Τα 5,3 εκ. εκτός 20άδας Ολυμπιακού, το δίκιο για Αραμπί και μία καλή κουβέντα για Ονιεκουρού!

Για να είμαι ειλικρινής, βλέποντας το β΄ ημίχρονο του αγώνα του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ, αν εκνευρίστηκα με κάποιον παίκτη αυτός ήταν ο Ονιεκουρού-και εικάζω ότι δεν ήμουν ο μόνος!

Αυτό το πράγμα, να έχει ανακοπεί τις εφτά (!) από τις οκτώ φορές που προσπάθησε να βγάλει μία επίθεση, είναι σπαστικό, πώς να το κάνουμε. Εξτρέμ είσαι πρέπει να κερδίσεις μάχες, να μην είσαι συνεχώς στη διαδικασία να σε κόβουν οι αντίπαλοι σου.

Από την άλλη, σκεφτόμενος πιο ψύχραιμα όταν τέλειωσε το ματς, είπα να γράψω μία καλή κουβέντα για τον Νιγηριανό κυνηγό, κι όχι από…αντίδραση, επειδή ήμουν βέβαιος ότι κανείς άλλος δεν θα το έκανε. Αυτό λοιπόν που μου άρεσε από τον Ονιεκουρού του παιχνιδιού της Κυριακής ήταν όχι έμπαινε στις φάσεις, έκανε αυτό που πρέπει να κάνει ένας εξτρέμ, χωνόταν, έψαχνε το γκολ. Δεν το έκανε το γκολ, αλλά μπήκε σε τρεις φάσεις.

Στη μία για ένα κλικ δεν πρόλαβε να τσιμπήσει την μπάλα στην κάθετη του Μπουχαλάκη και τον πρόλαβε ο γκολκίπερ. Στη δεύτερη πήγε να πάρει την κεφαλιά στη σέντρα του Βαλμπουενά, έχοντας πάρει καλύτερη θέση από τον Χατζησαφί, αλλά ο αμυντικός της ΑΕΚ έβγαλε πολύ καλή άμυνα και μπόρεσε να διώξει σε κόρνερ (από το οποίο προήλθε το μοναδικό γκολ). Και στην τρίτη ήταν που τον έβγαλε ο Ελ Αραμπί φάτσα με τον γκολκίπερ της ΑΕΚ κι ο Ονιεκουρού είχε τη χειρότερη επιλογή: αντί να πλασάρει στην δεξιά γωνία που την είχε όλη μπροστά του, επιχείρησε να σουτάρει στην κλειστή γωνία, κι όπως ήταν το πιο πιθανό, νικήθηκε από τον Τσιντώντα.

Ίσως επηρεάστηκα για να γράψω αυτή την «καλή κουβέντα» για τον Ονιεκουρού από τον…Μαρτίνς, που δείχνει μεγάλη εμπιστοσύνη στον παίκτη του, μάλλον μεγαλύτερη κι από αυτή που έχει κερδίσει ο Αφρικάνος εξτρέμ μέσα στο γήπεδο. Είδαμε ότι με το που γύρισε από το Κόπα Άφρικα, τον έβαλε αμέσως μισή ώρα με τον Ιωνικό στη Νεάπολη, 75 λεπτά με τον Παναιτωλικό για το Κύπελλο κι ένα ημίχρονο την Κυριακή με την ΑΕΚ.

Είναι «στρωτός» παίκτης ο Ονιεκουρού, δίνει την μπάλα σωστά, κρατάει γενικά τη θέση του, επιδιώκει συνεργασίες, χώνεται και για γκολ (κρίνοντας από το τελευταίο παιχνίδι). Βεβαίως, αυτά δεν αρκούν για να είναι βασικός στον Ολυμπιακό. Εναντίον της ΑΕΚ μπούκαρε στην αντίπαλη περιοχή μόλις μία φορά, στο 92’-κι έτσι πρέπει να κάνει, άσχετα αν ανακόπηκε δίνοντας μάχη ανάμεσα σε δύο και τρεις. Κέρδισε μόνο μία μονομαχία, ελισσόμενος σωστά στις παρυφές της περιοχής της ΑΕΚ. Καλά είναι αυτά, αλλά…ψήγματα. Το πιο μεγάλο ίσως πρόβλημα είναι ότι δεν συμμετέχει όσο πρέπει να συμμετέχει στο παιχνίδι, οι επαφές του με την μπάλα είναι λιγοστές. Νομίζω ότι την Κυριακή μόνο ο (σχεδόν άφαντος στο α΄ ημίχρονο) Μαντί είχε λιγότερες επαφές με την μπάλα από αυτόν.

Δύο φορές τζαρτζαρίστηκε, όντως γερά, ο Ονιεκουρού κι έπεσε κι έχασε την μπάλα-χρειάζεται να βγάλει ένα άλλο δυναμισμό. Ακόμη και στις επεμβάσεις του, όταν γυρίζει να βοηθήσει την άμυνα, π.χ. σε στατικές φάσεις, δεν είναι ολοκληρωμένες-κόβει κι η μπάλα πάει στον αντίπαλο συνήθως πολύ κοντά στην περιοχή, δίνοντας του τη δυνατότητα να κάνει κι άλλη επίθεση η, ακόμη και σουτ. Έτσι είχε φάει ο Ολυμπιακός το γκολ στη Λαμία κι όμως ο Νιγηριανός το έχει ξανακάνει-και το ξαναέκανε και με την ΑΕΚ.

