Να βγάλει τον χαρακτήρα που πρέπει και χρειάζεται ο ΠΑΟΚ

• Αντίδραση και κίνητρο

Με τόσα και τόσα που περνάμε, εδώ και δύο χρόνια, ένα ΠΑΟΚ-Άρης, σε μια γεμάτη Τούμπα μια χαρά είναι για να ξεσκάσεις και να ξεφύγεις από τη μιζέρια της καθημερινότητας. Το ποδόσφαιρο ήταν, είναι, θα είναι το ωραιότερο «άτιμο πράγμα», όπως το είχε χαρακτηρίσει κάποτε ο καλός φίλος και συνάδερφος, Αλέξης Σπυρόπουλος. Μια διαρκής περί αυτού απόδειξη είναι ο φετινός ΠΑΟΚ. Πότε του ύψους και πότε του βάθους. Εντυπωσιακές εμφανίσεις και νίκες από τη μία, αναντίστοιχα με την εικόνα των παιγνιδιών αποτελέσματα από την άλλη.

Στην Μπρατισλάβα, δεν έφτασαν οι τρεις-τέσσερις καλές στιγμές για να «καθαρίσει» την πρόκριση και να βάλει στο μυαλό τις εντός συνόρων υποχρεώσεις. Είναι υποχρεωμένος να παίξει έναν τελευταίο «τελικό». Στο τέλος της ημέρας, πάντως, παρά την καταφανή αναντιστοιχία-σίριαλ, μ’ ένα μαγικό τρόπο η υπόθεση εξισορροπείται. Η σοφία του παιγνιδιού αποτυπώνεται στην τρέχουσα βαθμολογία του «Δικεφάλου» σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου είναι κοντά, αλλά δεν είναι, ακόμη, εκεί που θέλει να τον φτάσει ο Ρουμάνος. Δεν αναφέρομαι σε τρόπο παιγνιδιού, στέκομαι στον χαρακτήρα. Ο οποίος χαρακτήρας υπάρχει, και είναι ανεξάρτητος απ’ την όποια απόδοση στην ημέρα. Μπορεί να παίξεις καλά σε μία ημέρα, μπορεί να παίξεις άσχημα σε μία άλλη ημέρα. Ο χαρακτήρας, όμως, είναι χαρακτήρας.

Η αγωνιστική συμπεριφορά, το σκεπτικό της ομάδας, η νοητική προσέγγιση του παιγνιδιού, ο χαρακτήρας, είναι το νούμερο-ένα. Δεν νοείται μια αναποδιά να φέρνει κατάρρευση. Από ένα ξέφτι, να ξηλώνεται όλο το πουλόβερ. Ο Λουτσέσκου ξέρει το έργο. Το ξέρει, σε όλες τις παραμέτρους του, σαν βιβλίο που το ‘χει αποστηθίσει. Έχει κάνει και τα λάθη του, ουδείς αντιλέγει, ωστόσο κοιτάζοντας πίσω, από το 2019 και εντεύθεν, πιστεύει κανείς ότι οι υπόλοιποι μεσολάβησαν στο πόστο του… μόνο και μόνο για να τον επαναφέρουν σ’ αυτό.

Αντίδραση και κίνητρο

Τι προσδοκούν ενόψει Άρη, πρώτα ο προπονητής του και μετά ο κόσμος του ΠΑΟΚ; Μια αντίδραση των παικτών. Μια καλή αντίδραση. Να μπουν στο γήπεδο και να παλέψουν. Να βρουν κίνητρο. Απαραίτητο για να επιδιώξεις να επικρατήσεις σε τέτοια ματς. Οπωσδήποτε, αρκετό για να κοιμηθούν έπειτα με τη συνείδηση, ότι προσπάθησαν, ήσυχη. Οι αδυναμίες, οι ατέλειες εδώ κι εκεί, προφανώς υπάρχουν. Αρκετές. Αναδείχθηκαν μέσα σε δύο αγώνες, με τον Ατρόμητο και την Σλόβαν. Όμως, τώρα, μιλάμε για ένα άλλο ματς.

