Ο Άρης δείχνει πιο έτοιμος από ποτέ

• Ο Ροζ είναι η μοναδική απώλεια
• Πιο γρήγορος και πληθωρικός στη μεσαία γραμμή
• Ο Καμαρά και η ενίσχυση των επιθετικών άκρων
• Ο Ντένις δεν έχει πείσει

Καταρχήν δεν είχε λόγο να προχωρήσει σε rebuilding, κρίθηκε απαραίτητη η ενίσχυση των ποιοτικών χαρακτηριστικών και η προσθήκη δεύτερων επιλογών σε συγκεκριμένες θέσεις. Οι εννιά μεταγραφές ξεπέρασαν τις αρχικές εκτιμήσεις, δεν προκάλεσε έκπληξη ότι οι μισές εξ’ αυτών αφορούσαν την επιθετική γραμμή καθώς το βασικό πρόβλημα του Άρη της περασμένης αγωνιστικής περιόδου ήταν ότι το αποτέλεσμα ήταν ελαχίστως αντιπροσωπευτικό του εύρους των τελικών προσπαθειών και της δημιουργικότητας του συνόλου.

Ο Άρης μπαίνει στον μαραθώνιο του Πρωταθλήματος νιώθοντας ένα βάρος στην πλάτη του και η σχετική αναφορά δεν φωτίζει μόνο την ποινή αφαίρεσης των έξι βαθμών διότι στην περίπτωση που αποδοθεί δικαιοσύνη αυτή η απόφαση ντροπής θα εξαλειφθεί με συνοπτικές διαδικασίες προς αποκατάσταση των ισορροπιών και των κανόνων ισονομίας. Αφορά κυρίως τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό, την απώλεια ενός σημαντικού στόχου ο οποίος προφανώς και δεν υποστηρίχθηκε στο επίπεδο που θα έπρεπε βάσει του χρόνου πραγματοποίησης των κινήσεων ενίσχυσης.

Ο Ροζ είναι η μοναδική απώλεια

Η αποχώρηση του Λίντσεϊ Ροζ ήταν προδιαγεγραμμένη από την ημέρα διαπίστωσης της άρνησης του παίκτη στην πρόταση επέκταση της συνεργασίας του με την ομάδα. Αυτή αναδείχθηκε επί ημερών Άγγελου Χαριστέα στη θέση του αθλητικού διευθυντή, οπότε η πώλησή του ήταν λογική και προβλεπόμενη. Επί της ουσίας πρόκειται για τη μοναδική απώλεια παίκτη με πρωταγωνιστικό ρόλο. Άντ’ αυτού όμως αποκτήθηκαν δύο κεντρικοί αμυντικοί. Ο Φαμπιάνο πλεονεκτεί σε ποδοσφαιρική σκέψη, τεχνική κατάρτιση, ικανότητας χτισίματος του παιχνιδιού, είναι επίσης πιο ενεργός στις στημένες φάσεις στην επίθεση. Αυτό που θα χρειαστεί ο Άρης από τον έτερο στόπερ, Γιάκουμπ Μπράμπετς, είναι η κάλυψη του ελλείμματος ταχύτητας. Στο αριστερό άκρο της άμυνας, ο Λούμορ ήρθε για να διαδραματίσει βασικό ρόλο. Μέχρι στιγμής, εμφάνισε επιθετικά χαρακτηριστικά αλλά και αμυντικές αδυναμίες, στοιχείο το οποίο καλλιεργεί ελπίδα στους Γκάνεα, Σάκιτς για την ανάκτηση του ρόλου που είχαν πέρυσι.

