Τελικά τι…ψάρια έπιασαν φέτος ο Ολυμπιακός και οι άλλοι «4» μεγάλοι;

Τελείωσε λοιπόν η σεζόν χθες στο ελληνικό ποδόσφαιρο με τον τελικό του Κυπέλλου.

Με τον Παναθηναϊκό να παίρνει την κούπα, χωρίς να κάνει μία καθαρή ευκαιρία για γκολ! Ήταν αρκετό ένα πέναλτι σε μία από τις πιο αμφισβητούμενες φάσεις που έχουμε δει σε τελικό Κυπέλλου Ελλάδας, για να νικήσει ο ΠΑΟ, αφού ο ΠΑΟΚ έχασε και τις τέσσερις-πέντε φάσεις που έκανε για γκολ, αφού όμως πρώτα πέταξε στα σκουπίδια ολόκληρο το α΄ ημίχρονο. Και με πιο επικίνδυνο παίκτη του στο β΄ημίχρονο, μία ρεζέρβα, τον Σβαμπ.

Ήταν μία μεγάλη ειρωνεία για τον ΠΑΟΚ να χάσει από ένα πέναλτι το Κύπελλο, διοργάνωση-σπεσιαλιτέ του εδώ και κάποια χρόνια. Από ένα πέναλτι, την στιγμή που φέτος στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος κέρδισε ρεκόρ πέναλτι (με ένα από τα οποία είχε κερδίσει μέσα στη Λεωφόρο στα τελευταία λεπτά), πέρυσι στον τελικό του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό προηγήθηκε με πέναλτι κλπ, κλπ. Για να είμαι ειλικρινής, όταν ορίστηκε ο Λαόθ περίμενα ότι ο ΠΑΟΚ θα είχε μία καλή διαιτησία, λόγω της απίστευτα καλής παράδοσης του με Ισπανούς διαιτητές, αλλά διαψεύστηκα.

Αναφορικά τώρα με τη διοργάνωση του τελικού, τα επεισόδια, τις διακοπές κι όλα τα υπόλοιπα γνωστά, μπορώ να πω δύο πράγματα. Ένα ότι πλέον δημιουργείται…σερί φοβερών επεισοδίων στους τελικούς (ΑΕΚ-ΠΑΟΚ στο Βόλο, ΠΑΟΚ-ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ και τώρα ΠΑΟ-ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ) και δεύτερον ότι είμαστε πολύ τυχεροί ως ελληνικό ποδόσφαιρο που αυτή η τεράστια πέτρα δεν βρήκε το κεφάλι του Αϊτόρ η, του Πέρεθ-και δεν ήθελε καθόλου πολύ.

Βεβαίως, δεν ήταν ωραίο, ούτε…έξυπνο, αυτό που έκανε ο Αϊτόρ, μπορούσε να πάει να πανηγυρίσει μπροστά σε 40.000 Παναθηναϊκούς κι όχι μπροστά στους ΠΑΟΚτζήδες-εγώ θυμάμαι είχα κάνει κριτική στον Ελ Αραμπί, που μετά το γκολ του Γιάννινα είχε πάει και είχε κάνει, πανηγυρίζοντας, τον κλασικό «πυροβολισμό του» ενώπιον της εξέδρας των οπαδών του ΠΑΣ. Έτερον εκάτερον, όμως, δεν μπορεί να φεύγουν πέτρες από την εξέδρα για κεφάλια παικτών…

Τέλος πάντων, αν θέλουμε να κάνουμε μία σούμα της φετινής σεζόν για τους μεγάλους του ποδοσφαίρου μας…

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ δεν έκανε καμία υπέρβαση. Υποχρέωση του Μαρτίνς (τέταρτη χρονιά στον πάγκο του) και των παικτών του ήταν να πάρουν το πρωτάθλημα έχοντας μπάτζετ πολύ μεγαλύτερο από κάθε άλλης ομάδας-αν το έχαναν η αποτυχία θα ήταν τεράστια. Το πήραν καθαρά, δίκαια, με μεγάλη διαφορά, αλλά χωρίς στιλ-έχοντας ίδια καλύτερη άμυνα με του ΠΑΟ και δύο γκολ λιγότερα από τον Άρη, και καλύτερη επίθεση με μόνο τέσσερα γκολ περισσότερα από τον ΠΑΟΚ κι έξι από την ΑΕΚ σε σύνολο 36 αγωνιστικών. Απέτυχε να βάλει κερασάκι στην τούρτα μέσω ενός νταμπλ, αφού στο Κύπελλο αποκλείστηκε από τον ΠΑΟΚ από ένα γκολ στο 108’ της παράτασης μέσα στο Καραϊσκάκη, ενώ στην Ευρώπη για πρώτη φορά μετά από τρία διαδοχικά χρόνια τεράστιων προκρίσεων απέτυχε να κάνει μία υπέρβαση, αφού δεν έφτασε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και αποκλείστηκε από την Άιντραχτ και την Αταλάντα στο Γιουρόπα Λιγκ, αφήνοντας γλυκιά γεύση μόνο από τον θρίαμβο του στην Πόλη (3-0) και τη νίκη 1-0 στο 90’ και στον Πειραιά επί της Φενέρμπαχτσε.

