Για τις τελικές που δέχεται ο Ολυμπιακός…

Έχει περάσει μάλλον απαρατήρητο, αλλά ο Ολυμπιακός έχει πετύχει κάτι πολύ σημαντικό στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια του.

Από εκεί που δέχονταν στους περισσότερους αγώνες του από πολλές έως υπερβολικά πολλές τελικές, κατάφερε και τις περιόρισε σε μεγάλο βαθμό: ο Ιωνικός του έβγαλε πέντε τελικές (δύο εντός εστίας), η Άιντραχτ είχε επίσης πέντε τελικές (τρεις εντός εστίας), ο Παναιτωλικός είχε τέσσερις τελικές (δύο εντός εστίας) και ο ΠΑΟΚ είχε έξι τελικές (επίσης δύο εντός εστίας).

Σίγουρα έπαιξε ρόλο ότι από τα τέσσερα παιχνίδια τα τρία ήταν στο Καραϊσκάκη και μόνο το ένα εκτός έδρας, αλλά ακόμη κι έτσι η διαπίστωση δεν χάνει την αξία της, αν σκεφθούμε π.χ. ότι η Άντβερπ είχε κάνει 17 τελικές και η Νέφτσι 12 μέσα στο Καραϊσκάκη…Και σε σχέση με τις μόλις τέσσερις τελικές του Παναιτωλικού, η Λαμία του είχε κάνει 10 τελικές, ο Αστέρας εννιά κι ο ΠΑΣ άλλες εννιά…

Δεν είναι η πρώτη φορά φέτος που ο Ολυμπιακός καταφέρνει και περιορίζει τις τελικές που τρώει. Ο ΠΑΟ κι ο Ατρόμητος στο Καραϊσκάκη είχαν από μόλις τέσσερις τελικές, ο Απόλλωνας τρεις και η Σλόβαν μία! Τώρα, όμως, το κάνει συνεχόμενα σε τέσσερα παιχνίδια κι αυτό δίνει μία άλλη διάσταση στο σχετικό δεδομένο.

Να σταθούμε σε δύο ακόμη πράγματα, όμως.

Πρώτον, έχει συνήθως μεγάλη διαφορά η άμυνα που κάνει ο Ολυμπιακός εντός κι εκτός έδρας. Μνημόνευσα παραπάνω ότι σε τρεις εξόδους στην επαρχία είχε μέσο όρο 10 τελικές εις βάρος του, ενώ η Άιντραχτ στην Φρανκφούρτη του έκανε 18 τελικές και η Φενέρμπαχτσε στην Κωνσταντινούπολη 16, η Λούντογκορετς στη Βουλγαρία 15, η Σλόβαν στην Μπρατισλάβα 12 κι η Νέφτσι στο Αζερμπαϊτζάν 10. Αν η ΑΕΚ έχει αυτό το μέσο όρο τελικών (15) την άλλη Κυριακή στο ΟΑΚΑ, δεν ξέρω πώς ο Ολυμπιακός θα αποφύγει την ήττα…

Δεύτερον, υπάρχει μεγάλη διαφορά στα γκολ που δέχεται ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη, σε σχέση με τα γκολ που δέχεται στο ελληνικό πρωτάθλημα. Τα πέντε γκολ στις εννιά αγωνιστικές στην ελληνική Λίγκα είναι ένα σχετικά καλό νούμερο, αλλά στην Ευρώπη πέντε γκολ έφαγε στα δύο παιχνίδια μόνο από την Άιντραχτ…Ειδικότερα εκτός έδρας το πρόβλημα είναι σοβαρό, με άλλα δύο γκολ παθητικό από την Λούντογκορετς κι άλλα δύο από τη Σλόβαν. Κι όταν οι αντίπαλοι του έχουν και έξι δοκάρια (τέσσερα σε εκτός έδρας παιχνίδια του Ολυμπιακού), το πρόβλημα μάλλον μεγεθύνεται…

