Μία ιστορική αλήθεια για Ολυμπιακό, ΑΕΚ, Παναθηναϊκό και τη Λεωφόρο με τον Ευθυμιάδη

Μνημονεύθηκε ο μήνας Μάρτιος και ως η επέτειος των 20 ετών για το περιβόητο ντέρμπι ΠΑΟ-Ολυμπιακός 1-1 στις 24 Μαρτίου του 2002, τότε που ισοφάρισε ο Τζόρτζεβιτς με πέναλτι στο 90’ και με το σφύριγμα της λήξης επίσημοι κι ανεπίσημοι του ΠΑΟ, μεταξύ των οποίων κι ο τότε πρόεδρος του συλλόγου, είχαν επιτεθεί στο διαιτητή, ο οποίος μεταφέρθηκε αιμόφυρτος στ΄αποδυτήρια.

Πράγματι έχουν περάσει τόσα χρόνια, αλλά αυτό το παιχνίδι είναι ακόμη στις μνήμες όλων, πρωτίστως για τα πρωτοφανή για δεδομένα 21^ου αιώνα επεισόδια εις βάρος διαιτητή και στη συνέχεια για την επιτυχία του Ολυμπιακού να πάρει ένα χρυσό πόντο, που τον βοήθησε στο τέλος της σεζόν να κατακτήσει άλλο ένα πρωτάθλημα, άξια, με εκείνη την επική νίκη του με 4-3 επί της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, σε έναν πραγματικά τελικό πρωταθλήματος, με την ΑΕΚ να προηγείται (1-0) με πέναλτι, αλλά και να μειώνει (σε 3-2) με ένα δεύτερο πέναλτι.

Δίκαια, βεβαίως, είχε σφυρίξει πέναλτι κι ο Ευθυμιάδης στο 90^ο λεπτό του ντέρμπι της Λεωφόρου, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τους ανθρώπους του ΠΑΟ να του επιτεθούν, παρότι δεν υπήρξε ποτέ αλλοίωση αποτελέσματος σε εκείνο το ντέρμπι. Τέλος πάντων, μιλάμε για ένα πρωτάθλημα με συγκλονιστική εξέλιξη, με τον Ολυμπιακό να χάνει στον Πανιώνιο, να φέρνει ισοπαλίες με την Ξάνθη αλλά και τον Ακράτητο (!) στο ΟΑΚΑ, ωστόσο να κάνει κι επίδειξη ανωτερότητας στα ντέρμπι με τρεις νίκες και τρεις ισοπαλίες με ΑΕΚ, ΠΑΟ, ΠΑΟΚ.

Απλά επειδή υπάρχει στο ποδόσφαιρο αυτό που λέμε ιστορική αλήθεια, να την καταγράψουμε: εάν σε εκείνο το 1-1 στη Λεωφόρο κατάφερνε και κρατούσε τη νίκη ο ΠΑΟ, δεν σημαίνει κι ότι αυτός θα ήταν πρωταθλητής. Πρωταθλήτρια θα ήταν η ΑΕΚ η, πάλι ο Ολυμπιακός! Η ΑΕΚ θα εκμεταλλεύονταν εκείνο το αποτέλεσμα και πέντε αγωνιστικές πριν το τέλος της σεζόν θα ήταν δύο βαθμούς μπροστά κι από τον Ολυμπιακό και από τον Παναθηναϊκό. Κι αν δεν ήταν η ΑΕΚ πρωταθλήτρια, θα ήταν ο Ολυμπιακός! Οι πιθανότητες για τον Παναθηναϊκό ήταν οι λιγότερες από τους τρεις. Ίσως κι απλά μαθηματικές.

Να θυμίσω ότι η ΑΕΚ στις πέντε τελευταίες αγωνιστικές έκανε τέσσερις νίκες (μεταξύ των οποίων 6-2 εντός έδρας τον ΠΑΟΚ και 3-0 εκτός έδρας τον Άρη), αλλά έχασε από τον Ολυμπιακό κι έτσι συγκέντρωσε 58 βαθμούς.

Ο Ολυμπιακός στις πέντε τελευταίες αγωνιστικές έκανε επίσης τέσσερις νίκες και μία ισοπαλία-σοκ, το 2-2 με τον Ακράτητο εντός έδρας, φτάνοντας κι αυτός τους 58 βαθμούς και παίρνοντας τον τίτλο στην ισοβαθμία, γιατί είχε κερδίσει την ΑΕΚ και στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Ο δε Παναθηναϊκός στις δικές του πέντε τελευταίες αγωνιστικές είχε επίσης τέσσερις νίκες και μία ισοπαλία (2-2) με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Έτσι έμεινε στους 55 βαθμούς. Άρα, και με νίκη του επί του Ολυμπιακού μάξιμουμ θα έφτανε στους 57. Για να έπαιρνε τον τίτλο ο ΠΑΟ θα έπρεπε να κερδίσει ο ίδιος μέσα στην Τούμπα (να υπενθυμίσω ότι έχανε 0-2 κι ισοφάρισε με δύο γκολ στο 65’ και στο 70’), να κέρδιζε και τον Ολυμπιακό και να έχανε η ΑΕΚ από τον Ολυμπιακό. Ένας συνδυασμός όλων αυτών σίγουρα δεν ήταν και ο πιο…πιθανός.