Ο ΠΑΟΚ μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 2019 τερμάτισε για τρίτη σερί σεζόν στη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα, και πάλι σε μεγάλη απόσταση από την κορυφή, παρά την επιστροφή του Λουτσέσκου το περασμένο καλοκαίρι-ουσιαστικά ποτέ δεν διεκδίκησε τον τίτλο. Στο Κύπελλο, έχοντας αποκλείσει ΑΕΚ και Ολυμπιακό, θα έκανε τη διαφορά αν κέρδιζε τον ΠΑΟ, που μπορούσε να τον κερδίσει, και θα είχε να λέει ότι το πήρε βγάζοντας έξω όλους τους άλλους μεγάλους. Όμως, όπως απέκλεισε την ΑΕΚ με γκολ μετά το 93’ και τον Ολυμπιακό με γκολ στο 108’, έτσι στο τέλος του χθεσινού παιχνιδιού του γύρισε η τύχη την πλάτη-ίσως γιατί πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να τα κάνεις όλα οριακά. Στην Ευρώπη ήταν η παρηγοριά του, φτάνοντας στα προημιτελικά του νεοσύστατου Κόνφερενς Λιγκ, βοηθούμενος κι από τη δυναμικότητα των αντιπάλων (απέκλεισε ουσιαστικά Σλόβαν, Μίντιλαντ και Γκεντ). Όταν βρέθηκε σε δυνατό, τη Μαρσέιγ, το πάλεψε πολύ, όμως δεν εκμεταλλεύθηκε τις υπέρ του συγκυρίες (φοβερές ελλείψεις της Ολιμπίκ) κι αποκλείστηκε.

Ο ΑΡΗΣ εδώ και μία τετραετία, επιστρέφοντας στην Α΄ Εθνική, είναι άξια σε υψηλό επίπεδο στο ελληνικό πρωτάθλημα. Μετά από δυο σεζόν στην 5^η θέση, πέρυσι και φέτος τερμάτισε στην τρίτη, κερδίζοντας κάθε σεζόν ευρωπαϊκό εισιτήριο. Άλλαξε προπονητή μετά τα μισά της σεζόν, φέρνοντας τον Μπούργκος αντί του Μάντζιου, κίνηση που τον δικαίωσε με το ευρωπαίκό εισιτήριο έστω κι αν ήρθε την προτελευταία αγωνιστική με την ονειρική ανατροπή στο 3-2 επί της ΑΕΚ. Όταν έφυγε ο Έλληνας τεχνικός η ομάδα ήταν στην έκτη θέση, έστω ένα πόντο πίσω από ΠΑΟ και ΠΑΣ και τρεις πίσω από την ΑΕΚ, ενώ είχε ήδη αποκλειστεί στο Κύπελλο από τη Λαμία. Μεγαδόση πρεστίζ το αήττητο και στα τέσσερα τοπικά ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, με μηδέν παθητικό! Απογοήτευση και στην Ευρώπη, με τον αποκλεισμό του στον α΄ προκριματικό του Κόνφερενς Λιγκ από την Αστάνα με ένα γκολ στο 120’ στο Χαριλάου. Κι είχε προηγηθεί πέρυσι ο αποκλεισμός στα προκριματικά του Γιουρόπα Λιγκ από την άσημη ουκρανική Κόλος, με ήττα μέσα στη Θεσσαλονίκη. Σιγά σιγά ο Άρης μεγαλώνει πάλι, αλλά πρέπει να κάνει αυτό το καλοκαίρι ένα βήμα πιο σοβαρό στο Κόνφερενς Λιγκ.

