Μετά την γιούχα ας σκεφτούμε λιγάκι ήρεμα!

Η κατάσταση κοντεύει να ξεφύγει στον Άρη μετά την ισοπαλία στον παιχνίδι με τον Απόλλωνα , αποτέλεσμα που σίγουρα δεν μπορεί να θεωρηθεί ως θετικό.

Μετά την λήξη της αναμέτρησης είχαμε αποδοκιμασίες στο Κλεάνθης Βικελίδης , γεγονός αναμενόμενο μετά από μια ακόμη προβληματική εμφάνιση της ομάδας, αλλά αυτό που προβληματίζει περισσότερο είναι οι οργισμένες και εν θερμώ απόψεις των φίλων (και όχι μόνο) της ομάδας με αποδέκτες προπονητή και παίκτες εν είδει τελικών συμπερασμάτων.

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Άλλο υπογραμμίζω προβλήματα στην λειτουργία μια ομάδας κι άλλο μηδενίζω την μέχρι σήμερα παρουσία της , άλλο επίσης η διαπίστωση ελλείψεων και αδυναμιών και άλλο η συνολική απαξίωση.

Θα επιχειρήσω λοιπόν ψύχραιμα να βάλω τα πράματα σε μια σειρά.

Διαβάζω και ακούω ότι κατά την περσινή περίοδο ο κόουτς Μάντζιος στάθηκε πολύ τυχερός. Του “έκατσαν” τα αποτελέσματα στις περισσότερες σημαντικές αναμετρήσεις, ότι τον βοήθησε το γεγονός πως στα γήπεδα δεν υπήρχε κόσμος και έτσι η ομάδα του δεν πιέστηκε από τους οπαδούς της , πως στα εκτός έδρας ο Άρης δεν αντιμετώπισε εχθρικό περιβάλλον.

Διαβάζω και ακούω πως από τους παίκτες μόνο ο Γκάμα αξίζει , αλλά και αυτός είναι στα ...τελειώματα , πως ο Μπερτόλιο και ο Μαντσίνι είναι εργαλεία και τίποτα περισσότερο , πως ο Γκαρσία δεν αξίζει μια , ο Εντιαγιέ είναι μέτριος το ίδιο και ο Καμαρά που στην καριέρα του δεν πέτυχε ποτέ του διψήφιο αριθμό τερμάτων, εν ολίγοις πάρε τον ένα και χτύπα τον άλλο!!!

Μάλιστα! Εξαιρετικά!

Δηλαδή,ο άλλος , ο ειδικός , παρατηρεί τα στατιστικά του Καμαρά , αλλά παραβλέπει το τρόπο με τον οποίο η ομάδα θα μπορούσε να αξιοποιήσει τις όποιες δυνατότητες του παίκτη, όπως άλλωστε και τον βαθμό προσαρμογής.

Ωραία! Αλλά πριν φτάσουμε στους παίκτες ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο στον προπονητή.

Να δεχθώ κι εγώ ότι ο Μάντζιος πέρσι στάθηκε τυχερός παρόλο που την θεά τύχη την επιζητούν όλοι οι προπονητές του κόσμου ακόμα και οι αναγνωρισμένης αξίας.

Μα όλα τα σημαντικά παιχνίδια ο κόουτς τα κέρδισε κατά τύχη; Τότε κακώς ξεροσταλιάζει στους πάγκους. Με την τύχη που τον περιβάλλει καλύτερα θα ήταν να πήγαινε στο καζίνο να λύσει και το οικονομικό του πρόβλημα!

Από την άλλη τότε γιατί η φίλαθλη κοινή γνώμη αλλά και η συντριπτική πλειοψηφία των αθλητικών συντακτών πέρσι μετά από κάθε επιτυχία του Άρη διατύπωναν διθυραμβικά σχόλια για την συνολική απόδοση της ομάδας. Για τον τρόπο παιχνιδιού , για την δημιουργικότητα , για το ανταγωνιστικό της προφίλ!

Όλα αυτά κατά τύχη έγιναν ή δεν έγιναν;

Όσοι διαβάζουν τακτικά αυτή την στήλη θα θυμούνται πολύ καλά ότι είχα γράψει στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου πως μαζί με την ομάδα μεγαλώνει και ο κόουτς. Βίοι παράλληλοι! Σε εμπειρίες, παραστάσεις , τακτικές , νοοτροπία κά. Και πως αν στην παράλληλη αυτή πορεία κάποιος από τους αντισυμβαλλόμενους μείνει πίσω τότε μοιραία η σχέση θα διαταραχθεί.

Ανάλογες περιπτώσεις έχουμε συναντήσει αμέτρητες στον χώρο του ποδοσφαίρου.

