Οι ανάγκες της Α.Ε.Κ. και το μεγαλύτερο ανέκδοτο! (pic)

Από σήμερα έως και το τέλος της εβδομάδας οι σύλλογοι επιστρέφουν στην κανονικότητά τους, όχι αυτή της νυν κυβέρνησης (μη παρεξηγηθώ)... Σε μια κανονικότητα και καθημερινότητα με σκοπό την κάθε Κυριακή, την κάθε αγωνιστική υποχρέωση, στην περίπτωση της ΑΕΚ εντός (αποκλειστικά) συνόρων. Επιπρόσθετα σε ότι αφορά την Ένωση και έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα με αυτοκτονικά αποτελέσματα (όπως αυτό που κατάφερε από 0-2 ημίχρονο να χάσει σε διάστημα 23 λεπτών το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό) στο πρωτάθλημα όλα είναι πιο δύσκολα.

Ειδικά η καθημερινότητα (στην ΑΕΚ) όταν στο μοναδικό βασικό σου στόχο έχεις αποτύχει σε απόλυτο βαθμό και ελπίζεις αποκλειστικά στους αντιπάλους σου για να βρεις ζωή, πιο σωστά, για να βρεις παλμό έστω, είναι δύσκολη και προφανώς πολύ άσχημη... Ότι και να γίνεται από δω και στο εξής, όσο κι αν αλλάξει η εικόνα της προς το καλύτερο και τα αποτελέσματα το ίδιο, η Ένωση θα βασίζεται και θα εξαρτάται από τα αποτελέσματα των άλλων για να μαζέψει αυτό το -9 έως το τέλος της σεζόν!

Η αρχή βέβαια για να γίνει αυτό είναι η ομάδα του Κωστένογλου να κερδίσει όσα ματς έχει μπροστά της, όχι μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου, αλλά έως το τέλος της κανονικής περιόδου. Αλλά καταλαβαίνω ότι είναι ανωμαλία να πάμε τόσο μακριά. Ακόμη περισσότερο από τη στιγμή που αυτό που φαίνεται πλέον πιο ξεκάθαρο από ποτέ είναι ότι η ΑΕΚ με την εικόνα που έχει δεν γίνεται (και δε δύναται) να κοιτάζει τόσο μπροστά. Είναι πολύ πιο εύκολο και πιο πιθανό το σενάριο -σε αγωνιστικό επίπεδο πάντα- η ομάδα να κερδίσει τον Άρη και να χάσει (ή να κάνει γκέλα) στην Κρήτη και στο ματς με τον ΟΦΗ.

Είναι τέτοια η εικόνα της και η αγωνιστική ανωμαλία που τη διακρίνει που μπορεί να της συμβεί και αυτό, μπορεί δε και το αντίθετο, να γκελάρει με Άρη και να κερδίσει τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο. Αυτά της (και θα) συμβαίνουν γιατί εκτός από τα λάθη που έγιναν στον καλοκαιρινό αγωνιστικό σχεδιασμό υπάρχουν και αυτά που συνεχίζουν να την ταλαιπωρούν και αφορούν το ποδοσφαιρικό τμήμα και τα πρόσωπα σε αυτό...

Εμείς από τούτο το χώρο οφείλουμε να θυμίσουμε τι πρέπει να πράξει η Ένωση εντός (αρχικά) αγωνιστικών χώρων, είτε πιστεύουμε ότι μπορεί είτε όχι όπως αντιλαμβάνεστε από το παραπάνω παράδειγμα, για να έχει... ζωή με ουσία η καθημερινότητά της. Οφείλει λοιπόν πρώτα απ' όλα και έως και την επόμενη διακοπή για τις γιορτές να κάνει μόνο νίκες στις αναμετρήσεις που ακολουθούν με Άρη, ΟΦΗ, Πανιώνιο, Ξάνθη, Αστέρα Τρίπολης και Λαμία. Δεν εξηγώ πότε και με ποιον αντίπαλο παίζει τα παραπάνω ματς εντός και πότε εκτός διότι μικρή σημασία έχει για μένα.

