Το ευρωπαϊκό όνειρο χτίζεται το καλοκαίρι

• Το μειονέκτημα και το πλεονέκτημα του Άρη

Ο καμπόσος Έλληνας εμπέδωσε ότι το Conference League δεν είναι παρακατιανή διοργάνωση αλλά ό,τι πλησιέστερο στη δυναμική της ομάδας του. Τρανή απόδειξη είναι όσα συνέβησαν πριν από περίπου έναν χρόνο, καθώς οι αποτυχίες προκάλεσαν ισχυρό κρότο και σε μεγάλο βαθμό επιβεβαίωσαν ότι η αγωνιστική δυναμική που εμείς φανταζόμαστε ότι έχουμε, δεν συνάδει με την πραγματικότητα. Όπως αποδείχθηκε ότι θα πρέπει να κοπιάσουμε αρκετά για την ανταπόκριση στο επίπεδο της διοργάνωσης κι ας θεωρούμε εαυτούς αριστοκράτες που απλά έχασαν (μέρος) του πλούτου τους. Οι άλλοι, ουδέποτε μας αντιμετώπισαν έτσι κι ας νομίζουμε άλλα.

Ένας έξυπνος άνθρωπος διδάσκεται από τα λάθη του και καθώς βλέπει τους άλλους να προοδεύουν αναρωτιέται τι δεν έκανε ο ίδιος καλά. Αν το κάνει και ο Άρης, τότε το φετινό ευρωπαϊκό ταξίδι του δεν θα έχει σύντομο τελειωμό. Βέβαια το ποδόσφαιρο ουδέποτε είχε τον χαρακτηρισμό του δίκαιου αθλήματος, ειδικά όταν πρόκειται για παιχνίδια… μιας χρήσης. Εσύ οφείλεις όμως να κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου προς απόδειξη της φιλοδοξίας σου. Μπορεί στο τέλος να μην τα καταφέρεις, πληρώνοντας το τίμημα των ελαττωμάτων σου. Μπορεί να πληρώσεις την επιπολαιότητά σου, όπως έγινε για παράδειγμα πριν από τρία χρόνια με τη Μόλντε. Είναι πιθανό όμως να μην προσπαθήσεις όσο πρέπει (ως οργανισμός) όπως έγινε με την Κόλος Κοβαλίβκα και την Αστανα. Γιατί αυτοί οι δύο αποκλεισμοί είχαν ως κοινό παρονομαστή το χαμηλό επίπεδο αφοσίωσης του club στον ευρωπαϊκό στόχο.

Αυτό ορίζεται αναλόγως της προετοιμασίας σου. Του βαθμού ενίσχυσής σου, της πληρότητας που έχεις σαν ομάδα από το πρώτο καλοκαιρινό ραντεβού για τον έναν μήνα των σκληρών προπονήσεων και φυσικά από τον τρόπο δουλειάς σου. Γιατί τα ευρωπαϊκά όνειρα χτίζονται το καλοκαίρι. Τότε δημιουργούνται οι προϋποθέσεις. Προφανώς αυτό κοστίζει στη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου αλλά φέτος δεν ισχύει. Το μαξιλαράκι των ομάδων που θα χρειαστεί να φορτσάρουν από μήνα Ιούλιο προσφέρεται στα μέσα του Νοέμβρη (όπου θα διεξαχθεί η τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου) με διάρκεια ενός μήνα. Διάστημα αρκετό για μια ταλαιπωρημένη ομάδα με τη δυνατότητα ξεκούρασης, ανάκτησης δυνάμεων και απόκτησης φρεσκάδας ενόψει της συνέχειας. Αυτός ο μήνας φοβίζει περισσότερο από κάθε άλλον τους προπονητές που φόρτσαραν το καλοκαίρι. Φέτος όμως έχουν πλεονέκτημα. Το ρίσκο φαίνεται ανώδυνο.

Το μειονέκτημα και το πλεονέκτημα του Άρη

Το σοβαρό μειονέκτημα του Άρη σχετίζεται με τις ανοιχτές δικαστικές υποθέσεις. Η άγνοια για τη διατήρηση του δικαιώματος πραγματοποίησης μεταγραφών προκαλεί ένα σωρό δυσλειτουργίες. Πώς θα καθίσεις στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης όταν αδυνατείς να εγγυηθείς για το αυτονόητο; Αυτό που συμβαίνει κάθε μεταγραφική περίοδο με το CAS παραπέμπει στο μαρτύριο της σταγόνας. Κι όποιος προσπάθησε να κάνει τον ξύπνιο προκαταβάλλοντας την απόφαση του Αθλητικού Δικαστηρίου της Λοζάνης εκτέθηκε στα μάτια του κόσμου. Είτε έβλεπε καταστροφές είτε δικαιώσεις. Υπάρχουν μόνο σενάρια αλλά αυτά δεν φτάνουν για μια ουσιαστική συζήτηση. Κι έτσι, μέχρι τις 10 Ιουνίου αναμένεται η απόφαση. Αν και πάλι δοθεί αναβολή τότε η υπόθεση θα πρέπει να μετατεθεί για πολύ αργότερα. Γιατί ένα όργανο του ποδοσφαίρου (έστω δικαστικό) δεν γίνεται να καταδικάσει το ίδιο το ποδόσφαιρο.

