Το «έγκλημα», ο φορ που δεν φτάνει και ο μονόδρομος!

Καλώς σας ξαναβρίσκω. Με βαριά καρδιά, δεν σας το κρύβω, μιας και δεν είναι και το πιο ευχάριστο να φεύγεις από τον... Παράδεισο για να επιστρέφεις στην καθημερινότητα του φρενοκομείου. Όχι δεν εννοώ το Gazzetta που αποτελεί δεύτερο σπίτι αλλά τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό. Ελπίζω να γεμίσατε τις... μπαταρίες σας ή να τις φουλάρετε μέχρι το τέλος του μήνα. Ειδικά εσείς που έχετε ακόμη το κουράγιο να ασχολείστε με αυτή την άρρωστη κατάσταση που επικρατεί στον Παναθηναϊκό, ίσως να χρειαστείτε κανένα δεκαήμερο παραπάνω. Ο χειμώνας έρχεται και μοιάζει όσο τρομακτικό είναι και στην αγγλική του έκδοση, το ‘’winter is coming’’, η φράση σήμα-κατατεθέν από το επικό Game of Thrones!

Ελπίζω να περάσατε όμορφες στιγμές που υπενθυμίζουν σε όλους μας τι είναι πραγματικά σημαντικό σε αυτή την ζωή και πάμε να μπούμε στο... ψητό μετά από ένα εικοσαήμερο αποχής.

Ένα διάστημα που έφερε σε ακόμη πιο δύσκολη θέση την φετινή έκδοση του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού και μέσω των φιλικών επιβεβαίωσε όσα είχαμε διαπιστώσει από όσα έδειξε το ᾽᾽τριφύλλι᾽᾽επί ολλανδικού εδάφους. Δουλεύει σωστά αλλά έχει τεράστια κενά στο δημιουργικό κομμάτι, τα οποία μέχρι και σήμερα δεν έχουν καλυφθεί και αν λάβουμε ως δεδομένο το ανύπαρκτο μπάτζετ για ενίσχυση, τότε μοιάζει απίθανο να καλυφθούν μέχρι το φινάλε της μεταγραφικής περιόδου.

Να ανοίξουμε μια παρένθεση για το αγωνιστικό κομμάτι. Σύντομη. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού δεν είναι η εκτέλεση. Ο Παναθηναϊκός δεν δημιουργεί δέκα φάσεις σε κάθε παιχνίδι και δεν μπορεί να έρθει σε επαφή με το πλεκτό. Ο Παναθηναϊκός δεν φτιάχνει ευκαιρίες. Δεν δημιουργεί με την συχνότητα που θα έπρεπε και αυτό είναι θέμα ποιότητας. Δεδομένα η έλευση ενός καλού σέντερ φορ θα βοηθήσει και στην ανάπτυξη και σε όσα σχεδιάζει ο Δώνης. Το θέμα είναι πως το ᾽᾽9᾽᾽που θέλει ο σύλλογος δεν μπορεί να είναι... μάγος. Δεν θα έρθει και θα λύσει με ένα μαγικό το πρόβλημα στο γκολ. Κάποιος που θα πρέπει να τον ᾽᾽φτιάχνει᾽᾽, κάποιος θα πρέπει να τον φέρνει σε θέση για να εκτελέσει. Είναι προφανές πως είναι εξίσου σημαντική η ενίσχυση της ομάδας τόσο με έναν παίκτη πίσω από τον επιθετικό στο 3-4-2-1(ο άλλος θα είναι ο Μουνιέ) όσο και με έναν δημιουργικό μέσο με χαρακτηριστικά που δεν έχει κανένας από τους υπάρχοντες. Κλείνει η παρένθεση...

Σαν να μην έφτανε, λοιπόν, το -6, σαν να μην έφτανε η απαγόρευση μεταγραφών, η τιμωρία από την ΟΥΕΦΑ, το λειψό ποιοτικά ρόστερ και όλες εκείνες οι συνέπειες των καταστροφικών επιλογών διοίκησης του συλλόγου από τον Γιάννη Αλαφούζο τον τελευταίο ενάμισι χρόνο, η ΠΑΕ αντί να βρει συμβιβαστική λύση με τον Ερασιτέχνη για τις οφειλές και να παραμείνει στην Λεωφόρο, επέλεξε να παίξει φουλ επίθεση και να χάσει ακόμη και το τελευταίο ισχυρό ᾽᾽χαρτί᾽᾽που είχε απομείνει από την εποχή της κανονικότητας.

