Η «εξάρτηση» του Ολυμπιακού από τα φορ και η γκίνια του Μασούρα

Και τα έξι τελευταία γκολ του Ολυμπιακού τα έχουν βάλει οι δύο σέντερ φορ: τέσσερα ο Ελ Αραμπί, στο 3-0 στο Περιστέρι και στο 1-0 με τη Λαμία και δύο ο Τικίνιο στο 2-0 με το Λεβαδειακό. Γενικότερα, μπορεί κάποιος να προσέξει από την αρχή της σεζόν ότι πότε ο ένας, πότε ο άλλος, οι δύο επιθετικοί του είναι που συνήθως δίνουν το στίγμα με τα γκολ τους.

Μοιάζει να έχει μία…εξάρτηση ο Ολυμπιακός από τα γκολ των Αραμπί και Τικίνιο, ιδίως του Μαροκινού-μάλλον λογικά, υπό την έννοια ότι η ομάδα εδώ και 2,5 χρόνια έχει μάθει να παίζει με (και για) εκείνον. Το κακό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι όταν μπλοκάρουν αυτοί οι δύο, οι «ερυθρόλευκοι» δυσκολεύονται να βρουν λύσεις στο σκοράρισμα. Με συνέπεια να έχουμε δει ήδη τρία 0-0 γι΄ αυτούς στο φετινό πρωτάθλημα, αλλά και ήττα με 0-1 στο Βέλγιο από την Άντβερπ.

Το πρόβλημα έχει διογκωθεί τον τελευταίο καιρό, γιατί ο Μασούρας έχει γκίνια κι έχει χάσει σχεδόν κάθε επαφή με το γκολ: είναι εδώ και εννιά συνεχόμενα παιχνίδια μακριά από το σκοράρισμα! Και το πιο επώδυνο είναι ότι σε όλο αυτό το διάστημα δεν έχει έστω ασίστ, αφού ούτε με τον Απόλλωνα «βγήκε» γκολ από δύο καλές σέντρες του, ούτε ο ίδιος μπόρεσε να κάνει γκολ, μία φορά με ένα καλό σουτ από 20 μέτρα και μία φτάνοντας πολύ κοντά, αλλά πλάγια στον αντίπαλο γκολκίπερ. Είναι έξω κι ο Λόπες που είχε βάλει δύο γκολ τον τελευταίο καιρό, έχει χάσει την επαφή του με το γκολ κι ο Αγκιμπού (ένα στις 12 τελευταίες συμμετοχές του), ενώ πλέον δεν υπάρχει και η λύση με τα γκολ που έβαζε μέσα από τη διαδικασία των κόρνερ και των φάουλ.

Στη Ριζούπολη την Τετάρτη ήταν μεγάλο θέμα για τον Ολυμπιακό η εικόνα των δύο φορ.

Ο Ελ Αραμπί είχε δύο πρόσωπα! Το ένα, το καλό, ήταν έξω από την περιοχή του Απόλλωνα! Έβγαινε, ζητούσε μπάλα, άλλαζε ωραία μπάλες, κέρδισε κάρτα με όμορφη ενέργεια, πάσαρε στον Μαντί για να σουτάρει, έβγαλε με μία έξοχη πάσα του προς τον Τικίνιο μία από τις πιο επικίνδυνες επιθέσεις της ομάδας. Το δεύτερο, το κακό πρόσωπο, ήταν μέσα στην περιοχή του Απόλλωνα. Εκεί ήταν πραγματικά τόσο κακός, που με το ζόρι είχε δύο τελικές, μία «τζούφια» κεφαλιά από πολύ καλή θέση σε σέντρα του Μασούρα και τη μεγάλη ευκαιρία του αγώνα, με την άστοχη εξ επαφής προβολή στη σέντρα του Βαλμπουενά. Κι όμως θα μπορούσε να τελειώσει τουλάχιστον έξι συνολικά φάσεις! Τον είδαμε, όμως…

Μία φορά να μπερδεύεται με τον Μασούρα και μετά να καθυστερεί και να μη σουτάρει ποτέ ενώ είχε πάρει πάνω του τη φάση, σε μία υπέροχη πάσα για ευκαιρία από τον Μπουχαλάκη…

Δεύτερη φορά να χάνει το κοντρόλ και την ευκαιρία ενώ έφευγε σε φάση για γκολ από άλλη έξοχη μπαλιά του Εμβιλά…

Τρίτη φορά να αιφνιδιάζεται και όταν κάνει την προσπάθεια να μην βρίσκει καν την μπάλα σε υποδειγματική σέντρα του Αβραάμ…

Τέταρτη φορά να χάνει το κοντρόλ ξανά σε θέση γκολ, στο 89’, όταν του άφησε ιδανικά την μπάλα ο Βρουσάι στο ύψος του πέναλτι…

