Γιώργος Κούδας: Ο μύθος του ΠΑΟΚ γιορτάζει! (infographics)
Άρχισε να κλωτσάει τις πάνινες μπάλες στην παλιά λαχαναγορά της Θεσσαλονίκης και στα θρυλικά μάρμαρα του Διοικητηρίου. Έζησε μια ζωή άρρηκτα συνδεδεμένη με το άσπρο και το μαύρο.
Ο Γιώργος Κούδας παραμένει ένας μύθος για τον ΠΑΟΚ, ζωντανός μάλιστα καθότι ο ρέκορντμαν συμμετοχών σε επίσημα παιγνίδια με την «ασπρόμαυρη» φανέλα γιορτάζει το 76ο έτος της ζωής του.
Γεννήθηκε στον Άγιο Παύλο, της Θεσσαλονίκης, σαν σήμερα πριν από 76 χρόνια, Σάββατο 23 Νοεμβρίου του 1946. Ήταν το δεύτερο παιδί του Γιάννη και της Ελευθερίας Κούδα και όπως έχει πει μέσα από την αυτοβιογραφία του: «γεννήθηκα στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, τα οποία δυστυχώς σε λίγο διαδέχθηκε ο αδελφοκτόνος εμφύλιος πόλεμος. Η φτώχεια ήταν ο κανόνας και η πενταμελής οικογένεια μας δεν αποτελούσε εξαίρεση».
Έφτασε να αγωνιστεί 21 χρόνια με την φανέλα του ΠΑΟΚ, να γίνει ο ηγέτης του και εκ των κορυφαίων προσωπικοτήτων στην 94χρονη ιστορία του Συλλόγου, αφού πρώτα στα 19 του για τα… μάτια του η ποδοσφαιρική Ελλάδα χωρίστηκε στα δύο!
Ήταν, είναι και θα είναι ο μέγας «Στρατηγός» του «Δικεφάλου». Από το ντεμπούτο του, σε ηλικία μόλις 17 ετών, μέχρι το φινάλε του, έχοντας «πατήσει» τα 37 του παρακαλώ, αγωνίστηκε σε 607 επίσημους αγώνες.
- Ημερομηνία Γέννησης: 23 Νοεμβρίου 1946
- Τόπος: Θεσσαλονίκη
- Ομάδες: ΠΑΟΚ, Εθνική Ελλάδας
- Συμμετοχές: 607 (504 Πρωτάθλημα, 70 Κύπελλο, 33 Ευρώπη)
- Γκολ: 168
- Τίτλοι: 1 πρωτάθλημα (1976), 2 κύπελλα (1972, 1974)
- Εθνική ομάδα: 43 συμμετοχές – 5 γκολ
Η μεγάλη αγάπη του κόσμου
«Κάποτε πετούσα, εσείς με προσγειώσατε ομαλά. Σας ευχαριστώ για την αγάπη σας». Κρατώντας μια φωτογραφία από το πιο ξεχωριστό και ιδιαίτερο ματς της ζωής του, ο Γιώργος Κούδας απάντησε, μέσω της προσωπικής σελίδας του στο Facebook, στα μηνύματα αγάπης και στη βροχή από ευχές που δέχεται κάθε φορά που ξημερώνει η 23η Νοεμβρίου.
Μη νομίζετε, ότι γνωρίζει και πολλά, ας όψετε η γυναίκα της ζωής του, η γλυκύτατη κ. Μαρίζα, που φροντίζει για την «παρουσία» του Γιώργου στα social media.
Η φωτογραφία, λοιπόν, που ανέβασε πέρσι τέτοια μέρα ήταν από το ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός 4-0, τον Σεπτέμβριο του 1983, που είχε γίνει στο Δημοτικό γήπεδο των Σερρών, λόγω τιμωρίας των «ασπρόμαυρων». Είναι το ματς, όπου πέτυχε το πιο όμορφο γκολ με την «ασπρόμαυρη» φανέλα μπροστά στα μάτια δύο ανθρώπων, οι οποίοι για διαφορετικούς λόγους σημάδεψαν την ποδοσφαιρική διαδρομή και τη ζωή του: τον πατέρα του Γιάννη και τον Γιώργο Σιδέρη.
Ένα γκολ – ποίημα το οποίο δυστυχώς δεν υπάρχει σε εικόνα, παραμένει όμως το απόλυτο highlight της ένδοξης καριέρας του…
Ένα ασπρόμαυρο ταξίδι
Στην πρώτη καραντίνα είχαμε μιλήσει με αφορμή μια ξεθωριασμένη ασπρόμαυρη φωτογραφία από τα πρώτα του βήματα στην Τούμπα. Είχε συγκινηθεί. «Κοίτα πως ήμουν…, ένα μικρό παιδάκι», αποκρίθηκε και μάλλον συγκινήθηκε βλέποντας την σπάνια φωτογραφία.
Αμέσως ταξίδεψε πίσω στο χρόνο, επέστρεψε στη δεκαετία του ’50, στα παιδικά του χρόνια. Ο κυρ Παύλος, ο άνθρωπος που τον πήγε να δοκιμαστεί στον ΠΑΟΚ, ήταν ο πρώτος που πίστεψε στο ταλέντο του. Δικαιώθηκε, έστω και με μια μικρή καθυστέρηση, καθώς την πρώτη μέρα των τεστ πέρασε απαρατήρητος.
Στις αλάνες μπροστά από το υπό κατασκευή γήπεδο της Τούμπας επικρατούσε κομφούζιο. Υπήρχαν πάνω από εκατό παιδιά, που είχαν πάει όπως και ο μικρός Γιώργος «για δοκιμή».
Εκείνη η φωτογραφία και η υπογραφή στο πρώτο δελτίο τον δέσμευσε μια για πάντα με τον ΠΑΟΚ. Ακόμα κι όταν προς τα τέλη της δεκαετίας του ’60 έφτασε η Ελλάδα να χωριστεί στη μέση, το δελτίο θα έπαιζε τον πιο καθοριστικό ρόλο.
Ήταν Σεπτέμβριος του ’58 και όλα έγιναν πολύ γρήγορα. «Ο Βασίλης «Καπάντζας» (σ.σ. καπάντζα ήταν η παγίδα της εποχής για τα πουλιά) Σιδηρόπουλος έφερε το φωτογράφο με τον τρίποδα και το… έπιασε το πουλάκι», λέει πάντα με γλαφυρό τρόπο περιγράφοντας τις πρώτες εικόνες του στα «ασπρόμαυρα».
Το τελευταίο χρονικό διάστημα μπορεί να αποφεύγει τις δημόσιες εμφανίσεις, όμως πρόσφατα παρέα με τον καλό του φίλο, Κούλη Αποστολίδη, διασκέδασαν ακούγοντας τον ΠΑΟΚτσή, Κώστα Μακεδόνα, μαζί με την Πέννυ Μπαλτατζή, να του τραγουδούν το πασίγνωστο «Πότε Βούδας, πότε Κούδας» των Μανώλη Ρασούλη και Πέτρου Βαγιόπουλου.
Χρόνια Πολλά, Γιώργο Κούδα!