• Με την εθνική Νέων στη 2η θέση της Ευρώπης και στους «16» του κόσμου
• «Δεν έβγαλα εγώ τον Τσιμίκα»
• «Μπορούσα να είχα μείνει στον Ολυμπιακό»
• Ο προπονητής ως παιδαγωγός
• «Στα ερασιτεχνικά βλέπω γονείς για τους οποίους ντρέπομαι»
• «Ακαδημίες σημαίνει υπομονή»

Η ιστορία ξεκινά από τα τέλη του προηγούμενου αιώνα. Τότε που ο Θοδωρής Ελευθεριάδης είχε ολοκληρώσει τις σπουδές του στα ΤΕΦΑΑ με ειδίκευση στο ποδόσφαιρο. Θα περίμενε κανείς ότι όνειρό του ήταν να προπονήσει μία ομάδα πρώτης κατηγορίας, από τη Θεσσαλονίκη κατά προτίμηση απ΄όπου κατάγεται. Κι όμως, λες και κάτι απροσδιόριστο τον τραβούσε από την πρώτη στιγμή στις αναπτυξιακές ηλικίες, στα τμήματα υποδομής. Δούλεψε στα 25 στον Αστέρα Αμπελοκήπων -«την ομάδα της καρδιάς του», όπως λέει- και πριν κλείσει τα 30 έγινε διευθυντής μιας τοπικής ακαδημίες στη Σταυρούπολη, την ΑΕ Ηλιούπολης. Από τότε, μπορεί η Ελλάδα να έχει περάσει από μύρια κύματα αλλά κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ: όσο ο ήλιος θα βγαίνει από την Ανατολή, ο Ελευθεριάδης θα ασχολείται με τις Ακαδημίες!

Είναι γνωστό ότι δεν μιλάει συχνά. Μας εξήγησε το λόγο στην συνέντευξη που εξασφαλίσαμε λίγες εβδομάδες μετά την αποχώρησή του από τον Ολυμπιακό. Μιλήσαμε για όλη του τη διαδρομή, γι΄αυτά που πέρασαν, αυτά που έρχονται, για γονείς, για μάνατζερ, για διαφθορά. Γενικά ήταν μία κουβέντα με πλούτο στοιχείων και πληροφοριών για το οικοδόμημα του αναπτυξιακού ποδόσφαιρου.

- Πρώτος σταθμός της καριέρας σας ήταν ο Ηρακλής;

Η ΑΕ Ηλιούπολης ήταν το διαβατήριό μου το 2000 και βρήκα δουλειά στις ακαδημίες του Ηρακλή του κ. Μυτιληναίου με τον Σεντελίδη και τον Τέλη Μπατάκη ως προϊσταμένους. Πολύ καλό περιβάλλον, εξαιρετικές προοπτικές. Έμεινα 7 χρόνια, τα τελευταία δύο ως γυμναστής στην Α΄ ομάδα επί Σάββα Κωφίδη και Ιβάν Γιοβάνοβιτς σε δύο πολύ έντονες και ωραίες χρονιές. Επανήλθα για έξι μήνες το 2011 με τον Μαρίνο Ουζουνίδη όταν είχα φύγει από ΠΑΟΚ.
Ήταν μία τεράστια ακαδημία ο Ηρακλής και πολύ μεγάλο σχολείο. Το εντυπωσιακό ήταν ότι η θητεία μου στην Α΄ ομάδα έμοιαζε με συνέχεια της Ακαδημίας, αφού για παράδειγμα είχα τον Βέλλιο στην ακαδημία και αργότερα τον πέτυχα στους μεγάλους.
Μετά ακολούθησε ο ΠΑΟΚ του Θόδωρου Ζαγοράκη το 2007 όπου έμεινα τρία χρόνια ως διευθυντής ακαδημίας. Το 2011 ξεκίνησε το πλάνο Σάντος στην εθνική ομάδα και ευχαριστώ δημόσια τον Λεωνίδα Βόκολο που με γνώρισε στον Τάκη Φύσσα. Ξεκίνησα ως προπονητής της Κ15 τον Δεκέμβριο του 2011 και έμεινα μέχρι το καλοκαίρι 2014 όταν έφυγε και ο Σάντος. Ακολούθησε ο Ολυμπιακός, όπου έμεινα 2,5 χρόνια, όπως και τώρα. Τα τρία απαγορεύονται, φαίνεται μαλώνουμε στα 2,5!

