Μετά τον Τελικό σε ξένο Κράτος, γιατί όχι ξένο ποδόσφαιρο;

• Μια ακόμα οπαδική ενέδρα

Γράφοντας στο παρελθόν για τον άλυτο γρίφο «Τελικός Κυπέλλου» μπροστά στα προδιαγεγραμμένα επεισόδια που έρχονταν και τις ζωές που θα κινδύνευαν, είχα κι εγώ
τοποθετηθεί υπέρ ενός Τελικού σε έδαφος άλλης χώρας. Με το φτωχό μου το μυαλό πίστευα όμως, ότι με εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων σε δυναμικές ηλικίες να έχουν μεταναστεύσει τα τελευταία χρόνια, η διεξαγωγή του Τελικού στην Αγγλία, στην Σκωτία, στην Γερμανία, θα έφερε κι έναν μανδύα εμπορικής προώθησης και εξωστρέφειας.

Δεν ήμουν της γνώμης, ότι η Ελληνική Ομοσπονδία πιεσμένη από τις εξελίξεις στις προσωπικές κόντρες και τα αδιέξοδα, θα έτρεχε όπου όπου για να διοργανώσει έναν θεσμό ήδη απαξιωμένο. Έναν Τελικό όπου έχουμε δει από σφαγιαστικές διαιτησίες, άδειες κερκίδες, μαχαιρώματα σε πεζογέφυρες, οπαδούς να σπριντάρουν στη γραμμή του πλαγίου κι άλλες ομορφιές. Κι όμως έτρεξαν να ανακοινώσουν την Κύπρο ως τόπο του Τελικού, χωρίς καν να έχουν πάρει το ok από τους Κυπρίους.

Σαν τις χειροβομβίδες που ξεφορτώνονται στις ταινίες δράσεις, πετώντας τις έξω από το αυτοκίνητο, χωρίς η επόμενη σκηνή να δείχνει ποιον πήρε ο Χάρος. Ο John Wick – Τάκης Μπαλτάκος πέταξε τα εκρηκτικά σε άλλο Κράτος – αδέρφια μας οι Κύπριοι μα άλλο Κράτος- και πρέπει να αισθάνεται περίπου σαν τον Πόντιο Πιλάτο.

Αν υποθέσουμε λοιπόν, ότι υπάρχει Έλληνας φίλαθλος – ποδοσφαιρόφιλος που δεν ανήκει σε οπαδικό στρατό επιχορηγούμενο από τον Ιδιοκτήτη, χρειάζεται ένα σημαντικό στις μέρες μας ποσό, για να είναι παρών στον «μεγάλο Τελικό». Απευθυνόμενος σε αυτόν θέλω ειλικρινά να ρωτήσω, δεν προτιμάς άνθρωπέ μου να παρακολουθήσεις ένα ντέρμπι σε μια πιο σοβαρή χώρα, σε ένα πιο σοβαρό Πρωτάθλημα ή Κύπελο μεταξύ πιο σοβαρών ομάδων; Ok όλοι έχουμε τις συλλογικές μας καταβολές, βασισμένες στα ρομαντικά παιδικά μας χρόνια αλλά δεν σου τελείωσε ακόμα αυτό το παραμύθι; Δεν βλέπεις τι συμβαίνει γύρω σου;

Μια ακόμα οπαδική ενέδρα

Έναν περίπου χρόνο μετά τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού, όταν τρία γεμάτα αυτοκίνητα έκαναν επιδρομή στη Χαριλάου και ενώ ακόμα η δίκη είναι σε εξέλιξη, σε μια άλλη ελληνική πόλη τρία αυτοκίνητα έστησαν ενέδρα και έστειλαν ανθρώπους σε νοσοκομείο, τον έναν με σοβαρά τραύματα στην εντατική, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για νέο νεκρό ή νεκρούς αν προτιμάτε.

Ο προστατευόμενος επιχορηγούμενος χουλιγκανισμός ζει και βασιλεύει, όχι πολύ μακριά από τα φαινόμενα Ε.Π.Ο. και τις ιδιοκτησιακές έριδες. Κανείς υποτίθεται δεν θέλει νεκρούς κι όμως το «φαινόμενο» μας επισκέπτεται τακτικά. Και η τακτική δημόσιας υπεράσπισης παραμένει προκλητική: Συμβαίνουν κι έξω αυτά.

Να ρωτήσω κάτι ειλικρινά. Καθώς η χώρα πέρασε την μεγάλη πολιτική τρικυμία των παρακολουθήσεων και των υποκλοπών, άσχετα με την κομματική θέση του καθενός, δεν έγινε σαφές σε όλους, ότι στην Ελλάδα σήμερα υπάρχει η τεχνογνωσία και η τεχνολογία, ώστε το Κράτος να «ξέρει» ακόμα και αυτά που δεν πρέπει; Αλήθεια θα προσποιούμαστε για πολύ ακόμα, ότι οι Αρχές αιφνιδιάστηκαν, ότι οι χούλιγκανς είναι χρονικά ένα βήμα μπροστά, ότι δεν ξέρουμε ποιός και πότε;

Κατ΄ αρχάς οι περισσότεροι που συλλαμβάνονται, όταν συλλαμβάνονται, έχουν ήδη ανοικτούς λογαριασμούς με τη δικαιοσύνη, κυκλοφορούν με ανασταλτικές ποινές-χάδια με τους ίδιους και τους ίδιους δικηγόρους προστάτες στο payroll των Πατερούληδων. Τα πανό τους στα γήπεδα περιγράφουν με λεπτομέρειες τόπου και χρόνου τα ανδραγαθήματα και η ζωή συνεχίζεται. Πλην των νεκρών και των οικογενειών τους.

Ο προστατευόμενος επιχορηγούμενος χουλιγκανισμός υπάρχει, εξαιτίας της πολιτικής βούλησης να υπάρχει και να παρέχει τις υπηρεσίες του. Κι αν αυτό που γράφω, σας
φαίνεται βαρύ, εδώ είμαι να ακούσω στον αντίλογο. Να μου πείτε για ποιον άλλο λόγο δεν μπαίνει φρένο στις οπαδικές δολοφονικές επιθέσεις που μεταφέρθηκαν στις γειτονιές των πόλεων, αν υπάρχει η δήθεν πολιτική βούληση, να τελειώνουμε με αυτά.

Όπου κι αν στείλεις τον Τελικό Κυπέλου για να αποφύγεις τα δυσάρεστα φαινόμενα, όσο και αν υποτίθεται θες να προστατέψεις το κέντρο της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, του Βόλου, του Ηρακλείου ή της Πάτρας, ο κίνδυνος παραμένει στο διπλανό συνοικιακό sports café, στον σύνδεσμο, στο καφενείο, στην πλατεία. Κι αυτό δεν είναι έργο Μπαλτάκου, είναι έργο Κυβέρνησης.