Με τον Ιωνικό, την Κυριακή, ο Ολυμπιακός κατά βάση έφαγε μία καθαρή ευκαιρία για γκολ, εκείνη στο 5^ο λεπτό. Με ολόκληρη την ενδεκάδα του κοιμώμενη! Αν είναι δυνατόν, να παίρνει την μπάλα ο αντίπαλος δεξιός μπακ (Μύγας) έξω από την περιοχή της ομάδας του, να κάνει κούρσα 50 μέτρων περνώντας σαν σταματημένους Αγκιμπού, Μασούρα, Εμβιλά (που ούτε φάουλ δεν μπόρεσαν η, δεν σκέφθηκαν να του κάνουν), να δίνει στον δεξιό εξτρέμ (Ματσούκα) με τον Ρέαμπτσιουκ να χάνει εντελώς τη φάση και από εκεί και πέρα να υπάρχει ένα παρόμοιο ναυάγιο, καθώς στην πάσα του Ματσούκα στο σέντερ φορ (Τουράμ), ο μεν Παπασταθόπουλος αυτή τη φορά τραβήχτηκε έγκαιρα για να βγάλει οφσάιντ, οι δε ακραίοι μπακ (Λαλά και Ρέαμπτσιουκ) έμειναν στις θέσεις τους και τον κάλυψαν. Τυχερός ο Ολυμπιακός που ο Βατσλίκ βγήκε γρήγορα κι έβαλα καλά το σώμα του, διώχνοντας με το δεξί του πόδι, γιατί με τον Ιωνικό μπροστά στο σκορ δεν ξέρω κατά πόσο ο πρωταθλητής θα έπαιρνε το τρίποντο…

Παρεμπιπτόντως, πρέπει να είναι η μόλις τρίτη φορά στα 15 παιχνίδια του κάτω από τα δοκάρια του Ολυμπιακού, που ο Βατσλίκ καθαρίζει μία τόσο σοβαρή απειλή για την εστία του, σώζοντας το μηδέν σε κρίσιμο σημείο ενός εν τέλει νικηφόρου αγώνα-η πρώτη ήταν σε μία κοντινή κεφαλιά του Κουλούρη με τον Ατρόμητο και η δεύτερη ήταν σε μία άλλη κεφαλιά του Ταϊρόν στα πρώτα λεπτά του αγώνα στη Λαμία.

Κι επειδή η αναφορά στον αγώνα με τον Ιωνικό: μου έκαναν εντύπωση οι πολύ χαμηλές στροφές στις οποίες έπαιξε ο Σισέ, μολονότι μάλιστα ήταν φρέσκος καθότι την Πέμπτη δεν είχε παίξει με την Άιντραχτ. Εντελώς τυπική η παρουσία του, σε βαθμό που ο Αβραάμ στο β΄ ημίχρονο να μοιάζει ένα επίπεδο πάνω από τον Σενεγαλέζο.

Για τον Σωκράτη κάτι: καλά κάνει και βοηθάει την επίθεση παίρνοντας επιθετικές πρωτοβουλίες, αφού πάντα η υπεραριθμία είναι ένα ζητούμενο απέναντι ιδίως σε κλειστές άμυνες. Με τη διαφορά ότι η προσπάθεια πρέπει να φτάνει μέχρι εκεί που προσφέρει πράγματι στην ανάπτυξη και δεν φτάνει και ξεπερνάει τα όρια του εξεζητημένου-το να επιχειρεί ένας στόπερ τη μία ντρίμπλα μετά την άλλη και τελικά να χάνει επανειλημμένως την μπάλα δίνοντας την ευκαιρία στην αντίπαλη ομάδα να βγάζει αντεπιθέσεις, και επιπλέον εν τη απουσία του, δεν είναι πια βοήθεια, αλλά το αντίθετο, για την ομάδα. Με το περιβραχιόνιο και του αρχηγού ο Σωκράτης λογικό είναι να νιώθει να θέλει να δίνει παραπάνω πράγματα κι όχι απλά να παίζει άμυνα, όμως όταν χάνεται η ισορροπία υπάρχει πρόβλημα.