- Παντού μείνατε πολλά χρόνια εκτός από τον Παναθηναϊκό

Πραγματικά ήταν μόνο λίγοι μήνες το 2017. Δεν προέκυψε κάποιο οικονομικό θέμα. Δυσκολίες πολλές... Μια πολύ περίεργη περίοδος για τον όμιλο, τον πρόεδρο, όλους. Είχε φύγει μετά από πολλά χρόνια ο Γιάννης Σαμαράς και γρήγορα ένιωσα την πίεση ότι δεν θα μπορούσαμε να ανταποκριθούμε. Μετά, το 2018, βρέθηκα ξανά στην εθνική όπου με γνώριζαν από παλιά στην ΕΠΟ και με πρότεινε ο Ζήσης Βρύζας ενώ από τον Οκτώβριο του 2019 μέχρι τώρα ήμουν τεχνικός διευθυντής στον Ολυμπιακό.

- Από τη δική σας αξιολόγηση έχουν περάσει πολλοί από τους κορυφαίους Έλληνες ποδοσφαιριστές. Αν σας ρωτούσα ποιους ξεχωρίζετε Ξεκινάμε από τον Ηρακλή...

Ο Βέλλιος, ο Γιαννάκης ο Παπαδόπουλος και οι δύο τερματοφύλακες ο Γιαννιώτης και ο Γιώργος Αθανασιάδης. Μάλιστα ο Αθανασιάδης έπαιζε σέντερ φορ. Γύρω στα 11 ήλθε ο μπαμπάς του και μου λέει «ρε Θόδωρα, δεν τον βάζουμε τέρμα, γιατί δεν το ‘χει μέσα!»

- Πρώτη θητεία στον ΠΑΟΚ;

Πάρα πολλοί παίκτες. Ο Τέλης Καρασαλιδης 10 χρόνια στην Α Εθνική, ο Ευθύμης Κουλούρης, ο Σταφυλίδης, ο Πέλκας, ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης, ο Τζανδαρης, ο Κάτσε, ο Κίτσιου, ο Μελισσάς ήταν παιδιά που είτε τα βρήκαμε εκεί είτε τα φέραμε επί Ζαγοράκη γιατί δουλέψαμε φοβερά στο scouting. Όμως αυτό που ήθελα να πω είναι ότι υπάρχουν στελέχη τα οποία ήρθαν στον ΠΑΟΚ με εμένα και δουλεύουν ακόμα εκεί ενδεικτικά να σας αναφέρω τον Γιάννη Βλάχο και τον Γιάννη Αβραμίδη. Για μένα είναι μεγάλη χαρά να φτιάχνω και το staff. Όλα αυτά δείχνουν ότι ήμασταν στο σωστό δρόμο καταλαβαίναμε τι είναι ακαδημίες

Με την εθνική Νέων στη 2η θέση της Ευρώπης και στους «16» του κόσμου

- Στην πρώτη θητεία σας στην εθνική;

Είχα τη φουρνιά των 1998 με Ρέτσο, Νικολάου, Λημνιό, Παυλίδη και Νάτσο. Ταυτόχρονα όμως ήμουν και βοηθός στη Νέων, συνεργάτης του κ. Τσάνα στο ασημένιο μετάλλιο που πήρε η εθνική στην Εσθονία όταν χάσαμε στον τελικό από την Ισπανία. Ήταν μία ομάδα με παίκτες τον Μπακασέτα, τον Μπουχαλάκη, τον Σταφυλίδη, τον Πέλκα, τον Διούδη, τον Κατίδη, τον Μαρινάκη και τον Κουρμπέλη. Με τους ίδιους παίξαμε στο μουντιάλ Νέων το 2013 και φτάσαμε μέχρι στους «16».

