Νέο φορμάτ στο πρωτάθλημα; Γιατί ναι, γιατί όχι…

Γενικά στην Ελλάδα είμαστε των αλλαγών, δεν τα μπορούμε τα σταθερά, τα ίδια πράγματα, θέλουμε να τα αλλάζουμε. Λογικά λοιπόν ήρθε η ώρα πριν καν καθιερωθεί ο υπάρχον τρόπος διεξαγωγής του πρωταθλήματος, να μιλήσουμε για αλλαγή του. Αδικαιολόγητα; Όχι ασφαλώς.

Η άποψή μου ήταν, είναι και θα είναι πάντα ξεκάθαρη, ότι το πρωτάθλημα παραδοσιακά είναι ένας μαραθώνιος με αγώνες όλων των ομάδων μεταξύ τους εντός και εκτός έδρας. Αυτός είναι ο πλέον σωστός, δίκαιος και διαδεδομένος τρόπος διεξαγωγής ενός πρωταθλήματος σε όλο τον κόσμο. Δύο γύροι και τέλος.

Από εκεί και πέρα αρχίζουν τα αλλά… Αλλά στην Ελλάδα δεν αντέχουμε πρωτάθλημα 20 ή 18 ομάδων, κάτι το οποίο είναι αληθές και φτάνουμε να προτείνουμε ένα σωρό εναλλακτικές επιλογές. Εδώ όμως θα έπρεπε να τονίσω το εξής σημαντικό.

Το μόνιμο λάθος που κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια στην Ελλάδα και ποτέ δεν μπορούμε να καταλήξουμε. Τις αλλαγές και την αναδιάρθρωση του πρωταθλήματος δεν την κάνεις ΠΟΤΕ, από πάνω προς τα κάτω, αλλά πάντα από κάτω προς τα πάνω.

Το μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ΠΑΝΤΑ οι χαμηλότερες κατηγορίες και όχι η κορυφαία. Τα πιο τραβεστί και αστεία πρωταθλήματα στον κόσμο τον 21^ο αιώνα είναι τα πρωταθλήματα της δεύτερης και της τρίτης κατηγορίας στην Ελλάδα, όπως κι’ αν τα βαπτίζουμε. Πρόκειται για εκτρώματα, για αποφάσεις καταστροφικές για οποιοδήποτε ποδοσφαιρικό προϊόν και για οποιαδήποτε συνοχή με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Πρώτα λοιπόν πρέπει να φτιάξουμε τις από κάτω επαγγελματικές κατηγορίες και όταν αυτές τις φτιάξουμε και βγαίνει νόημα και δεν είναι ένας αδιανόητος αχταρμάς, αποκύημα της φαντασίας οποιουδήποτε προέδρου ή Υπουργού, τότε να μιλήσουμε για την κορυφαία κατηγορία.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν αντέχει είναι η αλήθεια περισσότερες από 30-40 ομάδες επαγγελματικές σε όλες τις βαθμίδες του. Ούτε τα χρήματα υπάρχουν για να συντηρηθούν, ούτε ο κόσμος που ενδιαφέρεται για περισσότερες από τόσες ομάδες. Φέτος για παράδειγμα στη Super League 2 συνέβη ότι πιο αστείο έχει συμβεί σε επαγγελματικό πρωτάθλημα στον κόσμο.

Περίπου 40 ομάδες έπαιζαν κάθε ΣΚ για να ανέβει μία μέσω μπαράζ στην κορυφαία κατηγορία. Ότι πιο ηλίθιο μπορούσε να σκεφτεί ποτέ ακόμη και ο πιο ηλίθιος πρόεδρος ή Υπουργός. Καμία εμπορική αξία, τίποτα το ενδιαφέρον, καμία αίσθηση ότι κάτι συναρπαστικό θα μπορούσε να συμβεί. Δεν ήταν πρωτάθλημα ανέκδοτο όπως υποστήριξαν πολλοί, ήταν μία ΗΛΙΘΙΑ απόφαση από κάποιους εμφανώς ΗΛΙΘΙΟΥΣ. Αυτό ακριβώς που λέμε «η βλακεία είναι ανίκητη» ήταν το φετινό πρωτάθλημα της Super League 2, το οποίο θα μπορούσε να δείχνει μόνο η ΕΡΤ και στο παρακαλετό…

Αν δε πάμε πιο κάτω, μιλάμε για το απόλυτο χάος. Αν σήμερα γίνει ένα γκάλοπ μεταξύ των πιο φανατικών φίλων του ελληνικού ποδοσφαίρου, αυτών που το παρακολουθούν στενά και ανελλιπώς, για το πόσες ομάδες μετέχουν στη δεύτερη και τρίτη κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου ούτε το 10% δεν θα μπορούσε να απαντήσει σωστά.

