Ένα ματς «καθρέφτης» της σεζόν...

100% Επιστροφή* χρημάτων Νάπολι - Αταλάντα! (21+, *Ισχύουν Όροι και Προϋποθέσεις)

Η εικόνα της ΑΕΚ σε ολόκληρη τη σεζόν στο πρωτάθλημα ήταν αυτή που είδαμε με αντίπαλο την Λάρισα στο ΟΑΚΑ. Με δόση ίσως υπερβολής αλλά και με πολύ μεγάλη αντίστοιχα (σ.σ.: δόση) αλήθειας είναι αυτό που σημειώνω. Διότι η Ένωση στο πρώτο ημίχρονο της αναμέτρησης ήταν καταθλιπτική σε επίπεδο απόδοσης και προκαλούσε κυριολεκτικά πόνο στα μάτια αλλά και στο κεφάλι. Στο δεύτερο έδειξε σημάδια ζωής αλλά μέχρι εκεί... Προφανώς, λοιπόν, αυτή είναι η εικόνα της ΑΕΚ σε όλη τη διάρκεια της σεζόν στο πρωτάθλημα όπου έμεινε πολύ γρήγορα εκτός διεκδίκησης τίτλου, είχε σε ορισμένα ματς κάποιες ...αναλαμπές και αυτό ήταν όλο. Δεν θα γινόταν διαφορετικά άλλωστε προκειμένου να ζήσουμε ένα ιστορικό επίτευγμα της ΑΕΛ, κάτι το πρωτοφανές, τη νίκη τους δηλαδή την έδρα της Ένωσης...

Για να γίνει αυτό έπρεπε να είναι κάκιστη η ομάδα του Μανόλο Χιμένεθ. Κι αυτό ήταν ειδικά στο πρώτο 45λπετο. Χωρίς διάθεση, χωρίς επιθυμία, χωρίς ουσιαστική προσπάθεια και συγκέντρωση, δεν απείλησε, έβαλε μόνη της γκολ στην εστία της, δεν αντέδρασε καθόλου μέχρι την ολοκλήρωση του πρώτο ημιχρόνου και μοιραία τελικά ηττήθηκε στη μοναδική φάση του αντιπάλου. Στο δεύτερο κομμάτι του αγώνα η ΑΕΚ ήταν καλύτερη συγκριτικά με τα πρώτα 45 λεπτά που προκαλούσε κατάθλιψη, αλλά πόσο χειρότερη να ήταν άλλωστε; Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και σ' αυτή τη μέτρια εικόνα της δεν άξιζε την ήττα από την ΑΕΛ, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο.

Η ΑΕΚ είχε τρεις, βαριά τέσσερις, σημαντικές στιγμές για να σκοράρει στο ματς στο δεύτερο 45λεπτο, αλλά δεν τα κατάφεραν Σβάρνας, Πόνσε και Μπογέ... Δεν αναφέρω καν τις υποψίες φάσεων και τη στιγμή που ο Χουλτ γύρισε την μπάλα στη περιοχή και ο Κρίστινσον έσωσε το αυτογκόλ... Όμως δεν βρήκε γκολ στις καλές στιγμές της η ομάδα και όπως είναι λογικό ήρθε αυτή η ιστορική επιτυχία για την ομάδα της Θεσσαλίας που προκάλεσε τεράστια απογοήτευση σε όλους στην ΑΕΚ. Κυρίως το γεγονός ότι η ομάδα δεν ήταν αυτή που έπρεπε, όχι όπως στο ματς με τον Άρη όπου για ένα 90λεπτο ήταν τραγική, αλλά για το μισό της αναμέτρησης είχε αντίστοιχη απόδοση με τη διαφορά ότι δεν απειλούνταν από τον αντίπαλο.

Το γκολ που σημειώθηκε είναι αντίστοιχα απαράδεκτο με τη συνολική εμφάνιση της Ένωσης και ειδικά στο πρώτο 45λεπτο. Στο 28' ένα φάουλ που δεν μπορεί να γίνεται, ένα απλά καλό χτύπημα προς την περιοχή, ο Άλεφ αλλού πατάει – αλλού βρίσκεται και αφήνει μόνο του τον Μπράλιτς ο οποίος κάνει κάτι σαν προβολή – πλασέ, αλλά και αυτό κακό, ο Τσιντώτας παθαίνει... Ντε Χέα, χάνει την μπάλα κάτω από τα χέρια του και έτσι έρχεται το πρώτο διπλό στην ιστορία της ΑΕΛ και το πρώτο γκολ παράλληλα του συγκεκριμένου ποδοσφαιριστή στο πρωτάθλημα. Είπαμε ήταν γραφτό να γίνουν όλα έτσι για να χάσει η ΑΕΚ και να... μπλέξει αν δεν κερδίσει την τελευταία αγωνιστική για την 3η θέση!