«Δεν έβγαλα εγώ τον Τσιμίκα»

- Στην πρώτη σας θητεία στον Ολυμπιακό;

Τον Τσιμίκα βέβαια. Αλλά είναι ευκαιρία να πω ότι δεν τον έβγαλα εγώ. Άλλοι τον έφεραν, άλλοι τον προπόνησαν και εγώ έτυχε και ήμουν τεχνικός διευθυντής εκείνα τα δύο χρόνια. Σε μία θέση όπου έψαχνε ο Γρηγόρης Γεωργάτος με τον Γιώργο τον Αμανατίδη ως διευθυντή scouting σκάουτινγκ να βρούμε αριστερό μπακ, τον πήραν ως winger και εσωτερικό χαφ αρχικά γιατί είδαν τα στοιχεία του. Εγώ δούλεψα ως τεχνικός διευθυντής πάνω σε αυτό το παιδί όπως και σε όλα τα άλλα εκείνης της χρονιάς τον Σάλιακα, τον Καραχάλιο, το Βέργο, το Νικολάου.
Να πούμε λοιπόν ότι ο Τσιμίκας ως αριστερό μπακ είχε έξι γκολ 10 ασίστ, μόνο στο πρωτάθλημα. Γιατί εκείνη τη χρονιά είχαν και εκπληκτική παρουσία στο Youth league με προπονητή του Βασίλη Βούζα. Φυσικά πάντα μαζί με τον Γρηγόρη Γεωργάτο. Δεν ήταν μόνο ο «Τσίμι», ήταν και ο Πάνος Ρέτσος, ο Πραξιτέλης Βούρος, ο Θανάσης Ανδρούτσος ο Μάριος Βρουσάι, ο Λάτσι που τώρα είναι στην Αζαξιό. Θέλω να πω ότι η επιτυχία βγήκε μέσα από την ποιότητα των παικτών. Για παράδειγμα μετά ήρθε η φουρνιά του ΠΑΟΚ με τους 2000 και τα σάρωσε όλα και αυτός.

- Στον Παναθηναϊκό μέσα σε λίγους μήνες προλάβατε να ξεχωρίσετε κάποιον;

Εκεί βρήκαμε τη φουρνία του 2001, τους ξέραμε, τους είχα δει από τον Ολυμπιακό. Σίγουρα ο Σωτήρης (Αλεξανδρόπουλος) φαινόταν ότι πήγαινε προς την κορυφή, αλλά αυτός που μου είχε κάνει εντύπωση εκείνο το τρίμηνο και τον βοηθήσαμε να πάει και στην Εθνική ήταν ο Βαγιαννίδης. Έκανε το μπαμ και σωματικά και πνευματικά παρόλο που ήταν σε μία ομάδα που είχε τον Σερπέζη τον Μαυρουδή, τον σέντερ μπακ τον Σαντικάι, τον Αθανασακόπουλο, τον Καραγιάννη και τον Ζαγαριτη.

- Δεύτερη θητεία στην εθνική...

Ήμουν τυχερός γιατί έπεσα πάνω στους 2004 και για λίγο 2003 με Κωνσταντέλια, Κίτσο αυτά τα παιδιά. Με τους 2004 είχαμε πάει και σε τουρνουά με χρηματοδότηση της ΕΠΟ που δυστυχώς δεν επαναλήφθηκε και επόμενα χρόνια και λόγω Covid. Τότε στην Κροατία βγήκαμε τρίτοι σε τουρνουά που έπαιζε Αργεντινή, Μεξικό, Κορέα, Κίνα, Κροατία, Σερβία, Σλοβακία το επίπεδο ήταν πάρα πολύ υψηλό. Εκεί ξεχώρισαν παιδιά όπως ο Κούτσιας, ο Μπότης, ο Καλογερόπουλος, ο Τσίκος, ο Σμυρλής, ο Χρήστου, ο Πάνου, ο Τασιούρας. Είχαμε πάρει τον Πατήρα από την Ξάνθη, είχαμε πάρει άλλα παιδιά από τον Άρη και δείξαμε ότι μπορούσαμε να σταθούμε εξαιρετικά και σε αυτό το επίπεδο.

