Άρης: Εγκλωβισμένοι στο στενό του τρόμου

• «Ο γιος μου έσπασε το χέρι του και νιώθω τύψεις γιατί εγώ του είπα να πάμε στο γήπεδο»
• Δεδομένη η κατάθεση μηνύσεων

Ο Κωνσταντίνος είναι 56 ετών. Πριν από περίπου έναν χρόνο επέστρεψε στην Ελλάδα έπειτα από 35 χρόνια στην ξενιτιά. Είχε μετακομίσει στη Βενεζουέλα στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ακολουθώντας τον πατέρα αλλά και τα αδέρφια του. Στη χώρα της Λατινικής Αμερικής έκανε τη δική του οικογένεια, ασχολήθηκε με εμπόριο ρούχων και μετά από χρόνια σκληρής δουλειάς αποφάσισε να γυρίσει στην Ελλάδα. Είναι μόνιμος κάτοικος Αθηνών και το περασμένο Σάββατο πήρε μια απόφαση για την οποία δεν έχει μετανιώσει απλά αλλά νιώθει τρομερές τύψεις για τον γιο του.

Η συζήτηση με τον Κωνσταντίνο έγινε στον αέρα του Metropolis 95.5 και μάρτυς μου ο Θεός, τα λόγια του - κυρίως η χροιά της φωνής του - ήταν πιο συγκλονιστικά από την εικόνα. Από τις κραυγές των κατοίκων της γειτονιάς στην οποία «στρίμωξαν» τους φίλους του Άρη τα ΜΑΤ και τους ξυλοκόπησαν βάναυσα. Ή ακόμη των ηχητικών ντοκουμέντων, αυτών που φέρονται να λένε μέλη της διμοιρίας με σκοπό την προσβολή προσωπικοτήτων και ανδρισμού. Αυτοί που υποτίθεται προστατεύουν τους πολίτες και σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτοί που υποτίθεται ότι επιστρατεύτηκαν για να οδηγήσουν με ασφάλεια μερικούς από τους φίλους του Άρη που βρέθηκαν στο γήπεδο του Περιστερίου για να παρακολουθήσουν την ομάδα τους.

Ο Κωνσταντίνος είχε να πατήσει σε ελληνικό γήπεδο για περισσότερα από 35 χρόνια. Την προηγούμενη εβδομάδα ένιωσε την ανάγκη να δει από κοντά την παλιά αλλά και παντοτινή αγάπη του, τον Άρη. Ένιωσε ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος να μην το κάνει, προέτρεψε μάλιστα τον 28χρονο γιο του να τον ακολουθήσει. Δεν θα μπορούσε να φανταστεί την εξέλιξη των πραγμάτων. «Το ψάχνεις απ’ όλες τις πλευρές. Ενώνεις όλο το παζλ και καταλήγεις στο ίδιο σημείο. Μας έστειλαν στο στενό του τρόμου», είπε. Παρά τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησε, ήταν ήρεμος. Ο τόνος της φωνής του ήταν σταθερός, δίχως έντονες αυξομειώσεις.

«Μόλις τελείωσε ο αγώνας μας άφησαν να περιμένουμε αρκετή ώρα στην έξοδο από την κερκίδα. Εκεί είχε δύο διμοιρίες των ΜΑΤ και μας οδήγησαν στο στενό. Δεν μας επέτρεπαν να πάμε από άλλον δρόμο. Μάλιστα, ένας άνθρωπος ο οποίος έφερε καρτελάκι της ΠΑΕ Ατρόμητος με απώθησε ώστε να μπω στο συγκεκριμένο γκρουπ φιλάθλων, που με τη συνοδεία της διμοιρίας κανονικά θα πήγαινε στον σταθμό του Μετρό. Αυτό ήταν το πλάνο. Με τον γιο μου θέλαμε να πάμε από άλλον δρόμο, αλλά δεν μας άφησαν. Οπότε πήγαμε με το υπόλοιπο γκρουπ».

