Το ρολόι κουρδίστηκε πάλι και ο ΠΑΟΚ (δείχνει να) το πιστεύει...
Σ’ αυτό το κομβικό σημείο της σεζόν της ανοικοδόμησης, πιο πολύ κι απ' τα αποτελέσματα ή τη διαχείριση των ενενηντάλεπτων στα play-offs, σημασία έχει η πυξίδα να 'ναι στραμμένη στην ορθή κατεύθυνση. Του ΠΑΟΚ είναι. Μένει να κριθεί στον χρόνο η ανθεκτικότητά του στο να τη διατηρεί (ο Ραζβάν Λουτσέσκου) στην ορθή κατεύθυνση.
Σπάνιο δώρο αυτό που ζούμε φέτος. Δεν ξέρω πόσες ομάδες θα συναντήσουν την ίδια ατμόσφαιρα, μ’ αυτή που βρήκαν μπροστά τους οι «ασπρόμαυροι» στο «Κλ. Βικελίδης», αυτό που ξέρω είναι πως με τέτοιες μάγκικες αντιδράσεις και τέτοια αποτελέσματα, αξίζει ο (εξτρά) κόπος που έχουν, με μαθηματική ακρίβεια, μπροστά τους. Οχι μόνον επειδή η κουβέντα περί τίτλου επιστρέφει πάνω στο τραπέζι για τον ΠΑΟΚ και μοιάζει να είναι, προς στιγμήν, διαφυγή απ' την όποια τρέχουσα μιζέρια. Αλλά επειδή προσφέρει κάτι πιο μεγάλο.
Πιο στέρεο, για το παρόν και το μέλλον. Το να γράφεται ιστορία. Και να το νιώθεις, σε πραγματικό χρόνο, ότι γράφεται. Αληθινή ιστορία. Προπάντων, καινούργια ιστορία. Μέχρι σήμερα, η φετινή έκδοση του ΠΑΟΚ τα είχε κάνει όλα εκτός από ένα πράγμα. Να μείνει πίσω στο σκορ, πολύ περισσότερο να μείνει πίσω στο σκορ σε μια εχθρική έδρα, και στο τέλος να κερδίσει. Το έκανε κι αυτό! Πώς; Παίρνοντας άριστα στο κομμάτι της πνευματικής διαχείρισης, εξάλλου πολύ περισσότερο από τους τρεις βαθμούς, τα οφέλη είναι πολύ μεγαλύτερα στο ψυχολογικό κομμάτι.
Το ρολόι (του τίτλου) κουρδίστηκε και πάλι και ο ΠΑΟΚ (δείχνει να) το πιστεύει..
Πριν από την σέντρα οι απώλειες ήταν, επί της ουσίας, η εξής μία. Ο Ίνγκι. Τα υπόλοιπα, με κάποιο τρόπο βρίσκονται. Ντέρμπι ο ΠΑΟΚ δίχως Ίνγκασον μέσα, είχε να παίξει από την περίοδο του σοβαρού τραυματισμού στο γόνατο. Φέτος, ο «Iceman» έπαιξε σ’ όλα κι ήταν αυτός που στις αρχές Ιανουαρίου είχε κρίνει την παρτίδα των δύο «αιωνίων» της Θεσσαλονίκης.
Στην περίπτωση του η πιο καθαρή κι αξιόπιστη προσέγγιση στην αληθινή πραγματικότητα του ποδοσφαίρου της πόλης επιτυγχάνεται όσο μακρύτερα ζει κανείς από την «τρέχουσα πραγματικότητα» (των ραδιοφώνων, και λοιπών opinion-making μέσων) της πόλης. Εδώ γράφτηκε, άκουσον - άκουσον, ότι όλη την εβδομάδα οι «ασπρόμαυροι» τον έκρυβαν και με κάποιο μαγικό τρόπο ο Λουτσέσκου θα τον εμφάνιζε στο χορτάρι!
Στο «Κλ. Βικελίδης» η πρώτη εικόνα του ΠΑΟΚ, ομάδας ταραγμένης, που μετά βίας δεν έχει αγγίξει το όριο της παράκρουσης, μετά το γκολ του Πάλμα, αποδείχθηκε προβληματική. Οι «ασπρόμαυροι» απώλεσαν την αυτοπεποίθησή τους, ο Άρης ήταν καλύτερος, τα εύκολα λάθη και οι χαμένες μονομαχίες έδωσαν τη δυνατότητα στους «κίτρινους» να κερδίσουν όλες σχεδόν τις δεύτερες μπάλες και με πολλές επιθετικές μεταβάσεις να φτάνουν μπροστά από την εστία (και τα δοκάρια) του Κοτάρσκι.
Κάποια στιγμή, γύρω στο 30ο λεπτό, η κάμερα «έπιασε» τον «ασπρόμαυρο» πάγκο μες στον προβληματισμό. Είχαν αντιληφθεί ότι το αρχικό πλάνο, με Κεντζιόρα στα δεξιά της άμυνας για να δίνει υποτίθεται βοήθειες στον Κάργα, τον Ντάντας χαμένο στην εξίσωση των χαφ, είχε πάει περίπατο. Ο Λουτσέσκου δεν αντιστάθηκε, στην ανάπαυλα, στον πειρασμό των μαζεμένων αλλαγών (που δεν έκανε ποτέ ξανά, αντίθετα πάντα περιμένει να πάει το ματς στο 60’-65’) και πήγε στο ταμείο μέσα σε πέντε λεπτά, με το πέναλτι του Σβαμπ και το… ριμπάουντ του Ζίβκοβιτς.