- Πάμε στα πιο πρόσφατα, από τις ακαδημίες του Ολυμπιακού ποιοι παρουσιάζουν προοπτική;

Υπάρχουν κάποια παιδιά που το τεχνικό τους επίπεδο είναι πολύ υψηλό και τους πιστεύω. Καράκουτης, Συρμής, Παπαδάκος, Λιάτσος είναι παιδιά που αυτή τη σεζόν πρέπει να δείξουν το κάτι παραπάνω γιατί οι συλλήψεις τους με την μπάλα είναι σημαντικές. Ιδίως γιατί φέτος λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών δεν έκαναν αυτό που θα μπορούσαν. Στις μικρότερες ηλικίες οι Αλαφάκης, Μουζακίτης ξεχώρισαν στην Κ17 και λόγω ηλικίας γιατί έπαιζαν με ένα χρόνο διαφορά.

«Μπορούσα να είχα μείνει στον Ολυμπιακό»

- Γιατί φύγατε από τον Ολυμπιακό;

Μου δόθηκαν δύο επιλογές: να μετακινηθώ στο τμήμα Scouting ή να συνεχίσουμε όπως είμαστε. Θα μπορούσα να συνεχίσω και να είμαι τεχνικός διευθυντής στην ακαδημία σε συνεργασία με τον κύριο Ανιγκό. Δεν το ήθελα. Η κουβέντα έγινε σε πολιτισμένο επίπεδο. Αυτοί οι οργανισμοί είναι πάρα πολύ μεγάλοι δεν καταστρέφονται από την απώλεια οποιουδήποτε. Για τον κύριο Μαρινάκη μόνο καλά λόγια έχω να πω, είναι ο άνθρωπος ο οποίος δύο φορές μου έδωσε την διεύθυνση της Ακαδημίας, ενώ και με την κυρία Σουλούκου είχα εξαιρετική συνεργασία. Άλλωστε πάντα η παρουσία μου σε αυτές τις ακαδημίες, του ΠΑΟΚ, του Ολυμπιακού, είχαν να κάνουν κυρίως με το χτίσιμο περιβάλλοντος εργασίας και όχι μονοκρατορίας.

- Γιατί το ελληνικό ποδόσφαιρο αρνείται να βάλει τις ακαδημίες σε πρώτο πλάνο;

Ένας Πόντιος παλιός παράγοντας στην Ακαδημία του ΠΑΟΚ, ο κ. Μιχαηλίδης, μου έλεγε «ό,τι δεν γίνεται με λεφτά, γίνεται με πολλά λεφτά». Εάν δεν επενδυθεί χρήμα δεν μπορείς να μιλάς ούτε για concept ούτε για project. Όλοι ξέρουμε ποιες ομάδες έχουν τη δυνατότητα να στηρίξουν οικονομικά ως budget τις ακαδημίες, Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Παναθηναϊκός και μετά είναι Ατρόμητος, Άρης, Αστέρας Τρίπολης, ΟΦΗ. Βλέπουμε τα τελευταία χρόνια και στα Γιάννενα γίνεται δουλειά, έχουν τον coach της Κ19 τον Αγγέλη ο όποιος έχει δουλέψει σωστά και η Ακαδημία πάει πάρα πολύ καλά. Βρήκανε, φαίνεται, τον τρόπο αλλά και πάλι δεν κάνουν υπερβάσεις. Από ΄κει και σε ομάδες που έχουν το μοντέλο όπως η Τρίπολη και ο Ατρόμητος, οι πρόεδροι έχουν τοποθετήσει ανθρώπους που το υποστηρίζουν αυτό το εγχείρημα, τον Κορακάκη, τον Αποστόλου, τον Νικολάου δεν θα το αφήσουν ποτέ στην άκρη. Όπως και ο Παναιτωλικός.
Δυστυχώς όμως υπάρχουν ομάδες όπως η ΑΕΛ, η Δόξα Δράμας, ο Πανσερραϊκός, η Καλαμάτα, η Παναχαϊκή που δεν λειτουργούν πια ως φυτώρια συνεχούς παραγωγής ταλέντων και δεν είναι στα ίδια group με τους υπόλοιπους στα Youth. Το ποδόσφαιρο μας δεν προάγεται όταν αυτές οι ομάδες δεν μετέχουν στην Κ15 ή στην Κ17.