Επίσης να σημειώσω εδώ ότι δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος πως θα τα καταφέρει η ομάδα με όσα έχω δει. Αλλά ας είναι... Για την οικονομία της «συζήτησής» μας! Αυτή είναι η αγωνιστική υποχρέωση της ΑΕΚ: νίκες και μόνο νίκες!

Υπάρχει βέβαια και η υποχρέωση της διοίκησης, του Μελισσανίδη κοινώς (γιατί δεν μπορείτε αν δεν διαβάσετε επώνυμο, λες και όταν γράφουμε διοίκηση εννοούμε τον Ασλανίδη, τέλος πάντων) και του Ίλια Ίβιτς που έχει τον ρόλο του τεχνικού διευθυντή, για την καλύτερη δυνατή ενίσχυση του ποδοσφαιρικού τμήματος. Και δεν εννοώ με παίκτες τύπου Τσιτσιρέτι για να είμαι (και) ξεκάθαρος απόλυτα και να μη λέτε ότι «ναι αλλά δεν τα έγραφες τότε»... Είτε προκύψει καλός ο Ιταλός είτε όχι δεν γίνεται να κοροϊδεύουμε με όσα δεδομένα έχουμε για την περίπτωσή του.

Η ΑΕΚ πρέπει να φέρει... χθες σούπερ περίπτωση κεντρικού αμυντικού (και επειδή όντως υφίσταται θέμα Βούρου από τον ΑΠΟΕΛ, προφανώς εννοώ για κάτι πιο δυνατό, όπου αν έρθει και ο Έλληνας στόπερ να είναι σούπερ μαζί γιατί είναι καλός παίκτης είναι αλήθεια), έναν εξαιρετικό χαφ και ένα αριστερό εξτρέμ σημείο αναφοράς... Τόσο απλά. Γίνεται; Δεν το γνωρίζω. Μπορώ να γράψω γι' αυτά που εκτιμώ ότι πρέπει να γίνουν έως το τέλος του Γενάρη όπου και ολοκληρώνεται η χειμερινή μεταγραφική περίοδος. Έως εκεί...

Εμείς ευτυχώς (για εμάς) είμαστε εδώ (και) για να κρίνουμε από το αποτέλεσμα... Μέσα σε όλα αυτά η αναζήτηση προπονητή είναι κάτι το αυτονόητο στο δικό μου μυαλό γι' αυτό και δεν το αναφέρω καν!

