Αλμέιδα: Η περιπέτεια του με τον αλκοολισμό, το τσιγάρο και το «τέρας» της κατάθλιψης

• Το πρόβλημα με το τσιγάρο και τον αλκοολισμό
• Οι σταγόνες της Πάρμα που τους έκαναν να «πετάνε»
• Η κατάθλιψη και το λιοντάρι της κόρης του

Ο 48χρονος Αργεντινός τεχνικός, ο οποίος βρίσκεται σε τελικές συζητήσεις με την ΑΕΚ για την τεχνική ηγεσία της, είναι ένας εκρηκτικός χαρακτήρας. Αυτό φρόντισε να δείξει και κατά την ποδοσφαιρική του καριέρα, αγωνιζόμενος σε Σεβίλλη, Λάτσιο, Πάρμα, Ίντερ και Μπρέσια από το 1996 έως το 2005 και ξεχώριζε για τη μαχητικότητα και την «τρέλα» που έβγαζε στο χορτάρι. Η πιο μεγάλη στιγμή της καριέρας του ήταν οι κατακτήσεις τροπαίων με Λάτσιο (τέσσερις τίτλους), Πάρμα (έναν τίτλο) και Ρίβερ Πλέιτ (4 τίτλους). Μάλιστα, με την εθνική Αργεντινής, συμμετείχε στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων της Ατλάντα (1996), όπου η «Αλμπισελέστε», ηττήθηκε (1-2) από τη Νιγηρία.

Αδιαμφισβήτητα, ως ποδοσφαιριστής χάραξε σπουδαία πορεία. Ηξερε τι σημαίνει να είσαι στην κορυφή, αλλά όπως έχει παραδεχθεί και ο ίδιος δεν ήταν όλες οι μέρες του φωτεινές. Στην αυτοβιογραφία του που έχει κυκλοφορήσει με ονομασία «Almeyda , Life and Soul», ο υποψήφιος τεχνικός της ΑΕΚ μιλάει για το πρόβλημα αλκοολισμού που αντιμετώπιζε αλλά και για το στάδιο της κατάθλιψης που πέρασε.

Το πρόβλημα με το τσιγάρο και τον αλκοολισμό

Στην αυτοβιογραφία του, ο Αλμέιδα αποκάλυψε ότι είχε τρομερό πρόβλημα με τον αλκοολισμό αλλά και το τσιγάρο, σε σημείο που μια μέρα χρειάστηκε να διακομιστεί στο νοσοκομείο. Κι όλα αυτά όσο αγωνιζόταν με τα χρώματα της Ίντερ.

Feels like a Matías Jesús Almeyda appreciation morning.

The combustible Argentine forged a winding career throughout South America and Europe for the likes of River, Sevilla, Lazio, Parma, Inter, Brescia and *checks notes* FK Lyn. pic.twitter.com/kaSQ93GRQ9

— These Football Times (@thesefootytimes) September 16, 2021

«Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας μου κάπνιζα 10 τσιγάρα την ημέρα. Το αλκοόλ ήταν επίσης πρόβλημα για εμένα. Μια φορά στην Αζούλ ήπια τόσο πολύ κρασί σαν να ήταν κόλα. Έτρεξα 5 χιλιόμετρα για να το βγάλω από το σύστημά μου, μέχρι που είδα τον ήλιο να στριφογυρίζει. Ένας γιατρός με χορήγησε "στάγδην", δηλαδή σταγόνα-σταγόνα για πέντε ώρες για να συνέλθω. Ηταν σκάνδαλο, καθώς έπαιζα για την Ίντερ εκείνη την εποχή. Όταν ξύπνησα και είδα την οικογένειά μου γύρω από το κρεβάτι μου στο νοσοκομείο, νόμιζα ότι ήμουν στην κηδεία μου».

Οι σταγόνες της Πάρμα που τους έκαναν να «πετάνε»

Ο Αλμέιδα ισχυρίστηκε επίσης μια περίεργη πρακτική που είχαν οι γιατροί του συλλόγου στην Πάρμα κατά τη διάρκεια της περιόδου του το 2000-02, προκειμένου οι ποδοσφαιριστές να αποδίδουν καλύτερα στα παιχνίδια τους.