- Ένα άλλο σημαντικό θέμα στις αναπτυξιακές ηλικίες είναι κατά πόσο προκρίνονται τα φυσικά προσόντα έναντι της ποιότητας στις επιλογές παιδιών

Στην ημερίδα που κάναμε πρόσφατα (2nd football 360 summit), μάλιστα ήσασταν κι εσείς (το gazzetta) υποστηρικτές, παρουσίασα μία διαφάνεια, όπου πολεμάνε δύο ελέφαντες και δύο αρκούδες. Το ερώτημα είναι quality ή quantity; Ποιότητα ή ποσότητα; Όπου και να κοιτάξεις στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει πουθενά ούτε μόνο ποιότητα ούτε μόνο ποσότητα. Χρειάζονται και τα δύο στην προπονητική διαδικασία. Είναι πολύ σημαντικό η σκληρή προπόνηση, η ταχύτητα σε όλες της τις εκφάνσεις να συνοδεύονται από ποιοτικές εκτελέσεις των αθλητών. Νομίζω ότι αν μιλούσαμε για σωματότυπο, αυτό αφορά κυρίως από την Κ17 και πάνω. Απλά στην Κ15 βλέπουμε θέματα διάπλασης ανάλογα με τις θέσεις, για παράδειγμα αν μιλάμε για στόπερ και για τερματοφύλακα. Αυτό που είναι το πιο σημαντικό, είναι οι προδιαγραφές της προσωπικότητας που δείχνει ένα ταλέντο. Αν έχει το mentality, το χαρακτήρα για να εξελιχθεί.

- Θεωρείτε ότι οι πιστοποιήσεις της UEFA είναι απαραίτητες;

Είμαι κάτοχος του UEFA Pro εδώ και 11 χρόνια, με βοήθησε και το πτυχίο ΤΕΦΑΑ και οι αναθεωρήσεις που κάναμε σε τακτά διαστήματα. Αλλά νομίζω ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα μία εξαιρετική φουρνιά κατόχων UEFA A, είτε στην Γ΄ εθνική είτε στα τμήματα υποδομών των ΠΑΕ οι οποίοι πρέπει να πριμοδοτηθούν και να βρουν το δρόμο τους. Πρέπει να βελτιωθεί το πρακτικό κομμάτι το οποίο ακούω ότι εξετάζουν ήδη στην ΕΠΟ, γιατί δεν αρκούν μόνο τα webinars, πολύ σημαντική είναι και η φυσική παρουσία και η αλληλεπίδραση. Στην τελευταία συνάντησή την αναθεωρητική που είχαμε για το UEFA Pro ακούσαμε τον Γιώργο Δώνη, τον Μαρίνο Ουζουνίδη και τον Αντώνη Λεμονάκη (σ.σ. βοηθός στη Φούλαμ) που εργάζονται στο εξωτερικό. Πρέπει να ενισχύσουμε την εξωστρέφεια και να βοηθήσουμε να πάνε περισσότεροι προπονητές και γυμναστές στο εξωτερικό. Αυτό θα μας βοηθήσει να ανεβάσουμε και το επίπεδο.

Ο προπονητής ως παιδαγωγός

- Πόσο παιδαγωγικός πρέπει να είναι ο ρόλος του προπονητή αναπτυξιακών ηλικιών;

Υπάρχουν τρεις διαφοροποιήσεις ως προς την παιδαγωγική προσέγγιση του προπονητή. Άλλο στις μικρές ηλικίες, άλλο στην προεφηβεία, άλλο στην εφηβεία. Μία κατηγοριοποίηση λοιπόν είναι κοντά στο επαγγελματικό, το Κ19, Κ17, μία είναι το Κ13, Κ15 (εκπαίδευση και εισαγωγή στο ποδόσφαιρο ενηλίκων) και ένα τρίτο, τελείως διαφορετικό πράγμα, είναι οι μικρές ηλικίες. Εκεί ο προπονητής πρέπει να ασχολείται με το παιδαγωγικό κομμάτι. Αυτές οι ηλικίες είναι καθαρά διδασκαλία, ευχαρίστηση, χωρίς όμως να αγνοούμε το τεχνικό και το τακτικό κομμάτι που πρέπει να διδάσκονται με το σωστό τρόπο. Οι προπονητές βιάζονται. Έχουμε καλούς προπονητές αλλά έχουμε και πάρα πολλούς βιαστικούς προπονητές, πάνε στις πίσω σελίδες του βιβλίου ενώ πρέπει να είναι στις μπροστινές. Καλύτερα να δηλώσουν από την αρχή ότι θέλουν να πάνε πιο πάνω ηλικιακά, παρά να ταλαιπωρούνται οι ίδιοι και να ταλαιπωρούν και τα παιδιά.