Υγ: Ναι, ναι επιτέλους, ζήσαμε για να το δούμε, να το ακούσουμε και να είναι αλήθεια: ότι ο Ολυμπιακός έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας για το ελληνικό πρωτάθλημα στον Αυγενάκη. Τι να πει κανείς; Υπάρχει μεγαλύτερο ανέκδοτο στην ιστορία του ποδοσφαίρου (και όχι μόνο) στη χώρα μας τα τελευταία 20 με 30 χρόνια; Όχι βέβαια... Ανέκδοτο ΕΠΟΣ! Μήπως είδατε να το σχολιάζουν στα σοβαρά οι δήθεν αντικειμενικοί; Οι εφημερίδες; Δεν μιλώ για οπαδικές και άρθρα τύπων σαν εμένα που έχουν αποκλειστική ευθύνη και δουλειά το ρεπορτάζ μιας συγκεκριμένης ομάδας. Όχι βέβαια... Είπαμε όπου τους παίρνει! Αλλά ας είναι... Δεν θα ασχοληθούμε τώρα ξανά με το χώρο μου. Αυτός έχει λερωθεί επί σειρά ετών, τώρα θα άλλαζε, που τα αφεντικά των Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ έχουν ταυτόχρονα και Μέσα; Τώρα ήρθε ο απόλυτος εξευτελισμός... Όπως πάντα στις κρίσεις (οικονιμικών ή αρχών) έτσι και τώρα. Αλλά είναι δυνατόν; Στ' αλήθεια έστειλαν επιστολή ότι θα αποχωρήσουν από το πρωτάθλημα; Και δεν έλαβαν απ' ευθείας την απάντηση; «Στο καλό... Να είστε καλά και όποτε το σκεφτείτε να επιστρέψετε εδώ είμαστε». Είναι ΠΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΝ; Ο Ολυμπιακός έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας; Το γράφω και το ξαναγράφω για να το πιστέψω, να το εμπεδώσω, να το καταλάβω μάλλον! Δεν έχει υποστεί το παραμικρο, ούτε στο 0000,1% απ' όσα οι αντίπαλοί του τόσα και τόσα χρόνια, ούτε καν όμως... Ελλάδα είμαστε, οκ, το καταλαβαίνω. Ξεχνάμε εύκολα και γρήγορα. Αλλά είπαμε ρε παίδες, δεν είναι τόσο μακάκες όλοι, όχι τόσο, είναι, αλλά όχι και τόσο όσο θέλετε να νομίζετε. Πρόκειται για μια κίνηση που συνιστά ντροπή και ξεφτίλα για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Το ίδιο ντροπή είναι να μην έχει απαντήσει απαξιωτικά ακόμη ο Αυγενάκης, όχι ότι δεν το περιμέναμε, αλλά... Πήγαν και σε UEFA και FIFA ντε, μιλάμε για απίθανα πράγματα, για τρελό γέλιο αν καταφέρεις να ηρεμήσεις απ' τα νεύρα που σου προκαλεί αρχικά το όλο θέμα... Δεν ήξερα ειλικρινά ποια φωτογραφία να πρωτοβάλω, μετά ήταν ξεκάθαρο στο μυαλό μου, δεν χρειάζεται να είναι η ΑΕΚ, εδώ έχουν κάνει τα αίσχη με οποιονδήποτε αντίπαλο και όμως έχουν το θράσος να μιλάνε, μέχρι και το Κύπελλο στον Αστέρα Τρίπολης στέρησαν με το έτσι θέλω!

Υγ2: Εκτός από τις προσθήκες, που σημειώσαμε στο κείμενο παραπάνω ότι είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητες, η ΑΕΚ φαίνεται να ψάχνει ζεστά πλέον (και) το θέμα πωλήσεων. Διαβάζουμε, καιρό τώρα η αλήθεια είναι (χρόνια), για τον Κώστα Γαλανόπουλο και το ενδιαφέρον από την Γερμανία, αλλά και την Ολλανδία. Δεν αμφισβητώ το ρεπορτάζ συναδέλφων, προφανώς και ισχύει, με νέα δεδομένα και χρήματα κάθε χρόνο. Επαναλαμβάνω για αυτούς που δεν καταλαβαίνουν: το ρεπορτάζ μια χαρά είναι και σωστό! Στην ΑΕΚ το θέμα είναι τι κάνουν; Δεν αξιοποιούν ένα πολύ καλό ταλέντο επί σειρά ετών και παραγωγής των ακαδημιών της. Δεν είναι δυνατόν και να τον αξιολογούν στα 2 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για αστείο ποσό για τον Γαλανόπουλο. Όπως ακριβώς το γράφω όμως: αστείο ποσό! Είναι ομολογία ανικανότητας αξιοποίησης ποδοσφαιριστών ενδεχόμενη πώληση με τόσο γελοίο ποσό. Επειδή -επαναλαμβάνω- η ΑΕΚ δεν έχει φέρει μισό σοβαρό προπονητή να ασχοληθεί μαζί του και να τον απογειώσει αγωνιστικά, τακτικά, ποδοσφαιρικά. Στην Εθνική βλέπουμε έναν πολύ καλύτερο «Γαλανό» γιατί το είδαν και το κατάλαβαν με πρώτο και καλύτερο τον Βίντερ που ξέρει πολύ καλά τη θέση. Στην Ένωση πρέπει κάποτε να εμπεδώσουν ποια είναι η δουλειά ενός προπονητή, πιο σωστά να καταλάβουν ότι δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα, σε καμία περίπτωση. Θυμίζω επί Φερέρ πως εξελίχθηκαν, δουλεύτηκαν και κέρδισε η ΑΕΚ απ' αυτό παίκτες όπως ο Κονέ, ο Πλιάτσικας, ο Παπασταθόπουλος, ο Χετεμάι, ο Τόζερ, ο Κυριακίδης και άλλοι, πολλοί. Όλοι τους εξέλιξαν ότι είχαν, πολύ ή λίγο ταλέντο, το έφτασαν στο max! Διότι ήμουν εκεί, στους Θρακομακεδόνες, τον έβλεπα με τον Πεπ Αλομάρ μετά το κανονικό πρόγραμμα της προπόνησης να δουλεύουν με ΟΛΑ τα νέα παιδιά (συν τον Καμπάνταη) περισσότερο από 40 λεπτά μετά το τέλος κάθε προπόνησης, για ώρα και πάνω σε όλα...