Βέβαια το τελευταίο ίσως είναι και καλό (ότι κάτι ψάχνει στο φινάλε του πρωταθλήματος η ΑΕΚ) για την προετοιμασία της ομάδας για το ματς στην Λιβαδειά αλλά και στο ενδεχόμενο να προκριθεί στον τελικό του Κυπέλλου (έχει το τεράστιο προβάδισμα του 2-0 του πρώτου αγώνα και την Μ. Πέμπτη πάει στην Λαμία για να κλειδώσει την πρόκριση). Αυτό σημαίνει ότι θα παίξουν σοβαρά και θα πρέπει να το δουλέψουν αρκετά το παιχνίδι για να το κερδίσουν και ας έχει υποβιβαστεί ο αντίπαλος. Έτσι θα πάνε και σε φουλ αγωνιστικότητα και στον τελικό αν έχουν -επαναλαμβάνω- τελειώσει τη δουλειά στην Λαμία...

Σε ότι αφορά το γκολ και τα λάθη από Άλεφ και Τσιντώτα προφανώς και εύκολο είναι να εστιάσουμε στα συγκεκριμένα δυο πρόσωπα και να κρίνουμε. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι στην περίπτωση του Βραζιλιάνου χαφ έχουμε να κάνουμε με έναν μέτριο ποδοσφαιριστή ο οποίος είναι με τα δυο πόδια στην πόρτα της εξόδου, άρα αναπόφευκτα δεν μπορεί να είναι και πολύ συγκεντρωμένος στην ΑΕΚ, ενώ για τον Έλληνα γκολκίπερ ότι συνιστά κάτι που μπορεί να συμβεί σε κάποιον που δεν έχει χρησιμοποιηθεί αρκετά. Είναι ένα λάθος ολοκληρωτικά του Τσιντώτα το οποίο όμως συμβαίνει και πολύ πιο εύκολα σε κάποιον που παίζει μια εδώ και μια εκεί στο πέρασμα της σεζόν! Όλα οφείλουμε να τα συνυπολογίζουμε και να τα καταγράφουμε.

Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά περισσότερα. Όπως δεν χρειαζόταν να λέμε και νωρίτερα στην αξιολόγηση ορισμένων ποδοσφαιριστών κάτι που είδαμε να γίνεται και με τον Μπογέ. Δεν μπορεί το τέλος μιας σεζόν που δεν υπάρχει και κίνητρο σε πολλά ματς, κακώς αφού επαγγελματίες είναι οι ποδοσφαιριστές και πρέπει να κάνουν το αυτονόητο (σωστά τη δουλειά του κοινώς), να συνιστά και περίοδο κρίσης. Παράδειγμα ο Μπογέ... Αν θέλουμε να μιλάμε για παίκτες που μπορεί να κάνουν τη διαφορά και δείχνουν ότι έχουν θέση σε μια ΑΕΚ που θέλει να πρωταγωνιστεί, σε τέτοια ματς οφείλουν να το αποδεικνύουν κερδίζοντάς τα με μια – δυο κινήσεις τους...

Από κει και πέρα απαιτείται να συνεχίσουν στο ποδοσφαιρικό τμήμα τη δουλειά με τα κεφάλια κάτω έως το τέλος για να φτάσουν στον τελικό και να τον κατακτήσουν απέναντι στον πρωταθλητή ΠΑΟΚ που γιόρτασε την κούπα που δίκαια κατέκτησε (και συγχαρητήρια τους αξίζουν ανεξάρτητα από τα πρόσωπα εκείνα που τον μικραίνουν), θα συνεχίσει να το πανηγυρίζει, αλλά έχει τον χρόνο μπροστά του να το ξεπεράσει. Όχι όπως η ΑΕΚ πέρυσι που έπαιξε τον τελικό Κυπέλλου έπειτα από ένα ιστορικό τριήμερο για τον σύλλογο με την κατάκτηση του πρωταθλήματος στο ποδόσφαιρο και του ευρωπαϊκού στο μπάσκετ. Γι' αυτό μην περιμένει κανείς ότι ο ΠΑΟΚ θα έρθει από τα... μπουζούκια στον τελικό!

