Οι φετινοί τελικοί των Κυπέλλων Ευρώπης κι ο Ολυμπιακός…

ι μας έδειξε ο χθεσινός τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ, σε συνδυασμό με τους τελικούς του Γιουρόπα Λιγκ και του Κόνφερενς Λιγκ;

Τα αποτελέσματα μιλάνε μόνα τους: Ρεάλ-Λίβερπουλ 1-0, Άιντραχτ-Ρέιντζερς 1-1, Ρόμα-Φέγενορντ 1-0. Η άμυνα έδωσε τα τρία Κύπελλα. Τα δύο τα πήραν οι ομάδες που κράτησαν πίσω το μηδέν και το άλλο το πήρε η ομάδα που έφαγε ένα γκολ, αλλά ισοφάρισε και πήγε το ματς στα πέναλτι.

Σε τέτοια μεγάλα παιχνίδια, το μηδέν πίσω είναι όλη η δουλειά. Έτσι, άλλωστε, πήρε κι ο Παναθηναϊκός το Κύπελλο, με το 1-0 επί του ΠΑΟΚ…

Κι επειδή όλα ως γνωστόν περιστρέφονται γύρω από τον Ολυμπιακό (οκ, στο blog μου…), να θυμηθούμε τα νούμερα του Ολυμπιακού στο αμυντικό κομμάτι σε αυτά τα τρία πρωταθλήματα που πήρε στη σειρά…

• 2019-20 παθητικό 16 γκολ
• 2020-21 παθητικό 19 γκολ
• 2021-22 παθητικό 26 γκολ

Κάθε σεζόν λοιπόν ο Ολυμπιακός δέχεται και πιο πολλά γκολ. Κι αν μεν πέρυσι δέχθηκε τρία παραπάνω, που δεν είναι και μεγάλο νούμερο, φέτος δέχθηκε εφτά παραπάνω σε σχέση με πέρυσι, όπερ σημαίνει ότι το παθητικό συγκριτικά με πρόπερσι ήταν +10 γκολ.

Άραγε, αυτές οι διαφορές έχουν να κάνουν με τα πρόσωπα;

Το 2020 ο Ολυμπιακός πήρε το πρωτάθλημα με την καλύτερη άμυνα (16 γκολ παθητικό) έχοντας βασική τετράδα τους Σα (33 συμμετοχές σε επίπεδο αρχικής ενδεκάδας), Ομάρ (27), Σεμέδο (27), Μπα (22), Τσιμίκα (27) και κόφτη τον Γκιγέρμε (27). Με εναλλακτική του Μπα τον Σισέ (10 συμμετοχές).

Το 2021 ο Ολυμπιακός πήρε το πρωτάθλημα με λίγο χειρότερη άμυνα (19 γκολ παθητικό) παρότι δεν είχε σταθερή αμυντική γραμμή: Σα (29 συμμετοχές), Ραφίνια-Ανδρούτσος (από 13), Σεμέδο (29), Μπα (18), Χολέμπας (20)-Ρέαμπτσιουκ (17) και κόφτη τον Εμβιλά (28). Πίσω από τον Μπα ήταν ο Παπασταθόπουλος (11) που είχε έρθει Γενάρη κι ο Σισέ (9) που είχε φύγει Γενάρη. Ο δε Λαλά είχε μόνο 4 συμμετοχές.

Το 2022 ο Ολυμπιακός πήρε το πρωτάθλημα με τη χειρότερη άμυνα της τριετίας (26 γκολ παθητικό) έχοντας βασική τετράδα τους Βατσλίκ (32), Λαλά (24), Παπασταθόπουλο (25), Σισέ (22), Ρέαμτσιουκ (32) και κόφτη τον Εμβιλά (27). Εναλλακτικές στο κέντρο της άμυνας οι Μπα (14), Μανωλάς (8).

Μπορούμε επιπλέον να προσέξουμε ότι φέτος ο Ολυμπιακός δέχθηκε 10 γκολ περισσότερα από πρόπερσι, παρότι είχε μία αρκετά μόνιμη αμυντική πεντάδα, σε αντίθεση π.χ. με πέρυσι οπότε τα δύο μπακ κι ο ένας εναλλάσσονταν-κι ενώ υποτίθεται ότι όταν παίζουν οι ίδιοι στην άμυνα, αυτό είναι το καλύτερο. Στα…χαρτιά ο Ολυμπιακός θα έπρεπε φέτος να είχε πάει καλύτερα αμυντικά σε σχέση με πέρυσι, καθώς πέρυσι είχαν υπογράψει στα μισά της σεζόν οι Παπασταθόπουλος, Λαλά, Ρέαμπτσιουκ, που τουλάχιστον στη θεωρία θα έπρεπε να είναι καλύτεροι φέτος-και ήταν καλύτεροι, αλλά η ομάδα δέχθηκε εφτά γκολ πιο πολλά σε σύγκριση με πέρυσι.

