Ο Ολυμπιακός δεν έχασε ποτέ πρωτάθλημα, έχοντας διαφορά από τον δεύτερο στο 1/3 της σεζόν

Βρισκόμαστε λοιπόν ακριβώς στο ένα τρίτο του πρωταθλήματος, στην 12^η αγωνιστική σε σύνολο 36 κι ο Ολυμπιακός διατηρεί την απόσταση των έξι βαθμών από τη δεύτερη θέση-η, αν θέλετε, η ΑΕΚ κρατάει τη διαφορά στο μείον έξι.

Ξέρετε, ιστορικά ο Ολυμπιακός ποτέ δεν έχει χάσει πρωτάθλημα όταν τέτοια εποχή στη σεζόν, δηλαδή στη συμπλήρωση του ενός τρίτου της σεζόν (10^η αγωνιστική σε πρωτάθλημα με 30 αγωνιστικές, 11^η αγωνιστική σε πρωτάθλημα με 34 αγωνιστικές), έχει αποσπαστεί βαθμολογικά με μία διαφορά από τρεις πόντους και πάνω! Το πήρε και το 2016 με διαφορά +8…και το 2017 με διαφορά +7…και το 2014 και το 1997 με διαφορά +6 (όπως τώρα)…και το 2013 με διαφορά +5…και το 2001 με διαφορά +4…και το 2011 με +3…

Αλλά και πριν από αυτή την 26ετία στην οποία κυριαρχεί, έχοντας χάσει μόλις τέσσερα πρωταθλήματα (δύο από τον ΠΑΟ το 2004 και το 2010 και δύο από ΑΕΚ, ΠΑΟΚ το 2018 και το 1019), ο Ολυμπιακός έτσι ήταν. Τα πέντε πρωταθλήματα επί εποχής Νταϊφά, τα τρία επί εποχής Γουλανδρή, τα δύο του Μπούκοβι. Σε όλα αυτά ο Ολυμπιακός τέτοια εποχή είτε ήταν πρώτος, ενίοτε και καθαρά, είτε ήταν μαζί με άλλη η, άλλες ομάδες στις πρώτες θέσεις με διαφορά ενός-δύο βαθμών., με μοναδική εξαίρεση (που επιβεβαιώνει τον κανόνα) το πρωτάθλημα του 2004, που το έχασε ενώ ήταν στο +2 από τον ΠΑΟ την 10^η αγωνιστική.

Εννοώ ότι όταν παίρνει κεφάλι ο Ολυμπιακός, ειδικά με κάποια απόσταση από τον δεύτερο τέτοια εποχή, παίρνει και το πρωτάθλημα στο τέλος. Βεβαίως σε αυτή την 26ετία έχει πάρει και τρεις τίτλους ευρισκόμενος στο πρώτο τρίτο της σεζόν στο -5! Κι άλλον ένα ευρισκόμενος στο -3. Και κατά την γνώμη μου, θα έπαιρνε και το πρωτάθλημα από την ΑΕΚ το 2018, ευρισκόμενος στο -3 τέτοια εποχή, εάν δεν άλλαζε προπονητή (τον Λεμονή με τον Γκαρσία Γενάρη μήνα), αλλά τέλος πάντων.

Αυτό το οποίο πρέπει να πιστώσουμε στο φετινό Ολυμπιακό είναι το μαχητικό του πνεύμα. Ότι παλεύει σε όποια δύσκολη κατάσταση κι αν βρίσκεται, ανεξάρτητα από το πόσο θεαματική είναι κάποιες φορές η προσπάθεια του.

Τον βλέπουμε…

Να ισοφαρίζεται (1-1) δύο φορές στην επαρχία, στα Γιάννινα και στο Αγρίνιο, αλλά να βρίσκει τον τρόπο να παίρνει τα διπλά (2-1), έστω με γκολ στο 84’ και στο 70’…

Να τον ισοφαρίζει (1-1) η ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ μέσα σε 13 λεπτά αφότου προηγήθηκε στο σκορ ο Ολυμπιακός, αλλά να καταφέρνει η ομάδα του Μαρτίνς να παίρνει το τρίποντο (3-2) παίρνοντας μάλιστα προβάδισμα στο σκορ με 3-1 έως το 79^ο λεπτό…

Να ισοφαρίζεται (1-1) από τον Βόλο μέσα στο Καραϊσκάκη στο 88^ο λεπτό και να κερδίζει το ματς στο 91’!...

Να μένει πίσω στο σκορ (0-1) στο Ηράκλειο από το 16’ κιόλας και να το γυρνάει κερδίζοντας 3-1 τον ΟΦΗ…

Προσέξτε, μιλάμε για πέντε παιχνίδια που του στράβωσαν και τα πήρε τελικά όλα!

Αλλά και στην Ευρώπη, υπάρχει το πνεύμα του πολεμιστή Ολυμπιακού: το τρίποντο (1-0) με τη Φενέρμπαχτσε ήρθε στο 91^ο λεπτό κι εκείνο (2-1) με την Άντβερπ στο 87^ο λεπτό! Στο ίδιο λεπτό (87’) ισοφάρισε (1-1) τη Λούντογκορετς. Και στη Βουλγαρία έμεινε όρθιος (2-2) έως τη διαδικασία των πέναλτι, παίζοντας στο τέλος του 90λεπτου και σε όλη την παράταση με παίκτη λιγότερο, από την αποβολή του Μπα στο 85^ο λεπτό…