«Ο γιος μου έσπασε το χέρι του και νιώθω τύψεις γιατί εγώ του είπα να πάμε στο γήπεδο»

Αρχικά, η διαδικασία που ακολουθήθηκε ήταν (ως ένα βαθμό) η προβλεπόμενη. Οι οπαδοί της φιλοξενούμενης ομάδας παραμένουν στις θέσεις τους έως ότου αποχωρήσουν οι αντίστοιχοι της γηπεδούχου. Συνηθίζεται η απομάκρυνσή τους υπό τη συνοδεία αστυνομικών δυνάμεων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτό ήταν απαραίτητο μετά τα όσα έκαναν οι οπαδοί του Ατρόμητου στο ημίχρονο. Μόνο που ο χρόνος παραμονής έξω από το γήπεδο ήταν μεγαλύτερος του αναμενόμενου.

«Αφού δόθηκε άνωθεν εντολή στον επικεφαλής της διμοιρίας να ξεκινήσουμε, μετά από λίγα μέτρα, ενώ εμείς οι φίλαθλοι μιλούσαμε μεταξύ μας για το παιχνίδι, οι αστυνομικοί ήταν προσβλητικοί εναντίον μας. Άρχισαν να φωνάζουν και να διατάζουν να κατεβάσουμε τις κουκούλες από τις μπλούζες. Κάποιο από τα παιδιά ενδεχομένως δεν άκουσε και χωρίς να υπάρχει προφανής λόγος ένας αστυνομικός του επιτέθηκε με χτύπημα στο πρόσωπο. Εκεί άρχισαν όλα. Μας περικύκλωσαν και άρχισαν να χτυπάνε ομαδικά, δίχως οίκτο. Βλέποντας το χτύπημα στο παιδί κι επειδή κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, είπα στα ισπανικά τον γιο μου να μειώσει το βήμα του ούτως ώστε να μείνουμε πίσω αλλά δεν είχε αξία. Ήμασταν περικυκλωμένοι».

Και ξαφνικά οι δυνάμεις των ΜΑΤ άρχισαν να χτυπάνε… στο ψαχνό. «Δεν υπήρξε η παραμικρή πρόκληση από εμάς. Ενώ είχα το νου μου να είναι κοντά ο γιος μου, πάνω στον πανικό χάθηκε κι όταν τον είδα, κρατούσε το χέρι του και μου είπε ότι του το έσπασαν. Μέχρι να καταλάβω τι συνέβη ήρθε ένας αστυνομικός και με χτύπησε με την ασπίδα του και του είπα ‘δεν βλέπεις ότι έσπασε το χέρι του γιου μου’; Νιώθω τύψεις γιατί εγώ είπα στον γιο μου να πάμε στο γήπεδο και γύρισε με σπασμένο χέρι».

Δεδομένη η κατάθεση μηνύσεων

Η εντολή διερεύνησης της ωμής βίας που άσκησαν οι δυνάμεις των ΜΑΤ ή η απομάκρυνση του επικεφαλής της διμοιρίας, με απόφαση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, στοιχειοθετεί τη συνηθισμένη τακτική της Αστυνομίας. Είναι η πρακτική κατευνασμού της κατάστασης αλλά δεν είναι αρκετή. Από το βράδυ του Σαββάτου η ΠΑΕ Άρης βρίσκεται σε επαφή με τους φίλους του Άρη που βρέθηκαν στο «στενό του τρόμου» και θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη η χρήση κάθε νομικού δικαιώματός τους κατά παντός υπευθύνου. Όχι μόνο κατά του επικεφαλής της διμοιρίας αλλά και των μελών αυτής. Πάντως ο Κωνσταντίνος δεν σκοπεύει να ξαναπάει σε γήπεδο. «Η ΠΑΕ Άρης επικοινώνησε μαζί μας και είμαστε στη διάθεσή της για κάθε είδους νομική ενέργεια. Προσωπικά, πολύ δύσκολα θα πάω να ξαναδώ εκτός έδρας παιχνίδι της ομάδας μου. Σε αυτούς που έκαναν ό,τι έκαναν, τους εύχομαι Θεία Δίκη. Όλα κάποια στιγμή πληρώνονται».