ΠΑΟΚ: Το πιο μάγκικο και αρσενικό πρωτάθλημα όλων των εποχών!
Ηταν υπόθεση μιας μεγάλης, ατελείωτης, βραδιάς. Στη μία βραδιά, που διαφέρει απ' το να είναι μία σεζόν, η ποιότητα (οργανογράμματος και δυναμικού) ήταν τέτοια για να μπορέσει να ανταπεξέλθει ο ΠΑΟΚ στην ιστορικότητα της στιγμής και να φτάσει στο πιο μάγκικο, αρσενικό πρωτάθλημα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Αυτή η Ο-Μ-Α-Δ-Α-Ρ-Α του Ραζβάν Λουτσέσκου, από τις 27 Ιουλίου μέχρι και απόψε, σχεδόν 300 ημέρες μετά, έδωσε πολλά. Τη χαρά της νίκης, την έκσταση της υπέρβασης. Σε Ελλάδα και Ευρώπη,. Έπλασε και διαπαιδαγώγησε κοινό. Κατ' ουσίαν ξένο προς το σύνηθες κοινό των ελληνικών κερκίδων
Το σπορ-ποδοσφαιρο, για (συγκεκριμένους) πολύ πρακτικούς λόγους όπως π.χ. το... αχανές τερέν, δεν είναι σπορ υψηλής και άμεσης παρεμβατικότητας του κόουτς στη ροή των 90 λεπτών. Από το 1' έως το 90' ελάχιστα πράγματα μπορεί, ο προπονητής, να κάνει. Πριν από το 1' και μετά το 90', πάλι, πολλά.
Στον πρωταθλητή 2023-24, όμως, υπάρχει η κυρίαρχη μορφή του Ραζβαν Λουτσέσκου. Ο «ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ». Ο αναμορφωτής. Ο δημιουργός. Ο αρχιτέκτονας. Ο μάγκας
Ανέκαθεν ο RL αυτός είναι. Ζει στα όρια, φτάνει στα άκρα, κερδίζει τα πάντα. Την αντιπάθεια, μεταξύ άλλων. Τη λατρεία να τον μισούν. Καθότι δεν τυγχάνει ακριβώς ο ορισμός του πολιτικώς ορθού.
Τέτοιοι είναι όλοι οι ομοιόμορφοι που πεθαίνουν για τη στιγμή που θα τον δουν να στραπατσάρεται. Όμως, τώρα, όλοι υποκλίνονται μπροστά στο μέγα κατόρθωμά του να κατακτήσει για δεύτερη φορά (τρίτη στο χορτάρι…) το πρωτάθλημα Ελλάδας με τον ΠΑΟΚ. Προ πενταετίας το πήρε αήττητος. Τώρα το πήρε με ακόμα πιο εμφατικό τρόπο και μια ξεκάθαρη απόδειξη της δουλειάς που ξεκίνησε σαν ένα ταξίδι στ’ άγνωστο το περασμένο καλοκαίρι στην Ολλανδία. Όταν όλα έμοιαζαν τόσο μακρινά κι ακατόρθωτα, όπως έγραψα στη λεζάντα μιας φωτογραφίας των δυο μας, όπου εξιστορώ μια μικρή ιστορία.
Ο RL, είναι ο υπ' αριθμόν ένα εργάτης στη σύγχρονη εποχή του ποδοσφαίρου και το ΠΑΟΚ... Ευλογημένος που έζησα και μοιράστηκα τις αγωνίες του στο προπονητικό κέντρο του Τέχελεν όταν πάλευε να «χτίσει» μια ομάδα με μέταλλο, με ανθεκτικότητα, μέσα σ’ ένα κλίμα αβεβαιότητας που δημιουργούσε ακόμα ακόμα και η αδυναμία της διοίκησης να το παρέχει τα απαραίτητα εργαλεία.