Ίσως υπό τον φόβο των αντιδράσεων, όλη αυτή η διαμάχη με τον ΑΟ να... βόλεψε απόλυτα την ΠΑΕ που προφανώς κάτω υπό αυτές τις συνθήκες θα προτιμούσε να μετακομίσει στο στάδιο, το οποίο είναι ξεκάθαρα πιο διαχειρίσιμο από όλες τις απόψεις σε σχέση με την Λεωφόρο.

Επί της ουσίας, είναι από τα θέματα που δεν χρειάζεται μεγαλύτερη ανάλυση. Αυτή η ποδοσφαιρική έκδοση στην πιο δύσκολη σεζόν στην ιστορία του κλαμπ, είχε ανάγκη μια έδρα σαν την Λεωφόρο, αυτή η έκδοση είχε ανάγκη αυτούς τους μόνιμους 8-10.000 πιστούς που μισογέμιζαν την ιστορική έδρα κάθε Κυριακή και ήταν στο πλευρό προπονητή και παικτών. Στο αχανές και παγωμένο ΟΑΚΑ και με το κλίμα απόλυτου ξενερώματος και απάθειας στις τάξεις των φίλων του Παναθηναϊκού, η Καλογρέζα μετατρέπεται αυτόματα σε ένα γήπεδο που καμία βοήθεια δεν θα μπορεί να δώσει σε αυτή την ομάδα, με εξαίρεση ίσως τα ντέρμπι.

Η ομάδα έπρεπε πάση θυσία να παραμείνει στην Λεωφόρο και ίσως θα μπορούσε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος να βάλει νερό στο κρασί του(όσο δύσκολο και αν ήταν απέναντι σε έναν άνθρωπο που τον θεωρεί ξεκάθαρα εχθρό του) και ο Παναθηναϊκός να μην έφευγε από την φυσική του έδρα.

Δυστυχώς ακόμη ένα ‘’έγκλημα’’ εις βάρος του Παναθηναϊκού ολοκληρώθηκε από τον Γιάννη Αλαφούζο, ο οποίος εδώ και ενάμισι χρόνο λειτουργεί σαν τα παιδάκια που βαριούνται το παιχνίδι τους και το βάζουν στην άκρη. Μόνο που ο Παναθηναϊκός δεν είναι παιχνίδι και ο σύλλογος με μαθηματική ακρίβεια κοντεύει στον πάτο του βαρελιού.

Μέσα σε όλα αυτά, το ημερολόγιο δείχνει 17 Αυγούστου και ακόμη περιμένουμε να μάθουμε επίσημα ποιους εκπροσωπεί ο Παϊρότζ Πιενγκπονσάντ, ποιος είναι ο ρόλος του Βίκτωρα Ρέστη(από την πρώτη συνάντηση υπάρχει δικός του άνθρωπος στις συζητήσεις) στην όλη ιστορία, πως ακριβώς θα μπει στην ΠΑΕ το άγνωστο επενδυτικό σχήμα, ποιο είναι το πλάνο τους για τον σύλλογο και αν τα όσα-δεν- συμβαίνουν στην Μουσκρόν και δεν συνέβησαν και στην Ρέντινγκ, αποτελούν δείγματα γραφής για όσα θα δούμε στον Παναθηναϊκό.

Με εξαίρεση την σιγουριά των ανθρώπων του Αλαφούζου για ολοκλήρωση της μεταβίβασης των μετοχών, τίποτα άλλο δεν δείχνει τούτη την στιγμή ένα κλαμπ έτοιμο να γυρίσει σελίδα. Δηλαδή ο Παϊρότζ και εκείνος ή εκείνοι που εκπροσωπεί είναι έτοιμοι να ρίξουν δεκάδες εκατομμύρια στον Παναθηναϊκό και ντρέπονται να το πουν; Είναι έτοιμοι να επενδύσουν τόσα χρήματα και επιτρέπουν η επένδυσή τους να έχει ένα ρόστερ, το οποίο σε συνδυασμό με το -6 και το ΟΑΚΑ, πολύ δύσκολα θα είναι ανταγωνιστικό και αν δεν βγουν τα αποτελέσματα στην αρχή, θα έχει ᾽᾽θέματα᾽᾽;


Η λογική θα έλεγε πως θα έκαναν τα πάντα για να μπει ο Παναθηναϊκός στην πεντάδα, να σβήσει την τιμωρία της ΟΥΕΦΑ και το συντομότερο δυνατό να διεκδικεί έσοδα πολύ σημαντικά για την λειτουργία της ομάδας. Λογική είπαμε; Γράψτε λάθος. Η συγκεκριμένη έννοια δεν συμβαδίζει με τίποτα από όσα συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες στην όλη ιστορία.