Πρώτα λοιπόν πρέπει να φτιάξουμε αυτά τα δύο πρωταθλήματα. Ειδικά αυτό της Super League 2 και μετά να μιλήσουμε για το κορυφαίο πρωτάθλημα. Δεν φτιάχνεις κάτι από πάνω προς τα κάτω ποτέ. Πάντα το φτιάχνεις από κάτω προς τα πάνω. Είναι κανόνας αυτός.

Πάω τώρα και στην αλλαγή στην κορυφαία κατηγορία. Ακούω επιχειρήματα του τύπου ότι το φετινό πρωτάθλημα δεν είχε ενδιαφέρον ούτε στην κορυφή του, έγιναν ντέρμπι στα πλέι οφ που ο κόσμος δεν ενδιαφέρθηκε να τα δει και άλλα σχετικά.

Κανείς δεν θα γεμίσει το γήπεδο στην Ελλάδα σε ντέρμπι, όταν ο πρώτος έχει 20 βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο. Οποιο φορμάτ κι’ αν έχουμε δεν θα συμβεί αυτό. Δηλαδή η Τούμπα θα γέμιζε, αν δεν είχαμε πλέι οφ και είχαμε απλά δύο γύρους, σε ντέρμπι με τον Ολυμπιακό την τελευταία, αν ο Ολυμπιακούς ήταν 20 βαθμούς μπροστά; Ποτέ.

Αν θέλουμε να βρούμε ένα καλύτερο φορμάτ θα πρέπει να βλέπουμε όχι το αποτέλεσμα, αλλά τα αίτια. Πιστεύει κανείς δηλαδή ότι αν φέτος το πρωτάθλημα κρίνονταν στον πόντο δεν θα γέμιζαν τα γήπεδα στα πλέι οφ; Πώς να πάει όμως ο φίλος της ΑΕΚ στο γήπεδο στα πλέι οφ με την ομάδα 30 πόντους από την κορυφή; Αλήθεια πιστεύει κανείς ότι τον φίλο της ΑΕΚ τον ενοχλούσε το φορμάτ; Η αντιθέτως πιστεύει κανείς ότι αν διεκδικούσε το πρωτάθλημα και ήταν στον πόντο από τον Ολυμπιακό, δεν θα είχε 40 χιλιάδες κόσμος στο ΟΑΚΑ, γιατί δεν θα συμφωνούσαν με το φορμάτ;

Σοβαροί να είμαστε… Ακούω και διαβάζω ότι μόνο η Λεωφόρος γέμιζε στα πλέι οφ. Ναι, αλήθεια είναι οι φίλοι του Παναθηναϊκού ήταν ενθουσιασμένοι με το φορμάτ και όχι με το ποδόσφαιρο και την προσπάθεια της ομάδας να ξαναβγεί στην Ευρώπη και για αυτό πήγαιναν στο γήπεδο. Ξανα γράφω. Σοβαροί να είμαστε…

Το φορμάτ των πλέι οφ, λοιπόν δεν είναι κακό κατά την άποψή μου. Και για την αλήθεια μπορεί να γίνει πολύ καλύτερο την επόμενη σεζόν, όταν θα έχει τεράστια σημασία και ποιος θα βγει πρώτος και ποιος θα βγει δεύτερος (γιατί θα παίζει στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ) και ποιος θα βγει τρίτος γιατί θα παίζει στο Europa και όχι στο Conference. Αυτή η αλλαγή φτάνει από μόνη της να κάνει πιο συναρπαστικά τα πλέι οφ. Αν τώρα είναι προς διεκδίκηση και το πρωτάθλημα και δεν έχει τελειώσει από τον Δεκέμβριο ακόμη καλύτερα.

