με “φρου – φρου” και δικές του ανοησίες, νικάει εκτός έδρας Πανιώνιο-Ατρόμητο (δύσκολα και πολύτιμα “διπλά”), αδυνατεί να σκοράρει εναντίον της ομάδας με το μεγαλύτερο παθητικό της κατηγορίας (Παναιτωλικός), χάνει ευκαιρίες για 3-0 από ημίχρονο με τον Αστέρα, ο οποίος στα τελευταία 20 λεπτά θυμίζει... Μπαρτσελόνα και δεν επιτρέπει στους Πράσινους ούτε κόρνερ να κερδίσουν.

Εν ολίγοις, αυτός ο Παναθηναϊκός είναι ως τώρα μια ομάδα με πολλά σκαμπανεβάσματα, η οποία τρέχει τον πρώτο γύρο με απανωτές διακυμάνσεις και δεν... “πιάνεται” από πουθενά. Μια ομάδα για “1Χ2” σε όλα, μα σε όλα τα παιχνίδια της!

ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΟΥ "ΚΑΚΟΥ", ΟΙ ΑΣΤΟΧΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ

Η πορεία αυτή δεν είναι συμπτωματική. Ολα εξηγούνται. Οι δυσκολίες δεν ήταν μικρές και τα σφάλματα δεν ήταν λίγα. Λάθη στη λογική του αρχικού προσανατολισμού (πολύ ψηλά οι ακραίοι μπακ και η αμυντική τετράδα, φουλ επιθετική νοοτροπία εν συντομία), ο οποίος άλλαξε μετά τα “χαστούκια” από ΟΦΗ – Αρη. Λάθη στις μεταγραφές με το αλησμόνητο “3 εξτρέμ – 1 χαφ κι αυτός τον... Σεπτέμβριο”. Δυσκολίες με τον τραυματισμό του Μακέντα στη μέση, με το συμβόλαιο του Χατζηγιοβάνη και τις απίστευτες τότε δηλώσεις Δώνη, προβλήματα με τον απαιτούμενο για την εύρεση του ταιριαστού ρόλου στον Ζαχίντ χρόνο, με τις δοκιμές και τη... μη εύρεση ταιριαστού ρόλου στον Κολοβό, με την καθυστερημένη ένταξη του Σένκεφελντ... με πολλά.

Εμπόδια με την αμφισβήτηση του προπονητή από τον μεγαλομέτοχο (δις στο όριο της απόλυσης, μετά τις ήττες από ΟΦΗ και Άρη), κλυδωνισμοί με την απόλυση Νταμπίζα, αναποδιές που συνεχίστηκαν με τους τραυματισμούς Ζαχίντ (κυρίως), Ινσούα (δευτερευόντως), ακριβώς στη στιγμή που ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων, ο Δώνης είχε μόλις “κουμπώσει” ρόλους και ενδεκάδα, στα δύο ντέρμπι με τους “Δικέφαλους”. Τώρα έρχονται και οι ποινές από τις συσσωρευμένες κίτρινες κάρτες στο φινάλε του πρώτου γύρου που το πρόγραμμα θεωρητικά είναι πιο βατό...

ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ;

Ο κίνδυνος να πάει χαμένη η σεζόν για τον Παναθηναϊκό είναι ορατός και δεν εξαρτάται από το αν θα μπει στην εξάδα ή αν θα φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου (αν το πάρει αλλάζει η κουβέντα...). Προς το παρόν...

Από τις μεταγραφές “βγαίνουν” μόνο ο Σένκεφελντ και ο δανεικός από τον ΑΠΟΕΛ, Ζαχίντ.

Από τους νεότερους πρόοδο παρουσιάζουν μόνο οι Πούγγουρας-Χατζηγιοβάνης.

Από τους πιτσιρικάδες, ελάχιστο χρόνο συμμετοχής έχουν πάρει μόνο οι Αποστολάκης – Αλεξανδρόπουλος – όλοι οι υπόλοιποι “παρακολουθούν”.

Με αμιγώς ποδοσφαιρικά κριτήρια σταθερή βελτίωση σε συγκεκριμένα πεδία δεν έχει εμφανιστεί παρά τη θετικότατη κατά διαστήματα απόδοση στα τρία ντέρμπι (εξ ου και ο Δώνης δήλωσε προχθές “προβληματισμένος από την αρχή της σεζόν”).

Η “ΑΧΤΙΔΑ” ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΑΝΑΓΚΑΙΟΙ ΜΕΣΟΙ

Ποιο είναι το πιο θετικό στοιχείο για τον σύλλογο από την εκκίνηση της αγωνιστικής περιόδου; Η ανανέωση συμβολαίου των Μπουζούκη – Χατζηγιοβάνη – Κουρμπέλη, η οποία προσφέρει προοπτική και “αχτίδα” για “κορμό με ενισχύσεις”. Ο Παναθηναϊκός – δεδομένου ότι θα κάνει 2-3 κινήσεις τον Ιανουάριο - δεν χρειάζεται ούτε πέμπτο εξτρέμ που θα “πέφτει” πάνω σε Μπουζούκη – Χατζηγιοβάνη, ούτε φορ που θα πάρει χρόνο από τον Περέα, παρεκτός και αποφασιστεί ότι αυτός θα είναι ο βασικός από την επόμενη σεζόν, όταν λήγει το συμβόλαιο του Μακέντα. Για να ανέβει ένα level χρειάζεται δύο “έτοιμους” χαφ: ένα “εξάρι” και ένα “οκτάρι”, εφόσον ο Φάουστο και ο Αλεξανδρόπουλος δεν θεωρούνται ικανοί για “βασικοί” από τον κόουτς. Αν τους βρει και τους αποκτήσει ο Τσάβι Ρόκα, θα έχει προσφέρει πολύ σύντομα πολύτιμες υπηρεσίες ως “σκάουτ” αρχικά. Ως τεχνικός διευθυντής θα αξιολογηθεί στο διηνεκές. Από το καλοκαίρι και έπειτα...