Ο Άρης πρέπει να αναζητήσει τη συνέπεια και να μείνει μακριά από τα πυροτεχνήματα

Η δημιουργία συνόλου ποδοσφαιριστών που θα δικαιούται να αυτοχαρακτηρίζεται «ομάδα» θα πρέπει να αποτελέσει το βασικό ζητούμενο για τον Άρη καθώς τελείωσε μια απόλυτα προβληματική χρονιά και ήδη ετοιμάζεται για την επόμενη. Δεν χρειάζονται πυροτεχνήματα που προκαλούν εντυπωσιακούς κρότους και φωτίζουν τον ουρανό για λίγα δευτερόλεπτα γιατί η λάμψη τους είναι προσωρινή κι όταν σβήνει, το περιβάλλον βυθίζεται στο βαθύ σκοτάδι. Η δε αξία αυτών των πυροτεχνημάτων είναι αρκετά υψηλή και συνήθως δυσανάλογη της αγωνιστικής προσφοράς τους. Προφανώς η ποιότητα είναι από τα βασικά ζητούμενα για κάθε ποδοσφαιρικό οργανισμό που επιζητεί την πρόοδο αλλά δεν είναι το μοναδικό. Χρειάζεται η αγωνιστικότητα, η αυταπάρνηση, η συνεργασία με τον συμπαίκτη σου και κυρίως η προδιάθεση να βάλεις τον εαυτό σου κάτω από την ομάδα. Φέτος, ο Άρης είχε μπόλικους απείθαρχους και το τελευταίο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό τους ανέδειξε.

Η περίπτωση του Αμπουμπακάρ Καμαρά είναι η πλέον χαρακτηριστική. Με την είσοδο του Μαυριτανού στο γήπεδο ανατράπηκαν οι αγωνιστικές ισορροπίες καθώς ο αθλητικός εγωισμός του τον οδήγησε στη διεκδίκηση χαμένων μπαλιών και τα διαδοχικά τρεξίματά τους προκάλεσαν ανισορροπία στην αμυντική λειτουργία του Παναθηναϊκού. Αυτός είναι ο Καμαρά. Είναι όμως ο ίδιος ποδοσφαιριστής ο οποίος δεν έδωσε την πάσα στην transition επίθεση, παρότι είχε τρεις ελεύθερες πάσες απέναντι σε δύο αμυντικούς του αντιπάλου. Λίγο αργότερα, δεν έδωσε και πάλι την πάσα γιατί πείσμωσε και θέλησε να τελειώσει τη φάση. Αποκορύφωμα της απόλυτα εγωιστικής συμπεριφοράς του ήταν η φάση του πέναλτι όπου έγραψε στα παλιότερα των υποδημάτων του, τους πάντες και τα πάντα, γιατί (ενδεχομένως) ήθελε να απαντήσει στην κερκίδα με την οποία είχε ανοίξει διάλογο κατά την προθέρμανσή του. Ο Καμαρά είναι χρήσιμος ποδοσφαιριστής για μια αθλητική ομάδα αλλά και αυτοκαταστροφικός. Γι’ αυτό η καριέρα του δεν είναι αντάξια της ικανότητάς του. Ο Άρης χρειάζεται παίκτες οι οποίοι θα επιδεικνύουν σεβασμό στον προπονητή και κυρίως στις αρχές της ομάδας. Και ο Μαυριτανός οφείλει να αλλάξει λογική.

Πρόσφατα έγραψα ότι ο Άρης χρειάζεται κι άλλους Νταρίντα και κυριολεκτώ. Δεν στέκομαι τόσο στην αδιαμφισβήτητη ποδοσφαιρική ποιότητα του Τσέχου ή στην ηγετική φυσιογνωμία του, όσο στο γεγονός ότι η ποδοσφαιρική του κουλτούρα τον υποχρεώνει να βάζει εαυτό κάτω από την ομάδα. Δέχεται με σεβασμό την εντολή του προπονητή, θα προσπαθήσει να κάνει χαρούμενο τον συμπαίκτη του και παράλληλα είναι ανθεκτικός γιατί θα ανταποκριθεί στην τακτική οδηγία που θα λάβει από τον πάγκο. Θα μπορούσε να πει το αυτονόητο. Μακράν του δεύτερου, είναι ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του Άρη από τον Γενάρη και μετά, αλλά βεντετισμό δεν έχει επιδείξει. Ούτε προσπάθησε να φανεί έναντι των άλλων.

Γι’ αυτό ο Άρης χρειάζεται κι άλλους Νταρίντα. Το περασμένο καλοκαίρι αγόρασε ποιότητα και είναι αλήθεια ότι ξόδεψε αρκετά χρήματα, δεν λογάριασε όμως το σπουδαιότερο κριτήριο στον ομαδικό αθλητισμό. Την ομαδικότητα του καθενός, την πρόθεσή τους να λειτουργήσουν σε περιβάλλον κανόνων και τη διάθεση να βάλουν εαυτούς σε δεύτερη μοίρα προς όφελος του συνόλου. Ο καθένας θα κριθεί αναλόγως των επιλογών και των αποφάσεών του αλλά ο Ρόμπερτ Παλίκουτσα είπε δύο φορές ότι θα προσπαθήσει να δημιουργήσει εντελώς διαφορετικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον γιατί στο δικό του μυαλό, βασική αιτία της φετινής προβληματικής χρονιάς ήταν οι χαρακτήρες και όχι η ποδοσφαιρική ποιότητα τους.