Το πραγματικό πρόβλημα σε αυτό το φορμάτ είναι τα πλέι άουτ. Εκεί όντως υπάρχει θέμα, διότι μονίμως θα υπάρχουν αδιάφορες ομάδες. Τα κίνητρα δεν μπορούν να είναι ισχυρά για πρωτιά στα πλέι άουτ, αφού στην ουσία δεν προσφέρουν κάτι παρά μόνο γόητρο. Υπό αυτή την έννοια και με δεδομένο ότι την επόμενη σεζόν βγάζουμε πέντε ομάδες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ίσως τα πλέι οφ και πλέι άουτ θα έπρεπε να γίνονται σε τρία και όχι σε δύο γκρουπ. Και εξηγώ.

Πλέι οφ με 4 ομάδες και όχι έξι όπως είναι σήμερα. Με την κάθε θέση από τις πρώτες τέσσερις θέσεις να έχει σημασία, άρα το ενδιαφέρον να παραμένει αμείωτο. Ο πρώτος πρωταθλητής, ο δεύτερος στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, ο τρίτος στο Europa και ο τέταρτος στο Conference. Με λίγα λόγια να έχεις κίνητρο ουσιαστικό και όχι τυπικό να θες να τερματίσεις μία θέση ψηλότερα από αυτήν που είσαι και άρα να έχεις τέσσερις ομάδες που θα έχουν βαθμολογικά κίνητρα μέχρι τέλους.

Ένα δεύτερο γκρουπ από το 5-8 με τέσσερις ομάδες επίσης, οι οποίες θα έχουν κίνητρο την πρωτιά σε αυτό τον όμιλο γιατί θα προσφέρει ευρωπαϊκό εισιτήριο στο Conference και ένα τρίτο γκρουπ από τις θέσεις 9 -14 με έξι ομάδες, οι οποίες θα δίνουν τη μάχη για την παραμονή στην κατηγορία και άρα θα είναι εμφανώς λιγότερες οι αδιάφορες.

Ολο αυτό θα δίνει κίνητρα στις ομάδες και κατά την διάρκεια της κανονικής περιόδου με αυτόν που είναι 10^ος τρεις τέσσερις αγωνιστικές πριν το φινάλε της κανονικής διάρκειας, να έχει κίνητρο να ανέβει στη θέση 8, προκειμένου να μπορέσει να παίξει στο γκρουπ που θα του δίνει ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο και να αποφύγει το γκρουπ του υποβιβασμού, κάτι που φέτος δεν συνέβη, αφού ο 10^ος ήταν αδύνατον να φτάσει στη θέση έξι και να παίξει στα πλέι οφ, οπότε είχε αρχίσει να είναι αδιάφορος πολύ πριν τα πλέι άουτ.

Και εδώ βέβαια υπάρχει ένα μεγάλο αλλά, που έχει να κάνει με το Κύπελλο. Αλλα πείτε μου ποια ήταν η τελευταία φορά στην Ελλάδα που στο τέλος το Κύπελλο δεν το πήρε κάποιος από τους μεγάλους και θα έχετε την απάντηση στο πόσο πιθανό είναι η 5^η θέση του πρωταθλήματος να μην δίνει ευρωπαϊκό εισιτήριο.

Δεν λέω ότι είναι το καλύτερο δυνατό σενάριο, αλλά καταθέτω μία ιδέα προσαρμοσμένη πάνω στα ευρωπαϊκά εισιτήρια που θα διεκδικήσουν οι ομάδες μας την επόμενη σεζόν και με την οποία θεωρητικά θα υπάρχουν λιγότερες αδιάφορες ομάδες και λιγότερα αδιάφορα ματς.

Ξαναγράφω όμως, αν όντως θέλουμε να λειτουργήσουμε με το ελάχιστο ίχνος σοβαρότητας στο ελληνικό ποδόσφαιρο και με τον ελάχιστο σεβασμό στον φίλαθλο τις αλλαγές πρέπει να τις ξεκινήσουμε από κάτω προς τα πάνω και όχι από πάνω προς τα κάτω…