Κλασική περίπτωση σε όσα αναφέρω είναι αυτή της Αταλάντα! Ο Γκασπερίνι δεν ήταν ένας κόουτς πρώτης γραμμής για τα Ιταλικά δεδομένα. Μεγάλωσε μαζί με την ομάδα του , σχεδίαζε σωστά το κάθε της επόμενο βήμα με την γνώση που αποκτούσε, χωρίς υπερβολές και ρίσκα , διόρθωνε γρήγορα και αποτελεσματικά τα όποια λάθη ή αδυναμίες του ,πριν προλάβει το σύνολο να χάσει την αυτοπεποίθηση αλλά και την αξιοπιστία του, με αποτέλεσμα η Αταλάντα να θεωρείται πλέον και όχι άδικα μια νέα δύναμη στο Καμπιονάτο αλλά και στην Ευρώπη. Και οι δυο τους , ομάδα και προπονητής , έφτασαν ψηλά!

Ως εκ τούτου , στα νέα δεδομένα για τον Άρη μετά τις σημαντικές προσθήκες στο ρόστερ του , αν ο κόουτς δεν καταφέρει να τις αναδείξει , αν δεν αποτελέσουν λύσεις που θα τον βοηθήσουν να λύσει τους γρίφους που τον παίδεψαν την προηγούμενη χρονιά, αν δεν εφαρμόσει με απόλυτη καθαρότητα όσα διδάχθηκε στις νέες καταστάσεις , σε μια ομάδα πιο ανταγωνιστική από όσες δούλεψε στο παρελθόν , αν δεν καταφέρει να εμφανίσει τις δυνατότητες του συνόλου, ναι τότε η συνεργασία θα καταστεί προβληματική αλλά επ’ ουδενί δεν θα ακυρώσει ότι θετικό έχει πιστοποιηθεί ως δικό του έργο!

Πάμε τώρα στους παίκτες. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι γιατί αρκετοί βρίσκονται πάνω σε σύννεφα και ταξιδεύουν. Ο παίκτες είναι αξιόλογοι για τον Άρη , σημαντικοί και επ αυτού δεν χωρά κουβέντα. Αν εμφάνιζαν περισσότερες δυνατότητες απ’ αυτές που πραγματικά έχουν, για να είμαστε σοβαροί και ρεαλιστές οφείλουμε να δεχθούμε, ότι τότε δεν θα φορούσαν την φανέλα του Άρη αλλά μια άλλης ομάδας πιο ανταγωνιστικής στην Ευρώπη!

Οι παίκτες οι περισσότεροι από αυτούς , ο λεγόμενος κορμός της ομάδας, αγωνίζεται χωρίς σταματημό, σχεδόν τρία χρόνια οπότε λογικό κι επόμενο να έχει χάσει κάτι από την φρεσκάδα και ζωντάνια λόγω κόπωσης και τραυματισμών που δεν ήταν λίγοι.

Ναι κι αυτό είναι κάτι σημαντικό που οείλει να το διαχειριστεί σωστά το προπονητικό επιτελείο!

Τώρα γιατί συνέβη αυτό , όλοι το γνωρίζουν , ευθύνες έχει σίγουρα και η διοίκηση με τις επιλογές της , το θέμα επί του παρόντος δεν είναι η απόδοση ευθυνών για αυτή την κατάσταση , το θέμα είναι ότι οι παίκτες ξεζουμίστηκαν για να το πούμε απλά. Κι όπως προανέφερα οι ποδοσφαιριστές αυτοί έχουν συγκεκριμένες δυνατότητες. Πως να το κάνουμε…

Φτάνουμε λοιπόν αισίως στα όσα συνέβησαν τις πρώτες αγωνιστικές που δεν είναι τίποτα λιγότερο , τίποτα περισσότερο από τον συγκερασμό όσων ανέφερα πιο πάνω.

Στην αναμέτρηση με τον Απόλλωνα ο Άρης μετρά απουσίες, αλλά έχει απέναντι μια από τις πιο αδύναμες ομάδες του πρωταθλήματος, τουλάχιστον έως τώρα και σίγουρα σύμφωνα με τους αριθμούς την πιο αδύναμη άμυνα.

Απέναντι σε αυτό το σύνολο που παλεύει να ανασυγκροτηθεί για 68 λεπτά ο Άρης παρουσιάζεται άχρωμος , ασύνδετος, άνευρος.

Στη στατιστική του καταγράφει μόνο μια αξιόλογη τελική προσπάθεια και η στατιστική είναι απόλυτα ειλικρινής. Δεν έχει αγωνιστικό προσανατολισμό , δεν έχει κατεύθυνση.

Δεν τον σώζουν επίσης οι ατομικές εμπνεύσεις όπως σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν γιατί κι αυτές απουσιάζουν από τους συνήθεις ύποπτους. Το ξεζούμισμα που ανέφερα.