- Πώς την προσδιορίζετε αυτή τη «βιασύνη»;

Το τελευταίο διάστημα είδα σε 40 παιχνίδια ΕΠΣ Αθηνών αρκετές δουλεμένες ομάδες Κ14, Κ16, αλλά ο τρόπος που κοουτσάρουν οι προπονητές είναι ορισμένες φορές αποκρουστικός! Είδα παραδείγματα ανεκδιήγητων προπονητών, ακόμα και σε παραδοσιακή ακαδημία από την οποία μάλιστα είχαμε πάρει παιδιά ως Ολυμπιακός, έχουν πάρει κι άλλες ομάδες. Μια οργανωμένη ακαδημία, οι γονείς και τα παιδιά αγαπάνε τον προπονητή, ο οποίος είναι δουλευταράς. Αλλά ο τρόπος που κοουτσάρει είναι «Χ» μεγάλο και με bold γράμματα! Αντιπαιδαγωγικός, με τσιρίδες, φωνές, γαυγίσματα, εντελώς έξω από το πλαίσιο το παιδαγωγικό. Είναι πολύ σημαντικό το παιδαγωγικό κομμάτι και στην προπόνηση αλλά και στο κοουτσάρισμα. Δεν μπορείς να προπονείς ούτε με τρελή ένταση, ούτε με νιρβάνα.

«Στα ερασιτεχνικά βλέπω γονείς για τους οποίους ντρέπομαι»

- Γονείς. Σύμμαχοι ή αντίπαλοι των παιδιών τους και των ομάδων;

Κατ΄αρχάς να πούμε ότι είναι άλλο οι ΠΑΕ, άλλο τα ερασιτεχνικά. Στις ερασιτεχνικές υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Στις ΠΑΕ υπάρχει ασφάλεια, έχουμε προβλήματα, αλλά δεν τα μοιραζόμαστε. Τους τελευταίους μήνες έχω παρακολουθήσει πάρα πολλά ματς στα πρωταθλήματα Ενώσεων. Έγινα μάρτυρας καταστάσεων που είχα να ζήσω 20 χρόνια. Λυπάμαι, που παρότι έχουμε κάνει τόσες προσπάθειες και ημερίδες και σχολές προς τη σωστή κατεύθυνση, βλέπω γονείς για τους οποίους ντρέπομαι. Οι προπονητές στις ερασιτεχνικές ακαδημίες περνάνε πολύ δύσκολα, γιατί πολλά έχουν να κάνουν με τις συνδρομές. Αισθάνονται εύθραυστοι κι αυτό δεν τους βοηθάει να κάνουν αυτό που πρέπει. Αυτό που θα συμβούλευα τους γονείς είναι να αφήνουν τα παιδιά τους να περνάνε καλά με τον προπονητή. Αρκεί να καταλάβουν ότι από τις 100 αφορμές για τις οποίες μπορεί να διαμαρτυρηθεί κάποιος γονιός, τη μία ή τις δύο θα μπορούσε να έχει δίκιο.

- Ουσιαστικά δημιουργούν οι ίδιοι πρόβλημα στα παιδιά τους;

Βέβαια. Υπάρχουν επίσης γονείς που είναι πολύ ισχυροί παράγοντες, ήθελαν να προωθήσουν τα παιδιά τους και βλέπαμε και διαφορετική αντιμετώπιση από την πλευρά των προπονητών. Τέτοια παραδείγματα υπήρξαν και στο υψηλότερο επίπεδο, δεν είναι ανάγκη να αναφέρουμε ονόματα. Και επειδή είναι δύσκολο να πεις την αλήθεια σε έναν τόσο ισχυρό οικονομικό παράγοντα που βοηθάει και τον έχουμε ανάγκη, ολόκληρη η ακαδημία άγεται και φέρεται γύρω από αυτόν τον παράγοντα για 4-5 χρόνια και μετά πάπαλα! Όμως την ταλαιπωρία την τράβηξαν όλοι, και οι παίκτες και προπονητές ακόμα και ο ίδιος ο γονιός, επειδή δεν καταλάβαινε.

