Τι μας έδειξε ο Τικίνιο παίζοντας πρώτη φορά μόνος στην επίθεση του Ολυμπιακού

Ο αγώνας στη Λαμία μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε για πρώτη φορά στον Ολυμπιακό μόνο του στην επίθεση τον Τικίνιο! Και το ίδιο θα συμβεί κατά πάσα πιθανότητα κι αύριο με τον Απόλλωνα, λόγω της απουσίας πάλι του (τραυματία) Ελ Αραμπί.

Βλέπετε, έως το προχθεσινό παιχνίδι ο Πέδρο Μαρτίνς τον χρησιμοποιούσε πάντοτε ως δίδυμο στην επίθεση, σχεδόν πάντοτε με τον Ελ Αραμπί-μία φορά και με τον Χασάν. Και στα τέσσερα φιλικά στα οποία είχε παίξει ο Βραζιλιάνος, αλλά και στα δύο επίσημα, ήταν πάντοτε το ίδιο. Μάλιστα, δεν κρύβω ότι μου είχε κάνει κι εντύπωση: πώς ένας προπονητής που εδώ και τρία χρόνια έπαιζε τόσο σπάνια 4-4-2 με δύο κλασικούς φορ, ξαφνικά τώρα το κάνει συνεχώς, όταν έχει στην ενδεκάδα τον Τικίνιο.

Ποια ήταν λοιπόν η εικόνα του Τικίνιο σε αυτό το πρώτο του παιχνίδι σε ρόλο μοναδικού φορ στον Ολυμπιακό; Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, η απόδοση του άγγιξε τα όρια της απογοήτευσης στο α΄ ημίχρονο (ακόμη κι όταν έκανε ένα πολύ καλό σπριντ και βγήκε σε θέση έξω αριστερά, τελικά εύκολα κόπηκε σε κόρνερ), ενώ στο β΄ ημίχρονο το πάλεψε περισσότερο και τουλάχιστον μπήκε-συμμετείχε σε κάποιες επικίνδυνες στιγμές, δημιουργικά η, εκτελεστικά, χωρίς όμως και σε αυτό το διάστημα να κάνει τη διαφορά. Τουλάχιστον, ωστόσο, ήταν ανεργός, ήταν «εκεί» σε αντίθεση με τα πρώτα 45 λεπτά, στα οποία ήταν σαν να έπαιζε με δέκα ο Ολυμπιακός.

Η αλήθεια είναι ότι δεν πήρε και πολλές μπαλιές, αλλά ακόμη μεγαλύτερη αλήθεια είναι ότι ο σέντερ φορ στον Ολυμπιακό πρέπει να είναι πιο κινητικός, δραστήριος και τέλος πάντων πιο καλός από κάθε άποψη σε σχέση με αυτό που είδαμε στη Λαμία από τον Βραζιλιάνο άσο. Ειδικά εκείνη η φάση στο 51’, που ο Βαλμπουενά τον έβγαλε από δεξιά σε αντεπίθεση φωτιά, το τελείωμα του, μία σέντρα πάνω στον γκολκίπερ, ήταν η χειρότερη επιλογή, την στιγμή μάλιστα κατά την οποία περίμεναν απλά μία καλή πάσα φγια να κάνουν το γκολ, τόσο ο Ονιεκούρου στο δεύτερο δοκάρι, όσο κι ο Μπουχαλάκης στο πέναλτι-η μπάλα έπρεπε να είχε πάει στον Μπουχαλάκη. Ακόμη και στη φάση της μείωσης του σκορ από πλευράς Λαμίας, ο Τικίνιο είχε μία κακή αντίδραση, αφού στην εξέλιξη της φάσης ενός κόρνερ, για το οποίο και είχε κατέβει πίσω στην άμυνα του, άφησε και δη με…χαρακτηριστικό τρόπο τον αντίπαλο παίκτη να κινηθεί με όλη του την άνεση έξω από την περιοχή του Ολυμπιακού, στον άξονα, και να βγάλει την πάσα δεξιά.

Οι μόνες στιγμές που είδαμε τον Τικίνιο να κάνει κάποιες πραγματικά καλές κινήσεις, του επιπέδου του, είναι στα…πολύ τελευταία λεπτά του αγώνα, όταν με μία από τις κεφαλιές που πήρε έβγαλε τον Λόπες μπροστά για καλή επίθεση και όταν, κυρίως εδώ, πέρασε ξανά στον Λόπες μία πολύ καλή πάσα για να φύγει ο συμπατριώτης του κι εγωϊστικά να σουτάρει άστοχα αντί να «επιστρέψει» την μπάλα στον Βραζιλιάνο φορ, που στο μεταξύ είχε πλασαριστεί καλά στην αντίπαλη περιοχή-όπως είχε κάνει κι ο Βρουσάι.