Μέχρι το τέλος του μήνα είναι πιθανό να γνωρίζουμε τι θα συμβεί αν και όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο κερδίζει πόντους το σενάριο να παραμείνει στην ΠΑΕ ο Αλαφούζος, ακόμη και μαζί με το επενδυτικό σχήμα του Πιενγκπονσάντ. Ακόμη κι έτσι να γίνει, ακόμη και μόνος του να μπει ο Ταϊλανδός στην ΠΑΕ, εξαιτίας των δικών του κινήσεων, εξαιτίας του ᾽᾽σκοταδιού᾽᾽που έχει επιλέξει, θα χρειαστεί αρκετός καιρός για να ᾽᾽ψηθεί᾽᾽ο κόσμος με την νέα εποχή, αν βέβαια εκείνη έρθει.

Ο Παναθηναϊκός, όμως, έχει ανάγκη να γυρίσει άμεσα σελίδα και αυτή η σελίδα να φέρει συσπείρωση, όραμα, ελπίδα! Να φέρει τον κόσμο ξανά στο πλευρό του ᾽᾽τριφυλλιού᾽᾽, να ζωντανέψει και πάλι την σπίθα!

Αυτό μόνο με έναν τρόπο μπορεί να γίνει. Μονόδρομος είναι, με τα υπάρχοντα δεδομένα. Ο Γιάννης Αλαφούζος να καλύψει τα χρέη του, να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν και να παραδώσει τις μετοχές της ΠΑΕ στον Ερασιτέχνη. Ο Ερασιτέχνης είναι ξανά ισχυρός, έχει στην κεφαλή τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και αυτός ο δρόμος μοιάζει και σαφώς είναι πιο σίγουρος από την μεταβίβαση των μετοχών σε ένα άγνωστο επενδυτικό σχήμα, στο οποίο κανείς δεν γνωρίζει ποιος βρίσκεται από πίσω και ποιες είναι οι αληθινές του προθέσεις. Μακάρι να μάθουμε όλα τα παραπάνω σύντομα και να είναι τόσο κατατοπιστικά, ώστε να εξαφανιστούν μια και καλή τα όποια σύννεφα.

Πάντως, αυτός ο δρόμος, ο δρόμος της επιστροφής των μετοχών στον ΑΟ, θα μπορούσε να κάνει τον Παναθηναϊκό ξανά μία ᾽᾽γροθιά᾽᾽με μπροστάρη τον Γιαννακόπουλο, θα μπορούσε να φέρει κι άλλους επιφανείς στο πλευρό του ισχυρού άνδρα της ΚΑΕ και να ξημερώσει μια νέα μέρα στον σύλλογο...

Υ.Γ1: Πριν κάμποσα χρόνια, η ΑΕΚ παραλίγο να πέσει στα χέρια ιδιοκτήτη άλλης μεγάλης ομάδας με την γνωστή μέθοδο των ᾽᾽μπροστινών᾽᾽. Βέβαια η επιλογή του καστ δεν ήταν αυτή που έπρεπε και η υπόθεση(ευτυχώς για την ᾽Ἔνωση᾽᾽) δεν προχώρησε. Ευχαριστώ τον φίλο που μου θύμισε αυτή την ωραία ιστορία από το πρόσφατο ποδοσφαιρικό μας παρελθόν...

Υ.Γ2: Πρόβα τζενεράλε στην Καλλιθέα χωρίς κόσμο, ούτε μισό εισιτήριο για την πρεμιέρα στην Ξάνθη δεν ζήτησε η ΠΑΕ και είναι πραγματικά απορίας άξιο, τι έχουν στο κεφάλι τους όσοι έχουν απομείνει να διοικούν τον Παναθηναϊκό...