Το πλεονέκτημά του είναι ότι δεν ψάχνει τους… δέκα για να σχηματίσει την 11αδα που θα τον εκπροσωπήσει. Με εξαίρεση 1-2 θέσεις, οι υπόλοιποι γνωρίζουν ότι στις 15 Ιουλίου θα πρέπει να είναι στη Θεσσαλονίκη για εργομετρικές και ιατρικές εξετάσεις. Και στην περίπτωση πωλήσεων, ως οργανισμός είναι υποχρεωμένος να έχει την ίδια μέρα τον αντικαταστάτη του. Συνεπώς, στο σενάριο διατήρησης της κανονικότητας, ο Άρης θα πρέπει να πάει «γεμάτος» στο βασικό στάδιο της προετοιμασίας. Χωρίς «ναι μεν αλλά» και μεταγραφικές σαπουνόπερες. Οφείλει να έχει ποιοτική και ποσοτική επάρκεια. Προς απόδειξη ότι διδάχθηκε από τα λάθη του αλλά και της ευρωπαϊκής φιλοδοξίας του.

Γιατί, αν ένας τίτλος είναι αυτό που πραγματικά λείπει από την ομάδα, μια σπουδαία ευρωπαϊκή πορεία είναι το δεύτερο. Σε ουσία, δεν έχει μείνει κάτι άλλο να αποδείξει καθώς είναι σε ισότιμο μέλος των ομάδων που θεωρούνται εκ των διεκδικητών του Πρωταθλήματος τερματίζοντας είτε πάνω από αυτές είτε σε απόσταση 1-2 βαθμών. Κι όταν κάτι συμβαίνει διαδοχικές χρονιές, αυτομάτως αποσύρεται το στοιχείο της σύμπτωσης. Η τελευταία φορά που η ευρωπαϊκή πορεία εξελίχθηκε σε απόλαυση ήταν προ 11 ετών, εκείνον τον Φλεβάρη στο Μάντσεστερ.

Και η ευρωπαϊκή διάκριση είναι απαραίτητη για μια ομάδα που θέλει να προοδεύει. Χτίζει φήμη, φέρνει αναγνώριση, ανεβάζει επίπεδο στην ευρωπαϊκή αγορά αλλά επειδή μιλάμε για αθλητικές ανώνυμες εταιρίες είναι απαραίτητη και για οικονομικούς λόγους. Στην τελευταία τριετία ο Άρης προχωρά σε επενδύσεις οι οποίες δεν οδηγούν σε απόσβεση. Οι μερικές εκατοντάδες χιλιάδων ευρώ που εισέπραξε στο ίδιο διάστημα ζήτημα να αντιστοιχούν στο 1/20 των χρημάτων που επενδύθηκαν. Καμία κατάσταση δεν είναι κανονική όταν υπάρχει τόσο μεγάλη απόκλιση μεταξύ των αγωνιστικών εσόδων με τα έξοδα. Πολλώ δε μάλλον αυτή την εποχή όπου η αγορά συνεχίζεται να ταλανίζεται και οι τσέπες των φιλάθλων αδειάζουν πολύ εύκολα λόγω της ακρίβειας. Τα έσοδα από τη συμμετοχή σε ευρωπαϊκή διοργάνωση πρέπει να είναι στόχος, όσο κυνικό κι αν φαίνεται. Φανταστείτε επίσης την αξία που θα έπαιρναν συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές του Άρη αν είχαν τη δυνατότητα εμφάνισης στο Conference League.

Επιστρέφοντας στο σήμερα, ο δρόμος προς τους ομίλους της διοργάνωσης θα ήταν πιο βατός για τον Άρη αν στην περασμένη τριετία κατέγραφε μια καλή ευρωπαϊκή χρονιά. Δεν το έκανε κι έτσι βλέπει μπροστά του δύσβατο μονοπάτι καθώς θα μπει στις κληρώσεις με τους βαθμούς της χώρας. Αυτό σημαίνει ότι στον δεύτερο γύρο θα μπει ως φαβορί κι αν τα καταφέρει, θα επιστρέψει στη λίστα των αουτσάιντερ. Πάντα τον «βόλευε» περισσότερο αυτός ο τίτλος. Μακάρι να το αποδείξει και φέτος…