Ο ΠΑΟ μπορεί να λέει ότι φέτος ήταν η σεζόν του μετά από πολλά χρόνια απογοήτευσης. Στο πρωτάθλημα τερμάτισε τέταρτος, κερδίζοντας το ευρωπαϊκό διαβατήριο πριν καν τον χθεσινό τελικό. Και πήρε και το Κύπελλο για πρώτη φορά μετά από μια οκταετία, εξαντλώντας την ικανότητα του αμυντικά και τη ρέντα του στη διοργάνωση-οι κληρώσεις που είχε ήταν με Ατρόμητο, Βόλο, Καρδίτσα, Λαμία! Όπως γίνεται συνήθως δικαιώθηκε που κράτησε ένα προπονητή ολόκληρη τη σεζόν, παρότι μεσούσης της περιόδου τα αποτελέσματα δεν ήταν τα καλύτερα για τον Γιοβάνοβιτς, που προς το τέλος έδεσε απίστευτα την άμυνα του και κράτησε το μηδέν σε 11 από τα 15 τελευταία παιχνίδια της χρονιάς! Με παράσημο ξεχωριστό οι δύο νίκες και οι δύο ισοπαλίες με τον Ολυμπιακό! Πρέπει να ληφθεί υπόψιν, ασφαλώς, ότι ο ΠΑΟ δεν είχε ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, άρα είχε κάθε εβδομάδα να προετοιμάζει μόνο το παιχνίδι της Κυριακής για το πρωτάθλημα. Και με τις κληρώσεις-λουκούμι και στο Κύπελλο δεν βρέθηκε ποτέ σε μεγάλη πίεση από πλευράς προγράμματος, σε πλήρη αντίθεση με Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ.

Η ΑΕΚ ήταν η μοναδική χαμένη της σεζόν, καθώς, χρονικά, αποκλείστηκε με το καλημέρα στην Ευρώπη από μία άγνωστη ομάδα (Βελέζ Βοσνίας), βγήκε έξω κι από το Κύπελλο ενώ κέρδιζε μέχρι το 93’ τον ΠΑΟΚ μέσα στο ΟΑΚΑ και στο τέλος έχασε και το διαβατήριο για την Ευρώπη με την ήττα της στο Χαριλάου παρότι κέρδιζε έως το 78’ 2-0 τον Άρη…Έκπληξη η φετινή εικόνα της; Όχι, αν θυμηθούμε ότι πρόπερσι ήταν τρίτη στο πρωτάθλημα, πέρυσι τέταρτη και φέτος πέμπτη, άρα κάθε χρόνο είναι σταθερά και χειρότερα. 100% δεν την βοήθησαν οι συνεχείς αλλαγές προπονητών (Μιλόγεβιτς, Γιαννίκης, Οφρυδόπουλος) και η ανισορροπία του ρόστερ της, με καλούς επιθετικούς, μέτριους μέσους και ακόμη πιο λίγους αμυντικούς. Γο μόνο καλό είναι ότι ίσως ξεκινάει στην αφετηρία της επόμενης σεζόν, ξέροντας ότι είναι απίθανο να πάει πιο κάτω, αφού έπιασε πάτο. Και μπορεί να ονειρεύεται μία επανεκκίνηση, έστω χωρίς ασφαλή πρόβλεψη για την επιτυχία της. Θα ήταν ένα βήμα αν της «έβγαινε» το στοίχημα με τον Αλμέιδα, που προπονητικά παίρνει το βάπτισμα του πυρός στην Ευρώπη.

Εν κατακλείδι, βλέπουμε ότι στο τέλος όλοι κάτι πήραν από τη φετινή σεζόν! Ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα, ο ΠΑΟ το Κύπελλο, ο ΠΑΟΚ κάποιες προκρίσεις στην Ευρώπη και τις θέσεις Νο 2 και στο πρωτάθλημα και στο Κύπελλο, ο Άρης ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο κι η ΑΕΚ, ακόμη ακόμη, μία ελπίδα με την είσοδο της στο καινούργιο της γήπεδο, με νέο προπονητή κι αλλαγές στο ρόστερ…

Άσχετο: με αφορμή το χθεσινό πέναλτι στον τελικό, ας μάθουμε ότι ο Κλάτενμπεργκ ήταν κάθετος στην τελευταία σύναξη των διαιτητών ότι υπήρξε πέναλτι υπέρ του Ολυμπιακού στο 3-2 επί του ΠΑΣ, στο χέρι του Εραμούσπε. Να θυμίσω ότι ήταν φάση γύρω στο 60^ο λεπτό, ο ολυμπιακός μπορούσε να κάνει εκεί το 3-1 και να μην υπήρχε το θρίλερ με το γκολ στο 97.12. Προφανέστατα δεν είναι τυχαίο ότι η διαιτητική ομάδα εκείνου του αγώνα δεν ξαναπήρε ορισμό. Μιλάμε για Καραντώνη, Γκορτσίλα, Δημητριάδη Ι., Καραγκιζόπουλο, Κουρομπίλια.