Συνολικά, ο βασικός κορμός διατηρήθηκε αλλά με διαφορετικούς ρόλους. Αυτό απαιτεί διαχείριση στο ζήτημα των εσωτερικών ισορροπιών κι εδώ εντοπίζεται ίσως το δυσκολότερο κομμάτι της δουλειάς που έχει ο Άκης Μάντζιος. Είναι αναγκαίο να πείσει τον καθένα να αποδεχθεί τον ρόλο του ενισχύοντας παράλληλα τις θετικές σκέψεις του και φυσικά να τον διατηρήσει «ζεστό» ενόψει του διαστήματος όπου θα χρειαστεί. Δεν είναι εύκολο για μια ομάδα η οποία ουσιαστικά θα δίνει έναν αγώνα την εβδομάδα. Για παράδειγμα, ο αναντικατάστατος πέρυσι Τζέγκο, φέτος θα έρχεται από τον πάγκο, ενώ ο Χαβιέρ Ματίγια δεν θα βρει τον ίδιο αριθμό παιχνιδιών. Το ίδιο ισχύει και τους Μπανελουάν, Δεληζήση, Μάνο κ.α. Η υπόθεση του Κώστα Μήτρογλου είναι ιδιαίτερη καθώς ο Άρης περισσότερο επιδίωξε να απεμπλακεί από το συμβόλαιό του δείχνοντας πολύ ξεκάθαρα τις σκέψεις του.

Πιο γρήγορος και πληθωρικός στη μεσαία γραμμή

Στα προηγούμενα χρόνια, ο Άρης δεν είχε box to box παίκτη στη μεσαία γραμμή και για την κάλυψη αυτής της αδυναμίας διαφοροποιήθηκε ο ρόλος του Λούκας Σάσα. Προς αυτήν την κατεύθυνση έπαιξαν ρόλο τα αγωνιστικά στοιχεία του Τζέιμς Τζέγκο, η ανασταλτική ικανότητά του κι έτσι ο Βραζιλιάνος… ξεμύτισε, αυξάνοντας τις φορές που πάτησε στην αντίπαλη περιοχή. Ο Μπαντού Ντιαγέ δεν χρειάζεται να προχωρήσει σε προσαρμογές γιατί αυτό είναι το παιχνίδι του. Ο Σενεγαλέζος ενίσχυσε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά στον άξονα της μεσαίας γραμμής, δείχνει ότι έχει βρει χημεία με τον Λούκας Σάσα, οι ρόλοι εναλλάσσονται αναλόγως των περιστάσεων κι έτσι η ομάδα αντλεί περισσότερη επιθετικότητα από τον άξονα. Η προσθήκη του Ντιαγέ πρόσφερε άνεση κινήσεων και τον Άκη Μάντζιο καθώς του δίνει τη δυνατότητα αποφυγής επιβάρυνσης συγκεκριμένων παικτών (όπως έγινε πέρυσι). Έχει στη διάθεσή του τέσσερις επιλογές αρκεί βέβαια ο Χαβιέρ Ματίγια να συμβιβαστεί με τον ρόλο του τέταρτου μέσου καθώς εμφανίζει σχετική αδυναμία. Η αδυναμία που δεν καλύφθηκε είναι η ικανότητα των μέσω στο ψηλό παιχνίδι.