Με μία ματιά θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ο Ολυμπιακός ζημιώθηκε από την αποχώρηση κυρίως των Σα και Σεμέδο, αλλά και των Ομάρ, Τσιμίκα, και σε δεύτερο πλάνο ακόμη και του Γκιγέρμε. Ότι δηλαδή αυτοί έφυγαν και δεν αντικαταστάθηκαν επαρκώς. Είναι άραγε αυτό; Σίγουρα είναι και αυτό, τουλάχιστον ως ένα βαθμό.

Πάνω απ΄όλα, όμως, νομίζω ότι είναι πάντοτε η ομάδα: ο Ολυμπιακός το 2020 ήταν αρκετά καλύτερος από τον Ολυμπιακό του 2021. Κι ο Ολυμπιακός του 2021 ήταν σαφώς καλύτερος από τον Ολυμπιακό του 2022…Αποτυπώνεται κι από τη γενική βαθμολογία: το 2020 είχε 91 βαθμούς, το 2021 είχε 90 βαθμούς και το 2022 είχε 83 βαθμούς. Οι διαφορές αποτυπώνονται, ως ένα βαθμό, και στο ενεργητικό των γκολ, στο σκοράρισμα. Ο Ολυμπιακός το 2020 έβαλε 74 γκολ, το 2021 έβαλε 82 γκολ και το 2022 έβαλε μόνο 62 γκολ…

Κυρίως λοιπόν θα πρέπει να δούμε το μεγάλο κάδρο, πώς πάει όλη η ομάδα και στη συνέχεια να αναλύσουμε και τις επιμέρους εικόνες, τις ατομικές αποδόσεις. Γενικά μία σωστή μελέτη πρέπει να εξετάζει διάφορες παραμέτρους. Για παράδειγμα, αν η ομάδα χαλαρώνει προς το τέλος, έχοντας εξασφαλίσει τον τίτλο και τότε είναι που τρώει τα παραπάνω γκολ.

Πρόπερσι, είχε παθητικό 10 γκολ στην 28^η αγωνιστική (μέσο όρο 0,357 γκολ ανά ματς) οπότε και κλείδωσε τον τίτλο (στο +12 από τον ΠΑΟΚ). Στις 8 τελευταίες έφαγε έξι γκολ (μ.ο. 0,75 γκολ ανά ματς).

Πέρυσι, είχε παθητικό 8 γκολ στην 21^η αγωνιστική (μ.ο. 0,380 γκολ ανά ματς) οπότε και κλείδωσε τον τίτλο (στο +15 από τον Άρη). Στις 15 τελευταίες αγωνιστικές έφαγε 11 γκολ (μ.ο. 0,733 γκολ ανά ματς).

Φέτος, είχε παθητικό 12 γκολ στην 25^η αγωνιστική (μ.ο. 0,48 γκολ ανά ματς) οπότε και κλείδωσε τον τίτλο (στο +15 από τον ΠΑΟΚ). Στις 11 τελευταίες αγωνιστικές έφαγε 14 γκολ (μ.ο. 1.272 γκολ ανά ματς).

Είναι φανερό ότι ο Ολυμπιακός κάθε χρόνο, από την στιγμή που κλειδώνει το πρωτάθλημα, σε συνδυασμό και με τη μεγαλύτερη δυσκολία των αγώνων πλέι οφς, που σχεδόν όλα είναι ντέρμπι, αρχίζει και χαλαρώνει και δέχεται στο τέλος πολύ περισσότερα γκολ, σχεδόν τα διπλάσια η, και λίγο παραπάνω (πέρυσι και πρόπερσι). Μόνο που φέτος, όπου ούτως η, άλλως το παθητικό ήταν μεγαλύτερο και στη διάρκεια του πρωταθλήματος, το διπλάσιο κόντεψε να γίνει τριπλάσιο προς το τέλος, ένδειξη ακόμη μεγαλύτερης χαλάρωσης και ίσως κι αδυναμίας.

Σε όλα αυτά το μόνο δεδομένο είναι ο προπονητής, κοινός και στις τρεις σεζόν, ο Πέδρο Μαρτίνς. Αυτός που πρέπει να τα βάλει πάλι στην τάξη.

Να θυμίσω, για να τελειώσω από εκεί που άρχισα, ότι ο Ολυμπιακός έχασε πέρυσι στον τελικό του Κυπέλλου από τον ΠΑΟΚ εξαιτίας της αδυναμίας του πίσω, δεχόμενος δύο γκολ.

Άσχετο: Αυτή την στιγμή, η πιο ζεστά ενδιαφερόμενη για τον Ονιεκούρου είναι η Άδανασπορ. Κι όχι για αγορά, αλλά για δανεισμό. Και μην το υποτιμάτε το θέμα Ονιεκούρου, γιατί είναι πολύ σημαντικό-4,5 εκ. Ευρώ είναι αυτά…