Σε ένα ματς, όπου κρύβεται η όποια βαθμολογική απόσταση, η διαφορά στο μπάτζετ. Αυτά δεν μετράνε σε τέτοια παιγνίδια. Γι’ αυτό και ποτέ δεν κρίνουν το αποτέλεσμα τους. Τι να πρώτο θυμηθούμε; Το ΠΑΟΚ-Άρης, μετά την επιστροφή των «κίτρινων» στη μεγάλη κατηγορία, το 2019; Αυτό που ακολούθησε και ήταν το τελευταίο με κόσμο στις εξέδρες της Τούμπας; Ή μήπως το περσινό ματς της κανονικής περιόδου;

Η βασική αδυναμία, το όλον, είναι ότι η ομάδα δουλεύει πολύ, πραγματικά πολύ, για πενιχρό αποτέλεσμα. Κουράζονται, ιδρώνουν, ματώνουν, περίπου…για το τίποτα! Προκύπτει η έλλειψη, όχι ενός κλασικού εκτελεστή, όσο ενός (τουλάχιστον ενός) επιθετικού σκόρερ κι αυτών απ’ τις πίσω γραμμές. Από το καλοκαίρι και μετά την απώλεια του Ολιβέιρα το ρόστερ διαθέτει δύο σέντερ-φορ, αλλά στο τέλος της ημέρας το ταμείο είναι μείον, όταν βάζεις κάτω τα νούμερα του Σφιντέρσκι και του Άκπομ. Τα μόλις τέσσερα γκολ που έχουν σημειώσει συνολικά οι δυο τους, σε σύνολο 20 τερμάτων που έχει «Δικέφαλος» στο πρωτάθλημα, αποτελούν ένα σημείο μελέτης για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ομάδα.

Κοινώς, δεν φτάνουν! Κανείς δεν πήγε μακρυά, μόνο με τους αναμενόμενους. Για να βγει ο λογαριασμός μιας ολόκληρης χρονιάς, χρειάζονται και τα γκολ των επερχόμενων. Οι επερχόμενοι του ΠΑΟΚ δεν φοβίζουν. Μοιάζουν αρκετά λάιτ, για να φοβίζουν. Ο Μπίσεσβαρ ψάχνει το γκολ, αλλά δεν το έχει έντονο στο ρεπορτόριο του, ειδικά όταν προσπαθεί να γείρει το κορμί του για να βρει το «γάμα» της εστίας, λες και θα μετρήσει για τρίποντο, ο Καντουρί είναι ένα… φάντασμα από τη μέρα που επέστρεψε από τον τραυματισμό του (γι’ αυτό ας μην εκπλαγεί κανείς αν τον αφήσει ο Λουτσέσκου στον πάγκο), έχει μείνει να παλεύει μόνος του ο Ζίβκοβιτς. Αυτός, ναι, έχει το ρεπερτόριο. Ξεκάθαρα, μπορεί να είναι κομμάτι της ανάλυσης που θα υποχρεωθεί να κάνει ο προπονητής της άλλης ομάδας στους παίκτες του, πριν μπουν ν’ αντιμετωπίσουν τον ΠΑΟΚ, ωστόσο έρχεται η στιγμή που ο Αντρίγια δεν αρκεί. Χρειάζεσαι τους φορ σου.

Οι «ασπρόμαυροι» έχουν την δεύτερη καλύτερη επίθεση, δείχνουν μια επιθετική πολυφωνία, αλλά οι φορ του πρέπει να αποτελούν σημείο αναφοράς και σίγουρα όχι κάτι το συμπληρωματικό πάνω στο χορτάρι. Κι αν θέλουμε να σταθούμε στο ματς που έχει μπροστά του, η παρουσία είτε του Σφιντέρσκι, είτε του Άκπομ θα παίξει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του. Όπως πχ. έπαιξε ο Ελ Αραμπί στο πρόσφατο ντέρμπι του Ολυμπιακού κόντρα στην ΑΕΚ.