Ο Αλαφούζος μπορεί να χαίρεται, ο Παναθηναϊκός όμως;

Στα μέσα Μαρτίου, μιλώντας με έναν άνθρωπο που σέβομαι, θαυμάζω και εκτιμώ απεριόριστα για την ανιδιοτελή του προσφορά στον Παναθηναϊκό, θυμάμαι να του λέω το εξής σε μία συζήτηση για το μέλλον του συλλόγου. Αν δεν κάνω λάθος, σε κάποια από τα σημειώματα τούτης της γωνιάς, το είχα αναφέρει κιόλας. «Φίλε όπως το πάει το έργο ο Αλαφούζος, δυστυχώς ο σύλλογος δεν γλιτώνει την κηλίδα στην ιστορία του. Δεν γλιτώνει την ξεφτίλα στα 110 χρόνια της ζωής του. Είτε θα υποβιβαστεί για πρώτη φορά στην ιστορία του είτε θα παραμείνει στην κατηγορία με τρόπο που δεν ταιριάζει στα ιδανικά, στην αντίληψη και στον τρόπο σκέψης του συλλόγου και των οπαδών που έχουν μάθει να κυκλοφορούν με καθαρό το κούτελο»!

Ενάμισι μήνα, δυστυχώς, αυτή η πρόβλεψη επιβεβαιώθηκε. Ο Παναθηναϊκός παραμένει στην κατηγορία, ο κανονισμός για τον υποβιβασμό άλλαξε. Όχι ο Αλαφούζος δεν πλήρωσε ως όφειλε για να πάρει άδεια ο Παναθηναϊκός. Όχι ο Αλαφούζος δεν διακανόνισε τις εκατοντάδες οφειλές της ΠΑΕ για να είναι τυπικός και σωστός ο Παναθηναϊκός. Όχι ο Αλαφούζος δεν έβαλε το χέρι στην τσέπη.

Ο Αλαφούζος με τις ψήφους των άλλων ομάδων και την δεδομένη «ανακωχή» που αναγκάστηκε να κάνει με τον Ιβάν Σαββίδη και αυτό φάνηκε από την εξέλιξη της σημερινής ψηφοφορίας(εκτός και αν θεωρεί κανείς... τυχαία την απουσία της Κέρκυρας), έσωσε το τομάρι του, έσωσε τον εαυτό του πρωτίστως από την ιστορική ξεφτίλα να υποβιβαστεί ο Παναθηναϊκός εξαιτίας του και έχει κάθε λόγο να είναι χαρούμενος σήμερα!
Έσωσε την πάρτη του και παράλληλα «λέρωσε» την ιστορία του Παναθηναϊκού, ο οποίος έμεινε στην κατηγορία χαριστικά!

Η παραδοχή της αλήθειας(όσο και αν πονάει, όσο και αν ενοχλεί) είναι καθαρά Παναθηναϊκή υπόθεση, είναι καθαρά... μεταξύ μας και πραγματικά ουδείς εκ των υπολοίπων έχει το δικαίωμα να κουνάει το δάχτυλο στο «τριφύλλι». Υπάρχουν ράμματα για την γούνα του καθενός και πολύ πιο σημαντικά και «χοντρά» από αυτά του Παναθηναϊκού. «Παράγκες», σκάνδαλα, άρθρο 44, χαρισμένα χρέη, γήπεδα και τόκοι και άλλα πολλά και διάφορα. Για να τα λέμε όλα.

«Και τι ήθελες ρε φίλε, να πέσει ο Παναθηναϊκός»; Όχι. Μόνο αυτό δεν ήθελα. Στην δική μου την ψυχοσύνθεση το να έβλεπα την αγαπημένη μου ομάδα στα... χωράφια θα ήταν σαν ένας μικρός «θάνατος». Σαν μία πληγή που δεν θα έκλεινε ποτέ. Από την άλλη, όμως, δεν γουστάρω, δεν μου αρέσει καθόλου για τα επόμενα χρόνια αυτή η κηλίδα να συνοδεύει τον Παναθηναϊκό. Μία κηλίδα που φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Αλαφούζου, τον οποίο έσωσαν τα φιλαράκια του στην Λίγκα και το «πουλάνε» ως χάρη στον Παναθηναϊκό. Τόσα χρόνια που τον Παναθηναϊκό τον «έσφαζαν», τον «έκλεβαν» και τον οδήγησαν μέχρι εδώ, την φωνούλα τους ούτε που την είχαμε ακούσει. Πάει πολύ να το παίζουν τώρα οι... καλοί της υπόθεσης.

Ο ΠΑΕ Παναθηναϊκός, λοιπόν, κατάφερε σήμερα να... σωθεί. Ναι του χρόνου δεν θα παίζει στα γήπεδα της Β' Εθνικής(αν ο μεγαλομέτοχος είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του), αλλά θέλετε να δούμε τι ακριβώς σημαίνει η σωτηρία του Γιάννη του Αλαφούζου;

*Ο Παναθηναϊκός για τα επόμενα δύο χρόνια δεν θα έχει δικαίωμα συμμετοχής στην Ευρώπη. Άρα χάνει κάθε ευκαιρία για σημαντικά έσοδα που θα έφερνε μια πρόκριση σε ομίλους.

*Ο Παναθηναϊκός του χρόνου θα ξεκινήσει με αφαίρεση 6 βαθμών(-6) και θα έχει απαγόρευση μεταγραφών. Κάτι που σημαίνει ότι θα έχει δικαίωμα μόνο για 3 μεταγραφές άνω των 23 και μεταγραφές Ελλήνων κάτω των 23.

Τα πράγματα είναι πλέον πολύ απλά. Αν δεν αλλάξει κάτι μέσα στο καλοκαίρι και ο Παναθηναϊκός συνεχίσει με τον Γιάννη Αλαφούζο στο τιμόνι και τους άσχετους, άμπαλους και επικίνδυνους που έχει στο πλευρό του, τότε δεν είναι μακριά η μέρα που ο σύλλογος θα παλεύει να μείνει στην κατηγορία καθαρά στο αγωνιστικό κομμάτι. Κάτι που γλίτωσε φέτος χάρη στην παρουσία του Μαρίνου Ουζουνίδη και μόνο.

Για αυτό μακάρι να βρεθεί η λύση, μακάρι η ΠΑΕ να αλλάξει χέρια το συντομότερο δυνατό(το ιδανικότερο σενάριο είναι να καταλήξει στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο) και ο Παναθηναϊκός να απαλλαγεί από έναν άνθρωπο που ήρθε ως σωτήρας το καλοκαίρι του 2012 και θα φύγει από το κλαμπ ως ένας παράγοντας που έφτασε το «τριφύλλι» στο χειρότερο σημείο της ιστορίας του και το οδήγησε σε μονοπάτια που δεν μπορούσε ποτέ κανείς να φανταστεί...