Υγ: Η κουβέντα για την ενίσχυση της ομάδας έπειτα από στραβές είναι δεδομένη. Και η βλακεία στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης που αναφέρονται στο γήπεδο για να ασκήσουν κριτική στον Μελισσανίδη κάποιοι φίλοι της ΑΕΚ. Αυτά τα «ναι αλλά χτίζει γήπεδο» με σκωπτικό ύφος είναι κάτι παραπάνω από εκνευριστικά και πρέπει να σταματήσουν διότι δεν είναι δυνατόν να αναφέρεσαι ειρωνικά για ένα τόσο σημαντικό θέμα που πονάει όλους από το 2003! Κάθε μέρα να ανεβαίνουν φωτογραφίες και βίντεο από την πορεία των εργασιών. Κάθε μέρα όμως ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα της ομάδας. Δεν είναι δυνατόν να τα μπλέκει κανείς αυτά τα δυο για να τα... χώσει και να ειρωνευτεί! Απλά δεν μπορεί να συμβαίνει... Από κει και πέρα για τα μεταγραφικά, το τι χρειάζεται η Ένωση και πόσες προσθήκες και σε ποιές θέσεις, θαρρώ ότι είναι κουραστικό να τα γράφω ξανά και ξανά... Εδώ τα 'χω γραμμένα, δίπλα σε πολύ πρόσφατα blog, απλά δείτε τα και νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε!

Υγ2: Με την ολοκλήρωση της αναμέτρησης μπορούμε να πούμε πολλά έχοντας δεδομένο το αποτέλεσμα και την ήττα. Όπως για παράδειγμα ότι καλύτερα να υπάρχει στον πάγκο ένας εξτρέμ (Γιαννιώτας) αντί του Γιαννούτσου. Δεν θα μπω στη διαδικασία να γράψω τον αντίλογο, δεν χρειάζεται καν... Επίσης μπορεί να πει κανείς εύκολα για την αλλαγή Κλωναρίδη με Μπακάκη για να παίξει πιο μπροστά ο Γκάλο που στο παρελθόν έχει ξαναγίνει, έχει βγει και έχουν αποθεωθεί οι προπονητές που το έκαναν! Ή για τον Αλμπάνη και ότι η είσοδός του στον αγωνιστικό χώρο θα έπρεπε να γίνει πιο νωρίς απέναντι σε μια ομάδα κλεισμένη στο πρώτο τρίτο του γηπέδου της. Εκεί θες παίκτες ικανούς στο ένας εναντίον ενός και που έχουν κάτι να δώσουν παραπάνω και όχι τον Κλωναρίδη για παράδειγμα που δεν μπορεί απέναντι σε οργανωμένες άμυνες. Όλα είναι σωστά όταν ξέρουμε ότι έχει έρθει ήττα και με τέτοια εικόνα...

Υγ3: Πολλά αυτά που κάνει ο Μάκης Αγγελόπουλος για την ΑΕΚ. Η ήττα από τον Ολυμπιακό ήταν μάλλον αναμενόμενη αφού η ομάδα χωρίς τον Θίοντορ και τον Ματσιούλις είναι ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα και στερείται ποιότητας και ικανότητας με αντιπάλους ομάδες επιπέδου Ευρωλίγκας. Στη συνέχεια και στα κρίσιμα δεν θα είναι έτσι η ομάδα του Μπάνκι με Γιορκ – Θίοντορ στο 100% και σέντερ που γράφουν ότι έρχεται. Όμως το κλειστό και η έδρα που θα έχει η ΑΕΚ είναι πράγματα που θα την απογειώσουν αν κρίνουμε από όσα είπε ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ. Γι' αυτό είναι απαράδεκτο να μη στηρίζει ο κόσμος την προσπάθεια. Με τον Ολυμπιακό, να και κάκιστη ώρα εργάσιμη, δεν δικαιολογείται να αξιώνει κανείς νίκη με λίγες χιλιάδες κόσμου στις εξέδρες.