Ο Φετφατζίδης δε ζήτησε αλλά κέρδισε την αγάπη των φίλων του Άρη

Στο ντελίριο ενθουσιασμού που επικρατούσε εκείνο το απόγευμα του Μάρτη στο «Κλ. Βικελίδης» η αντίδραση του Γιάννη Φετφατζίδη είχε προκαλέσει παρεξηγήσεις και θεωρίες συνομωσίας. Δεν είχαν περάσει περισσότερα από επτά-οκτώ λεπτά από την είσοδό του στον αγωνιστικό χώρο και καθώς το σκορ ήταν 4-0 επί του Απόλλωνα Σμύρνης, ελίχθηκε μεταξύ τριών παικτών και με έξυπνο σουτ εκτός περιοχής βρήκε το παρθενικό γκολ του με την «κιτρινόμαυρη» φανέλα. Όσοι περίμεναν έκρηξη συναισθημάτων διαψεύστηκαν πανηγυρικά καθώς ο λεγάμενος ευθυγράμμισε το βλέμμα του και όχι απλά δεν πανηγύρισε αλλά δεν χαμογέλασε καν, και παρά την προτροπή των συμπαικτών του παρέμεινε ανέκφραστος και ξινός.

Στο δύσκολο περιβάλλον του Άρη τα πάντα περνούν από κόσκινο, οι ακραίες αντιδράσεις είναι από τις αγαπημένες συνήθειες και την επομένη ακούστηκε μέχρι και το τρομερό «αν δεν γουστάρει να φύγει». Ο μη πανηγυρισμός δεν καλάρεσε στο ενθουσιασμένο κοινό και σε μεγάλο βαθμό παραφράστηκε. Προϊόντος του χρόνου και κατά δήλωση του ιδίου, στον Άρη … έβγαλε γούστα απολαμβάνοντας κάθε στιγμή που έζησε μέχρι την πώλησή του εκφράζοντας μάλιστα και την επιθυμία να κλείσει την καριέρα του στο «Κλ. Βικελίδης».

Η σχέση του Άρη με τον Γιάννη Φετφατζίδη, πράγματι, άρχισε με ξινίλα και ο λόγος εξηγήθηκε από τον ίδιο στην εξαιρετική συνέντευξη που παραχώρησε στο Gazzetta. Όλα όσα είπε δεν στοιχειοθετούν τη… δική του αλήθεια αλλά την αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Ξεκινώντας από την ψυχική κατάστασή του, όταν «κλείδωσε» η άφιξή του στη Θεσσαλονίκη κι ενώ είχε την αίσθηση ότι θα έπαιρνε ευκαιρίες στον Ολυμπιακό.

Κι αφού συμβιβάστηκε με την ολική ανατροπή των δεδομένων, ερχόμενος στον Άρη αντιλήφθηκε ότι δεν αποτελούσε τη βασική επιλογή. Και δεν θα μπορούσε εξάλλου καθώς εκείνη την περίοδο οι «κίτρινοι» μόλις είχαν αποδράσει από εξαιρετικά δύσκολη περίοδο. Οπλισμένος από υπομονή και επενδύοντας εργατοώρες ο Σάββας Παντελίδης είχε «στρώσει» την ομάδα με σωστό μοίρασμα των ρόλων σε σημείο που και ο ίδιος απολάμβανε το δημιούργημά του. Γι’ αυτόν τον λόγο, στο τέλος εκείνης της σεζόν ελάχιστοι είτε πίστευαν, είτε ήταν υποστηρικτές της προοπτικής παραμονής του «Φέτφα» στην ομάδα.

Ό,τι έγινε επίσης εξιστορήθηκε από τον ίδιο όπως επίσης και πώς η ξινίλα αντικαταστάθηκε από την αγάπη. Γιατί ο Φετφατζίδης δεν αποθεώθηκε απλά από το φίλαθλο κοινό του Άρη αλλά αγαπήθηκε βαθιά. Στην πραγματικότητα ήταν κάτι που κέρδισε ο ίδιος μέσα από τη συμπεριφορά του, τις αγωνιστικές επιδόσεις του αλλά και τα λόγια που χρησιμοποίησε στην περιγραφή της σχέσης του με τους «κίτρινους». Αρχικά, αυτή ήταν ξενέρωτη αλλά στην πορεία του χρόνου αναπτύχθηκε ένας ευγενής δεσμός με βασικό συστατικό τον σεβασμό του Άρη προς το πρόσωπό του για την προσφορά του αλλά και του ιδίου προς το club μέσω του οποίου αναγεννήθηκε.

Ανέκαθεν είχα την άποψη ότι μια ομάδα θα πρέπει να διαθέτει αθλητές οι οποίοι γουστάρουν να είναι κομμάτι αυτής και υπό αυτή την έννοια, στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού, είχα γράψει για την περίπτωση του Γιάννη Φετφατζίδη και την ομορφιά ενός σεναρίου επιστροφής του στους «κίτρινους». Εκείνες τις ημέρες ο Έλληνας winger ετοίμαζε βαλίτσες για Κύπρο και θαρρώ ότι δεν υπήρξε καμία κουβέντα μαζί του. Φανταστείτε όμως πόσο διαφορετικός θα ήταν ο Άρης στην επίθεση, πόσο ευεργετημένος θα ήταν ο Λορέν Μορόν και πόσα γκολ θα είχε σημειώσει αν είχε παράλληλα κι έναν παίκτη να «τρυπάει» τις άμυνες σερβίροντάς του εύκολα γκολ…