Η ομάδα υποπίπτει σε 50 λάθη(!!!), ασύλληπτο νούμερο όταν απέναντι σου έχεις τον Απόλλωνα! Αλλά φυσικό κι επόμενο όταν δεν ξέρεις τι εφαρμόζεις και πως!

Ο Άρης γίνεται ομάδα , όχι κατά τύχη , αλλά όταν αποφασίζει επιτέλους να παίξει με σχηματισμό 4-4-2!

Η αλλαγή συστήματος διευκόλυνε να αποδώσουν καλύτερα ακόμα κι αυτοί που δεν ήταν στην καλύτερη βραδιά τους!

Η ομάδα ρολάρει όταν ο Εντιαγέ παίζει στην κανονική του θέση , όταν το ίδιο συμβαίνει με τον Σάσα και δεν αυτοσχεδιάζει, όταν ο Βραζιλιάνος πατά περιοχή ή πλησιάζει, όταν η ομάδα αποκτά συνοχή στις γραμμές , οι παίκτες έρχονται πιο κοντά και η κυκλοφορία γίνεται πιο εύκολη.

Και όταν η κυκλοφορία γίνεται πιο εύκολη προκύπτει η δημιουργία.

Ο Άρης επιτέλους εκδηλώνει και επιθέσεις από τον άξονα. Δημιουργεί τελικές , δημιουργεί ευκαιρίες και μάλιστα δεν ξέρω πόσοι το πρόσεξαν σε διάστημα 20 λεπτών πετυχαίνει περισσότερες σε αναλογία τελικές και ευκαιρίες από όσες πέτυχε απέναντι στον Ατρόμητο που τον κέρδισε!!!

Άρα δεν είναι μόνο θέμα παικτών. Ούτε ξέχασαν την μπάλα που ήξεραν. Αν ο Άρης αγωνιζόταν με αυτό το σύστημα εξ αρχής , με σωστή κατανομή ρόλων και τον Ματίγια στην αρχική ενδεκάδα , το πιθανότερο θα ήταν να έχει λήξει το ματς από το πρώτο μέρος.

Με αυτή την διάταξη οι παίκτες αποκτούν ρυθμό, η ομάδα αρχίζει να αναπνέει. Ακόμα και οι περιβόητες κάθετες πάσες που αναζητούν δικαίως οι φίλοι του Άρη και αυτές εμφανίστηκαν. Λίγες αλλά εμφανίστηκαν.

Δεν υπάρχει ο ισχυρισμός , ότι ο τάδε δεν έχει την κάθετη πάσα, ο δείνα δεν μπορεί. Και ο Μασούρας δεν την είχε και την απόκτησε. Το ίδιο ισχύει ως προς την βελτίωση του σε αυτόν τον τομέα και για τον Μπουχαλάκη.

Δουλεύεις πάνω στις αδυναμίες των παικτών και αυτοί βελτιώνουν το ρεπερτόριο τους.

Άρα για να καταλήξουμε κάπου χωρίς κραυγές και υστερίες , χωρίς απαξιώσεις και αφορισμούς στον Άρη θα πρέπει όπως πολύ σωστά το επεσήμανε ο Κουέστα να αποκατασταθεί η επικοινωνία στην ομάδα!

Και για να αποκατασταθεί η επικοινωνία ο κόουτς οφείλει να αναθεωρήσει πολλές από τις αρχικές του σκέψεις. Οφείλει να επανεξετάσει τα πλάνα του , να προσεγγίσει τα παιχνίδια με διαφορετική τακτική από την περσινή γιατί με τους παίκτες που έχει πλέον στην διάθεση του οι επιλογές είναι σίγουρα περισσότερες και πιο ποιοτικές.

Όλα δείχνουν ότι με την επιβάρυνση που έχουν υποστεί βασικοί παίκτες του Άρη το άκρως πετυχημένο στην περσινή περίοδο 4-2-3-1 δεν παράγει έργο!

Η διακοπή είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να ηρεμήσει ο κόσμος, να ξεκουραστούν οι παίκτες, να αναλύσει το προπονητικό επιτελείο τις αδυναμίες που εμφανίζει η ομάδα στο επίπεδο της τακτικής και τις όποιες εναλλακτικές λύσεις και τέλος η διοίκηση που καλά κάνει και στηρίζει τον προπονητή δίνοντας του και άλλες ευκαιρίες γιατί το δικαιούται , να σκεφτεί τι άλλες επιλογές έχει στην διάθεση της σε περίπτωση που η ομάδα δεν συνέρχεται αγωνιστικά. Γιατί κι εκεί θα χρειαστεί να γίνει υπέρβαση. Αν είναι να αγοράσεις πάλι το ίδιο πουκάμισο αλλά σε άλλο χρώμα δεν αξίζει τον κόπο!