Όταν ο Ιβάν Σαββίδης το έκανε κι αυτό φέρνοντας παίκτες υψηλού επιπέδου και τα αποδυτήρια γέμισαν από προσωπικότητες, ήμουν κάτι παραπάνω από βέβαιος ότι αυτή η Ο-Μ-Α-Δ-Α-Ρ-Α του Ραζβάν Λουτσέσκου θα φτάσει πολύ ψηλά, όπως και το έκανε, με την κατάκτηση του πρωταθλήματος και τη θαυμαστή πορεία της μέχρι τους «8» του UEFA Conference League. Γι’ αυτό και στις δύσκολες στιγμές ένιωσα την ανάγκη να «βάλω πλάτη», να στηρίξω, το έργο του. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτό δεν άρεσε ούτε στους οπαδούς του ΠΑΟΚ, αλλά ό,τι έγινε, έγινε, στην τελική όλα για κάποιον λόγο γίνονται στη ζωή.
Στα χέρια του ο ΠΑΟΚ βρήκε τη σειρά του, το προφίλ, τον δρόμο του. Έπαιξε κάτι που είχε αρχή+μέση+τέλος, ήταν π-ο-δ-ό-σ-φ-α-ι-ρ-ο, αναγνωριζόταν παντού, μέσα από την ομάδα διαπλάθονταν παίκτες, όπως ο Κωνσταντέλιας, ο Κουλιεράκης, ο Κοτάρσκι, για το υψηλό επίπεδο. Αγαπάμε όλα τα παιδιά, εννοείται, για ότι έδωσαν μέσα στο γήπεδο. Από τον εμβληματικό αρχηγό Αντρέ Βιεϊρίνια, τον ηγέτη Αντρίγια Ζίβκοβιτς, τον «βιονικό» Τάισον, το «βουνό» Μεϊτέ, τον ασταμάτητο Μπάμπα, τον συνεπέστατο Κεντζιόρα, τον συνεπή Ντεσπόντοφ, τον καθοριστικό Σβαμπ και πάει λέγοντας.
Ο ΠΑΟΚ στέφθηκε πανάξιος Πρωταθλητής Ελλάδας 2024 με κόντρα διαιτησία. Γι’ αυτό, επίσης, είναι το πιο μάγκικο και πιο αρσενικό πρωτάθλημα όλων των εποχών. Δεν θα σταθώ στον elite από το Ισραήλ που ήρθε και επιδίωξε να τον «εκτελέσει» στο ντέρμπι του «Κλεάνθης Βικελίδης». Γιατί, αυτό έκανε ο Γκρίνφιλντ που «σημάδεψε» τον σέντερ μπακ του (Μιχαηλίδης) με ανύπαρκτη κίτρινη στο 18ο δευτερόλεπτο για μια φάση που διώχνει καθαρά την μπάλα και τον αφήνει με δέκα παίκτες για δεκαεπτά λεπτά. Υπάρχουν ουκ ολίγα ματς μέσα στη σεζόν που ο ΠΑΟΚ είχε κόντρα διαιτησία. Πρόχειρα θυμάμαι το παιχνίδι στο Ηράκλειο με τον ΟΦΗ. Και επειδή κάποιος θα πει «μα έπαιξε ως το 100’ με τη Λαμία», ας βάλει να δει τον αγώνα και θα διαπιστώσει πόσα λεπτά ήταν «κάτω» οι παίκτες της στο β’ μέρος. Αυτά.
Όπου υπάρχει Λουτσέσκου, υπάρχουν ελπίδα και πίστη
Εξάλλου για τον Ραζβάν Λουτσέσκου απαντούν όλα αυτά που έχει καταφέρει. Δύο σεζόν στον ΠΑΟΚ, κατέκτησε δύο πρωταθλήματα (για τον ίδιο είναι τρία…), δύο κύπελλα, έφτασε σε δύο ακόμα τελικούς και δύο φορές μέσα σε τρία χρόνια στους «8» της Ευρώπης. Απαντούν, επίσης, εκείνοι που «λατρεύουν να τον λατρεύουν». Οι παίκτες του, που πήραν πάνω τους (και έκαναν μονάχοι), όχι μία, όχι δύο, αλλά πολλές ομιλίες μες στα αποδυτήρια. Και ο απλός κόσμος, στην κερκίδα. Με τα αυτοσχέδια πανό-μηνύματα αγάπης. Με τη φωνή του. Με τις εύγλωττες αποδοκιμασίες όταν το πράγμα πήγε να στραβώσει. Απαντά η μεγάλη εικόνα της ομάδας του. Του δημιουργήματός του.
