Από τον Δώνη όμως, έχω απαιτήσεις...

Μετά από αυτό το Σαββατοκύριακο, όπου είδαμε κάποια πράγματα που δεν τα βλέπουμε και κάθε Σαββατοκύριακο στο ελληνικό πρωτάθλημα και πάλι η διαιτησία, το παρασκήνιο, η παραφιλολογία ήταν αυτά που κυριάρχησαν.

Το Ξάνθη – Ολυμπιακός και το ΠΑΟΚ – Παναθηναϊκός σήκωσε τόσο θόρυβο για την διαιτησία, που αν δεν τα έχεις δει, είσαι σίγουρος ότι έχουν γίνει αίσχη. Αν ξέρεις από ελληνικό ποδόσφαιρο και δεν τα έχεις δει, υποθέτεις ότι αίσχη δεν έχουν γίνει, αλλά έχουν γίνει λάθη. Αν όμως έχεις δει τα ματς ξέρεις ότι δεν έχει γίνει τίποτα. Ούτε βούλα δεν μπορεί να είναι η διαιτησία σε αυτά τα δύο ματς και σε κανένα σοβαρό πρωτάθλημα δεν θα είχε ακουστεί το παραμικρό. Και όμως έγινε ο κακός χαμός. Οπως γίνεται κάθε ΣΚ από όλους τους μεγάλους. Διότι τώρα σήκωσαν τη σκόνη ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, αλλά στις προηγούμενες αγωνιστικές όλοι. Ας μην θυμίσω όλες τις περιπτώσεις που σήκωσε τη σκόνη ο ΠΑΟΚ ή η ΑΕΚ. Ας θυμηθώ μόνο το μεταξύ τους ματς, όπου ο ΠΑΟΚ αμέσως μετά τη λήξη του τα έβαλε με θεούς και δαίμονες και διέλυσε επικοινωνιακά ακόμη και τον Σιδηρόπουλο που ήταν στο VAR, ενώ η ΑΕΚ δεν περίμενε καν το τέλος του αγώνα, μπούκαρε στα αποδυτήρια των διαιτητών από το ημίχρονο... Φυσικά και στο ματς αυτό, ο διαιτητής για κανένα λόγο δεν μπορούσε να είναι το κυρίαρχο θέμα. Οι μεν φώναζαν για κάτι κόρνερ και μία κίτρινη στο πρώτο ημίχρονο, οι δε για ένα φάουλ στη μεσαία γραμμή που ακόμη ψάχνουμε να δούμε αν έγινε ή δεν έγινε...

Αλλά πλέον είναι απόφαση συνειδητή όλων των μεγάλων που διεκδικούν το πρωτάθλημα. Θα κάνουν θόρυβο με την διαιτησία για να πάρουν ένα σφύριγμα την επόμενη Κυριακή, για να δημιουργήσουν κλίμα, για να γεννήσουν άλλοθι από τώρα για την περίπτωση που δεν πάρουν το πρωτάθλημα. Οποιος το χάσει θα το έχει χάσει γιατί (“μας το στέρησε η ΕΠΟ του Γραμμένου του ΠΑΟΚ”), ή γιατί (“μας το στέρησε ο Υφυπουργός του Ολυμπιακού και η κακή UEFA”), ή γιατί (“μας το στέρησε ο Μέλο Περέιρα και τα τσιράκια του”...). Βάζω στοίχημα ότι αυτή θα είναι η ρητορική. Δεν υπάρχει ούτε μία στις χίλιες, όπως δεν έγινε ποτέ άλλωστε στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου μέχρι σήμερα, αυτός που το έχασε να θεωρεί ότι ο αυτός που το πήρε ήταν καλύτερος. Ποτέ!

Και τα ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης θα ξεσαλώσουν ακόμη περισσότερα. Οι τηλεοπτικές εκπομπές θα γίνουν ακόμη πιο εμετικές από όσο έγιναν αυτή την Κυριακή, τα έκτακτα δελτία ειδήσεων θα βγαίνουν όλο και πιο συχνά και όχι μόνο γιατί κρατήθηκαν ένα λεπτό περισσότερες καθυστερήσεις από τις καθυστερήσεις αλλά για οτιδήποτε και φυσικά ο φαύλος κύκλος θα συνεχίζεται. Διότι τελικά και το κοινό προπαγάνδα θέλει σε αρκετές περιπτώσεις... Θέλει να του πει ο Βαρούχας ή ο Κάκος αν είναι πέναλτι ή δεν είναι, δεν του φτάνουν τα μάτια του και αυτά που είδε και κάθεται και πιστεύει τον όποιο Βαρούχα ή Κάκο. Θέλει το δημοσιογράφο του να του γράφει ότι οι δικοί μας δανεικοί είναι οι σωστοί των άλλων είναι οι λάθος, θέλει τον δημοσιογράφο του να του γράφει, ότι όταν φωνάζουμε εμείς για την διαιτησία είναι γιατί το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι άθλιο και όταν φωνάζουν το άλλο ΣΚ οι άλλοι, τότε το κάνουν γιατί θέλουν να μολύνουν το ωραίο μας πρωτάθλημα με τα υπέροχα ματς.