Ο Καμαρά και η ενίσχυση των επιθετικών άκρων

Στο πλαίσιο της προσπάθειας επίλυσης του σοβαρού προβλήματος στο γκολ, ο Άρης προχώρησε στην πιο δαπανηρή μεταγραφή της ιστορίας του καθώς επένδυσε ποσό 7.000.000 ευρώ για τον Αμπουμπακάρ Καμάρα. Η πρώτη εικόνα, ομολογουμένως, ήταν εντυπωσιακή με το εκπληκτικό γκολ απέναντι στον ΠΑΣ Γιάννινα και την ασίστ. Ωστόσο, η αποδοτικότητα και του Μαυριτανού θα εξαρτηθεί από τους συμπαίκτες του, από το βαθμό τροφοδοσίας του, από το πόσο θα δουλέψει η ομάδα γι’ αυτόν. Ο Χουάν Ιτούρμπε στοιχειοθέτησε τη δεύτερη ηχηρή μεταγραφική κίνηση και αποσκοπεί στην παροχή ενός στοιχείου που δεν διέθετε ο περσινός Άρης. Μετά την πώληση του Γιάννη Φετφατζίδη, κανείς εκ των ακραίων επιθετικών δεν παρείχε το ένας εναντίον ενός, τη διατάραξη των αμυντικών ισορροπιών του αντιπάλου από τα άκρα. Ο Παραγουανός έχει αυτό το χαρακτηριστικό, το έδειξε στα φιλικά παιχνίδια, δεν παρουσίασε όμως διάρκεια στο παιχνίδι του καθώς δεν έχει φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο ετοιμότητας. Μόλις το καταφέρει, εκτιμάται ότι θα «εκτοξεύσει» τη δημιουργία της επιθετικής γραμμής.

Για τον ίδιο λόγο αποκτήθηκε και ο Ιζέτ Χαΐροβιτς αλλά στα λεπτά συμμετοχής που πήρε στους φιλικούς αγώνες έδειξε ότι δεν είναι αυτό το πλέον αντιπροσωπευτικό στοιχείο του. Βασίζεται περισσότερο στο δυνατό σουτ από τα 20-25 μέτρα, επενδύει λιγότερο στο ένας εναντίον ενός, γι’ αυτό προτιμά να συγκλίνει προς τον άξονα εκτιμώντας ότι του ταιριάζει ως χώρος κίνησης αλλά και δημιουργίας. Για τον Μοχανάντ Άλι δεν έχουμε εικόνα.

Ερώτημα που θα απαντηθεί προϊόντος του χρόνου είναι το κατά πόσο ο Άρης θα διατηρήσει το στοιχείο που τον χαρακτήρισε πέρυσι με την ταυτόχρονη παρουσία των Καμαρά, Ιτούρμπε στην 11αδα. Δηλαδή, την ασφυκτική πίεση από την πρώτη γραμμή μπάλας η οποία του έδινε τη δυνατότητα ανάκτησης της κατοχής. Αυτό το στοιχείο δεν είναι από τα ατού του Μπρούνο Γκάμα. Ο Φακούντο Μπερτόγλιο σίγουρα θα το κάνει, μένει να αποδειχθεί το ίδιο και για τους υπόλοιπους. Σε διαφορετική περίπτωση, δεν θα διαφοροποιηθεί ο ρόλος παικτών όπως οι Ματέο Γκαρσία, Μαντσίνι καθώς ανταποκρίθηκαν στο πλάνο του προπονητή.

Ο Ντένις δεν έχει πείσει

Θεωρητικά, ενίσχυση διαπιστώθηκε και στη θέση του τερματοφύλακα που κατατάσσεται στις διαχρονικές αδυναμίες, πρακτικά όμως ο Ντένις δεν έχει αποδείξει την ανωτερότητά του έναντι του Χουλιάν Κουέστα. Προφανώς είναι πιο αποτελεσματικός με την μπάλα στα πόδια, δείχνει όμως να υστερεί σε επίπεδο πρώτης αντίδρασης αλλά και ανάγνωσης φάσεων. Κρίνοντας από τις αποφάσεις του Άκη Μάντζιου στα φιλικά παιχνίδια, ο Βραζιλιάνος είναι ο βασικός τερματοφύλακας αλλά η προσπάθεια μεταφοράς αυτής της σιγουριάς στο μυαλό του Ντένις μέχρι στιγμής δεν έχει οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Ο Κουέστα δεν πήρε χρόνο συμμετοχής στα τελευταία φιλικά παιχνίδια καθώς αντιμετώπισε πρόβλημα τραυματισμού, ίσως όμως έπαιξε ρόλο και η απόφαση ανάδειξης του βασικού τερματοφύλακα της ερχόμενης σεζόν.