«Μας έβαλαν σταγόνες και πριν από ένα παιχνίδι ένιωθα ότι μπορούσα να πηδήξω μέχρι το ταβάνι. Μας είπαν ότι ήταν συνδυασμός βιταμινών. Οι παίκτες δεν ζητούσαν περισσότερες λεπτομέρειες. Αυτό τους αρκούσε. Τα επόμενα χρόνια όμως υπήρξαν περιπτώσεις πρώην παικτών που πέθαναν από καρδιακά προβλήματα, υπέφεραν από μυϊκά προβλήματα και άλλα. Νομίζω ότι είναι συνέπεια των πραγμάτων που τους έχουν δοθεί».

Η κατάθλιψη και το λιοντάρι της κόρης του

Σε νεαρή ηλικία ο Ματίας Αλμέιδα βρέθηκε αντιμέτωπος με το μεγαλύτερο «τέρας». Την κατάθλιψη. Όταν ήταν στο πικ της καριέρας του, ο Αργεντινός είχε χάσει κάθε ελπίδα για τη ζωή και δεν έβρισκε κανένα νόημα να συνεχίσει το ποδόσφαιρο. Χάρη στη βοήθεια όμως της συζύγου και των δύο μικρών κοριτσιών του, κατάφερε να βγει νικητής από αυτή τη μάχη και σήμερα να είναι ευτυχισμένος προπονητής.

«Στην Ίντερ, μετά από δύο κακούς τραυματισμούς, άρχισε η κατάθλιψή μου. Δεν είχα τίποτα να κάνω και να σκεφτώ. Μια μέρα δεν μπορούσα να νιώσω το χέρι μου και μετά έχασα την αίσθηση κάτω από το μισό σώμα μου. Ένας ψυχολόγος της Ιντερ μου διέγνωσε κρίσεις πανικού, αλλά δεν ακολούθησα τις οδηγίες της.

Μόνο όταν η κόρη μου ζωγράφισε ένα κουρασμένο και λυπημένο λιοντάρι. Εκεί συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να κάνω κάτι. Από εκείνη την ημέρα, παίρνω τακτικά αντικαταθλιπτικά και φάρμακα για να καταστείλω τις κρίσεις πανικού μου. Με κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

Είναι δύσκολο να εντοπίσεις τη στιγμή. Στα 27 μου ξεκίνησε αυτό, όταν ήμουν στην κορυφή της καριέρας μου, μου έβγαινε χρήσιμο με την Εθνική ομάδα και σε ελίτ ομάδες. Είχα ήδη αρχίσει να δείχνω ότι δεν ήμουν ευχαριστημένος με το ποδόσφαιρο, μάλωνα με όλους γιατί δεν δεχόμουν ορισμένα πράγματα για το ποδόσφαιρο.

Μια μέρα πήρα τηλέφωνο τη γυναίκα μου και της είπα ότι θα σταματήσω το ποδόσφαιρο. Μου είπε ότι ήταν το χειρότερο πράγμα που μπορούσε να κάνω, και ότι θα με βοηθούσε. Είδα ότι έμπαινα σε εκείνο το μονοπάτι που μπαίνουν πολλοί αθλητές» .

Η ιστορία του Αλμέιδα αφήνει πολλά μαθήματα. «Από 30 έως 35 χρονών ήταν η χειρότερη στιγμή μου. Η γυναίκα μου το είχε καταλάβει, οι μικρές μου κόρες ακόμα όχι. Ήταν το κύριο στήριγμά μου για να με βοηθήσει. Μέναμε μαζί και με έβλεπε κάθε μέρα ξαπλωμένο σε ένα χαλί. Θα πήγαινα τα κορίτσια στο σχολείο, θα επέστρεφα και θα άφηνα τον εαυτό μου στο χαλί. Δεν είχα δύναμη να βγω. Αρχίζεις να παρατάς τον εαυτό σου και δεν το συνειδητοποιείς.

Χρειάζεσαι βοήθεια σε τέτοιες καταστάσεις, δεν μπορείς να βγεις από αυτό μόνος. Δεν ντρέπομαι να το πω γιατί ξέρω ότι βοηθάω όσους βρίσκονται σε αυτό το μονοπάτι. Είναι άσχημο να νιώθεις τόσο άσχημα, είναι άσχημο αυτό που προκαλείς στους άλλους και είναι άσχημο το τέλος να βλέπουμε ανθρώπους να αυτοκτονούν. Αυτό είναι το πιο θλιβερό πράγμα στον κόσμο», ήταν τα λόγια του Ματίας Αλμέιδα.