Δεν είναι…τέλειος ο Ολυμπιακός. Κι ανεξάρτητα από απόδοση, έχασε κι αυτός παιχνίδι του στο 91’ (1-2 από την Άιντραχτ στο Καραϊσκάκη) και σίγουρα είναι αποτυχία του οι λευκές ισοπαλίες με τον Ατρόμητο και τον Παναθηναϊκό μέσα στον Πειραιά. Γιατί ναι, με τον ΠΑΟ είναι πάντα ντέρμπι τα παιχνίδια, αλλά σε ένα πρωτάθλημα στο οποίο οι «πράσινοι» έχουν χάσει σε όλα τα εκτός έδρας παιχνίδια τους, κι από την ΑΕΚ κι από τον Άρη κι από τον ΠΑΣ κι από τον Αστέρα (κι έχουν κερδίσει μόνο τη Λαμία στον ουδέτερο Βόλο), το εντός έδρας 0-0 για τον Ολυμπιακό είναι αποτυχία. Μιλάμε για μία ομάδα που και στις τέσσερις αυτές ήττες της μαζί έβαλε όλο κι όλο ένα γκολ…

Εκεί που πρέπει να δώσει βάση ο φετινός Ολυμπιακός είναι σε κάποιες λεπτομέρειες, που μοιάζουν μικρές, αλλά στο τέλος αυτές είναι που κάνουν τη διαφορά.

Να δώσω ένα παράδειγμα: είχε τη δυνατότητα στον αγώνα με τον ΟΦΗ να κάνει ένα τέταρτο γκολ (4-1) στο β΄μισό του β΄ημιχρόνου και να κλειδώσει τη νίκη. Δεν το έκανε όμως ούτε στην τριπλή ευκαιρία των Σισέ-Εμβιλά-Μπα, ούτε στη φάση με το σουτ του Μαντί, που θα έπρεπε να δώσει πάσα στον αμαρκάριστο δεξιά του Ελ Αραμπί. Ο ΟΦΗ είχε την ευκαιρία του στο 83’ να μειώσει σε 2-3 στο 83’ (δεν ήταν οφσάιντ νομίζω ο Σελίμοβιτς, προλαβαίνοντας την έξοδο του Βατσλίκ) και να έκανε στο φινάλε κόλαση το παιχνίδι.

Κι ένα δεύτερο, παρόμοιο παράδειγμα: και με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με 3-1. Αμέσως μετά είχε χρυσή ευκαιρία να κάνει το 4-1, με το δοκάρι του Μαντί. Δεν το έκανε, η ΑΕΚ μείωσε στο 79’ κι ο Μασούρας «καπάκι» έχασε χρυσή ευκαιρία για το 4-2. Δεν το έκανε και για να μη γίνει το 3-3 έπρεπε ο Εμβιλά να κάνει σωτήρια επέμβαση προ του Μάνταλου…

Για να επιστρέψω εκεί που ξεκίνησα: το ότι ο Ολυμπιακός πάντοτε παίρνει το πρωτάθλημα, όταν στο ένα τρίτο της σεζόν έχει αποκτήσει μία διαφορά από τον δεύτερο, λέει πολλά. Αλλά δεν σημαίνει και ότι του διασφαλίζει και το φετινό τίτλο! Η ΑΕΚ μοιάζει έτοιμη να δώσει ό,τι έχει και δεν έχει για να τον κοντράρει ως το τέλος και «ό,τι βγει».

Δεν ξέρω αν την ΑΕΚ την ωφελήσει η αλλαγή προπονητή (ο Μιλόγεβιτς την είχε στο -1 από τον Ολυμπιακό τις πέντε πρώτες αγωνιστικές, ενώ τώρα με το Γιαννίκη σε εφτά αγωνιστικές πήγε στο -6). Ξέρω όμως ότι παίζοντας μόνο κάθε Κυριακή, αφού δεν έχει ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, έχει μείνει αρκετά πίσω βαθμολογικά, την στιγμή κατά την οποία οι «ερυθρόλευκοι» θα έχουν δώσει 12 ευρωπαϊκά παιχνίδια με το αυριανό-κοινώς παίζουν συνεχώς τρία παιχνίδια την εβδομάδα.

Δεν βγάζει κάποια λαμπερή απόδοση ο Ολυμπιακός, αν και δεν είμαι βέβαιος ότι θα μπορούσε εύκολα να βγάλει με τέτοιες συνθήκες (και 15 διεθνείς απόντες σε τρεις διακοπές του πρωταθλήματος λόγω Εθνικών ομάδων), όμως αν μη τι άλλο παρουσιάζει μία ισορροπία. Για όποιον δεν το έχει παρατηρήσει, δεν έχει ούτε την καλύτερη άμυνα (9 γκολ ο ίδιος, 8 ο ΠΑΣ!), ούτε την καλύτερη επίθεση (23 ο ίδιος, 25 η ΑΕΚ), αλλά έχει την καλύτερη διαφορά τερμάτων (+14)…

Άσχετο: Τελικά ο Άρης…πάλι θα το δώσει το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Τρεις παίκτες τιμωρημένους έχει από κάρτες κι επέλεξε να εκτίσουν την ποινή τους σε τρία διαφορετικά παιχνίδια, ο Εντιαγέ με τον Αστέρα, ο Καμαρά με τον Ολυμπιακό κι ο Τζέγκο με τον Ιωνικό. Αν μία ομάδα δεν θέλει να κτυπήσει ένα παιχνίδι, κάνει τέτοιες επιλογές; Εγώ το γράφω από τώρα-την Κυριακή στο Καραϊσκάκη ο Ολυμπιακός πρέπει να φτύσει αίμα για να κερδίσει τον Άρη.