Υγ3: Ασχολούμαστε με τους οργανωμένους οπαδούς και γενικά όσα συμβαίνουν εκεί μόνο όταν έχουμε επεισόδια. Δεν θα γράψω το πως χαρακτηρίζουμε ανάλογα με το συμβάν όλα αυτά τα παιδιά που βράζει το αίμα τους και υπερβαίνουν τα όρια κάποιες φορές για την αγάπη τους για την ομάδα και μεταφράζουν λάθος πράγματα και καταστάσεις. Δικαιολογημένα συμβαίνει και αυτό, να εστιάζει ο χώρος μου στα κακά, στα άσχημα και αρνητικά, διότι αυτά πουλάνε (όπως λέγαμε παλιά) και αυτά φέρνουν τα κλικ (όπως λέμε πλέον). Υπάρχουν και όμορφες ιστορίες που προφανώς και καταγράφουμε αλλά δεν αναδεικνύει κανείς αφού το προφίλ καλών οργανωμένων οπαδών δεν πουλάει, δεν φέρνει κλικ. Σωστό είναι, ή έστω, αυτό είναι τι να κάνουμε. Αξίζει όμως να κοιτάμε και άλλα πράγματα. Όπως οι φιλίες μεταξύ τους και πώς αυτές μπορεί να εξελίσσονται μέσα στις δεκαετίες όπως αυτή των οπαδών της ΑΕΚ και της Original 21 και των Commando Ultra’ 1984. Από το 1989 έως και σήμερα μια φιλία μεταξύ οπαδών που έχει δοκιμαστεί και γιγαντωθεί με ενέργειες αλληλοστήριξης παντοιοτρόπως... Είναι όμορφες ποδοσφαιρικές ιστορίες και αυτές που αξίζει να αναδεικνύει κανείς, ή έστω να τις υπενθυμίζει. Η φωτογραφία είναι από τωρινή επίσκεψη οπαδών της Μαρσέιγ στην Αθήνα και την ανήρτησε η Original 21 για τα αδέλφια της όπου μαζί πέρασαν από κερκίδες κλειστού γηπέδου για το χάντμπολ, ανοιχτού αφού επισκέφτηκαν και το υπό ανέγερση γήπεδο στην Νέα Φιλαδέλφεια αλλά και για να παίξουν οι ίδιοι μεταξύ τους ποδόσφαιρο, αυτό που λατρέουν και αγαπάνε και τους ένωσε ντε...

Υγ4: Έχει ματς αύριο στο ΟΑΚΑ, μπάσκετ, για την Ευρώπη, στις 19:00... Μην ξεχνιόμαστε...