- Στις ΠΑΕ παίζει μεγάλο ρόλο ένας συνεργάσιμος γονιός;

Είναι αυτό που θέλουμε στις ακαδημίες των ΠΑΕ: γονείς όσο το δυνατόν πιο διακριτικοούς γίνεται. Θα σας φέρω ως παράδειγμα τον πατέρα του Κίτσου του Ολυμπιακού, τον οποίον δεν τον γνωρίζαμε και τον είδαμε για πρώτη φορά όταν ήρθε ο παίκτης να υπογράψει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο. Θέλουμε τους γονείς να είναι σαν τον πατέρα του Φώτη ή του Αλεξανδρόπουλου στον Παναθηναϊκό. Αυτά είναι τα διαμάντια που ψάχνουμε στις ακαδημίες, παιδιά και οικογένειες. Υπάρχουν κι άλλα πολλά παιδιά, έχω περάσει και από τις φουρνιές του ΠΑΟΚ με Κάτσε, Πέλκα, Σταφυλίδη, Κουλούρη, Κωνσταντινίδη που είναι στον Λεβαδειακό, πολύ ενδεικτικά παραδείγματα. Απλώς ανέφερα το Σωτήρη και τον Φώτη ως κάτι πιο φρέσκο. Όλα αυτά τα παιδιά χειριστήκαν από πολύ μικρά μόνοι τους την εξέλιξή τους κι αυτό δείχνει ότι πήραν τις σωστές βάσεις από τους γονείς.

- Διαφθορά στο χώρο των ακαδημιών. Πόσο έντονο είναι το φαινόμενο;

Νομίζω ότι όσο υπάρχουν καλοθελητές γονείς θα υπάρχουν και καλοθελητές ενδιάμεσοι από οποιοδήποτε πόστο. Είτε ως σκάουτ, είτε ως ατζέντηδες, είτε ως προπονητές για να πουλήσουν φούμαρα. Το υψηλό επίπεδο, είναι υψηλό επίπεδο και αυτό το καταλαβαίνεις. Σε όλη αυτή τη μάζα γονέων από πίσω που χάνει λεφτά σωρηδόν, δεν έχω κάποια συμβουλή να δώσω παρά μόνο να τους επαναλάβω να αφήσουν λίγο πιο ήρεμη την κατάσταση και να μην παρασύρονται. Πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι την απόφαση δεν την παίρνει ποτέ μόνο ένας άνθρωπος. Είτε μιλάμε για ΠΑΕ είτε μιλάμε για εθνική ομάδα όπως τώρα στην Εθνική είναι και ο Γεωργάτος, είναι και ο Κωνσταντινίδης, είναι και ο Φύσσας, είναι και ο προπονητής. Στον Ολυμπιακό συνέβαινε το ίδιο. Δεν αποφασίζει ένας, υπάρχει αξιολόγηση και αυτό το κομμάτι είναι πάρα πολύ σημαντικό.

- Η γνώμη σας για το χώρο των μάνατζερ και την επιρροή που ασκούν;

Είναι μια αναγκαία και απαραίτητη συνθήκη πλέον σε αυτό το παζλ. Η προσφορά τους κρίνεται τόσο από αυτά που παρέχουν στο παιδί, όσο και από τη συνεργασία τους με όλους τους υπόλοιπους που εμπλέκονται στην εξέλιξη των παιδιών. Όπως υπάρχουν καλοί και κακοί προπονητές, υπάρχουν καλοί και κακοί ατζέντηδες.

