Το φρένο του πράσινου φόβου και η αυτοκτονική αφέλεια της υπέροχης ΑΕΚ

• Ολα αρχίζουν και τελειώνουν στους πόνους της μέσης
• Η σπουδαία «νίκη» του Παναθηναϊκού

Ηταν άξια θαυμασμού χθες η ΑΕΚ. Χωρίς τον Αραούχο, με Γιόνσον – Γαλανόπουλο βασικούς στη μεσαία γραμμή, με Πινέδα – Σιμάνσκι στον πάγκο, με τον Ρότα νοκ άουτ στο 15’, βρήκε τις απαντήσεις σε όλα. Συσπειρώθηκε περισσότερο λόγω των απουσιών της, μπήκε στον αγωνιστικό χώρο 100% συγκεντρωμένη με ταυτότητα «πολεμιστή» σε εχθρική αρένα, είχε καθαρό μυαλό, περισσότερη ενέργεια, πολλούς παίκτες σε καλή μέρα (με κορυφαίους Τσούμπερ, Πινέδα, Γαλανόπουλο, Βίντα, Χατζισαφί), δεν επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να επιβάλει το δικό του παιχνίδι ούτε για δέκα σερί λεπτά. Του «έδωσε» μηδέν ευκαιρίες σε ροή αγώνα, μία φάση με την κεφαλιά του Σπόραρ όλη κι όλη. Τα έκανε όλα εκτός από ένα. Το πιο σημαντικό…

Πλήρωσε πάλι την εκτός έδρας αναποτελεσματικότητά της. Αναποτελεσματικότητα που είναι δυσδιάκριτο αν συνδυάζεται και με αφέλεια. Είναι αφελές να πιστεύεις ότι εναντίον αυτού του Παναθηναϊκού θα δημιουργήσεις περισσότερες από τρεις – τέσσερις καθαρές φάσεις. Είναι αφελές να πιστεύεις στο «δεν πειράζει, θα μπει το επόμενο». Στην Τούμπα θα συνέβαινε το ίδιο αν δεν μας χάριζαν έναν πίνακα ζωγραφικής ο Μάνταλος με τον Αραούχο. Στο Φάληρο θα γινόταν το ίδιο αν ο Ρέαμπτσιουκ δεν γινόταν… «Αβιλα» στο 82’. Χθες δεν υπήρχε ούτε «ζωγραφιά», ούτε «Αβιλα». Και η ΑΕΚ έμεινε στο μηδέν.

Θέλετε να το πάμε και παρακάτω; Αν το χάσει αυτό το πρωτάθλημα, θα της φταίει μόνο ο εαυτός της, κανείς άλλος! Το χθεσινό είναι για την Ενωση ένα επιπλέον παιχνίδι που χάνει μέσα από τα χέρια της βάσει της απόδοσής της. Όχι, δεν ήταν φαντασμαγορική. Δεν ήταν καταιγιστική, όπως συχνά στην OPAP Arena. Όμως ήταν με διαφορά η καλύτερη εφετινή ΑΕΚ εναντίον του Παναθηναϊκού και δεν έχασε ποτέ τον έλεγχο του αγώνα! Θα το ζήλευε ο Γιοβάνοβιτς, που θέλει ακριβώς αυτό: το control of the game.

Ολα αρχίζουν και τελειώνουν στους πόνους της μέσης

Ο Παναθηναϊκός δεν τον απέκτησε ποτέ αυτόν τον έλεγχο. Δεν έγινε ποτέ «αφεντικό» του ντέρμπι. Ακόμα κι όταν ισορροπούσε στον ρυθμό. Του έτυχαν στραβές: το χτύπημα του Ρουμπέν Πέρεθ στο γόνατο νωρίς – νωρίς, οι ενοχλήσεις του Τσέριν… Όμως δεν ήταν αυτός ο βασικός λόγος της απόδοσής του, τον οποίο περιέγραψε όσο μπορούσε καλύτερα ο Γιοβάνοβιτς χωρίς να χρησιμοποιήσει τη λέξη «φόβο». Ο Παναθηναϊκός ήταν φοβικός χθες μετά τα πρώτα λεπτά. Φάνηκαν απροετοίμαστοι πνευματικά οι παίκτες του στην αντιμετώπιση του φόβου της επιτυχίας. Είναι ανθρώπινος 100%. Όμως δεν ήταν το καύσιμό του αυτός ο φόβος, αυτή η ανησυχία για τη νίκη – πρωτάθλημα. Ηταν φρένο! Και απεικονίστηκε στην ατολμία, στην έλλειψη πρωτοβουλίας και στις κακές αποφάσεις από αρκετούς παίκτες. Συμβαίνει. Είναι φυσιολογικό. Και θα πρέπει να αισθάνεται καλά ο Παναθηναϊκός που διατήρησε το πλεονέκτημα σε μια βραδιά που πήρε τόσο κατώτερη του μέσου όσου απόδοση από όλους τους βασικούς μέσους του, προεξάρχοντος του εξαφανισμένου Μπερνάρ.