Διότι εδώ και καιρό η επικοινωνιακή γελοιότητα κτυπάει κόκκινο. Μέχρι πριν δύο τρία χρόνια, αυτοί που σήμερα σκούζουν για τους δανεικούς και τις καλές σχέσεις με ομάδες δορυφόρους, έκαναν ακριβώς το ίδιο και για μία δεκαετία. Τότε οι “δανεικοί” ήταν “συμβαίνει σε όλο τον κόσμο μόνο στην Ελλάδα μας ενοχλεί...”. Σήμερα αυτοί που όλα αυτά τα χρόνια έσκουζαν για τους δανεικούς, έχουν γεμίσει τον τόπο με δανεικούς και ακούν τον προπονητή της αντίπαλης ομάδας να δηλώνει ότι την Πέμπτη του είπαν ότι την Κυριακή δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τη μισή ομάδα του, αλλά αυτό δεν είναι πλέον πρόβλημα. Είναι υπερβολές των άλλων και επικοινωνιακός πόλεμος σε βάρος της ομάδας τους. Τρέλα κανονική.

Ομως δεν έχει πλέον και κανένα νόημα να ασχολείσαι περισσότερο. Δεν υπάρχει κάτι να γράψεις και να πεις. Αυτό είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο και σε όποιον αρέσει όπως λένε και οι ίδιοι... Επιστροφή δεν υπάρχει, όσο αυτοί που το διαφεντεύουν ουδόλως ενδιαφέρονται για αυτό και δεν αποτελεί παρά μόνο ένα όχημα για να κάνουν τις άλλες δουλειές τους και για να καλύπτουν τις βρομιές τους. Από δαύτους και από τους στρατούς τους, επικοινωνιακούς και μη, δεν έχω καμία απαίτηση. Χρησιμοποιούν τα ωραία γυαλιά τους όπως θέλουν για να παραμορφώνουν την πραγματικότητα στο κοινό τους. Αυτή είναι η δουλειά τους για αυτό πληρώνονται...

Από κάποιους άλλους όμως έχω. Ο Γιώργος Δώνης για παράδειγμα έχει κάθε δίκιο να γκρινιάξει σε κόσμια πλαίσια για τη συνολική συμπεριφορά της διαιτησίας απέναντι στην ομάδα του μέχρι τώρα στη σεζόν. Ο Παναθηναϊκός είναι η μοναδική από τις μεγάλες ομάδες που σε περισσότερα από ένα ματς έχει εμφανώς αδικηθεί. Εχει κάθε δίκιο να αισθάνεται ορισμένες φορές ότι η δουλειά του κινδυνεύει ή υπονομεύεται από κάποιες κακές αποφάσεις διαιτητών ή βοηθών βιντεοδιαιτητών. Αλλά να κάνει χαμό και να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο γιατί ο διαιτητής έδειξε πέντε και όχι τέσσερα λεπτά καθυστερήσεων, ή γιατί το καταφανέστατο πέναλτι του Κουρμπέλη έγινε στο έκτο και όχι στο πέμπτο λεπτό των καθυστερήσεων, πραγματικά δεν του ταιριάζει. Και ο ίδιος ξέρει ότι αν ήταν προπονητής σε ένα αγγλικό club της Τσάμπιονσιπ ποτέ δεν θα συμπεριφέρονταν έτσι σε αντίστοιχη περίπτωση. Ας μην αφήνει όλα αυτά τα... κατακάθια που κυκλοφορούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο να τον επηρεάζουν με αυτό τον τρόπο. Ας μην παίξει το παιχνίδι τους, όπως δεν το παίζει ο Σαμαράς, ο Πουρσανίδης και όλοι οι υπόλοιποι στον ΟΦΗ, που ασφαλώς δεν ασχολήθηκαν με τον Κούγια και τις ανακοινώσεις του. Να βρει το δίκιο του ο Δώνης δεν πρόκειται, να χάσει το δίκιο που έχει, με τέτοια συμπεριφορά μπορεί...