Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα (6): Ο Βραζιλιάνος είναι ο προπονητής με τις περισσότερες παρουσίες από κάθε άλλον σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Από τις έξι διαφορετικές διοργανώσεις που έχει πάρει μέρος, στις δύο το έχει κάνει με την εθνική ομάδα της πατρίδας του. Το 1994 οδήγησε τη «σελεσάο» στην κατάκτηση του τροπαίου, ενώ το 2006 έφτασε μέχρι τα προημιτελικά. Τις υπόλοιπες τέσσερις φορές το έκανε με μικρότερες δυνάμεις του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Με το Κουβέιτ (1982), τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (1990), τη Σαουδική Αραβία (1998) και τη Νότιο Αφρική (2010). Σε καμία από τις παραπάνω περιπτώσεις δεν πέρασε τη φάση των ομίλων.

Μπόρα Μιλουτίνοβιτς (5): Το παρατσούκλι του είναι «θαυματοποιός». Όχι μόνο γιατί έχει βρεθεί σε πέντε σερί Μουντιάλ με πέντε διαφορετικές εθνικές ομάδες, αλλά γιατί έχει καταφέρει να κάνει το βήμα παραπάνω σχεδόν με όλες, παρά το γεγονός ότι δε συγκαταλέγονταν στις παραδοσιακές δυνάμεις. Μόνο με την Κίνα, το 2002, δεν κατάφερε να περάσει από τη φάση των ομίλων ο Σέρβος τεχνικός. Μεξικό (1986), Κόστα Ρίκα (1990), Ηνωμένες Πολιτείες (1994) και Νιγηρία (1998) προκρίθηκαν στην επόμενη φάση της διοργάνωσης, με τον Μπόρα Μιλουτίνοβιτς στον πάγκο τους.

Όσκαρ Ταμπάρες (4): Ο «καθηγητής» του ποδοσφαίρου της Ουρουγουάης έχει γράψει χρυσές σελίδες με την εθνική ομάδα της χώρας του. Την πρώτη φορά που κάθισε στον πάγκο της «σελέστε» ήταν τη δεκαετία του ’80 και βρέθηκε μαζί της στο Μουντιάλ του 1990, φτάνοντας μέχρι τη φάση των «16». Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να βρεθεί ξανά στην τεχνική ηγεσία της εθνικής Ουρουγουάης, με τον Ταμπάρες να αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία το 2006, λίγο μετά τον αποκλεισμό της από το Μουντιάλ της Γερμανίας. Και σε όλες τις επόμενες διοργανώσεις, η ομάδα όχι μόνο ήταν παρούσα, αλλά πραγματοποίησε και εξαιρετικές πορείες. Το 2010 έφτασε στην τέταρτη θέση, το 2014 στη φάση των «16» και το 2018 στα προημιτελικά.

Ανρί Μισέλ (4): Μία ακόμη περίπτωση προπονητή που όσες φορές έχει συμμετάσχει σε Παγκόσμιο Κύπελλο, το έχει κάνει με διαφορετικές εθνικές ομάδες. Η παρθενική του συμμετοχή ήταν και η κορυφαία στην καριέρα του και ήρθε με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του. Ο Γάλλος τεχνικός οδήγησε τους «τρικολόρ» του Μισέλ Πλατινί στην τρίτη θέση του Μουντιάλ, το 1986. Από ‘κει και πέρα, ο Ανρί Μισέλ βρέθηκε τρεις ακόμη φορές σε τελική φάση, όλες με κάποια ομάδα της Αφρικής. Το 1994 με το Καμερούν, το 1998 με το Μαρόκο και το 2006 με την Ακτή Ελαφαντοστού. Σε όλες τις περιπτώσεις αποκλείστηκε στη φάση των ομίλων.

Ζεπ Χέρμπεργκερ (4): Μπορεί να έχει φύγει από τη ζωή εδώ και 45 χρόνια, όμως μέχρι και σήμερα παραμένει ένας από τους κορυφαίους προπονητές στην ιστορία του γερμανικού ποδοσφαίρου. Όχι φυσικά γιατί ήταν ο τεχνικός της ναζιστικής Γερμανίας στο Μουντιάλ του 1938, αλλά κυρίως γιατί οδήγησε τη Δυτική Γερμανία στο «θαύμα της Βέρνης» το 1954. Σε εκείνο το Παγκόσμιο Κύπελλο ακλόνητο φαβορί ήταν η σπουδαία Ουγγαρία του Πούσκας, όμως η ομάδα του Χέρμπεργκερ έκανε την έκπληξη στον τελικό και κατέκτησε το τρόπαιο. Ο ίδιος ήταν στον πάγκο των «πάντσερ» και στις δύο επόμενες διοργανώσεις. Το 1958 τερμάτισε στην τέταρτη θέση και το 1962 έφτασε μέχρι τα προημιτελικά. Στη συνέχεια παρέδωσε τη σκυτάλη στον Χέλμουτ Σον.

Χέλμουτ Σον (4): Μπορεί να μην έχει βρεθεί σε έξι διοργανώσεις, όπως ο Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα, όμως κατέχει το ρεκόρ του προπονητή με τα περισσότερα παιχνίδια σε Μουντιάλ (25) και τις περισσότερες νίκες (16). Κι αυτό γιατί ήταν στο τιμόνι της σπουδαίας Δυτικής Γερμανίας τη δεκαετία του ’60 και του ’70, συμμετέχοντας σε τέσσερις σερί διοργανώσεις. Και μάλιστα, φτάνοντας πολύ μακριά. Το 1966 έφτασε μέχρι τον τελικό, το 1970 τερμάτισε στην τρίτη θέση, ενώ το 1974 κατέκτησε το τρόπαιο. Μόνο στη διοργάνωση του 1978 τα «πάντσερ» δεν πήγαν ιδιαίτερα καλά με τον Σον στον πάγκο, καθώς αποκλείστηκαν στη δεύτερη φάση των ομίλων.

Λάγιος Μπαρότι (4): Μετά την αποτυχία της Ουγγαρίας να στεφθεί παγκόσμια πρωταθλήτρια το 1954, τα ηνία της ομάδας ανέλαβε ο Μπαρότι. Ωστόσο, ούτε αυτός τα κατάφερε και μάλιστα η ομάδα ακολούθησε φθίνουσα πορεία. Μπορεί να την οδήγησε σε τρία σερί Παγκόσμια Κύπελλα (1958, 1962, 1966), όμως ποτέ δεν πήγε πιο μακριά από τα προημιτελικά. Μετά το Μουντιάλ του 1966 ο Μπαρότι αποχώρησε από την τεχνική ηγεσία της εθνικής Ουγγαρίας και επέστρεψε μετά από μια δεκαετία. Την οδήγησε ξανά σε Παγκόσμιο Κύπελλο (1978), όμως και πάλι δεν έφτασε σε κάτι αξιοσημείωτο.