Το σωσίβιο του Παναθηναϊκού χθες ήταν οι αλλαγές του. Εν αντιθέσει με ό,τι συνέβη στο 1-2 της Τούμπας, κυρίως ο Κλεϊνχέισλερ, δευτερευόντως ο Τσόκαϊ (λίγα πράγματα όπως σχεδόν σε όλα τα «βαριά» ντέρμπι ο Μαντσίνι…) και ασφαλώς ο Ιωαννίδης ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις με αποτέλεσμα μετά το 60-65’ το ματς να «αργοσβήνει» και ο Παναθηναϊκός τουλάχιστον να μην απειλείται. Μπρινιόλι και Σένκεφελντ κατέθεσαν την προσωπικότητά τους, Παλάσιος και Χουάνκαρ δεν «κρύφτηκαν» αλλά είχαν να κάνουν με εξαιρετικούς χθες αντιπάλους, το 0-0 μοιάζει με το καλύτερο που θα μπορούσε να πάρει χθες ο Παναθηναϊκός.

Και είναι λανθασμένη η προσέγγιση εκείνων που τώρα κοιτάζουν στον ορίζοντα τρία παιχνίδια. Ένα - ένα τα εμπόδια. «Σβήνεις» το ματς με τον ΠΑΟΚ; Πας να παίξεις ένα ολόκληρο πρωτάθλημα στο άδειο «Γ. Καραϊσκάκης». Νικάς τον Ολυμπιακό; Φτάνεις στον τερματισμό με τον Αρη και δύσκολα θα «αυτοκτονήσεις» μέσα στη Λεωφόρο. Μοιάζει δύσκολο - λόγω κόπωσης και απωλειών - να κάνουν το 3/3 και η ΑΕΚ και Παναθηναϊκός. Ομως τα κίνητρά τους απέναντι σε ομάδες που είτε διεκδικούν την τρίτη θέση, είτε δεν έχουν πια σαφή στόχο (Αρης, Βόλος) είναι τεράστια. Όπως τεράστια είναι και η πίεση συγκριτικά με τους αντιπάλους τους. Ας μην ξεχνάμε ότι στο πρώτο γύρο των play offs ο Παναθηναϊκός πήρε εννέα βαθμούς με ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό, Αρη και η ΑΕΚ επίσης εννέα βαθμούς με Ολυμπιακό, Αρη, Βόλο. Αψεγάδιαστοι! Τότε, όμως, δεν κρινόταν ο τίτλος...

Η σπουδαία «νίκη» του Παναθηναϊκού

Σε κάθε περίπτωση αμφότεροι δικαιούνται να υπερηφανεύονται και για την επιστροφή στα προκριματικά για τους ομίλους του Champions League και για τη δικαίωση του αρχικού τους πρότζεκτ και – περισσότερο απ' όλα – για την πίστη και τεράστια αγκαλιά των οπαδών τους. Στη Νέα Φιλαδέλφεια χθες, πολλές ώρες πριν από την έναρξη του αγώνα, η ατμόσφαιρα έμοιαζε με... εντός έδρας ματς της ΑΕΚ. Μια τεράστια κιτρινόμαυρη κερκίδα όλες οι καφετέριες, τα μεζεδοπωλεία, τα πάντα! Και στη Λεωφόρο όλα ωραία, από τα παλιά...