Οι χαμηλές στροφές του Ρέαμπτσιουκ στο συγκεκριμένο παιχνίδι μπορεί να δικαιολογηθούν, αφού προέρχονταν από τραυματισμό και δεν έχει σταματήσει και να παίζει. Και πάλι, κάτι προσπάθησε να κάνει, έστω μέσα στη μετριότητα του. Αντίθετα, ήταν πολύ ζωντανός ο Λαλά, που μπορεί να μην ήταν σταθερός, αλλά είχε καλές ενέργειες και αμυντικά και επιθετικά. Με διαφορά ο πιο χρήσιμος από όλους τους αμυντικούς σε αυτό το ματς ο Γάλλος, από τον οποίο εγώ περιμένω ότι σύντομα θα κάνει και γκολ, σε κάποια από τις συνεργασίες του με τον Ροντρίγκες.

Ο Εμβιλά είχε αξιοπρεπή εμφάνιση την Κυριακή, αφού μπορεί να μην του πέρασαν κάποιες πάσες, αλλά είχε προσφορά και ανασταλτικά και δημιουργικά. Δίπλα του, η κατάσταση βελτιώθηκε, αλλά λίγο, με την είσοδο του Μαντί Καμαρά αντί του Κούντε. Ο Μαντί έψαξε δύο φορές το γκολ και ειδικά τη μία προς το τέλος το πλησίασε (για ένα κλικ τον πρόλαβαν πάνω στο σουτ), έκοψε πίσω ξεκινώντας την καλύτερη αντεπίθεση του Ολυμπιακού στο β΄ ημίχρονο, όμως είναι φανερό, όπως και στην περίπτωση του Εμβιλά, ότι το ντεπόζιτο του θέλει βενζίνη.

Ο Μαρτίνς έκανε με τον Ιωνικό τέσσερις αλλαγές στην ενδεκάδα σε σχέση με το αμέσως προηγούμενο ματς, με την Άιντραχτ-για τα δεδομένα του είναι πολλές, το έχει ξανακάνει μόνο μία φορά, στο 4-1 με τον Απόλλωνα, μεσοβδόμαδα, ανάμεσα στα παιχνίδια στη Λαμία και στην Τρίπολη. Ίσως αν είχε τον Μπουχαλάκη σε καλύτερο βαθμό ετοιμότητας προερχόμενο από την θλάση του και δεν ήταν τραυματίας ο Καρμπόβνικ, να έκανε μία-δύο αλλαγές παραπάνω, χωρίς και γι΄ αυτό να είμαι βέβαιος.

Το καλό είναι ότι αυτή τη φορά είδαμε τον Ολυμπιακό μετά το 1-0 να κυνηγάει κι ένα δεύτερο γκολ πριν τη λήξη του α΄ ημιχρόνου, έστω κι αν δεν το έβαλε στις ευκαιρίες του Λαλά και του Ροντρίγκες. Το κακό είναι ότι δεν το έψαξε το δεύτερη κτύπημα στον αντίπαλο αμέσως μετά το γκολ του Μασούρα, στο διάστημα δηλαδή που ήταν ακόμη ζαλισμένος ο αντίπαλος, με συνέπεια μάλιστα έξι λεπτά μετά το 1-0 να έχει την δεύτερη από τις τρεις ευκαιρίες στο παιχνίδι του ο Ιωνικός. Τον αφήνει ο Ολυμπιακός να ανασάνει τον αντίπαλο του μετά το γκολ που τρώει, του δίνει τη δυνατότητα να αντιδράει κι αυτό νομίζω ότι δεν είναι έξυπνο.

Ποιο είναι το ωραίο: ότι από τα πέντε γκολ που έχει φάει ο Ολυμπιακός στο πρωτάθλημα, δεν του έχει στοιχίσει κανένα! Όλα ήταν σε νίκες του! Οι δύο απώλειες του, οι ισοπαλίες με Ατρόμητο και ΠΑΟ, ήταν 0-0!

Άσχετο: O Ελ Αραμπί μόνος του μιλάει με τον Ολυμπιακό για το καινούργιο του συμβόλαιο, όπως μόνος του είχε μιλήσει και πέρυσι. Δεν έχει μάνατζερ. Απλά έχει ένα τύπο που του κοιτάζει τα οικονομικά του.