Το διάστημα δεν είναι μικρό, στην πραγματικότητα υπερβαίνει αυτό των 18 μηνών. Ενδεχομένως αυτή η αποχή να είχε ενοχλήσει και την ψυχολογία του Παραγουανού επιθετικού παρότι δεν έχει κάνει καριέρα γκολτσή υπό την έννοια ότι αυτό που σημείωσε χθες (1/12) ήταν το πρώτο επίσημο με τη φανέλα του Άρη και το 34ο στην επαγγελματική πορεία του. Ούτως ή άλλως, ουδέποτε είχε τη φήμη του «σκόρερ» αλλά του… ανακατωσούρα (με την καλή έννοια) λόγω της ατομικής ποιότητάς, της ικανότητας στη διάσπαση κλειστών αμυνών αλλά και της ταχύτητάς του στο ανοιχτό γήπεδο. Βέβαια θα πρέπει να συνυπολογιστεί κι ένα ακόμη στοιχείο.

Στο διάστημα της αποχής χρησιμοποιήθηκε σε 33 αγώνες (συμπεριλαμβανομένων και των δέκα με τη φανέλα του Άρη) και πάτησε στο χορτάρι για συνολικά 1173 λεπτά. Αντικειμενικά, δεν είναι και λίγα. Αφήνοντας κατά μέρους τους αριθμούς οι οποίοι δεν είναι τόσο πειστικοί για στην ιδιαίτερη γλώσσα του ποδοσφαίρου, η αλήθεια είναι ότι ο Άκης Μάντζιος προσδοκούσε ένα γκολ από τον Ιτούρμπε, ίσως, περισσότερο και από τον ίδιο. Γιατί τον περιμένει εδώ και τουλάχιστον τρεις μήνες, προσπάθησε να του δώσει… ολοκληρωμένες ευκαιρίες, από τη στιγμή όμως που δεν εισέπραττε ούτε το ελάχιστο των προσδοκιών, απλά τον διατήρησε στο rotation. Αν ο ρόλος του Ιτούρμπε αναβαθμιστεί στο άμεσο μέλλον ουσιαστικά θα εξαρτηθεί από τον ίδιο.

Ακόμη και στον πρώτο αγώνα του Κυπέλλου Ελλάδας με τον ΟΦΗ, ο Παραγουανός για σχεδόν 20 αγωνιστικά λεπτά χαρακτηρίστηκε από διστακτικότητα παρά την πρόθεση των συμπαικτών του να του δώσουν χώρο αλλά και το ένας εναντίον ενός που φωτογραφίζει το παιχνίδι του. Το γκολ που σημείωσε ήταν μια μορφή εξιλέωσης για τον ίδιο, ενδεχομένως να συμβάλλει στο να νιώσει καλύτερα και να βελτιώσει την απόδοσή του. Αυτό θα φανεί στα επόμενα παιχνίδια…