Περί διαιτησίας…
Οχι για τον ΠΑΟΚ, στην πραγματικότητα για καμία ομάδα και για κανέναν αγώνα, δεν θα βρει ο αναγνώστης, κάμποσα χρόνια τώρα, δικό μου άρθρο να εστιάζει στη διαιτησία. Ο πειρασμός, ενίοτε, είναι ισχυρός. Καμιά φορά, πανίσχυρος. Δεν ενδίδω. Δεν βγάζει, η περιπτωσιολογία, πουθενά. Αποδέχομαι δίχως δεύτερη σκέψη, επιπλέον δίχως κανένα ηθικό ενδοιασμό, ότι η κάθε διοίκηση νομιμοποιείται να κάνει προπαγάνδα, να χαϊδεύει τα αφτιά του κόσμου της. Ωστόσο, η κουβέντα περί διαιτησίας δε θα τελειώσει ποτέ, στον ΠΑΟΚ φωνάζουν για την αγκωνιά του Καμαρά στον Κάργα και τη μη αποβολή του με δεύτερη κίτρινη, άλλο αυτό και άλλο η άγνοια των κανονισμών.
Η Ελλάδα είναι η, πιθανότατα, μοναδική (ποδοσφαιρική) χώρα στην οποία οι παράγοντες υπάρχει περίπτωση να μη γνωρίζουν τους κανονισμούς και να εκτίθενται ανεπανόρθωτα, όπως εκτέθηκε η διοίκηση του Άρη, που στο βωμό της προπαγάνδας έτρεξε να υιοθετήσει την άποψη ότι πριν από το πέναλτι πάνω στον Σβαμπ προηγήθηκε παράβαση από τον Ζίβκοβιτς στην εκτέλεση του πλαγίου άουτ.
Η τελευταία έκδοση των Κανόνων του Παιχνιδιού 2022-2023 (κεφάλαιο 15) αναφέρει σ’ ότι αφορά τη διαδικασία επαναφορά της μπάλας:
«Τη στιγμή που εκτελείται το πλάγιο, ο παίκτης που το εκτελεί, πρέπει:
να στέκεται όρθιος έχοντας μέτωπο προς τον αγωνιστικό χώρο
να έχει μέρος του κάθε ποδιού πάνω στη πλάγια γραμμή ή πάνω στο έδαφος έξω από τη πλάγια γραμμή
να πετάξει τη μπάλα με τα δυο του χέρια από πίσω και πάνω από το κεφάλι, από το σημείο όπου η μπάλα βγήκε από τον αγωνιστικό χώρο.
Εφόσον και τα δύο πόδια του Ζίβκοβιτς ήταν στο έδαφος και το ένα πατάει γραμμή έστω και μέρος του, δεν υπάρχει αντικανονικό πλάγιο. Τόσο απλά.
ΥΓ: Εν όψει της επιστροφής, μετά τη διακοπή, το ζητούμενο (πέρα από το τι χρώμα κορδέλα θα 'χει τούτη η «κούπα», πράσινο, κίτρινο, κόκκινο, ασπρόμαυρο) είναι να πάρουμε και κάνα μάθημα. Ο όποιος πρωταθλητής της φετινής περιόδου δεν θα σημαίνει πως θα τα κάνει όλα σωστά. Θα σημαίνει μονάχα πως τα πολλά λάθη του ήταν κατ' ελάχιστον λιγότερα από τα πολλά λάθη του άλλου.
Δεν ξέρω, ποιος θα πάρει στο τέλος το πρωτάθλημα. Ξέρω όμως, ποιος θα το χάσει. Οποιος έχει έπαρση. Την πιο πολλή έπαρση. Οποιος, άνευ σοβαρού λόγου, βιάζεται να αποκτήσει (και, ακόμη χειρότερα, να επικοινωνήσει) μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του.
ΥΓ1: Η εικόνα με τη βροχή από δυναμιτάκια πάνω στον Γιάννη Κωνσταντέλια είναι το λιγότερο αποκρουστική, το ίδιο λέω και γράφω για αντίστοιχες περιπτώσεις μπροστά από τη Θύρα 4, όπως επίσης και το απίστευτο μπάχαλο στο φινάλε του αγώνα, με την παρουσία του Θόδωρου Καρυπίδη στο γήπεδο και την αποβολή του Ραζβάν Λουτσέσκου, που παρεμπιπτόντως θα απουσιάζει από τον πάγκο στο ντέρμπι της Τούμπας με την ΑΕΚ.
YΓ2: «Ένας αγώνας ποδοσφαίρου διαρκεί 90 λεπτά. Σήμερα τελειώσαμε στο '81», έγραψαν οι οργανωμένοι του ΠΑΟΚ. Η αναφορά τους δεν ήταν τυχαία. Αφορούσε τον Μάκη (Θωμά) Μαυρομιχάλη στον οποίο σύσσωμη η «ασπρόμαυρη» οικογένεια, αφιέρωσε τη νίκη μέσα στο «Κλ. Βικελίδης».