Τις δε δύο φορές που βρέθηκε ο ίδιος να τελειώσει μία φάση, στην πρώτη έπιασε μία πολύ άστοχη κεφαλιά από ευνοϊκή θέση στην εκτέλεση φάουλ του Μπουχαλάκη και στη δεύτερη σούταρε…αέρα ευρισκόμενος σε πολύ καλή θέση, αλλά με γυρισμένη την πλάτη, σε μία προσπάθεια που ήθελε πάντως περίσσια μαεστρία για να στείλει την μπάλα στα δίκτυα με ένα καλό γυριστό σουτ.

Πραγματικά έπρεπε να…στύψουμε το παιχνίδι για να βρούμε αυτά τα ελάχιστα καλά η, καλούτσικα πράγματα που είδαμε από τον Τικίνιο, καθώς γενικά είδαμε κακές ενέργειες, κακές πάσες, αρκετές χαμένες κεφαλιές και γενικά μία σκιώδη παρουσία σέντερ φορ στο α΄ ημίχρονο και μία αισθητά βελτιωμένη στο β΄, που έδωσε κάποιες υποσχέσεις ότι μπορούμε να περιμένουμε κάτι καλύτερο από αυτόν. Σε αυτό το β΄ μέρος, ο Βραζιλιάνος συνδυάστηκε δύο-τρεις φορές καλά με τους συμπαίκτες του, πήρε πιο πολλές κεφαλιές και τέλος πάντων ήταν μάχιμος.

Το ερώτημα, το οποίο θα απαντηθεί καλύτερα αύριο που θα τον δούμε και δεύτερη φορά υπό τέτοιες συνθήκες, είναι αν μπορεί να παίξει και μόνος στην επίθεση η, είναι ξεκάθαρα καλύτερος όταν παίζει δίδυμο με τον Ελ Αραμπί; Γιατί π.χ. παίζοντας με τον Ατρόμητο μαζί με τον Μαροκινό ήταν πολύ καλύτερος. Στο πρώτο ενδεχόμενο, δεν θα ήταν ό,τι και το καλύτερο, γιατί θα μας θύμιζε τον Χασάν, που όσο έπαιζε μόνος του μπροστά ήταν φανερό ότι δεν μπορούσε να ανταποκριθεί, ενώ δίπλα στον Αραμπί ήταν άλλος παίκτης.

Νομίζω ότι πριν βγάλουμε κάποια συμπεράσματα πρέπει να τον δούμε τον Τικίνιο περισσότερο σε ρόλο μοναδικού σέντερ φορ. Ακόμη δε και σε ένα παιχνίδι στο οποίο δεν τράβηξε, στο β΄ ημίχρονο «κάτι» πήγε να μας «πει» με το ανέβασμα του και κάποιες κινήσεις του. Χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι είναι αρκετές…

Άσχετο: Κάπως έτσι είδαμε λοιπόν τον Ατρόμητο να δίνει το 110% κόντρα στον Ολυμπιακό μέσα στο Καραϊσκάκη και μετά να χάνει 1-2 από τον…Παναιτωλικό μέσα στο Περιστέρι, αλλά και τη Λαμία να δίνει το 120% κόντρα στον Ολυμπιακό, αφού πρώτα έχασε από τον Βόλο…Για να αποδειχθεί ότι αλλιώς παίζουν οι ομάδες εναντίον του Ολυμπιακού κι αλλιώς σε άλλα παιχνίδια τους-κι αυτό πρέπει να είναι ΤΟ μήνυμα για τον προπονητή και τους παίκτες του πρωταθλητή: ότι δεν πρέπει να προετοιμάζονται για ένα παιχνίδι, με το σκεπτικό πώς έπαιξε ο αντίπαλος τους στους προηγούμενους αγώνες τους, αλλά με την κατανόηση ότι εναντίον του Ολυμπιακού θα είναι πολύ καλύτερος.

Παρεμπιπτόντως, στη Λαμία είδαμε για μάλλον πρώτη φορά μετά από χρόνια, συνύπαρξη κάποιων εκατοντάδων οπαδών δύο ομάδων και δη μέσα σε πολύ μικρό χώρο, σε μία…ταράτσα! Η φωτογραφία τα λέει όλα!