Το να χαθεί το γκολ από τον Αραμπί με την κοντινή προβολή στην μαεστρική σέντρα του Βαλμπουενά δεν ήταν μία έκπληξη-αυτά συμβαίνουν, ούτε ήταν τόσο εύκολη η φάση. Η αρνητική έκπληξη ήταν το πόσο άσχημα ενήργησε ο αρχισκόρερ του Ολυμπιακού στις πέντε άλλες στιγμές που του δόθηκε η ευκαιρία να τελειώσει πολύ καλές φάσεις. Να ήταν μία τόσο κακή βραδιά, να έβγαλε για κάποιο λόγο άγχος, δεν ξέρω. Αλλά μέσα στην περιοχή του Απόλλωνα ειλικρινά δεν θυμάμαι μία καλή του ενέργεια! Αντίθετα, θυμάμαι να γλιστράει σε μία στιγμή και να χάνει την μπάλα ευρισκόμενος σε καλή θέση κι ακόμη κι όταν σε μία άλλη στιγμή πήγε να σουτάρει με γυριστό, ένας αντίπαλος αμυνόμενος του τσίμπησε την μπάλα με κεφαλιά-με την μπάλα να πηγαίνει στον Μαντί, στην πρώτη μεγάλη χαμένη ευκαιρία του Ολυμπιακού.

Έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός τον…κανονικό Αραμπί όσο το δυνατό πιο σύντομα. Και νομίζω ότι μπορεί να σκοράρει αρκετά συχνά τον τελευταίο καιρό (πέντε γκολ, αλλά μετά το ντέρμπι με την ΑΕΚ, με τα δύο καθοριστικά του (και εν πολλοίς προσωπικά του) γκολ, δεν είναι ο καλύτερος Αραμπί. Ας παρατηρήσουμε π.χ. ότι έχει βάλει τρία γκολ με πέναλτι και ότι τα άλλα δύο γκολ του ήταν σε πραγματικά πολύ εύκολες φάσεις, υπερβολικά εύκολες για κάθε κυνηγό πόσο δε μάλλον γι΄ αυτόν: εντελώς μόνος με τον αντίπαλο γκολκίπερ (του Ατρόμητου) και με τον αντίπαλο γκολκίπερ (της Λαμίας) εξουδετερωμένο. Κι επιπλέον έχει χάσει κι ένα πέναλτι, πολύ άσχημα κτυπημένο.

Μπορεί κι αυτός να βγάζει μία κούραση, δεν είναι παράλογο όμως με τόσο δύσκολο Γενάρη που έχει μπροστά του ο Ολυμπιακός πραγματικά τον έχει μεγάλη ανάγκη τον κορυφαίο του σκόρερ.

Βέβαια, αν μιλάμε για άσχημη εικόνα του Αραμπί στη Ριζούπολη, τι να πούμε και για τον Τικίνιο, που μπήκε στο ημίχρονο υποτίθεται για να κάνει τη διαφορά με την φρεσκάδα και την αξία του. Κι αυτό που τελικά είδαμε ήταν δύο κεφαλιές του, υπό πίεση, να μην απειλούν όσο θα περιμέναμε τον γκολκίπερ του Απόλλωνα (έστω κι αν η μία δεν ήταν άσχημη, εκείνη στην εκτέλεση φάουλ του Βαλμπουενά) και τις πιο πολλές επιλογές του να ήταν κακές. Αυτή που έρχεται πρώτη στο μυαλό μας ήταν εκείνη που σούταρε τραγικά πάνω στον τερματοφύλακα, ενώ ήταν δεξιά του κι αριστερά του οι Μπουχαλάκης και Μασούρας σε πολύ καλές θέσεις, αλλά υπήρχε και μία ακόμη…χειρότερη, νωρίτερα, όταν με μία πολύ κακή πάσα χάλασε μία πολύ καλά οργανωμένη επίθεση του Ολυμπιακού.

Γενικά ήταν μία εικόνα πολύ χαμηλού επιπέδου από τον Τικίνιο. Με συνέπεια, σε συνδυασμό με την αδυναμία του Αραμπί να τελειώσει τις δικές του φάσεις, να τεθεί για άλλη μία φορά το θέμα της κακής λειτουργίας της ομάδας όταν συνυπάρχουν στην ενδεκάδα. Το δείγμα πλέον είναι δύο 90λεπτα (με Ατρόμητο και ΠΑΟ) κι ένα ημίχρονο (με Απόλλωνα), με μηδέν ενεργητικό, παίζοντας κι οι δύο μαζί-μιλάμε για απογοήτευση. Την στιγμή μάλιστα κατά την οποία ο Αραμπί τις ψάχνει τις συνεργασίες μαζί του-αν προσέξατε αυτός του έβγαλε την πολύ καλή πάσα στη φάση που ο Τικίνιο ενήργησε εγωϊστικά κι αυτός του πέρασε και μία σέντρα με τον Βραζιλιάνο να παίρνει μία όχι απειλητική όμως κεφαλιά.

Αν θέλετε την γνώμη μου, δεν είναι ότι δεν θέλουν να παίζουν μαζί-το αντίθετο νομίζω είναι! Προτιμάνε να παίζουν μαζί, ώστε να μην κάνει ο ένας όλη τη δουλειά του φορ και να έχουν έτσι μεγαλύτερη φρεσκάδα στο παιχνίδι. Το θέμα είναι ότι δεν έχουν μπορέσει να ταιριάξουν, ίσως γιατί παίζοντας μαζί λείπει μετά ένας δημιουργικός παίκτης στα χαφ.

Άσχετο: Μπορεί να λέγονται και να ακούγονται πολλά, στην Ιταλία κι εδώ, αλλά με τον Ζαγαρίτη ο Ολυμπιακός ακόμη δεν έχει κάνει τίποτα.