«Ακαδημίες σημαίνει υπομονή»

- Σας ακολουθεί η φήμη του «αντιδημοσιογραφικού». Γιατί δεν μοιράζεστε πιο συχνά όλον αυτόν τον πλούτο των πληροφοριών;

Δεν μου αρέσει να μιλάω πολύ γιατί καταρχάς στις ακαδημίες τα αποτελέσματα είναι ομαδικά. Υποδομή σημαίνει υπομονή άρα πρέπει να υπάρχουν χαμηλοί τόνοι, γιατί ούτως ή άλλως τα στελέχη που ξεχωρίζουν στην αναπτυξιακή ηλικία και θέλουν να κάνουν καριέρα πιο πάνω, φεύγουν, ανεβαίνουν. Αυτός που θέλει να είναι στο Youth παραμένει εκεί είκοσι χρόνια και δεν τον νοιάζει η διαφήμιση. Επίσης, ένας λόγος είναι ότι δεν αισθάνομαι ότι έχω στερηθεί τη δημοσιότητα, γιατί έχω ένα background με φίλους και νέα παιδιά που με γεμίζει. Είμαι μέσα στην εκπαίδευση έχω συγγραφική δραστηριότητα, έχουμε βγάλει βιβλία, κόμικς ποδοσφαίρου, dvd. Ακόμα και σήμερα στο site της ομοσπονδίας είναι αναρτημένος ο προπονητικός οδηγός όλων των εθνικών ομάδων. Εννοώ, ότι εκεί που είναι ο τομέας μου έχω δώσει την πληροφορία που πρέπει, έχω κάνει και τα βιβλία μου ιδιωτικά και τα βιβλία μου μέσα από την ομοσπονδία, κάναμε πράγματα που μπορεί να μην έτυχαν προβολής αλλά ήταν πράγματα ουσίας.

- Ποιο είναι το επόμενο βήμα του Θοδωρή Ελευθεριάδη;

Θέλω να συνεχίσω στο ίδιο υψηλό επίπεδο, στο Youth. Προσπαθώ κι εγώ όλα αυτά τα χρόνια να αλλάζω, να εκμοντερνίζομαι για να μπορώ να ανταποκρίνομαι και να παραμένω σε αυτό το επίπεδο. Αυτά τα 25 χρόνια άλλαξα σε πολλά πράγματα προπονητικές μεθόδους και διαδικασίες, αλλά παρέμεινε ίδια ακριβώς η παιδαγωγική προσέγγιση και η λογική της δια βίου μάθησης πάνω στα παιδιά. Από το 1995 μέχρι σήμερα δεκάδες εκπαιδευτικά projects, εναλλακτικές δραστηριότητες, other sports, έλεγχος σε σχολικές επιδόσεις, κοινωνική συνείδηση και άλλα πολλά συνοδεύουν τα προπονητικά προγράμματα των Ακαδημιών όπου εργάστηκα. Αυτό αποτυπώνεται στις προσωπικές σχέσεις που κρατώ με παιδιά από το 1995 ως σήμερα, διάσημους αλλά και ανώνυμους αθλητές μου. Θα προσπαθήσω, λοιπόν, να βρω αυτό που μου ταιριάζει, με ενδιαφέρει πολύ και το εξωτερικό. Χαίρομαι με παιδιά όπως ο Μπάμπης Ζελενίτσας, θεωρώ ότι έκανε πολύ καλή επιλογή (Κατάρ), χαίρομαι και με τον Νίκο Τοπολιάτη (Ινδία) που είναι νεότερος και πιστεύω ότι θα γυρίσει σύντομα εδώ. Είναι και οι δύο πολύ εργατικοί τα κατάφεραν και πήγαν στο εξωτερικό. Εμένα με ενδιαφέρουν αυτές οι αναδυόμενες αγορές, με ενδιαφέρει όμως και το πιο υψηλό επίπεδο, να δουλέψω στην Ευρώπη κάτι που πρέπει να αποτελεί φιλοδοξία και για τα πιο νέα παιδιά του χώρου των υποδομών. Γιατί όσο εμείς οι Έλληνες πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε σε αυτό, τόσο θα κατακλύζεται η αγορά από Πορτογάλους, Γάλλους, Ιταλούς, Ολλανδούς και Σέρβους.

- Σας ευχαριστώ κύριε Ελευθεριάδη

Κι εγώ σας ευχαριστώ. Ήταν πράγματι μια απολαυστική κουβέντα και νομίζω ότι είπαμε ενδιαφέροντα πράγματα.