Εχει το δικό του τρόπο έκφρασης. Για ακούστε τι έλεγε πέρσι το καλοκαίρι στην Ολλανδία…
@stavros.71 #PAOK #PreSeason #Tegelen #Gazetta_gr #football #Lucescu ♬ πρωτότυπος ήχος - Stavros Sountoulidis
Οι αριθμοί προσφέρουν, αλήθεια, σε βάθος χρόνου. Εδώ το βάθος χρόνου είναι επαρκές πια. Στο τιμόνι της ΠΑΟΚ ο Λουτσέσκου, αισίως, έφτασε να μετρά 255 (και δύο χαμένα «στα χαρτιά» την σεζόν 2017-18) παιχνίδια με απολογισμό: 159 νίκες, 48 ισοπαλίες, 48 ήττες. Απλή αριθμητική: οι νίκες είναι περισσότερες από το άθροισμα ισοπαλίες+ήττες. Άνω του 50%. Σχεδόν ασύλληπτο ποσοστό. Εξωπραγματικό για τα προ Λουτσέσκου δεδομένα του «Δικεφάλου».
Η νοοτροπία του οδήγησε τον ΠΑΟΚ στο θαύμα των θαυμάτων και στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Το πίστευε και το έλεγε ακόμη και μετά την κάκιστη εμφάνιση κόντρα στη Λαμία. «Δεν έχει τελειώσει τίποτα, συνεχίζουμε να κυνηγάμε τον τίτλο μέχρι το τέλος». Τότε που μέχρι και ο Ιβάν Σαββίδης ταρακουνήθηκε και τα’ χωσε, όπως λέγεται, στους παίκτες για την εμφάνιση επιβάλλοντάς τους ένα γερό πρόστιμο, που τώρα είμαι σίγουρος ότι θα το πάρει πίσω. Παρά το κλίμα απογοήτευσης που είχε επικρατήσει πέριξ της Μικράς Ασίας, ο Ρουμάνος έπεισε τους παίκτες του ότι μπορούν να κερδίσουν όλα τα εναπομείναντα ματς, να κάνουν αυτό το επικό «4Χ4» στα διαδοχικά ντέρμπι με ΑΕΚ, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, Άρη και να πάρουν το… 4ο πρωτάθλημα.
Η αντεπίθεση του «Δικεφάλου», που θα συζητιέται για χρόνια, στηρίχθηκε σε αυτήν ακριβώς τη μοναδική ικανότητα του Ρουμάνου τεχνικού να εμπνέει τους ποδοσφαιριστές ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές. Είναι με διαφορά ο κορυφαίος man manager που φέτος (όλους μας) εξέπληξε με την σοβαρότητα που επέδειξε ο ίδιος, μετά από κάθε νίκη σε μεγάλο ματς.
Το φετινό επίτευγμα του ΠΑΟΚ, αυτό καθαυτό το αθλητικό κομμάτι, δεν είναι για να... παραλογίζεται κανείς. Το να κερδίζεις διαδοχικά την ΑΕΚ (μέχρι το 80’ της μεταξύ τους αναμέτρησης στην Τούμπα ήταν στο -10, άνευ σχολίων), τον Ολυμπιακό (με ομολογουμένως πολύ καλή εμφάνιση), τον Παναθηναϊκό με θρίαμβο στο φινάλε και τον (διψασμένο για να σου κόψει το πρωτάθλημα) Άρη δεν ήταν κάτι απλό, ούτε επιτεύχθηκε άκοπα, στα δικά μου μάτια μοιάζει να είναι απλή πορεία συνέπειας και αυτοσεβασμού.
Αλλά ο ΠΑΟΚ των τελευταίων περιόδων με τον Λουτσέσκου στο τιμόνι του, περισσότερο απ' το να ενθουσιάζει (και, αν θέλετε, να εκτιμάται από) τους τρίτους, εκείνο που κυρίως κάνει είναι να φτιάχνει (αγρίως!) τους δικούς του οπαδούς. Η πρωταθλήτρια ομάδα της σεζόν 2023-24, στα μάτια των ουδέτερων, δεν είναι σε αξία και πειστικότητα, σε αποδοχή, η ομάδα του νταμπλ το '19, δεν είναι ο ΠΑΟΚ της δεκαετίας του '70.
