Η ενθαρρυντική επιθετική λειτουργία της ΑΕΚ χωρίς τον Αραούχο

Αντλώντας στοιχεία από το Wyscout o Βασίλης Σαμπράκος αναλύει την απόδοση της ΑΕΚ στην επιθετική ανάπτυξη κατά τη διάρκεια του α’ ημιχρόνου του ματς με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα.

Για μια ομάδα ποδοσφαιριστών που δουλεύει στην ίδια σεζόν με τρία διαφορετικά προπονητικά επιτελεία δεν είναι καθόλου απλό να εμφανίσει ρουτίνες στο παιχνίδι της κατά την ανάπτυξη των επιθέσεών της. Όταν αλλάζει ο προπονητής, αλλάζουν τα συστήματα, αλλάζει η τοποθέτηση των ποδοσφαιριστών σε όλες τις φάσεις παιχνιδιού, αλλάζουν οι ρόλοι διότι αλλάζουν οι εντολές, αλλάζει η ιδέα για το “τι κάνουμε όταν έχουμε την μπάλα” και το “τι κάνουμε για να ξαναπάρουμε την μπάλα”. Και όταν υπάρχουν αλλαγές, απαιτείται χρόνος για την κατανόηση, την εμπέδωσή τους, την υλοποίησή τους και τελικά την παγιοποίησή τους.

Όταν ακούει κανείς ότι μια ομάδα χάνει τον κεντρικό επιθετικό της από μια σειρά αγώνων, κατά την πρώτη επεξεργασία της πληροφορίας σκέφτεται ότι η ομάδα χάνει τα δικά του γκολ. Στην δεύτερη σκέψη όμως, όταν αναλογίζεσαι ότι ο κεντρικός επιθετικός είναι αυτός πάνω στον οποίο χτίζει μια ομάδα τις επιθέσεις της, αντιλαμβάνεσαι ότι όταν μια ομάδα χάνει τον κεντρικό επιθετικό μπαίνει αναγκαστικά στην διαδικασία να αλλάξει τον τρόπο που αναπτύσσει τις επιθέσεις της προκειμένου να επενδύσει στα ατομικά στοιχεία του αντικαταστάτη του. Εκτός και αν έχει δύο σέντερ φορ με τα ίδια χαρακτηριστικά.

Με όλα αυτά στο μυαλό, η εικόνα της επιθετικής λειτουργίας της ΑΕΚ κατά το πρώτο ημίχρονο του αγώνα της απέναντι στον ΠΑΟΚ στην Τούμπα ήταν ενθαρρυντική. Απόντως του Αραούχο, με τον Αμραμπατ στον ρόλο του κεντρικού επιθετικού, η ΑΕΚ, που έχει πρόσφατα αλλάξει σχηματισμό, έκανε 9 οργανωμένες επιθέσεις και κατάφερε να ολοκληρώσει τις 4, πιάνοντας ένα ποσοστό ολοκλήρωσης των επιθέσεων (44,4%) που είναι σχεδόν διπλάσιο του μέσου όρου της (25,6%). Πώς το κατάφερε αυτό η ΑΕΚ, αν αφήσεις στην άκρη την αμυντική λειτουργία του ΠΑΟΚ στο πρώτο ημίχρονο και εστιάσεις μόνο στις τακτικές ενέργειες της ΑΕΚ; Το πέτυχε επειδή οι ποδοσφαιριστές της κράτησαν πολύ καλές αποστάσεις, κινήθηκαν ομαδικά και όχι μεμονωμένα, είχαν καλή ενδοεπικοινωνία και καλή συνεργασία, συγχρονίστηκαν και γι’ αυτό κατάφεραν να επιτεθούν με πολλούς ποδοσφαιριστές και να προβληματίσουν την αντίπαλη άμυνα. Στις τακτικές ενέργειες που εκτελούσαν, με ή χωρίς την μπάλα, οι ποδοσφαιριστές έδιναν την εντύπωση ότι είχαν εμπεδώσει το τι πρέπει να κάνουν.

Αυτό το κομμάτι παιχνιδιού, σε αντίθεση με το β’ ημίχρονο, είναι μια βάση για να στηρίξουν πάνω του ο Σωκράτης Οφρυδόπουλος και ο Ηλίας Κυριακίδης τις προσδοκίες για να πετύχουν τον στόχο της εξασφάλισης ενός ευρωπαϊκού εισιτηρίου. Στο β’ ημίχρονο είτε επειδή αμύνθηκε λίγο χαμηλότερα στο τερέν, είτε επειδή πιέστηκε λίγο περισσότερο από τον ΠΑΟΚ, είτε επειδή κουράστηκε, η ΑΕΚ είδε τις αποστάσεις μεταξύ των ποδοσφαιριστών της να μεγαλώνουν και τις οργανωμένες επιθέσεις να αναπτύσσονται από λιγότερους παίκτες. Γι’ αυτό και ενώ έκανε περισσότερες επιθέσεις συγκριτικά με το α’ ημίχρονο (21) δεν πήρε πολύ περισσότερα σουτ (6), διότι είχε μικρότερο ποσοστό ολοκλήρωσης των επιθέσεων με σουτ (28.5%).

Για την ΑΕΚ, την ομάδα με το μεγαλύτερο έλλειμα σε ομαδική ποιότητα και σε αγωνιστική νοοτροπία συγκριτικά με τους ανταγωνιστές της στην διεκδίκηση της 3ης θέσης, η επιθετική λειτουργία της στην “χωρίς Αραούχο” φάση ήταν, στην Τούμπα ενθαρρυντική. Προκειμένου όμως να έχει τύχη, στο επόμενο ντέρμπι, απέναντι στον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, εκτός από ενθαρρυντική πρέπει να γίνει και αποτελεσματική. Διαφορετικά η ΑΕΚ δεν έχει πιθανότητες.

Πλατφόρμα ανάλυσης της απόδοσης: Wyscout.