A unique place on earth ☘️#Panathinaikos #PAOFC2022_23 pic.twitter.com/RhofNcmlcZ

— Panathinaikos F.C. (@paofc_) May 1, 2023

Ναι, «πάγωσε» χθες σε κάποια διαστήματα του αγώνα. Λογικό, δεν βοηθούσε καθόλου η ομάδα την εξέδρα που περίμενε ένα κερδισμένο φάουλ, ένα κερδισμένο κόρνερ, μια ευκαιρία της προκοπής για να «ανάψει». Όμως αυτή την αναμέτρηση την κέρδισε χθες ο Παναθηναϊκός. Όχι μόνο την κέρδισε, θριάμβευσε! Και αξίζουν πολλά μπράβο σε όλους όσοι εργάστηκαν ώστε η Λεωφόρος να θυμίζει “Westfalen” (έτσι το μάθαμε οι παλαιότεροι) και όχι Ριζούπολη. Τέτοιες βραδιές φέρνουν κι άλλους φίλους του Παναθηναϊκού πιο κοντά στην ομάδα κι ας μην ήταν θετικό το αποτέλεσμα, ούτε καλή η απόδοση. Τα πιτσιρίκια, ξέρετε, δεν μαγεύονται τόσο (ή μόνο) από τις νίκες, όσο από την ατμόσφαιρα…

Y.Γ.: Δεν ήταν κακή η διαιτησία του Ντίας. Απλώς, μετά το 75’-80’ συμπεριφερόταν διαιτητικά βάσει του αειθαλούς αξιώματος «ας λήξει ισοπαλία να μην μπλέξουμε». Και αυτό δεν ανταποκρίνεται σε πραγματικά σπουδαίο ρέφερι. Εξ ου και το βιαστικά – βιαστικά χαρούμενο σφύριγμα της λήξης με μόλις τέσσερα λεπτά καθυστερήσεων. Εξ ου η μη αποβολή του Μουκουντί στο 81’, σε φάση για την οποία έχει ιδία αντίληψη. Εξ ου δεν δίνει το φάουλ του Βίντα στον Τσόκαϊ, πάλι στο τελευταίο δεκάλεπτο. Δεν ήθελε να πάρει απόφαση που θα ήταν καθοριστική για το ματς. Για τη φάση Μπερνάρ – Ρότα, στην οποία ο Βραζιλιάνος έπρεπε να τιμωρηθεί με κίτρινη κάρτα, η κύρια ευθύνη βαραίνει τον τέταρτο ρέφερι, Ευαγγέλου, εφόσον το περιστατικό συμβαίνει μπροστά στα μάτια του και ο Ντίας δεν έχει δει τη φάση. O VAR επεμβαίνει μόνο για κόκκινη κάρτα και η φάση δεν ήταν για κόκκινη.

Υ.Γ.1: Σε ανθρώπινο επίπεδο είναι απολύτως κατανοητή η στενοχώρια του Ματίας Αλμέιδα για το τελικό αποτέλεσμα. Όμως η ατάκα που του ξέφυγε (διότι πιστεύω πως του «ξέφυγε») για τα «δώρα», δεν ήταν μόνο άστοχη. Ηταν βλαβερή για την ομάδα του. Πρόσφερε πολύτιμες αφανείς υπηρεσίες στον Παναθηναϊκό. Είτε εννοεί ως «δώρο» διαιτητικές αποφάσεις, είτε τη συμπεριφορά των ΠΑΟΚ, Ολυμπιακού στα επόμενα ματς εναντίον του Τριφυλλιού. Οταν ένας τίτλος κρίνεται στις λεπτομέρειες, τις λεπτομέρειες πρέπει να τις προσέχεις. Εντός και εκτός γηπέδου.

Υ.Γ.2 Το γεγονός ότι ο τεταρτο-πέμπτος στην εφετινή ιεραρχία της ΑΕΚ, χαφ (Κώστας Γαλανόπουλος) έπαιρνε παραμάζωμα χθες τους μέσους του Παναθηναϊκού, ας αποτελέσει τροφή προς σκέψη ενόψει της μεταγραφικής περιόδου για τους Πράσινους. Μην τα ξαναλέμε: χρειάζεται πολύ μεγάλη αναβάθμιση αυτό το ρόστερ για να κουβαλήσει τρία καρπούζια.