Στα μάτια, όμως, των δικών του φίλων είναι η ομάδα που βρέξει-χιονίσει επιβάλλεται στον ανταγωνισμό -πράγμα που είναι φυσικό να τους αρέσει- με τρόπο σχεδόν ιμπεριαλιστικό. Σαρωτικό. Το δεύτερο (κεντρικό χαρακτηριστικό) είναι ότι το μοντέλο της καθημερινότητας του ΠΑΟΚ δεν αντιγράφεται. Ουδείς μπορεί να το ξεπατικώσει. Είναι μοναδικό. Οποιος το επιχειρήσει, μάλλον θα γελοιοποιηθεί. Η μοναδικότητα του μοντέλου δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει, στη ροή αυτής της πενταετίας-εξαετίας η εξελικτική πορεία. Υπάρχει εξέλιξη, και είναι απτή. Από ομάδα του «Ιβάν Σαββίδη», ο ΠΑΟΚ έγινε σκληρό δείγμα «ομάδας του προπονητή» του.
ΥΓ: Και τώρα που τελείωσαν όλα ιδανικά και η πόλη ζει και κινείται σε «ασπρόμαυρους» ρυθμούς, ας αποκαλύψω και δύο-τρεις προσωπικές ιστορίες στη διάρκεια αυτών των δέκα μηνών. Αρχικά, μέσα σ’ αυτό το διάστημα έχασα τον πατέρα μου. Τον άνθρωπο που με έκανε ΠΑΟΚτσή και με έκανε να αγαπήσω τα τέσσερα γράμματα. Μιλούσαμε στο τηλέφωνο κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής προετοιμασίας, το θυμάμαι σαν τώρα, ρωτούσε για το αν γίνεται καλή δουλειά από τον Λουτσέσκου, αλλά δεν τον άκουγα καλά. Επιστρέφοντας στη Θεσσαλονίκη, δυστυχώς επιβεβαιώθηκα, η κατάσταση του ήταν μη αναστρέψιμη, τον έχασα μέσα σε τρεις εβδομάδες, δύο ημέρες μετά το δεύτερο παιχνίδι με την Μπεϊτάρ. Το κεράκι που άναψε για τον πατέρα μου ο Χρήστος Καρυπίδης στους Άγιους Τόπους, έσβησε…
ΥΓ 1: Η δεύτερη προσωπική ιστορία έχει να κάνει με την πίστη στο όνειρο που είχε ριζώσει μέσα μου και αποτυπώθηκε την 1η Οκτωβρίου, αμέσως μετά το 2-2 με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο με το γκολ του Γερεμέγεφ στην τελευταία φάση, γράφοντας στο Gazzetta ένα blog με τίτλο: «Η χαμένη «ευκαιρία» του ΠΑΟΚ και η «δήλωση» ότι πάει για πρωτάθλημα!». Ε, τι το ήθελα! Το τι μου… έσουρναν για μέρες ακόμη και οι φίλοι του ΠΑΟΚ, δεν λέγεται. Σε μια κουβέντα μας με τον Κυριάκο Κυριάκο, που είχε «βγει» στα Social Media για να υπερασπιστεί την ομάδα, του το ανέφερα. «Θα δούμε τον Μάιο…», μου απάντησε. «Κράτα τα όλα αυτά για τότε…». 
ΥΓ 2: Η παραπάνω φωτογραφία του Γιάννη Κωνσταντέλια μαζί με τον γιό μου τραβήχτηκε την Πρωτομαγιά, δύο ημέρες μετά το ΠΑΟΚ-ΑΕΚ και πολύ πριν από τα τρία ντέρμπι, που ακολουθούσαν στο πρόγραμμα, με την «Ένωση» να είναι στην πρώτη θέση και όπου η λέξη «τίτλος» απλώς σιγοψιθυριζόταν στην Τούμπα. Ένα, δύο «κλικ» και λίγο πριν αποχωρήσουμε γυρίζει ο Παναγιώτης και λέει στον «Ντέλια»: «Θέλουμε το πρωτάθλημα»! Τέτοια πίστη είχε ο μικρός…
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