Οι πιθανότητες ήταν σαφώς με τον Ολυμπιακό η, την ΑΕΚ. Ο Ολυμπιακός είχε και το πλεονέκτημα της ισοβαθμίας με την ΑΕΚ, το οποίο κι αξιοποίησε παρά την απίστευτη γκέλα του με τον Ακράτητο.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, η ιστορική αλήθεια: το πρωτάθλημα του 2002 δεν θα πήγαινε στον Παναθηναϊκό, ακόμη και αν δεν ισοφάριζε ο Ολυμπιακός στο 90^ο λεπτό με εκείνο το πέναλτι που όπως όλοι ξέρουμε ήταν πέναλτι, κι ότι απλά έκανε κουταμάρα ο Κωνσταντίνου, ρίχνοντας κάτω τον Βενετίδη. Το πρωτάθλημα θα το έπαιρνε και με ήττα του ακόμη ο Ολυμπιακός, απλά αν κέρδιζε τον Ακράτητο, αφού θα ξεπερνούσε την ΑΕΚ στη βαθμολογία.

Κι αν θέλετε να το πάμε ένα βήμα παραπέρα, ακόμη και η 2^η θέση, που οδηγούσε τότε απευθείας στα πλέι οφς του Τσάμπιονς Λιγκ, πάρα πολύ δύσκολα θα πήγαινε στον Παναθηναϊκό! Θα την έπαιρνε, βάσει πιθανοτήτων, είτε η ΑΕΚ, με πρωταθλητή τον Ολυμπιακό, είτε ο Ολυμπιακός, με πρωταθλήτρια την ΑΕΚ.

Όπως ιστορική αλήθεια είναι και κάτι άλλο: ότι και οι τρεις μεγάλοι είχαν σπουδαίες ομάδες!

Ο Ολυμπιακός είχε αστέρια όπως οι Τζόρτζεβιτς, Αλεξανδρή, Γιαννακόπουλο, Τζιοβάνι, Καρεμπέ και Ζέτεμπεργκ-Ζε Ελίας εναλλάξ στην ενδεκάδα! Και στην Ευρώπη είχε αντιμετωπίσει στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ ολόκληρη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Φέργκιουσον στα ντουζένια της.

Η ΑΕΚ είχε άσους όπως Νικολαϊδη, Τσιάρτα, Ζαγοράκη, Γκαμάρα, Ζήκο! Και στην Ευρώπη είχε κοντράρει όσο μπορούσε ολόκληρη Ίντερ στα νοκ άουτ του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.

Ο δε ΠΑΟ είχε Νικοπολίδη, Σεϊταρίδη, Καραγκούνη, Κωνσταντίνου, Βλάοβιτς σε μία πολύ δεμένη ομάδα. Και στην Ευρώπη, με τη βοήθεια και πολύ καλών κληρώσεων, είχε φτάσει έως τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, παίζοντας στα ίσα με ολόκληρη Μπαρτσελόνα, την οποία δεν ήθελε και πολύ να αποκλείσει!

Μακάρι και στο σύγχρονο ελληνικό ποδόσφαιρο να είχε ο Ολυμπιακός τέτοιο ανταγωνισμό από ΑΕΚ και ΠΑΟ…Κι όχι να είναι ο ΠΑΟΚ, μεγάλος του αντίπαλος…

Το πρωτάθλημα εκείνο ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να το πάρει κι αυτός, αλλά είχε σοβαρές απώλειες πριν και μετά τα πολλά (16, όλα στο Τσάμπιονς Λιγκ) ευρωπαϊκά παιχνίδια του (βλέπε ισοπαλίες σε Ακράτητο και Παναχαϊκή και Πανιώνιο και Άρη, αλλά και ήττα στον Ηρακλή). Είναι ενδεικτικό πως στα παιχνίδια που δεν είχε πριν η, μετά ευρωπαϊκές υποχρεώσεις είχε μόνο νίκες.

Άσχετο: Έγραφα πριν μόλις λίγες ημέρες, ότι τα…μπουλόνια στο Ρέντη θέλουν σφίξιμο. Λέτε να το ήξερα εγώ και να μην το ήξερε ο Μαρινάκης, που βεβαίως και πήγε χθες στο Ρέντη;…Προσέξατε τι ζήτησε, μεταξύ άλλων από τους παίκτες; Να είναι συγκεντρωμένοι εντός και ΕΚΤΟΣ γηπέδου.