Δεν ξέρω αν ο Μαρτίνς του δίνει συνεχώς ευκαιρίες επειδή ο ίδιος έχει εισηγηθεί την απόκτηση του, που κόστισε κάποια εκατομμύρια Ευρώ και θέλει να βγει πάση θυσία η μεταγραφή-όπως συνέβαινε αν θυμάστε μία σεζόν με τον Λοβέρα. Πιστεύω, όμως, ότι ένας προπονητής στον Ολυμπιακό, και δη ο Πέδρο που είναι τόσα χρόνια στην ομάδα, δύσκολα θα σκέφτεται έτσι. Προφανώς κάτι θα βλέπει στον παίκτη και τον «περιμένει». Με την προσδοκία ότι κάποια στιγμή θα τα πάρει.

Δεν μπορείς να τον πεις άδικο, σε γενικές γραμμές, τον Μαρτίνς. Για παράδειγμα, στο παιχνίδι με την ΑΕΚ, με αφορμή την όντως καλή παρουσία του Ελ Αραμπί στα τελευταία 15 λεπτά που χρησιμοποιήθηκε, διατυπώθηκε μία άποψη ότι κακώς δεν τον ξεκίνησε τον Μαροκινό και προτίμησε τον Τικίνιο. Ας είμαστε, ωστόσο ρεαλιστές: με την εικόνα του Αραμπί ως βασικού για 53 λεπτά στη ρεβάνς Κυπέλλου με τον Παναιτωλικό, αλλά και με την παρουσία του για 30 λεπτά ως αλλαγή στο αμέσως προηγούμενο ματς με τον Iωνικό, δικαιούνταν ο Αραμπί θέση βασικού στο ντέρμπι; Όχι είναι η απάντηση. Κατηγορηματικά κιόλας, με βάση την φτωχή του απόδοση.

Προσέξτε, το ότι ο Αραμπί πήγε πολύ καλά όσο έπαιξε, είναι απολύτως αληθές. Βγήκε από την περιοχή, πήρε κι έδωσε μπάλες, έκοψε, κόπηκε, είχε την πάσα για γκολ στον Ονιεκουρού, γύρισε κι έκανε άμυνα στο 95^ο λεπτό, έκανε ρε παιδί μου αισθητή την παρουσία του. Έτερον εκάτερον, όμως.

Κι ο Τικίνιο το πάλεψε-κι αν είχε βάλει εκείνο το γκολ με την κεφαλιά στη σέντρα του Λαλά, θα μπορούσε να είναι ο ήρωας του ντέρμπι. Συμμετείχε, ειδικά στην αρχή του ματς, σε καλές επιθέσεις, έσπαγε ωραία την μπάλα σαν φορ-κολόνα, βοήθησε κι αμυντικά σε στατική φάση. Ιδιαίτερα καλό δεν τον λες. Θα τον έλεγες αν π.χ. σούταρε καλύτερα σε εκείνη τη φάση που βρέθηκε σε θέση βολής από τα 22 μέτρα κι έστειλε την μπάλα πάνω στον γκολκίπερ της ΑΕΚ. Η, αν κέρδιζε στο σπριντ τον Τζαβέλλα σε μία μάχη στα μέσα του α΄ ημιχρόνου-αλλά η ταχύτητα δεν είναι και το καλύτερο του.

Εν τέλει, γνώμη μου είναι ότι ορθώς ξεκίνησε βασικός ο Τικίνιο, αλλά θα μπορούσε να μπει πιο νωρίς ο Ελ Αραμπί.

Άσχετο: Επειδή ο Ολυμπιακός τελευταία ημέρα των μεταγραφών των ελεύθερων του Σεπτέμβρη είχε αιφνιδιάσει κι είχε φέρει τον Ροντρίγκες, ρώτησα αν είχε σκοπό να κάνει το ίδιο και στις μεταγραφές των ελεύθερων του Φλεβάρη, που τέλειωσαν χθες, με αφορμή και τις πληροφορίες που είχαν κυκλοφορήσει από την Τουρκία περί Ντιέγκο Κόστα. Η απάντηση ήταν, κάθετα, αρνητική.

Με παρέπεμψαν στους 40 παίκτες που αυτή την στιγμή έχει ο Ολυμπιακός στο Ρέντη (32, συν τα παιδιά που ανεβάζει ο προπονητής από τον Ολυμπιακό Β) και μου υπενθύμισαν ότι την Κυριακή με την ΑΕΚ ήταν εκτός 20άδας παίκτες τους οποίους ο σύλλογος πληρώνει, για τα συμβόλαια τους ίσα με 5,5 εκ. Ευρώ. Μιλάμε για τους Ροντρίγκες, Λόπες, Φορτούνη, Σισέ, Κούντε. Για την ακρίβεια 5,3 εκ. Ευρώ συμβόλαια…