Η αναβάθμιση του λογισμικού κάνει τον Καρλίτος να “πετάει”

Την ώρα που οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού και του Ιωνικού είχαν βγει για να περπατήσουν στο τερέν του γηπέδου της λεωφόρου Αλεξάνδρας, το απόγευμα του Σαββάτου, παρατηρούσα τον Καρλίτος. Το βλέμμα μου έμεινε επάνω του επειδή μου έκανε εντύπωση η ψυχολογική κατάστασή του. Έβλεπα έναν τύπο σε φοβερά κέφια, που είχε διάθεση να συναναστραφεί αρκετούς εκ των αντιπάλων του και να αστειευτεί με την πλειονότητα των συμπαικτών του, και περισσότερο με τον Σωτήρη Αλεξανδρόπουλο, με τον οποίο πέρασαν πολύ χρόνο μαζί. Έβλεπα έναν τύπο βγαλμένο από τα εγχειρίδια της ψυχολογίας του ποδοσφαίρου στο επίπεδο της ελίτ, τα οποία υπογραμμίζουν την σημασία της θετικής ψυχολογίας και της θετικής νοοτροπίας που πρέπει να χτίζει στους ποδοσφαιριστές το προπονητικό επιτελείο πριν από το παιχνίδι. Τον παρατηρούσες στο τερέν και έλεγες “αυτός ο τύπος πρέπει να περνάει πολύ καλά στην δουλειά του, να το ευχαριστιέται”. Αυτή η εικόνα μου έκανε τέτοια εντύπωση, που την πήρα μαζί μου και την κουβέντιασα στην εκπομπή που προηγήθηκε του αγώνα στην CosmoteTV.

Προτού συμπληρωθούν 6’ αγωνιστικά λεπτά στο παιχνίδι, ο Καρλίτος πραγματοποίησε μια ενέργεια από την οποία ανέβλυζαν η αυτοπεποίθηση, που είναι στον ουρανό, και η καλή ψυχολογία του. Απέφυγε τρεις ποδοσφαιριστές και έφτασε να ευστοχήσει με άνεση, σε μια ευκαιρία που αξιοποιείται 16 φορές στις 100 (xG 0.16).

Με άλλα λόγια έκανε το δύσκολο να μοιάζει εύκολο, διότι όλη αυτή η περίτεχνη ενέργεια του βγήκε εύκολα, φυσικά, αβίαστα.

Το απόγευμα του Σαββάτου ο Καρλίτος ήταν απόλαυση να τον παρακολουθείς στο τερέν της Λεωφόρου. Ήταν το κέντρο του σύμπαντος στο αγωνιστικό πλάνο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στην φάση της επιθετικής ανάπτυξης. Στα χαρτιά ήταν ο επιθετικός χάφ πίσω από τον Σεμπαστιάν Παλάσιος που έπαιζε στην κορυφή της επίθεσης. Στην πραγματικότητα ήταν ένας επιθετικός με το ελεύθερο να κινείται παντού στο μήκος και το πλάτος του τερέν, με τους υπόλοιπους να αλλάζουν τοποθετήσεις ανάλογα με τους χώρους που κάλυπτε ο Ισπανός. Υπήρχαν στιγμές που το μάτι σου τον έπιανε να συνεννοείται - στον “νεκρό χρόνο” - με τον Βιτάλ, τον Παλάσιος και τον Χατζηγιοβάνη προκειμένου να αλλάζουν θέσεις στο τερέν. Η ενδοεπικοινωνία ήταν τέτοια, και η ελευθερία που παίρνει από τον προπονητή του τέτοια, που ο Καρλίτος επικοινωνούσε με νεύματα για την κίνηση που θα κάνει στην επόμενη επίθεση, αφού προηγουμένως διάβαζε το παιχνίδι των αντιπάλων του, παρατηρούσε τις τοποθετήσεις τους και έβλεπε τον χώρο στον οποίο είχε μεγαλύτερο νόημα να επιτεθεί.

Στο γυμνό μάτι έμοιαζε να είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής. Και ναι, σίγουρα η αυτοπεποίθηση του, που ήταν τέτοια που τον έφερε στο “3 στα 3” - δηλαδή να πετύχει τρία γκολ σε τρεις εκτελέσεις, είναι βασικό μέρος της εξήγησης για την επικράτηση του Παναθηναϊκού. Δεδομένου μάλιστα ότι καμία από τις ευκαιρίες που αξιοποίησε δεν ήταν κλασική (xG: 0.16 - 0.15 - 0.09) είναι δεδομένο ότι πρέπει να του πιστωθεί μεγάλο μέρος των ευσήμων για την αποτελεσματικότητα του Παναθηναϊκού. Με άλλα λόγια δικαίως την πήρε την μπάλα σπίτι του στη λήξη του ματς. Όλα αυτά όμως συνέβησαν επειδή λειτούργησε πολύ αποτελεσματικά το αγωνιστικό πλάνο που είχε ετοιμάσει ο Γιοβάνοβιτς. Ο Καρλίτος έβρισκε τους χώρους χάρη και στις ομαδικές τακτικές ενέργειες του Παναθηναϊκού κατά την φάση της επίθεσης, και χάρη στις πάσες που δέχθηκε από τον Ρούμπεν και τον Αλεξανδρόπουλο - δύο μέσους που έκαναν “παπάδες” σε αυτό το παιχνίδι. Και οι δύο ολοκλήρωσαν τον αγώνα με 80% επιτυχία στις ενέργειές τους. Ο Ρούμπεν με ακρίβεια 92% στις μεταβιβάσεις και ο Αλεξανδρόπουλος με 91%.

Αυτό που συμβαίνει μέχρι στιγμής με τον Καρλίτος στην εκκίνηση του νέου πρωταθλήματος είναι μια ιστορία που δείχνει την διαφορά που μπορεί να κάνει το μοντέλο παιχνιδιού ενός προπονητή. Ο ίδιος ποδοσφαιριστής που σε 1499’ αγωνιστικά λεπτά στο περσινό πρωτάθλημα είχε πετύχει 6 γκολ, έχει σήμερα πετύχει 7 γκολ σε 416’ αγωνιστικά λεπτά. Δηλαδή μετά από 6 αγωνιστικές έχει πετύχει περισσότερα γκολ από όσα είχε πετύχει πέρσι σε ολόκληρο το πρωτάθλημα. Φυσικά ένα μέρος της εξήγησης πιθανόν να κρύβεται και στην βελτίωση της φυσικής κατάστασης αλλά και στην βελτίωση των δεξιοτήτων του. Όμως η κύρια εξήγηση είναι η συμβατότητά του με το game model του Γιοβάνοβιτς και η εμπιστοσύνη που του δείχνει ο προπονητής. Φυσικά παίζει ρόλο η ποιότητα των συμπαικτών του, και η δική του διάθεση να τους εμπιστευθεί και να συντονιστεί με το παιχνίδι τους, αλλά η ειδοποιός διαφορά είναι η σχετική με την ομαδική λειτουργία του Παναθηναϊκού. Χάρη σε αυτήν ο Καρλίτος δείχνει σαν να έχει κάνει αναβάθμιση λογισμικού και να πετάει με το νέο λειτουργικό του. Μήπως όμως αυτό δεν είναι που έχει συμβεί;

Πηγή δεδομένων απόδοσης: Wyscout.